De waarde van de dag

Vandaag een blog over een stukje Romeinse weg waar ik overheen heb gelopen: letterlijk een stukje geschiedenis.
Dat was tijdens onze reis naar Italië op een parkeerplaats langs de Brennerautobahn vlak na de Europabrücke bij Innsbrück.
Het was daar prachtig; ik had gelijk weer visioenen van de reizen die ik in mijn jeugd met mijn ouders maakte.
Bij de Europabrücke was een Aussichtplattform, daar wilde ik graag even heen om uit te kijken over de mooie wereld daar.
Op weg naar dat uitzichtpunt kwamen we langs een stuk van een Romeinse weg, (ein Römisches Strassenstück)  die hogerop op de Brennerpas was gevonden.
Dit stond er bij:

“Ein kleines stück der auf der Brennerpass-höhe ausgegrabenen Römerstrasse wurde hier neu verlegt.  Charakteristisch sind die grossen steinplatten  in die tiefe Fahrrillen eingeschliffen sind . In West-Osterreich spielte die Via Claudia Augusta mit ihren beiden Zweigen über den Reschenpass und den Brenner eine gewichtige Rolle als Strecke nach Augsburg.
Klik op de foto voor een vergroting.

Hierbij de vertaling:

Een klein deel van de Romeinse weg die op een hoger gedeelte van de Brennerpas is uitgegraven, is hier opnieuw aangelegd. Kenmerkend zijn de grote stenen platen waarin diepe groeven van het karrenspoor zijn uitgesleten. In het westen van Oostenrijk speelde de Via Claudia Augusta met zijn twee aftakkingen over de Resschenpass en de Brennerpas een belangrijke rol als route naar Augsburg.

Fascinerend vond ik het.
Ik liep er overheen en Gerard maakte een foto.
Toen wist ik nog niet dat ik een paar dagen later in een Romeins amfitheater zou zitten; het lopen op dat stukje straat tussen die uitgesleten karrensporen door vond ik al een historische sensatie.
Ondertussen bedacht ik hoe bijzonder het was dat hier dus 2000 jaar geleden al een weg was door de bergen.
Wij scheuren in onze tijd met de vlam in de pijp door de Brennerpas, maar de Romeinen kwamen hier kennelijk ook al langs met hun legers.
In de kerstvakantie had ik tijd en zocht ik op internet meer informatie over de Via Claudia Augusta; daar kan ik me echt in verliezen.
Waar liepen die wegen dan langs?
Hoe oud zijn die wegen dan?

Meer dan 2.000 jaar geleden legden de Romeinen een verbindingsroute aan tussen de Venetiaanse lagune, de Povlakte en de gebieden langs de Donau in Zuid-Duitsland. Daarvoor gebruikten ze een prehistorische route van jagers; daarmee ontstond een goede verbinding tussen het Romeinse Rijk en de bevolkingsgroepen van Germaanse afkomst. Eerst vooral met militaire- en verdedigingsdoeleinden, maar waar vervolgens goederen, kennis en ervaringen werden uitgewisseld om zo tot één van de belangrijkste handelswegen in centraal Europa te worden.
Keizer Augustus (ja, die we al kennen van ‘En het geschiede in die dagen dat er een bevel uitging van …..) was hiervan de bedenker/promotor, daarom heet die weg Via Claudia Augusta.

En met dit blog zijn gelijk de spreekwoorden ‘Zo oud als de weg naar Rome’ en ‘Alle wegen leiden naar Rome’ verklaard: de Romeinen maakten een gigantisch wegennetwerk om van alle uithoeken van hun rijk weer in Rome uit te komen!

Van zwemvriendin Ans krijg ik de Margriet.
Twee rubrieken lees ik sowieso: ‘Nog nooit verteld’ en de verhalen van Annette Heffels over stellen die bij haar in relatietherapie zijn geweest.
Artikelen over mode, make-up en bekende Nederlanders die ik niet ken sla ik over maar soms lees ik iets waar ik echt wat aan heb.

in Margriet nr. 11 bijvoorbeeld stond een artikel over simpele, wetenschappelijk onderbouwde trucs waardoor je je direct wat beter voelt.

1. Forceer een glimlach: mondhoeken omhoog!
2. Neem een pauze van sociale media. Hou op met scrollen en doe dingen waar je echt blij van wordt.
3. Twintig minuten wandelen in een boomrijke omgeving
4. Opschrijven en/of opnoemen waar je dankbaar voor bent
5. Let op je lichaamshouding: loop/sta rechtop, zit rechtop; schouders naar achteren en vul je longen.
6. 10 minuten mediteren per dag
7. Luister naar muziek waar je blij van wordt.
8. Eet dingen die rijk zijn aan tryptofaan; dat is een aminozuur dat in je hersenen wordt omgezet in serotine, dat zorgt voor een tevreden gevoel. Voorbeelden: noten, zaden, eieren,, bananen, en pure chocolade
9. Zet je lichaam in beweging, fietsen, zwemmen, joggen, yoga, wandelen.
10. Lichamelijk contact met andere mensen: een knuffel, een arm om een schouder een hand op iemands arm. Fysiek contact geeft je het gevoel dat je er niet alleen voor staat,

Inderdaad: klinkt simpel.
Maar doe het maar eens en je zult merken dat het helpt.
Na de hartoperatie in 2018 kostte vooral het mentale revalidatieproces mij veel moeite.
Wat mij echt hielp: ik keek oude sketches van André van Duin, stukjes conference van Bert Visscher, een feelgood Disneyflim met één van de dochters en ik blérde luidkeels mee met mijn favoriete smartlappen. Verder wandelde ik iedere dag een stukje en met het dagelijkse blog schreef ik dingen van me af. Daarmee kijk je van een afstandje naar wat er allemaal gebeurt, kun je dingen relativeren en zie je na verloop van de humor er ook wel weer van in.

Misschien ook interessant om eens uit te proberen: zet je sociale media een tijdje uit.
Begin mei is er een media-campagne opgezet onder de naam ‘Mei  Social Vrij’: ‘Zet je socials uit, zelf jezelf aan’.
De maand mei is bijna voorbij, maar je zit natuurlijk niet aan mei vast: juni social vrij is ook optie!
Meer weten? Hierbij een link naar de website: Mei Social Vrij

Na de berichtgeving over AI die de content van Instagram en Facebook gaat gebruiken heb ik besloten om te stoppen met het Instagramaccount van deze website; met ingang van 1 juni zal ik het opheffen. 

Vanavond zaten we rond 18.00 uur met z’n tweeën aan de keukentafel.
Pasta kip-pesto stond op het menu.
“Ik heb nog geen blog….” zei ik na het eten.
Dan ga ik bij mezelf na: wat was vandaag de waarde van mijn dag?
Dat was natuurlijk de nieuwe ‘Doornbos’.

Vanmiddag ging ik even naar Daan Nijman (boekhandel hier in Roden) voor wat ‘royalty’-bladen; een mens moet wel op de hoogte blijven van het koninklijke nieuws.
In de geschiedenishoek zag ik een boek dat mijn aandacht trok: ‘Dievenland‘ met als sub-titel ‘Overleven in de middeleeuwen’. Toen ik de achterkant had gelezen dacht ik: ‘Even onthouden’.
Toen ik de bladen afrekende zag ik twee bekende boeken van Anne Doornbos liggen: ‘De paddenvanger‘ en ‘De man die Russisch preut‘ en daarbij lag een nieuw boek met de titel ‘Het offer an de paol’. Dat is dus de vierde Drentstalige thriller die zich afspeelt rond hoofdinspecteur Freek Rossing.*
Tegen de dame bij de balie zei ik: “Ik ga nu naar huis om mijn boekenbonnen op te halen!”
Even later liep ik zielsgelukkig met twee gloednieuwe boeken onder mijn arm weer naar huis.
Blogs volgen te zijner tijd.

Een ander waardevol aspect van deze dag was onze jonge Koreaanse zilverspar. Toen de grote, oude boom uit onze tuin werd verwijderd kochten we een nieuwe, maar die stond vorig jaar ineens helemaal bruin en verdord in de zwarte aarde; tuinkabouter Gradus stond met zijn laarsjes tot de enkels in de bruine sprietjes.
Inmiddels stond er al weer een paar maanden een nieuwe spar, maar die vertoonde nog niet veel tekenen van leven. Gradus stond er dapper bij, maar de boom groeide helemaal niet.
Maar sinds vorige week komen er van die kleine, lichtgroene bolletjes aan: hij komt aan!
Blij met een boom.
Ik lijk prinses Irene wel…..

Toen ik Gerard vroeg wat zijn waarde van de dag was zei hij: “Dat het zo lekker regent op mijn boontjes, aardappels en bietjes!”
Het blijft een boerenzoon!

* Meer weten over het nieuwe boek van Anne Doornbos?
Hierbij een link naar zijn website, daar vind je alle informatie.
Op zaterdag 14 juni komt hij zijn nieuwste boek signeren bij Daan Nijman.

Gisteravond rond 19.00 zouden we vertrekken naar Kreta, maar helaas….. die vakantie gaat jammer genoeg niet door.
Maar.
Toen konden we onverwacht wél naar ZingZing! in de Oosterpoort in Groningen waar onze dochters Frea met ‘Fien’ en Carlijn met ‘Amane’ zouden optreden.
ZingZing! is een inspiratie- en ontmoetingsdag voor koren en zangliefhebbers uit de provincie Groningen: optredens, ontmoeting en workshops.
We kochten een kaartje, hingen onze jas op en waren ruimschoots op tijd om te kunnen genieten van beide koren.
Voor mij is het altijd een sensatie om onze dochters zo vrij en vol overgave op het podium te zien staan zingen.
Het repertoire dat beide koren brengen is afwisselend en een genot om naar te luisteren én te kijken: het is zelfs een beetje kleinkunst waar je naar zit te kijken.
Beide dames heb ik gevraagd welke fragmenten van hun optreden ik mag gebruiken voor deze website: dit is het geworden: klik op de link om de optredens te bekijken.

Carlijn met Amane.

Come, fly with me 

Had_ik_maar_een_brommer

Frea met Fien:

Don’t you worry about a thing

Love_of_my_life

Na het optreden van Amane spraken we een oudere heer die onder de indruk was hun optreden.
Hij zei: ‘Gisteren hoorde ik op het nieuws dat de SGP een actieve rol voor vrouwen afwijst. En dan zie ik hier een podium vol krachtige, creatieve en prachtig zingende vrouwen. Hoe komen ze op het idee!’
Maar we keken niet alleen maar naar onze dochters, we zagen ook ‘Vocal Group Flair’ die mij ontroerden met een prachtig lied over hun vader én het Gemengd Dameskoor die ook een mooi optreden verzorgden.
Een bijzonderheid die me bij dat koor opviel was een oudere dame.
Ze liep met een wandelstok maar ze zong als een lijster.
Ze had een grote gele bloem in haar haar gestoken en zong uit volle borst de tekst ‘Girls just wanna have fun!’ en bij ‘Hello Dolly’ zwaaide ze niet met haar been van links naar rechts, maar met haar wandelstok. Fantastisch om te zien dat iemand zó geniet van zingen in een koor en leeftijd en lichamelijke mankementen van ondergeschikt belang vindt.

Toen we al vier koren hadden gezien, hadden we nog geen mannenstem gehoord.
Maar die waren er wel hoor.
We zochten de Kleine Zaal op en werden werkelijk betoverd door het Groningse kamerkoor Moderato Cantabile dat stukken zong van Rachmaninov.
We hebben maar 7 van de meer dan 20 koren die meewerkten aan ZingZing! gehoord/gezien.
Er deden jeugdkoren mee, mannenkoren, samengestelde koren: je kon te kust en te keur.
Het laatste koor dat optrad was Bladgoud.
Zij maakten mij heel blij met een vergeten nummer van 10CC uit de jaren zeventig: geniet nog even van hun optreden bij AVRO’s TOPPOP Minestrone.
Ik kon het nog woordelijk meezingen; deed ik niet, want ik genoot van de versie van Bladgoud.
Als toegift vandaag een link naar hun uitvoering:  Bladgoud 
De dochters hadden al gezegd dat we in ieder geval moesten blijven tot 17.00 uur voor hun optreden en daar hebben we geen spijt van.
Het was voor ons een mooie uitsmijter van een prachtige zangmiddag!

De komende week is het weer feest in onze woonplaats Roden.
Rond Hemelvaart staat het dorp altijd in het teken van het “Kleintje Rodermarkt”.
Even een stukje ronkende tekst uit de media: “De feestweek begint op de woensdag voor Hemelvaart met de opening van de kermis en er worden een aantal activiteiten georganiseerd, die vooral te maken hebben met paardensport: een Concours Hippique Springen en Dressuur en een Concours Hippique Tuigen. Daarnaast is het ook in de horeca goed toeven met de vele artiesten en bands die zorgen voor een echte ‘Rodermarkt’ sfeer.
Wie mij een beetje kent weet dat ik dat allemaal niet ga opzoeken; één keer per jaar een tientje weggooien met muntjesschuiven vind ik wel voldoende. Bovendien hou ik niet van artiesten en bands die zorgen voor een echte Rodermarktsfeer*.

Maar er wordt ook iets georganiseerd in het ‘kleintje’-kader wat ik wel heel leuk vind en dat is de ‘Kleintje Roderboekenmarkt’: een kleine en minder massale versie van de Roder Boekenmarkt die altijd wordt gehouden tussen Kerst en Oud&Nieuw. Dit jaar was ‘het kleintje’ op zaterdag 24 en zondag 25 mei.
Er is dan maar één hele grote ruimte ingericht; wat compacter dus dan die eindejaarsversie, maar het plezier is niet minder om.
Zaterdagmorgen bracht ik een bezoek.
Heel bijzonder: Gerard ging met mij mee!

Op zo’n markt werk ik altijd een vast riedeltje af.
Is er nog een liedboek? Staat er accordeonmuziek in de doos met muziekstukken? Is er een boekje met irisvouw-voorbeelden? Vind ik nog boeken van mijn favoriete schrijvers? Is er nog een boek van Max de Lange- Praamsma of Jos van Manen-Pieters om nog even weer te verdrinken in de vastomlijnde structuren van onze ouwe, christelijke zuil?
Maar ik loop altijd alle gangpaden even door.
De afdeling ‘Religieus’ was nog best uitgebreid deze keer; Jezus had zelfs zijn eigen hoekje…..(zie afbeelding: in het gele rondje)
Ondertussen kom je allerlei mensen tegen die je kent (inmiddels wonen we al langer in Roden dan in Hoogersmilde), dus maak je gezellige praatjes met deze en gene o.a. over boekjes van Nijntje voor een kleindochter, over het weer en wanneer ik nou eens met pensioen ga. De achterliggende vraag is duidelijk: we zoeken nog vrijwilligers 😉

Ondertussen probeer je je lijstje af te werken. Niet alles lukte, maar ik verliet weer diep-tevreden de loods met oude boeken.
Voor Gerard was dit zijn eerste kennismaking met de Roderboekenmarkt.
“Misschien ga ik nog wel even kijken naar zo’n broodbakboek…” zei hij toen we binnenkwamen.
Er zijn best veel vrijwilligers en zo’n vraag maakt dat mensen met je mee gaan zoeken.
“Er waren heel veel boeken over over dat onderwerp….” vertelde hij  “iedereen zocht met me mee!”
Hij kocht twee boeken over broodbakken en kreeg zelfs een brood-wijzer gratis.
“Wat leuk joh, die boekenmarkt!”
Woon je al 35 jaar in Roden…..

* ‘Sfeer’muziek die vaak valt onder de categorieën ‘Herrie’, ‘Gerag’ en ‘Niet te pruimen’.

Foto’s zijn belangrijk voor mij; al vanaf de jaren ’80 houd ik albums bij.
Dat nam ik over van mijn ouders: eerst met foto-albums met van die spinragbladen ertussen, later met A4-ringband mappen met fotobladen van de HEMA, ook voorzien van flinterdun pergamijn.
Tot het digitale tijdperk liet ik fotorolletjes ontwikkelen en plakte de foto’s in, toen wij een digitale camera kregen selecteerde ik de mooisten en liet die bij de HEMA afdrukken.
Weer later begon ik met het digitaal aanmaken van losse fotobladen, daarvoor moest je eerst een applicatie downloaden.
En om de zoveel jaar was er dan weer iets veranderd waardoor ik weer een nieuwe manier moest bedenken om mijn foto’s afgedrukt te krijgen.
HEMA stopte met losse fotobladen, toen ging ik naar Fotofabriek. Weer een nieuwe applicatie downloaden, weer opnieuw leren werken met een nieuwe lay-out.
Dat ging een paar jaar goed, toen stopte Fotofabriek ook met losse bladen en stapte ik over op Fotogoed.
Toen ik in oktober wilde beginnen met de foto’s van onze reis naar Italië kreeg ik een melding dat Fotogoed stopte met drukwerk.

En toen?
Was ik hartstikke flauw.
Nergens kon ik vinden waar ik losse fotobladen kon bestellen.
Ik vroeg aan andere foto-albummakers. “Wat doe jij?”
Sommigen lieten losse foto’s afdrukken en maakten weer ouderwets albums.
Er waren mensen die jaarboeken lieten drukken en er waren mensen die helemaal niks meer met hun foto’s deden.
“Ze staan allemaal op mijn telefoon, maar als ik al eens wat zoek, dan kan ik niks vinden..”
Ja. Herkenbaar.
Gefrustreerd liet ik het maar even voor wat het was.

Begin deze maand ging ik weer op zoek en warempel: ik kon weer losse fotobladen bij Fotogoed bestellen!
Maar er was wel iets veranderd; in het verleden kon je via de applicatie bladeren in je eigen fotobestanden op je computer en kon je ze vanaf je computer rechtstreeks in het digitale album plaatsen.
Nu is het een website waarop je een account aanmaakt (dat had ik gelukkig al).
Je moet nu eerst de foto’s (die je wilt gebruiken op de losse fotobladen) downloaden en dan kun je ze verdelen over de pagina’s.
Je kunt ze vervolgens bijsnijden, draaien, groter en kleiner maken en je kunt er zelf teksten bij zetten.
Dus nu maak ik eerst een mapje waarin ik de foto’s zet die ik wil afdrukken; dat mapje kan ik in z’n geheel downloaden en de pagina’s samenstellen.

Nou. Heel technisch verhaal, maar dat heeft dus wel alles te maken met mijn waarde van de dag: gisteren heb ik van de maanden juni tot en met september 2024 de fotobladen ingediend en ze worden volgende week bezorgd.
Zat ik deze week weer even helemaal in Toscaanse sferen.
Zag ik ons flaneren op de Ponte Vecchio in Florence.
Zag ik mezelf op een terrasje zitten op het Piazza dell’ Anfiteatro in Lucca.
Hmmmm.
Gelukkig hebben we de foto’s nog: binnenkort kunnen we ze in het boek bekijken!

Vorige week schreef ik het blog ‘Daar bij die molen‘: met Jacquelien en Rien bracht ik een bezoek aan de molen waar Jan molenaar was.
Dat blog besloot ik met de woorden: Jan heeft beloofd dat hij een gastblog gaat schrijven over het molenaarsambacht: wordt vervolgd dus.
Gisteren kreeg ik van Jan de beloofde mail, vandaag deel ik zijn verhaal met mijn lezers:

Vorige week heb ik bezoek gehad van Ada en 2 andere oud-collega’s op de molen de Hazewind in Gieten.
Op deze molen ben ik molenaar. Al voor mijn pensionering had ik het plan opgevat om molenaar te gaan worden.
Het eeuwenoude ambacht sprak me om hele verschillende redenen aan. De geschiedenis, maar vooral totaal iets anders doen dan wat ik deed.
Het fysieke deel, de techniek, het buiten zijn en het contact met mensen zorgde ervoor dat ik na wat oriëntatie ben begonnen met de opleiding tot molenaar.
Na bijna 2 jaar stagelopen in de praktijk op de molen van Rolde, theorie over de geschiedenis, opdoen van kennis van de eeuwenoude techniek en de benaming van de verschillende onderdelen en vooral ook veel leren over het weer kon ik examen doen en kon ik als zelfstandig molenaar aan de gang. Het bezig zijn in de buitenlucht, het werken met en aan de molen, maar vooral ook het vertellen aan bezoekers over het mooie ambacht maken het tot een heerlijke tijdsbesteding en een waardevolle invulling van het gepensioneerde leven.

Zie je een molen draaien of hangt er een blauwe wimpel, ga naar binnen.
Er wacht je gegarandeerd een enthousiaste molenaar die je alles kan vertellen van de molen en je de werking kan laten zien.
Op deze manier houden we met elkaar een stukje geschiedenis levend en een waardevol monument in stand!

Volg Jans advies vooral op en ga eens naar binnen.
Wij leerden namelijk vorige week een paar dingen over molens die ik nog niet wist.
Over de bijzondere knopen bijvoorbeeld waarmee de zeilen aan het houten latwerk van de wieken worden bevestigd.
Over de zeilvoering: hoe de zeilen op verschillende manier aan de wieken worden bevestigd
En we kregen antwoord op de vraag of molens kunnen praten*: aan de wieken in een bepaalde stand waren ‘boodschappen’ verbonden.
De afbeeldingen hieronder laten zien wat Jacquelien, Rien en ik hebben geleerd.
Als je er op klikt komen ze groter in beeld.

* Meer weten over pratende molens?
Hierbij een link naar een molenwebsite met meer informatie.

Al zeven blogs schreef ik in de serie ‘Over geluk’, het onderwerp van onze scheurkalender voor 2024.
Op elk van die blogs wordt steeds één ‘pijler van geluk’ uitgelicht; vandaag gaat het over ‘zelfvertrouwen’.
De kernwoorden die bij dit onderwerp horen zijn ‘jezelf leren kennen, versterken en doen groeien’.
Zelfvertrouwen is de mate waarin je vertrouwen hebt in je eigen kunnen.

Dit onderwerp ligt me na aan het hart.
Als kind heb ik gestotterd en dat had veel invloed op mijn zelfvertrouwen.
Verder was ik helemaal niet goed in lichamelijke oefening, maar ik moest van de schoolarts wel naar gymnastiek, zodat ik iedere zaterdagmorgen met lood in de schoenen naar de sportzaal ging om te gymmen met kinderen die dat allemaal leuk vonden en goed konden. Dat ik er nog nooit over geblogd heb zegt iets over hoe diep het zit; als ik later ga dementeren komt het waarschijnlijk allemaal alsnog naar boven….

Toch kan ik zeggen dat het met het zelfvertrouwen in de loop van de jaren goed is gekomen.
Doordat ik mooi kon zingen, door toch gewoon mee te doen, door initiatief te nemen en door me wat minder aan te trekken van wat iedereen vindt.
(zie Te, een blog uit 2024.)
Mijn vader riep het altijd al: “Wat kan joe dat nou schelen wat iederiene vindt…..”
Tja.

Een paar quotes van de scheurkalender die mij bij dit thema aanspraken.

– Gelukkig zijn is niet zo moeilijk. Maar we willen altijd gelukkiger zijn dan andere mensen en dat is moeilijk, want we denken dat zij gelukkiger zijn dan ze werkelijk zijn.
(Charles Montesquieu 1689, Frans filosoof)

– Actie leid vaker tot inspiratie dat inspiratie leidt tot actie
(Willem Dafoe 1955 Amerikaans acteur)

– Je kunt onmogelijk leven zonder fouten te maken, tenzij je zo voorzichtig leeft dat je net zo goed  niet had kunnen leven en in dat geval faal je helemaal.
(J.K. Rowling, 1965, Engels schrijfster)

– Luister nooit naar kritiek van mensen aan wie je nooit advies zou vragen.
(Matt Haig, 1975, Engels schrijver)

– Mensen zijn het gelukkigst als ze zichzelf doelen stellen die moeilijk genoeg zijn, maar niet onbereikbaar.
(Daniel Gilbert, 1957, Amerikaans psycholoog

– Sommige mensen kleden zich ook van binnen zoals de mode voorschrijft.
(Berthold Auerbach, 1812, Duits schrijver

– De ware kunst van het converseren schuilt niet alleen in ‘het juiste zeggen op het juiste moment’, maar ook om het verkeerde op het verleidelijke moment te verzwijgen.
Dorothy Nevill, 1826, Engels schrijfster

– Ons geluk hangt minder af van de omstandigheden dan van ons karakter.
Emile de Girardin, 1802, Frans schrijver.

– Zonder geduld en vakmanschap gaat zelfs het grootste talent verloren.
Orhan Pamuk, 1952, Turks schrijver en Nobelprijswinnaar.

Zelfvertrouwen en zelfverzekerdheid bepalen dus voor een deel je geluk, maar het hangt er niet van af.
Wees tevreden met je bestaan en kijk niet teveel naar het altijd groenere gras bij je buren: geniet van de bloemen en de vogeltjes in je eigen tuin.

* Hierbij een link naar het eerste blog in deze serie, vandaar uit kun je linken naar de eerdere delen die al gepubliceerd zijn

Al weer genoeg bij elkaar gesprokkeld om een blog te vullen:

Gelezen in de Libelle.
Pubermeisje Viviënne is bij vriendinnetje Anna op het platteland.
Ze hebben door de modder gebanjerd en de vieze laarzen moet eerst uit voor ze naar binnen gaan.
Anna: “We hebben een laarzenknecht in de schuur…”
Viviënne: “Oh! Issie knap?”

Sam uit de vriendengroep van Carlijn heeft 7Up zonder zuurkool.

Kleutertje heeft op school geleerd hoe de ontwikkeling van een vlinder verloopt, maar vindt cocon best een moeilijk woord.
“Eerst is ’t ie een eitje, dan een rups, dan een kalkoen en dan wordt het vlinder!”

Jon vindt dat je niet zelf ingewikkeld gaat klussen als je iemand in de familie hebt die dat veel handiger kan.
Hij zegt: “Je houdt geen hond en gaat zelf blaffen.”
Hij gaat er daarbij van uit dat  wij dit Engelse spreekwoorden kennen: ‘You don’t keep a dog and bark yourself’.

Schoonzus woont aan de Drentse Hoofdvaart, waar ook vaak plezierbootjes liggen.
Eén van de eigenaren voegde haar ooit toe: “Wij hebben last van UW vliegen!”
Hij mocht ze allemaal van haar overnemen.
Schoonzus Lammie hoorde iemand praten over ‘lamenellen’; diezelfde persoon noemt een verwarmd bubbelbad een ‘jakoetsie‘.

Vriendin Sinet werkt in de zorg.
Een collega had een plek op het lichaam van een cliënt ingesmeerd met vaseline, maar had in het rapport gezet: “Mevrouw ingesmeerd met Valdispert”
Zelf vertelde Sinet op een verjaardag dat iets ‘automatistisch‘ ging.

Een journalist vraagt Willem Alexander iets over zijn dochters.
De koning: “Ja, daar ben jij zeer op gehaaid, hè?”

Boekenvriendin Jeannette is op vakantie in Zeeuws Vlaanderen, bijna België dus, en daar zag ze dit bord.
“Er waren nog geen campers gestort ……”

Er wordt gereorganiseerd binnen Lentis; dat heeft ook gevolgen voor de secretariaten.
Collega ziet het somber in. “Dat gaat nog heel wat voeten in de aarde brengen…..’

De termijn voor de Nationaal Coördinator Racismebestrijding wordt verlengd, maar de functie wordt niet in de wet verankerd.
De coördinator is daar teleurgesteld over: “Dat is voor mij een zure pil…”

Dick, vaste lezer van deze website, doet ook een duit in het NMDA-zakje.
Hij hoorde een uitspraak van een journalist: “De bank gaat Trump niet uit de branding helpen!”

Onze taalkalender voorziet ons wekelijks van ‘Kronkels’: krantenkoppen of titels van artikelen die de plank misslaan.
Tot besluit van dit blog weer een paar highlights:
– Nu.nl: BB boekte met 12 zetels de grootste winst. De partij maakte eerder al bekend twee gedupeerden voor te dragen.
– Nieuwsbrief Naturalis: Een exemplaar van de oehoe (één van de grootste uilen ter wereld) gaat een Naturalis-medewerker vrijdag 18 augustus onderzoeken en wetenschappelijk opzetten.
– Tekst in een sportschool: Heb jij persoonlijke doelen, blessures of een motivator nodig?
– De Stentor: In dit dorp worden 75-plussers warm gemaakt om kleiner te wonen.
– NRC: Omtzigt verlaat rond half vier het ministerie. “Hij wil nadenken” zegt hij. De drie partijleiders weten niet wat dat betekent.
– Volkskrant: Franse premier Borne neemt ontslag op verzoek van Macron, die de wanorde in het kabinet wil herstellen.

Hierbij een link naar Nederlands maar dan anders (44) van daaruit kun je doorlinken naar voorgaande blogs in deze serie.

Ook iets grappigs gehoord op het gebied van taal?
Stuur het naar mij, dan vermeld ik het in de volgende NMDA: nummer 46!