Gistermiddag ging een grote wens van mij in vervulling: we zongen met twee cantorijen en een aantal ‘losse gemeenteleden’ (mijn Gerard ook!) in een viering. We werden omschreven als ‘groot gemeentekoor’! Het was dan ook een heel bijzondere gelegenheid voor dit samengestelde koor: de feestelijke intrededienst van onze nieuwe voorganger ds. Walter Meijles.
En feestelijk was het. Een bomvolle kerk, een inspirerende overdenking en fijne samenzang;
Ds. Walter Meijles
het orgel/pianospel van Erwin Wiersinga maakte het feest compleet.
We hoorden twee bekende gedeelten uit de bijbel: het gedeelte uit Jesaja (2:1-5) waarin wordt aangekondigd dat de zwaarden worden omgesmeed tot ploegscharen en het verhaal van de bruiloft te Kana zoals het wordt omschreven in Johannes 2 (zie >>> voor dit verhaal in de basisbijbel). Onze nieuwe voorganger reeg verschillende gezichtspunten aaneen. De moeder van Jezus werd vergeleken met de ouders van Dik Trom, die ondanks de dingen die verkeerd gingen altijd al de waardevolle kanten van hun kind hadden gezien. ’t Is een bijzonder kind en dat is ‘ t ie!
We konden het verhaal ook bekijken als een sprookje zoals dat van oorsprong bedoeld is: een oud volksverhaal vol levenslessen waar we ook heden ten dage iets van kunnen leren.
Het logo van onze gemeente had ook een prominente plaats in de preek: de drie gekleurde delen staan voor God de Vader, God de zoon en God de heilige geest en het lege stuk…..dat zijn wij; de kleurrijke gemeente die wij samen zijn. Voor de officiële uitleg van het regenboogornament klik hier >>>
Deze viering belooft wat voor de toekomst. Ook op zanggebied heeft deze dominee wat in zijn mars: hij zong solo het vijfde couplet van het lied ‘Wil je opstaan en mij volgen’ uit de Iona-bundel
Heer van liefde en van licht, vervul mij met uw geest
Laat mij zijn op u gericht en maak mij onbevreesd.
Opdat ‘k in uw voetspoor ga, uw ontferming achterna
En met lijf en ziel besta in U en Gij in mij.
Meestal duren zulke intrede-diensten erg lang door de eindeloze toespraken. Zo niet gistermiddag: twee sprekers die het niet te lang maakten. De voorzitter van onze kerkenraad vatte de inborst van de Noordelingen die Roden hoofdzakelijk bevolken als volgt samen: De Drent is te aardig om eerlijk te zijn, de Groninger is te eerlijk om aardig te zijn en de Fries heeft een extra breed bed zodat hij ’s nachts ook dwars kan liggen.
In de praktijk valt dat allemaal reuze mee hier in Roden. Wij wonen al meer dan 25 jaar in deze zeer aangename smeltkroes van streekculturen en ik heb er alle vertrouwen in dat deze West-Friese Walter zich er prima mee zal redden!
Voor een volledig verslag van de middag op onze PKN-website klik hier >>>.
Daar vind je ook een prachtig foto-verslag van Han Post.
