De waarde van de dag

“Wat wil je met je afscheid?” vroeg onze teamleider een maand of wat geleden.
Ik wilde wel iets laagdrempeligs, een informele lunch met collega’s en iets met bitterballen?
We kozen voor woensdagmiddag 22 oktober: mijn laatste werkdag.
Gerard wilde er ook graag bij zijn, dus die meldde zich rond 12.15 uur bij onze balie.
Toen zaten de collega’s van Team290 al gezellig met een man of 20 bij elkaar in een vergaderzaal op de gang en toen wij binnen waren kon het feest beginnen.

Er was gezorgd voor een broodje kroket voor iedereen én er was ook een schaal met bitterballen!
De eerste die het woord nam was collega Renny: zij had een cadeau voor mij dat ik kreeg van alle collega’s.
Collega’s van nu én collega’s van vroeger!
Het boek heette ‘De waarde van Ada’ en heel veel collega’s of teams hadden een bladzijde verzorgd in het boek.
Wat een mooi cadeau!

Toen was er een toespraakje van teamleider Sylvia; zij nam met de aanwezigen de geschiedenis van mijn werk voor Lentis door en zwaaide mij lof toe.
Je kent het gevoel vast wel…… zit je met rode wangen een beetje ongemakkelijk alle loftuitingen in ontvangst te nemen.
Maar allemaal wel heel lief bedoeld natuurlijk.
Teamleider had ook gezorgd voor het afscheidscadeau van Lentis, maar ik mocht het nog niet uitpakken: het was een brei-adventskalender met voor elk van de vier adventsweken een ding om te breien. Leuk! zondag 30 november mag ik er mee beginnen: wordt vervolgd op deze website.

Maar ik kreeg niet alleen wat, ik gaf ook wat weg bij mijn afscheid.
– Ik had mijn gitaar mee en begon met het zingen van het lied ‘Tik tak, daor giet de tied’ van Daniel Lohues. Over ‘het opschuiven in de tijd’ hadden we de laatste tijd best vaak gesprekken op het secretariaat.
– Verder liet ik mijn twee koffiemokken achter met de beeltenis van Mickey Mouse met de achterliggende gedachte: koester het kind in jezelf en neem jezelf niet altijd zo serieus.
– Ook liet ik het boekje ‘Taol verbindt, ’t handigste buusboukje veur ’t Grunnegs in de zörg’ op de leestafel liggen. Daarvan had ik ooit 2 exemplaren gekregen van Ally.
Meer weten? Klik hier. 

Maar mijn collega’s zongen ook een lied voor mij!
Ze hadden een tekst gemaakt op het beroemde limericklied ‘Er was een eens een meisje uit Roden ….. . laaa la la la laaa laaa’
Benieuwd wat ze zongen? Ik maakte er een PDF van: 2025.10.23 Afscheidslied Team290
Er waren, vooral in de laatste coupletten, meer woorden dan noten, maar dat mocht de pret niet drukken!
Met alle collega’s sloten we de feestelijkheden zingend af met het lied ‘Een prachtig mooie dag’ van Daniël Lohues.
En toen….? Werd ik overladen met cadeautjes, pakjes en kleine attenties, ook weer voorzien van lieve woorden en heel wat omhelzingen; tenslotte ging iedereen naar huis met een stapeltje Aaltjes.

Mijn gele broodtrommeltje en de dubbelwandige karnemelkbeker die ik al jaren meenam naar het werk staan nu werkeloos in de kast.
Wát een gek idee……

Benieuwd naar de andere delen in deze serie?
Hierbij een link naar deel 1, onderaan dat blog vind je een overzicht van alle tot nu toe gepubliceerde delen.

Praten over geloof en politiek.
Eerlijk gezegd…… praat ik liever over gezellige dingen, zoals daar zijn brei- en haakpatronen, muziek, wat we hebben beleefd, ik noem maar een paar zijstraten.
Afgelopen donderdagavond  zat ik op een avond georganiseerd door de Taakgroep Vorming en Toerusting van  onze PKN-gemeente in een groepje te discussiëren over geloof en politiek.
Volgens één van de aanwezig mochten we het geen discussie noemen, maar een dialoog.
Wat is het verschil? Ik zocht het op: een discussie is gericht op het overtuigen van de ander en het ‘winnen’ van een argument, terwijl een dialoog bedoeld is om samen nieuw inzicht en begrip te verkrijgen door echt te luisteren.

Op voorhand was er wat twijfel geweest over het al dan niet organiseren van deze avond.
Bekvechten de aanwezigen elkaar niet te tent uit?
Wordt het onaangenaam door grote meningsverschillen?
Moeten we dat als kerk wel willen?
Die zorgen waren wel logisch, maar achteraf niet nodig geweest.
Op tafel lagen briefjes waarop 6 vragen stonden waar we met elkaar over konden praten.

De gesprekken verliepen in harmonie, maar dat wil niet zeggen dat iedereen het met elkaar eens was.
Als je als PKN-kerk iets wilt ‘vinden’ in de media, dan moet je je realiseren dat de gelovigen die bij die kerk horen soms lijnrecht tegenover elkaar staan.
Een goed voorbeeld daarvan is de oorlog in Gaza; binnen onze kerk zijn mensen die het voor Israël opnemen, maar ook mensen die voor de Palestijnse zaak staan.
Wat we als kerk kunnen doen is het leed veroordelen wat mensen wordt aangedaan en proberen hulp te bieden aan de slachtoffers.

Wat kwam er zoal ter tafel?
– Wat bepaalt jouw keuze? Het partijprogramma of de lijsttrekker? Een vrouw of een man? Vanuit je christelijke traditie?
– Wat zijn dilemma’s bij het bepalen van jouw keuze?
– Zijn wij gevoelig voor de beeldvorming in de media? Men is wel heel erg uit op de ‘rel-del-del’; een misstap of een verkeerde uitspraak kan zomaar leiden tot een diepe val.
– De vraag werd ook gesteld of wij ons konden voorstellen dat mensen met dezelfde geloofsovertuiging tot een andere politieke keuze komen.
Dat bracht mij terug naar mijn jeugd in Hoogersmilde.
De christelijke basisschool waar wij naar toe gingen was van oudsher gereformeerd en daar stuurden rechtgeaarde hervormden hun kinderen niet naar toe. Die kinderen zaten dus niet bij ons op school, maar wel bij ons op de catechisatie en clubs. Mijn vader heeft mij toen geprobeerd uit te leggen hoe groot vroeger het verschil was tussen hervormden en gereformeerden en dat sommige hervormden zelfs niet op de CHU stemden, maar op de de Partij van de Arbeid.
Dus ja, ik kon me dat heel goed voorstellen.
Maar ik realiseerde mij ook hoe ons Nederlandse kerkelijke én politieke landschap is veranderd na 50 jaar.

Conclusie van de avond?
Het geloof geeft ons waarden die als kompas kunnen dienen voor politieke beslissingen, zoals gerechtigheid, barmhartigheid/mededogen en bescherming van de zwakkeren.
Gebruik dat kompas.

Nu ik stop met werken komt er ook een eind aan mijn relatie met de afdeling Automatisering van Lentis. “Dan moet je maar even met Automatisering bellen!” is het advies dat wordt gegeven als je problemen hebt met je mail, met je telefoon, met je autorisaties voor je afdeling, met je vaste computer, kortom: met iets digitaals.
Dan bel je met de Helpdesk en dan krijg je Andries. Of Reinder. Of Angela.
Soms kunnen ze je probleem snel oplossen, dat is van weerskanten fijn, maar soms is het probleem lastiger en krijg je de vraag of ze met je mee mogen kijken; dan moet je ‘YES’ aanklikken en komt de cursor van de helpdesk in jouw scherm met je meekijken.

Wat heb ik vanaf juni 2008 vaak met zo’n digitale hulpverlener aan de lijn gehangen.
En wat wordt er in onze organisatie soms op ze gemopperd: “Wat sta ik lang in de wacht! Wat duurt het lang voordat ik mijn laptop krijg! Waarom lukt het niet met dit systeem? Waarom is die bug nog niet opgelost?”
Ze krijgen wat voor hun kiezen.

Bij mijn afscheid wilde ik hen laten weten dat ik veel aan ze heb gehad, dat ze altijd vriendelijk bleven en dat ik ondanks dat dingen soms niet lukten of lang duurden toch blij met ze was.
Vorige week donderdagmiddag bakte ik een boterkoek én een kruidkoek, verdeelde die in ongeveer 20 stukken en bracht vrijdagmiddag die schaal naar hun afdelingsgebouw in Zuidlaren en trakteerde ze op iets lekkers bij de koffie.

Daarbij had ik een brief geschreven met bovenstaand verhaal  in andere bewoordingen.
Een beetje onhandig stond ik midden in een kantoortuin met mijn schaal afgedekt met aluminiumfolie mijn verhaal te houden; zij kennen alleen mijn stem en hadden in het begin geen idee wat ‘die vrouw’ op hun afdeling deed. Toen ik mijn verhaal had gedaan was de eerste reactie: ‘Dit is ons nog nooit overkomen!” en de volgende opmerking was “zulke collega’s mogen helemaal niet met pensioen….”

Mijn vader leerde ons vroeger al: men vangt meer vliegen met honing dan met azijn.
Een compliment doet zoveel goed, dat zouden we met elkaar veel meer moeten doen.

Benieuwd naar mijn brief?
Hierbij een link naar een PDF met de tekst: 2025.10.15 Bedankje voor de ICT

Dinsdag schreef Gerard een gastblog op deze website: hij maakte reclame voor de avond ‘Van bron tot kraan’.
Ook ik zat die avond als belangstellende in de zaal. Aan het begin vertelde Gerard over de grote rol die water speelt in de bijbel en noemde een paar aspecten: de schepping, de zondvloed, de Rode zee, het doopritueel en Jezus die zichzelf ‘het levende water’ noemt.
We hebben afgelopen woensdagavond veel geleerd over ons drinkwater!
Leonie van het Waterbedrijf Groningen en Henk van het WMD namen ons in een presentatie mee naar de wereld van het drinkwaterbeheer.
Nu kan ik op dit blog een heel verhaal vertellen over waterwingebieden, drinkwaterproductiestations en duizenden  kilometer waterleiding in Drenthe en Groningen, of over de  vernieuwingen en verbeteringen van ons drinkwatersysteem, maar daarvoor ga je maar mooi naar hun website: daar staat heel veel interessante informatie, je vindt links onderaan dit blog.

Waar ik het vandaag over wil hebben is het probleem dat er in de toekomst aan zit te komen: drinkwater gaat schaarser worden, vooral in de zomers als het lang niet regent, dus ‘de mensen’ moeten anders met het water om leren gaan.
Wij gooien heel veel drinkwater gewoon weg, omdat we ons niet bewust zijn van de waarde er van.
Het is immers helemaal niet duur, wat maakt 1 kuub water nou uit, daar betaal je hooguit € 2.50 voor…..
Als we het hebben over ‘de mensen’ dan zijn wij dat zelf: wij moeten anders met water omgaan.
De vraag is vooral: wat kan ik nu doen?

We kregen een folder mee waar al wat bruikbare tips in stonden, zoals deze bijvoorbeeld:
– Gebruik een waterbesparende douchekop: 50% minder waterverbruik.
– Vang regenwater op in een regenton en gebruik dat voor het begieten van je planten en het sproeien van je tuin.
– In Groningen starten ze deze maand met de campagne “Mogen we één minuutje van je..?”
Door één minuut korter te douchen bespaar je zo’n 8 liter drinkwater.
Natuurlijk waren er ook vragen.
Wat is ‘beter’: de afwas met de hand doen of met de vaatwasser?
De auto aan de straat wassen of in de wasstraat?
In beide gevallen was de machine zuiniger met water…..!
De laatste dia van de powerpoint was een Drents gedicht van Martijje Lubbers dat het Drentse water en de Drentse volksaard als onderwerp had.

En zo is het

Ok een diel zakt in de eerde
Laog, nao laog, nao laog umdeel*
Deur het zaand, de klei, het grind hen
As een zuvern’d ritueel

Jaorenlang unzichtbaor wachtend
Zunder poespas met geduld
Meuk de diepte het zo helder
Dat ’t alle Drentse kraonen vult.

Stille waoteren, diepe gronden
Misschien is het net as wij
A’j oprecht bent en het koestert
ku’j der uuteindelijk wel bij

500 woorden zijn te weinig om alles te benoemen.
Kijk op de websites voor meer informatie en vooral: zegt het voort!

Aan eind bedankte Gerard Leonie en Henk voor hun inspirerende bijdrage. Hij had dat eigenlijk willen doen met een flesje wijn ‘want de overgang van water naar wijn is door ons kerkmensen gemakkelijk gemaakt’, maar hij had toch gekozen voor een leuk herfstbakje; dat paste beter bij het onderwerp van de avond en bij de ‘Werkgroep Groene Kerk’….

*umdeel = naar beneden.

Via de links hieronder kom je op de artikelen op de website van de waterbedrijven waar je bespaartips vindt:
Waterleiding Maatschappij Drenthe
Waterbedrijf Groningen

In januari schreef ik het blog ‘9 maanden‘.
Daarin kondigde ik aan dat ik met vervroegd pensioen zou gaan en schreef ik o.a. “Het lijkt me heerlijk om te kunnen stoppen met werken, ik kijk er naar uit.
Maar dat duurt nog even: vooreerst ben ik van plan om er (net als bij een zwangerschap) 9 leuke maanden van te maken!”
En nu zijn die 9 maanden bijna om.
Gistermiddag (donderdag de 16e) scheurde ik de 2 van de ‘Hoeveel-weken-nog’-slinger die ik eind augustus kreeg van onze dochters; nog één weekje naar Lentis in Groningen.

Het houdt me nogal bezig.
Deze week zette ik alvast mijn afwezigheidsbericht klaar in mijn email-box.
“Vanaf donderdag 23 oktober maak ik geen deel meer uit van het afdelingssecretariaat van Team290; mijn mail wordt dan niet meer gelezen….”
Ingesteld vanaf volgende week donderdag tot en met 31 december 2025, daarna wordt mijn dienstverband ontbonden en mijn account opgeheven.
Verder had ik vorige week alle collega’s van Team290 een mail gestuurd over mijn afscheid en een berichtje op Lentisnet gezet, zie de afbeelding hiernaast; als je op de afbeelding klikt komt hij groter in beeld en kun je de tekst lezen.
Deze week kreeg ik vervolgens hele leuke reacties van heel veel mensen: telefoontjes, mailtjes en bezoekjes.
Van collega’s van nu, maar ook van mensen waar ik vroeger mee gewerkt heb of die ik toen veel aan de telefoon had.

En verder waren er de afgelopen maanden een aantal ‘laatste keren’.
De laatste zomermaanden waarin ik er soms (door vakantie van collega’s) alleen voor stond op de afdeling.
Het laatste secretariaatsoverleg met alle collega’s eind september.
Het maken van mijn laatste Bureaudienst-rooster voor het 4e kwartaal van dit jaar; het 1e kwartaal van 2026 gaat iemand anders verzorgen.
Een laatste gesprek/einde dienstverband met iemand van HR.
Een aantal mensen heb ik al de hand geschud die ik niet meer zie omdat zij niet bij mijn afscheid zijn volgende week omdat het dan herfstvakantie is.
Vanmiddag was ik samen met Jacquelien op het afscheidsfeestje van vroegere collega Rudi: ik ben niet de enige die er eerder mee ophoudt!

Mijn plan om er 9 leuke maanden van te maken is gelukt.
Als mensen mij vragen of ik uitkijk naar mijn vervroegde pensioen zeg ik volmondig ‘Ja!’, maar daar voeg ik dan onmiddellijk aan toe dat ik niet op mijn laatste benen loop: ik geniet eigenlijk wel van deze laatste weken.
Ik hoef niet meer ‘met de bek op het stuur’, kan mooi rustig afbouwen en neem afscheid op een moment dat het er op ons secretariaat harmonieus aan toe gaat. Dat is in de afgelopen 4½ jaar wel eens anders geweest…..

Mijn leven gaat er na volgende week echt anders uitzien; net als de afgelopen 11 jaar zal ik jou als lezer meenemen in hoe Gerard en ik dat ervaren.
Volgende week begint de nieuwe blogserie ‘PensionADA’ en lees je alles over het afscheid van Lentis, over mijn 65e verjaardag en over hoe het daarna verder met ons gaat.
Ik ben net zo benieuwd als jullie!