De waarde van de dag

Er zijn nogal wat liederen waar ik een verhaal bij heb.
“Mijn Jezus ik hou van u” bijvoorbeeld.
Daar vond ik wel iets van, maar het was mijn moeders lievelingslied.
Sinds we het zongen op haar begrafenis vind ik het nog steeds geen mooi lied, maar het emotioneert me wel.

Psalm 68, het 7e couplet ‘God zij geprezen met ontzag..’
De bijbel in een notendop, zoek het maar eens op.
Het is gezongen in onze trouwdienst en in alle drie de doopdiensten van onze dochters.
Ik ken de 12 regels uit mijn hoofd en in nare situaties (vlak voor een operatie of in spannende situaties) helpt de tekst mij; als een soort mantra laat ik de woorden zin voor zin voorbijkomen in mijn hoofd. Zo’n mantra helpt als je je moet concentreren omdat je bijvoorbeeld stil moet liggen; denk aan die staaroperatie, waarbij ik mijn hoofd een half uur absoluut niet mocht bewegen.
Dit ‘concentreren met een mantra’ leerde ik van dominee Bart Elbert, die vaak vervelende onderzoeken voor zijn oren moest ondergaan.

Waarom vertel ik dit?
Omdat we op zoek zijn naar dit soort verhalen.
Het begon allemaal met deze zin: “Dus dan hebben we die zondagmorgen geen dominee?”
Het ging over zondagmorgen 23 juli. Vakantietijd en geen dominee beschikbaar voor de ochtendviering.
Er werden allerlei ideeën en mogelijke oplossingen aangedragen en één daarvan was een zangdienst met als thema ‘Een lied met een verhaal’. En dat is het geworden!

Waarom is een specifiek lied zo bijzonder voor jou?
Wat beleef je er aan als je dat lied zingt?
Welk verhaal hoort daar bij?

Het zal er die zondagmorgen anders aan toe gaan dan op een gewone zondagmorgen.
De liederen die we gaan zingen zullen het verhaal vertellen in plaats van de gebruikelijke schriftlezingen en de preek.

• Heb jij zo’n ‘lied met een verhaal?’
• Wil je dat verhaal met de gemeente delen? Je mag het zelf voorlezen, maar dat kan ook door iemand anders gedaan worden.
• Kinderlied, Liedboek, Taizé, Evangelische liedbundel, JdH, Wie zingt mee of Opwekking: we zijn een pluriforme gemeente dus kom maar door met die liederen en verhalen.

Arjan Schippers is die ochtend de organist en hij kan volgens mij bijna alles spelen.
Omdat Arjan én de mensen van de beamerdienst zich moeten kunnen voorbereiden kan de opgave van liederen t/m maandagavond 17 juli bij mij. Je kunt een mail sturen naar mijn PKN-mailadres a.waninge@pkn-roden.nl of een reactie plaatsen via deze website.
Dit wordt niet automatisch gepubliceerd, daarvoor moet ik toestemming geven.

Wij hopen op veel mooie verhalen én….. een volle kerk!
23 juli 2023 10.00 uur Op de Helte, Touwslager, Roden.

Gerard had gevraagd of ik meeging naar een etentje in de tuin van Ben en Mathilde. Die maaltijd werd  verzorgd door de vrijwilligersgroep rondom de vluchtelingen die worden opgevangen in de bijgebouwen van kerkelijk  centrum Op de Helte. Vrijdagavond 7 juli was het: een heerlijke zomeravond. Er was door gasten en de vrijwilligers gekookt en het werd ons in buffetvorm aangeboden; het was gezellig en het was lekker.  Bijpraten met deze en gene, drankje halen, in de rij voor het buffet en ondertussen genieten van die prachtige tuin. Ik schreef er al eens eerder over, zie ‘Waar fietsen we heen?’.

een citar

Het toetje hebben wij niet meer gehad.
We hadden een volle,  drukke week gehad en na het hoofdgerecht kwam er iemand met versterkers en een snaarinstrument: een citar.
Het klonk Arabisch. Eerst was het akoestisch, maar later kwam er een ritmebox bij.
En toen ging het lampje uit bij Aaltje: het kon er niet meer bij in mijn hoofd.
Klinkt vervelend en niet vriendelijk, maar ik moest naar huis.
Sorry.
Eenmaal thuis ging Gerard even liggen en ik liep even naar buiten, waar ik tot mijn stomme verbazing de bassen en het gerag van Rammstein hoorde; 13 kilometer verderop!
Bevreemdend was dat wij een hartverwarmende bijeenkomst hadden met de vluchtelingen die binnen onze kerkmuren worden opgevangen; toen we thuis kwamen was het nieuws inmiddels doorgedrongen dat het kabinet was gevallen, nota bene over een maatregelenpakket om migratie naar Nederland in te dammen.

Nee hé.
Zulk nieuws resulteert altijd in oeverloos gezwam dat er in mijn hoofd op dat moment ook niet meer bij kon.
Ik ging buiten zitten.
Borduurwerk in mijn handen en de ‘anti-Rammstein’-koptelefoon op. “Soave sia  il vento.. ”
Deze website/dit blog wekt misschien de indruk dat het bij mij bijna altijd van een leien dakje gaat, maar het wordt mij ook wel eens te gek.  Dan heb ik geen energie meer voor gezellig doen en ‘moet’ ik even niks.

Dominee Bart Elbert zei het vroeger al: ‘Stilte is de nieuwe luxe”.
In mijn eentje genoot ik van de muziek en het borduurwerk en kwam helemaal tot rust.
Stilte is dan misschien niet helemaal het goede woord, maar wat was het heerlijk.
Stilte na de storm.

Collega Johanna heeft vaak bijzondere kleding aan.
Kleurige kleding, anders dan anders.
“Waar koop je dat?” vroeg ik haar een paar maanden geleden.
“Bij ‘Buitengewoon’ in Buitenpost”.
Ik wist niet waar dat lag.
Klinkt ‘ver weg Groningen’, maar is ‘redelijk dichtbij Friesland’: 25 minuten vanaf Roden.

Met ex-collega Gineke ga ik af en toe ergens lunchen en wij bedachten dat ‘Buitengewoon’ een leuk doel zou zijn voor een middagje samen.
De lunch genoten we op de Brink in Roden in het zonnetje op het terras en daarna reden we richting Friesland.
Het werd een ‘stad-en-ommelandse’-reis. De N355 was afgesloten tussen Grijpskerk en Visvliet.
Als je niet bekend bent in het noorden zegt je dat niks, maar neem van mij aan dat het lastig is.
Niezijl, Pieterzijl, Kommerzijl……we hebben het allemaal gezien.
We hadden de hele middag er voor uitgetrokken, dus we maakten ons niet druk; we genoten van het landschap en praatten ondertussen honderduit, want het was al weer even geleden dat we elkaar spraken.
Google-maps bracht ons waar we wilden wezen.

Eenmaal in de winkel was Gineke mij kwijt.
Wàt veel! En wat een keuze.
Het viel beslist niet mee om wat uit te kiezen, want er waren veel dingen die ik wel zou willen meenemen, maar tussen droom en daad staan wetten in de weg en praktische bezwaren, met name geld.
Mijn ‘oogst’ beperkte zich tot twee jurken, die ik deze zomer met plezier zal dragen!
Ben je benieuwd naar ‘Buitengewoon’?
Hierbij een link naar hun website.
Ook als je niet ver wilt rijden is deze kleurrijke kleding bereikbaar: de winkel is voorzien van een uitgebreide webshop.

Veel keuze is een voordeel, maar is ook gelijk een nadeel: het wordt daardoor al gauw overzichtelijk.
Gineke bijvoorbeeld vond het maar rommelig en veel te veel; daar had ik minder last van en ik denk dat als je er vaker komt je ook beter weet wat je waar moet zoeken.
Voor mij komt er zeker weten een vervolg, ik ga nog wel eens weer naar Buitenpost.
Misschien wil er nog wel eens een dochter mee….!

Vorige week belde ik de tandarts.
“Er staat een afspraak voor 6 juli in mijn agenda. Klopt dat wel? Dan heb ik mijn nieuwste bitje nog maar net een week in. Moet toch altijd twee weken?”
Het klopte. Had te maken met de retentiefase die bij dit laatste bitje niet zo lang hoeft te zijn.
Martijn spreekt voor mij in raadselen. Wat is een retentiefase? Die had ik kennelijk al bijna twee jaar onbewust meegemaakt.

Als je een nieuw bitje krijgt zit je de eerste paar dagen in de actieve fase, dan wordt er aan je tanden ‘geduwd en getrokken’. Daarna komt de retentiefase: dan staan de tanden goed, maar dan moet het nog stabiliseren.
Dat stabiliseren hoefde nu niet, want, let op, DE BEUGEL MAG ERUIT!
Nu al? Nou keek ik toch al weet ik hoe lang uit naar dit moment en nu kwam het toch nog lichtelijk onverwacht.
“Op deze afspraak halen we de klik-puntjes van je tanden af, bouwen we de ‘hoektand-die-niet-mee-wou’ een beetje op en brengen we een spalkje aan aan de achterkant van je ondergebit.”

KIJK! Voor (augustus 2021) en na (juli 2023)

Mooi hé?

Was dit het laatste blog over het beugelgebeuren?
Nee, want het is nog niet helemaal klaar.
Over twee weken krijg ik nog een nachtbeugel voor de bovenkaak en wordt er gecontroleerd of het spalkje aan de achterkant van het ondergebit goed blijft zitten en de boel een beetje op z’n plaats houdt.

Als afsluiting van dit blog nog een ’tandartsstoel-belevenis’ die menigeen vast bekend voorkomt.
Ik lig achterover met zo’n rubberen mondspreider op mijn mond die je lippen wegdrukt en je gebit blootlegt (zie afbeelding rechts). Dan kun niet praten, zoveel mag duidelijk zijn.
Op de radio is pokkenherrie; zoals zo vaak….. radio 4 zit er nooit bij.
Martijn zegt tegen zijn assistente dat hij deze muziek echt afschuwelijk vindt en ik ben het roerend met hem eens.
Maar mij wordt niks gevraagd en doe er gefrustreerd het zwijgen toe.
Als het allemaal klaar is moet er nog een scan gemaakt worden van het gebit zoals het nu is, daarom blijft de mondspreider er in.
Martijn is enthousiast over het resultaat en vraagt aan mij wat ik er van vind.
Eigenlijk wil ik van alles zeggen, maar wat ik uitbreng klinkt onbeholpen en onverstaanbaar.
Vraag het dan niet.
Of haal dat ding er even uit…..

Benieuwd naar het hele orthodontietraject?
Hierbij een link naar deel 1, onderaan dat blog vind je een overzicht van alle gepubliceerde delen.

Onze tuin is het domein van Gradus van de Lansbulten.
Weet je niet wie dat is? Lees dan hier hoe deze tuinkabouter door mij persoonlijk is gered en de mascotte van ‘de groep van 8 van Hoogersmilde’ werd.
Gisteren waaide de storm ‘Poly’ over ons heen en vanmorgen zag ik dat Gradus was gevallen in de strijd.
Hij lag op zijn zij en keek mij met zijn rechteroog verongelijkt aan.
“Kijk nou!”
Agossie.
Omgewaaid.
Ik zette hem weer rechtop op zijn plekje onder de Koreaanse zilverspar en maakte een foto van onze tuin van die kant.

Als dank voor al zoveel jaren trouwe dienst krijgt Gradus vandaag een ereplaatsje op deze website: als je bovenin de header van deze website kijkt zie je Gradus weer trots op zijn post staat.
Verdediger van het fort; met zijn korfje hout dat hij net gehakt heeft……

Verder heeft Poly bij ons geen schade veroorzaakt.
Geluk gehad!
Dat was vier jaar geleden wel anders…..

Op ons 40-jarig huwelijk kregen we van onze vriendengroep ‘de 8 van Hoogersmilde’ een bijzondere cadeaubon: een dagje ‘Happen & Trappen’.
Het leek ons leuk om dat in de buurt van Casa Grada te doen en op internet bleek dat er een route was die begon bij ‘de Abdij Burcht’ in het midden van Westerbork; het arrangement heette ‘Tussen heidevelden en hunebedden’
Als je die hunebedden wilde zien, moest je de route uitbreiden met 13 kilometer, dan haalde je Rolde op.
Dat deden we natuurlijk wel 😉

Donderdag 1 juni meldden we ons om 10.30 uur op het eerste adres en we werden verwelkomd met koffie met heerlijke appeltaart met verse slagroom.
De fietstocht naar het volgende dorpje Elp leidde ons door bos, heide en weilanden.
Het volgende etablissement dat we zochten heette Smaok, maar het was nergens te vinden.
Het adres was Hoofdstraat 1, maar daar vonden we alleen de Koekoekshof.
Toen we daar voor de derde keer voorlangs fietsten riep iemand ons na: “Komt u voor Happen&Trappen?”
Ja man.
Het bleek dat brasserie Smaok, onderdeel van familiehotel ‘de Koekoekshof’, van eigenaar was gewisseld en nu ‘Palu’ heette.
Met ingang van 1 juni.
Onze ‘Happen&Trappen-dag’.

moeras en wollegras

Koekenbakker.
Zet er dan even een bordje bij of zo; nu verwachtte de eigenaar na ons nog drie stellen en bleef maar mensen naroepen…..
Maar we kregen echt een heerlijk voorgerecht!
We konden kiezen uit drie dingen en ik koos voor de tonijnsalade.

En zo fietsten we van dorpje naar dorpje en hier en daar streken we even neer voor een deel van het menu.
In Grolloo kregen we een heerlijke kom soep bij ‘Gerry’,  waar ze in de achtertuin een enorme tent aan het opbouwen waren voor het Bluesfestival van het weekend daarna.
In Zwiggelte kozen we voor een heerlijke schnitzel bij ‘de Klipper’ en voor het toetje liepen we naar binnen bij ‘de Turfsteker’ in Westerbork.
Daar mochten we niets kiezen, maar daar kregen we toch een bord vol lekkere, kleine toetjes!

Tussen het eten door ontdekten we van alles op de fiets.
We stapten even af midden in een moeras, waar we over houten vlonders doorheen fietsten.
Daar ontdekte ik zowaar wollegras; dat komt alleen maar voor in veengebieden.
Verder stak er een piepjong reetje de weg over, kukelde in blinde paniek bijna in een sloot en sprong daarna op zijn ranke pootjes het grasland naast de weg in. Vinden wij dan zielig. Want waar is moeder?
We kwamen door dorpjes met namen als Ekehaar en Amen en in Rolde zagen we een zwart zwanenpaar met 5 grijze jongen bij een kinderboerderij. Daar vonden we ook de hunebedden D17 en D18 (klik op de foto voor een vergroting, dan zie je er 2); je leest er alles over op deze website.
Verder zagen we een puttertje, dat ik herkende van een blog in januari van dit jaar en we zagen twee kraanvogels.
Om met Daniël Lohues te spreken: een prachtig mooie dag!

Benieuwd naar onze route?
Hierbij een link naar ‘Tussen heidevelden en hunebedden’.