De waarde van de dag – Pagina 71 – een alternatief voor 'de waan van de dag'

26 september: Dinges…..

Door Ada

Op 26 september 2022

Gistermorgen stond mijn wekker om 07.45 uur: om 08.45 uur moesten we inzingen met de Cantorij Roden voor de viering gistermorgen in Op de Helte.
Toen ik mijn wekker zette die avond ervoor kreeg ik een melding: ‘Alarm ingesteld voor 5 uur en 45 minuten vanaf nu.’
Oeps. Kort ja.
Het was té gezellig geweest met een paar Havenstappers die zaterdagavond.
Maar ik stond er: gewassen en gestreken.
En het zingen in het koor maakt alles goed; de stukken zaten er goed in.

Op de achterste rij van de cantorij beleef je een viering anders dan als gemeentelid op een willekeurige zondagmorgen.
Ten eerste heb je voor de viering aan al een uur gezongen en ben je om kwart voor tien dringend aan koffie toe, die ook gistermorgen gelukkig weer voor ons klaarstond.
Verder ben je gefocusd op de liederen die je gaat zingen: gaat de inzet gelijk, welke noot moet ik pakken en hoe gaat het 2e couplet ook maar weer?
Als je drie weken de liederen bij het thema van een viering hebt gezongen, valt tijdens de dienst alles op zijn plaats. Ook gistermorgen pasten de muziek en het gesproken woord weer mooi bij elkaar.

In de viering stond de tegenstelling tussen arm en rijk centraal: de rijke en de arme Lazarus.
Ken je het verhaal niet? Lees het via deze link in de basisbijbel on line; beginnen bij vers 19.
In de overdenking wees voorganger Sijbrand van Dijk ons er op dat rijk of arm zijn voor een groot deel bepaald wordt door kans, toeval en geluk.
Waar stond je wieg? Dat maakt een wereld van verschil.
De rijke toont geen enkele empathie met de arme Lazarus die op zijn stoep ligt; hij ziet de man niet eens.
Zelfs in het dodenrijk ziet hij Lazarus niet; hij beschouwt hem nog steeds als zijn hulpje.
“Kan Lazarus niet zijn vinger in water dopen en mijn tong daarmee afkoelen? Kan hij niet naar mijn broers op aarde gaan om te vertellen dat ze het anders moeten doen? Kan hij niet uit de dood opstaan om hen te waarschuwen?” De rijke blijft alleen maar bezig met zijn eigen leven en zijn eigen familie.
Daarom krijgt die rijke in dit verhaal ook geen naam.
Wie zich niet bekommert om zijn naaste is een Dinges……hoe-heet-ie-ook-alweer, doet-er-niet-toe.
De onderliggende boodschap gistermorgen was: eindig niet zonder naam; geef antwoord op de roep van mensen die het minder hebben dan jij.

Wat weer een indringend verhaal.
Wil je het ook horen?
Of wil je onze cantorij horen zingen?
Je kunt de viering terugluisteren via het YouTubekanaal van onze PKN-gemeente.

Na de koffie sprak ik een mannelijk gemeentelid.
“Heb jij nog geen zin om bij onze cantorij te komen zingen?’
Hij antwoordde met een twinkeling in de ogen: “As julle allent maor psaalms zingt gao ik ok met doen!”
Niet dus….
Ben je man of ken je een man die laag zingt en bij ons de baspartij wil komen versterken?
Welkom!

Reageren

25 september: Er is een ZWEEF!

Door Ada

Op 25 september 2022

In Alledag

“Er is een zweef” appte ik naar ons gezin op donderdagavond.
We hadden een ommetje gemaakt in het dorp en hadden gekeken wat er op de Rodermarktkermis stond dit jaar.
Tot mijn grote genoegen stond er een ouderwetse zweefmolen naast de kerk.
In de afgelopen 33 jaar (zolang wonen wij in Roden) had er nog nooit een zweefmolen op de kermis gestaan.
Het was in mijn jeugd mijn favoriete kermisattractie.
Dat je in zo’n bakje zat en dat je dan van de molenbaas een zetje kreeg, zodat je bakje een beetje zwiepte en heerlijk hoog zwierde.

De laatste keer dat ik in zo’n zweefmolen had gezeten was begin jaren ’80; toen was er kermis op Oranje en stond de molen in de berm lang het Oranjekanaal.
Als je dan ‘zwiepte en zwierde’ zweefde je boven het water van het kanaal!

Zaterdag beleefden we voor het eerst sinds twee jaar één van de mooiste dagen van het jaar.
’s Morgens met het hele gezin aan de koffie en daarna alvast even bij de wagens langs die opgesteld stonden voor de Rodermarktparade.
’s Middags twee keer langs de kant van de weg de parade met de praalwagens én de korpsen van links en rechts voorbij zien komen.
Daarna naar de kermis voor de jaarlijkse muntjesschuiverij én een rondje in de zweef.
Wat een belevenis!
Dat je na zoveel jaren weer in zo’n bakje zit en dat je dan van de molenbaas een zetje krijgt, zodat je bakje een beetje zwiept en heerlijk hoog zwiert!
Ik bleek nog steeds heel hard te kunnen gillen.

’s Avonds weer twee keer langs de kant van de weg voor de optocht, maar nu was alles sfeervol verlicht, tot en met de trommels en toeters van de korpsen toe.
De majorettes hadden zelfs lichtjes in hun haar!
Na de optocht koffie met saucijzenbroodjes. Traditie sinds Frea op de wagen zat in 1991.
(zie het blog Roonermaark uit 2019).
Rond 22.00 uur zochten we een paar oude Havenstappers op voor een afzakkertje.

Als toegift op het blog van vandaag een paar foto’s van het muntjesschuiven.
We stonden met z’n vijven bij één apparaat; we konden drie kwartier spelen met de munten die we samen hadden gekocht en hadden regelmatig een enorme berg munten en waardepunten in de opvangbak. Ik voelde mij als koningin Elizabeth als haar favoriete paard de wedstrijd won.
Wat een feest; één keer per jaar gun ik mezelf deze guilty pleasure.

Reageren

24 september: Brummels & karmozijn.

Door Ada

Op 24 september 2022

In Bloemen

Al jaren loop ik, op weg naar het dorpscentrum, langs een struik waar sliertjes donkerrode besjes aan groeien.
Heel mooi voor in een bloemstuk op onze salontafel, maar ik durf niet zomaar bij iemand anders dingen van struiken af te halen.
Gistermorgen trok ik de stoute schoenen aan en vroeg de achterbuurman (die ik niet zo goed ken) of ik wat bessenslierten van de struik mocht halen voor mijn boeren-bloemsierkunst.
“O jawel hoor. Wel even om denken: die besjes zijn giftig, dus niet opeten.”

Toen ik gisteravond de schaar zette in de struik ging er drie tellen later in het huizenblok tegenover de struik een deur open.
“Ada, ik wil mij nergens mee bemoeien, hoor, maar die besjes zijn giftig! Die struik heet de karmozijnbes.”
Daarvoor woon je in een dorp en een gewaarschuwd mens telt voor twee, dus dit mens telt voor vier!

In de sloot achter ons huis staat een bramenstruik met een weelderige opbrengst, daar knipte ik ook wat af en tenslotte zocht ik drie blauw/roze hortensiabollen uit onze tuin.
Zie hier het resultaat: het bloemstuk heet ‘Brummels* & karmozijn’.
(klik op de afbeeldingen voor een vergroting)

Ook maken?
Nodig: mooie schaal en een stukje oasis.
Oasis zich laten vullen met water, drie hortensiabollen er in prikken, dan is de schaal al gevuld.
Daarna de karmozijn-besslierten en de bramen verdelen over de schaal.
Kan ook met vogelkers, kastanjes, eikels, rozenbottels.

* Brummels is het Drentse woord voor bramen.

Reageren

23 september: Carols zingen.

Door Ada

Op 23 september 2022

In Kerk & gemeente

In onze PKN-gemeente verschijnt in augustus altijd een Activiteitengids met wat je allemaal buiten de kerkdiensten om kunt doen het komende seizoen.
Schilderen, boekbespreking, gezamenlijk eten, meditatieavonden, lezingen, creatieve workshops: je kunt te kust en te keur.
Ook ik doe altijd een duit in het zakje en dit jaar had ik de activiteit ‘Carols’ zingen met het PKN-Christmascarol-koor aangeboden.
Bij het afdrukken van het gidsje is mijn pagina weggevallen; het staat er dus niet in.
Maar dat betekent niet automatisch dat het niet doorgaat natuurlijk.
Vorig jaar moest ik knarsetandend en met tegenzin deze ‘Af&Toe-koor’ activiteit afblazen, dat gaat me als het aan mij ligt dit jaar niet weer gebeuren.
Deze week heb ik een uitnodiging voor het PKN-Christmascarolkoor in Kerknieuws laten opnemen, vandaag gebruik ik het podium van mijn website om reclame te maken:

KOORZANGERS GEZOCHT!

Op zaterdag 10 en zondag 11 december wordt de Roder Weihnachtsmarkt in Roden gehouden.
Daarvoor zoeken we zangeressen en zangers die samen met ons een gemeentekoor willen vormen.

We studeren 5 of 6 vierstemmige, Engelstalige carols in.
Daarvoor hebben we drie repetitie-avonden:

Woensdag 9 november 19.00 – 20.30 uur
Woensdag 23 november 19.00 – 20.30 uur
(deze beide repetities zijn zonder koffiepauze)

Woensdag 7 december 19.00 – 21.00 uur
Deze laatste repetitieavond zingen we wat langer nemen we ook tijd voor een kop koffie met ‘kerst-lekkers’.

Als je je opgeeft voor dit koor moet je in je agenda beide Weihnachtsmarkt-data noteren: bij de uitgave van dit boekje is nog niet bekend waar en wanneer wij daadwerkelijk gaan zingen. Je hoeft geen lid te zijn van onze kerk om mee te zingen: iedereen is welkom.

Je kunt je voor het PKN-Christmascarol-koor opgeven bij mij: a.waninge@pkn-roden.nl of via de reactiemogelijkheid van deze website.

Zo zag het er in 2019 uit:

Reageren

22 september: Troef?

Door Ada

Op 22 september 2022

In Alledag

Woensdagmiddag fietste ik na mijn werk Roden in en ‘het sfeertje’ hing er weer: dit weekend is het Rodermarkt!
De Groningerstraat was al versierd en ook de Kastanjelaan had de borden met lampjes alweer neergezet.
De Boskamp was gisteravond aan de beurt; ‘wij’ hebben vorig jaar de straatprijs gewonnen dus wij hebben een naam hoog te houden.
Dit jaar is het onderwerp ”Het boerenleven’.

Dinsdagmiddag was ik al bezig geweest met kleurenprintjes maken en lamineren.
Wij hebben als onderwerp ”de boer is troef’ en geven een aantal alternatieven voor de boeren onder de titel: de boer heeft nog wat troeven achter de hand.
Daarmee kunnen we gelijk onze liefde voor het klaverjassen etaleren.

Eerlijk gezegd: toen ik thuis kwam met de gelamineerde printjes dinsdagmiddag had ik de aardigheid er eigenlijk af.
De sympathie die ik aanvankelijk had voor de boeren is na hun devaluerende acties met onze Nederlandse vlag en de beschamende vertoning op Prinsjesdag helemaal verdwenen; maar niet meedoen is eigenlijk geen optie.
Ik had nog iets anders bedacht, maar dat was niet aardig en je wilt geen vracht mest op je oprit.
Maar ik ben kennelijk niet de enige met gemengde gevoelens: het merendeel van de vlaggen dat aan de huizen hangt wappert met rood bovenaan; subtiel tegenprotest.

Boeren dus.
Onze straat ziet er inmiddels prachtig uit.
Bijna iedereen heeft wel iets met boeren in zijn tuin; van melkpakken tot oude landbouwwerktuigen, van boerencamping tot trekkers.
Woon je in de buurt? Kom eens kijken in Roden; vooral ’s avonds ziet het er mooi verlicht uit.

Twee jaar is er geen Rodermarktfeest geweest in Roden; we hebben er ontzettend zin in.
Zaterdag optocht!
Dit weekend muntjes schuiven op de kermis!
Een keer warme oliebollen bij de koffie!
En de vierde dinsdag van september lekker boemelen over de markt met onderweg een vissie en massa’s bekenden.
Dan zijn we de gemengde gevoelens van vandaag allang weer vergeten……

Reageren

21 september: Meisje van 17.

Door Ada

Op 21 september 2022

In Muziek

Deze week is de week van jaren ’70 op Radio 5.

Het liefst zou ik dan de hele dag thuis zijn met de radio binnen mijn gehoor.
Genieten van de muziek.
Genieten van de herinneringen.
Maar er zijn ook dingen als werk, afspraken buiten de deur en uitjes, dus ik hoor lang niet alles.

De jaren ’70 bestonden bij mij voornamelijk uit school.
Drie jaar lagere school, vier jaar MAVO en twee jaar HAVO.
Daar ben ik dan in zo’n week heel erg mee bezig in mijn hoofd, want muziek brengt mij terug in de tijd.
Mijn agenda’s waren in die tijd mijn dierbaarste bezit.
De eerste van het seizoen ’73 – ’74 heb ik ritueel verbrand met de hele toenmalige klas op het grasveldje achter de MAVO in Smilde, maar de andere agenda’s heb ik nog (zie afbeelding)
Popmuziek, de Top 40, dat was destijds het allerbelangrijkste in mijn leven: iedere week plakte ik een afbeelding van de top 40 in mijn agenda.
In zo’n week op Radio 5 ben ik af en toe even weer 14. Of 18, het ligt er maar net aan welke muziek er wordt gedraaid.

Hans Schiffers en Bert Haandrikman hebben een jeugdfoto van zichzelf op de website van Radio 5 geplaatst, dat ga ik vandaag ook doen.
Deze foto is genomen door de schoolfotograaf toen ik in HAVO 5 zat.
Het is september 1978 en ik ben 17 jaar. Een dorpsmeisje uit Hoogersmilde op een grote schoolfabriek in Assen.

Tegenwoordig ben ik een mevrouw van begin 60, maar het meisje van 17 is er ook nog steeds.
Want als Mud* deze week voorbijkomt gaat de de volumeknop op tien en blèr ik luidkeels mee: “And then she walked in looking like dynamite…..!”

* (lees voor deze jaren ’70 herinnering ‘Sweet memories‘ )

Reageren

20 september: TOCH NOG ÉÉN Lezer van de maand – Enny Aalfs-Oosterhuis.

Door Ada

Op 20 september 2022

In Lezer van de maand

Het is mij een groot genoegen om vandaag toch nog een Lezer van de maand te mogen introduceren.
Zou eigenlijk wel, toen eigenlijk niet, maar gelukkig toch nog: hier is de bijdrage van Enny.

Hoe kennen wij elkaar?
Ada en ik delen de liefde voor zang. Ik heb wel eens mee gedaan aan een ad hoc koortje van Ada. En natuurlijk bezoek ik de blog “Waarde van de dag” regelmatig. Ada had al eerder gerekend op mijn bijdrage maar steeds ontbrak de moed/zin, mede door wat gezondheidsproblemen bij ons!

Waar en wanneer ben ik geboren.
In Ten Boer ben ik op 18 mei 1948 geboren als jongste kind van Jacobus en Hiske Oosterhuis, een gezin van 9 kinderen. De oudste in ons gezin was mijn broer Gerrit. Ik groeide op tussen 7 zussen. Ik kwam als laatste dochter 3 jaar achter Ibeltje (Ida) aan. Mijn ouders hadden niet op nog een kind gerekend en moe was 45!
Maar het was goed en ik denk dat ze hoopten dat het een jongen zou worden. Werd het weer een wicht. Ook al was ik een meisje, ik kreeg toch de naam van opa Enne van moeders kant en de naam van mijn vader Jacobus dus Ennechiena Jacoba het enige kind in het gezin met twee namen. Een jongen kwam er niet meer.

Verliefd? Verloofd? Getrouwd?
René Aalfs ontmoette ik … en getrouwd 3 fijne kinderen met onderhand een partner en we hebben 5 kleinkinderen. Gelukkig allemaal gezond.

In welke levensfase zit ik nu en waar breng ik mijn tijd mee door?
Zingen doe ik graag bij Opera koor Frizzare, lezen doe ik ook graag, binnenkort weer een cursus schilderen, naaien en handwerken was ook was ook een hobby!
Met schoondochter hebben we een hondje die dus hier regelmatig logeert.

Wat wil ik graag met de lezers delen?
Bij het overlijden van mijn broer en twee zussen heb ik ervaren hoe belangrijk het is om de betekenisvolle dingen in je leven te overdenken en te benoemen.
Dan herken je de rode draad en bij het afscheid van het leven is het fijn om dit met anderen te delen.

Trots op mijn vader: Mijn vader heette dus Jacobus net als drie neven!
Dat was wel eens lastig omdat alle jongens in hetzelfde dorp woonden. De ene werd lange Kobus genoemd, de andere dikke Kobus, en mijn vader was lutje Kobus!!
Toen ik nog heel klein en op de schouder van mijn broer een openluchtspel meemaakte in Norg en iemand op het toneel had het over lutje Kobus, riep ik heel hard (volgens de familie) DAS MIEN PAA! Ik was trots op mijn vader. Hij was handig en deed veel voor ons.

Gezellige vakanties: Vanaf dat ik klein was gingen we op vakantie naar Norg.
We sliepen in een soort huisje dat mijn vader in de werkplaats had gemaakt en dat uit elkaar werd gehaald. In de vakantie werd het huisje met de bode ‘Jannes de Jong’

….. voor het eerst in Kwiek……

naar Norg gebracht en daar weer in elkaar gezet. Het huisje kreeg de naam Tok Tok (veel kippen (meisjes)in het hok!) Na de vakantie haalde de bode het hok weer op. Mijn vader verkocht het toen als echt kippenhok. De volgende vakanties werden gevierd in een oude caravan met daaraan vast een groot zeil met strozakken waar de kinderen sliepen. De caravan heette Kwiek.
Toen ik 1 was (zie foto) ben ik voor het eerst in Kwiek geweest. Daarna maakte mijn vader een huisje ………dat werd Joy genoemd (foto) toen was ik 3 jaar, mijn broer zat toen al in dienst, maar was een dag op bezoek.
Wij gingen met de bode naar Norg, mijn vader kwam in het weekend op de brommer en drie grote zussen gingen met de fiets van Ten Boer naar Norg. De verkering van mijn broer en zussen waren soms ook aanwezig, net als thuis in Ten Boer kon altijd alles! Op zondag gingen we in het begin naar een kerkdienst in Norg (gereformeerden in de hervormde kerk!) later open lucht of als het slecht weer was in een tent, georganiseerd door het IKR in Norg/Een. Met ons grote gezin met gitaren en aanhang met trompet zingend gingen we in optocht naar de kerkdienst toe; in mijn herinnering was het altijd mooi weer! In ons gezin werd altijd veel gezongen!

Mijn inventieve moeder: Voor we mee gingen met de bode, kregen we allemaal een doos en als die vol was, was die vol meer mocht je niet meenemen. Mijn moeder vulde die van mij ik was nog te klein. Er kwam wat mij betreft speelgoed (blokken, houten poppenmeubeltjes) in.
Mijn moe nam zelfs geweckt vlees mee. Ongelofelijk. Ze vroeg boeren in Norg of ze aardappelen mocht rooien en kocht daar ook groente!
Om de kleintjes bezig te houden verzon moe bv een wedstrijd: tuintjes maken. Wie de mooiste had mocht als eerste een ijsje kiezen.
En we gingen met haar kettingen rijgen van wat we vonden in de bossen!
De eerste vakantie die ik me zelf herinner waren we voor het eerst in een groot huis (van een zaken relatie) dat Roeghoorn heette.
En LUXE dat het was (wij woonden in een heel oud huis) er was zelfs een tennisbaan (foto met poes)!

Sociaal en muzikaal: Mijn moe en pa waren heel sociaal, pa was timmerman/aannemer en had moeite om geld voor werk of materialen te vragen als mensen het financieel moeilijk hadden. Het gevolg was dat wij het ook niet ruim hadden. Pa zat in het plaatselijk muziekkorps, moe hield van zingen en was heel creatief en maakte van niets de leukste dingen, bijvoorbeeld stoelen bekleden met zelf gebreide doeken. Ook heeft ze het plaatselijke muziekconcours mee helpen op richten. Op zondagavond vaste prik: zingen bij het orgel, om de beurt een lied kiezen vanaf de oudste, dus ik was altijd als laatste aan de beurt. Meestal van Johannes de Heer, met pa of een zus die dan speelde; vaak waren er vriendjes bij soms waren we wel met 18 personen!

Trio Erato

De zussen hadden een zanggroepje opgericht wat door mijn ouders gestimuleerd werd. In wisselende samenstelling meestal met z’n drieën, daarom werd het Trio Erato genoemd (zie foto) traden ze op bij bruiloften enzovoort. Eén ding zal ik nooit vergeten: op paasmorgen, als wij nog in bed lagen, speelden pa en moe zong het bekende paaslied “De heer is waarlijk opgestaan”

Mijn naam kreeg ik mee van opa en mijn vader; het sociale en muzikale herken ik ook in hoe wij ons leven

met de kinderen hebben vorm gegeven.
Wat voelde ik me rijk toen de kinderen dit jaar terug kwamen van vakantie en ze allemaal voor 1 weekend de tenten bij ons in de tuin hebben opgezet.
“Camping Aalfs”, dat was echt geweldig en zo gezellig!

Groet Enny Aalfs-Oosterhuis

Reageren

19 september: Verkeerde feest…..

Door Ada

Op 19 september 2022

In Alledag

Afgelopen weekend waren we uitgenodigd voor een groot feest van Gerard z’n werk.
Het werd gehouden in de evenementenlocatie ‘DeFabrique’ in Utrecht.
Daar worden ook de ‘Boer Zoekt Vrouw-feesten’ gehouden, om maar eens wat te noemen.
Er was een kamer voor ons gereserveerd in het Van der Valk hotel in Utrecht en we zouden met bussen naar de feestlocatie worden vervoerd en teruggebracht.
Het feest zou duren van 18.00 – 01.30 uur.

Ik zag mezelf niet tot half twee ’s nachts op een feest zitten.
Om met Gerard Joling te spreken: daar heb ik de kracht niet meer voor.
We spraken met z’n tweeën af dat we niet met de bus zouden gaan; we gingen met eigen auto en ik zou die avond terugrijden naar het hotel.

Wij kwamen dus niet met de bus aan bij de evenementenlocatie.
We zetten de auto op aanwijzing van parkeerwachters op een grote parkeerplaats en liepen achter grote groepen feestgangers aan.
Eenmaal in de rij vonden we onszelf wel wat uit de toon vallen qua kleding.
De dresscode van ons feest was ‘ZOMERS’, wat wij om ons heen zagen was heel veel goud, glitter en glim.
Toen de rij de bocht om ging zagen we aan het eind van de loper dat iedereen op de foto werd gezet voor een groot bord.
ARAG 60 stond er op.
“Zitten we wel bij het goede feest?” vroeg ik aan Gerard.
Die keek om zich heen.
Zag helemaal geen bekenden; dat was op zich niet raar, want 80% van de werknemers van het bedrijf waar Gerard werkt komt uit Brabant.
Onder het “Denk het niet!” van Gerard maakten wij rechtsomkeert.
Om de hoek zagen we een tweede ingang, waar het zomerse feestje al op gang kwam en meer bekende gezichten in de rij stonden.

We waren dan wel niet op het verkeerde feest, maar het was ook niet mijn soort feest.
Ja, er was lekker eten, er waren hapjes en drankjes en ik deed mijn best om een aantal van Gerards collega’s en hun partners te spreken.
Er speelde een bandje Zuid Amerikaanse muziek en het was tot een uur of 8 best gezellig.
Daarna gingen we met elkaar naar een andere zaal waar een cover-band speelde: er mocht gedanst worden!
Maar…..de muziek was zo hard dat je elkaar niet kon verstaan.
We schreeuwden nog wat tegen de mensen die om ons heen stonden, maar op den duur had ik een zere keel.
Om negen uur zat ik op de wc met die denderende muziek in mijn oren, voelde me een ontzettende 60-plusser en bedacht: “Dit gaat Aaltje niet meer doen.”
Tegen Gerard zei ik dat ik een ander zaaltje ging opzoeken; hij vond dat een goed idee en ging met me mee.
Zaten wij eerst met z’n tweeën in dat zaaltje, er kwamen al snel mensen bij ons zitten en toen werd het toch nog een leuk feestje: gezellig bijgepraat met deze en gene.

Om half één zochten wij onze auto op; laat genoeg.
De volgende morgen zaten we met z’n tweeën te genieten van het heerlijke ontbijt bij Van der Valk.
Wat mij betreft één van de leukste onderdelen van het feest.

Reageren

18 september: Een nieuw begin.

Door Ada

Op 18 september 2022

In Kerk & gemeente

Vanmorgen was het in onze PKN-gemeente Startzondag.
Ieder jaar in september vieren we het begin van het nieuwe kerkenwerkseizoen.
Gisteren kookte ik al een grote pan ‘gruuntesoep met worst‘ voor de gezamenlijke lunch vanmiddag en vanmorgen om 09.40 uur stapten we in de auto. Het was al gezellig druk; bij binnenkomst liep ik tegen babymeisje Lyanna aan, die in haar doopjurkje in mama’s armen lag.
Wat een schatje! Altijd weer vertederend, zo’n klein mensje.

Het was een viering met een lach en een traan, want naast het dopen van Lyanna namen we als gemeente afscheid van Jannie, onze jeugdopbouwwerker. Een aderlating, zo mag ik het best noemen en dat werd vanmorgen ook wel duidelijk.
Het thema van de viering was ‘Wees niet bang, je kunt altijd opnieuw beginnen!’
Dit onderwerp kreeg een diepere laag door de achtergrond van de doopouders: moeder had al twee kinderen uit een eerdere relatie, de dopeling was het kindje van hen samen.
Het geluk spatte er vanaf vanmorgen; de beide families waren ruim vertegenwoordigd en we zagen alleen maar blije gezichten.

Het afscheid van Jannie zag er op het oog blij uit, maar er vloeiden ook tranen.
Ze heeft 2 jaar in onze gemeente gewerkt en in de twee jaar heeft ze veel tot stand gebracht.
De leden van het Jeugd Activiteiten Team bouwden samen met haar een band op met jonge gezinnen en het voelt voor hen alsof het nog niet af is.
Twee jaar is eigenlijk ook te kort.
En natuurlijk: er wordt een advertentie gezet voor een nieuwe jeugdwerker en er komt vast weer ondersteuning.
Maar we zijn in die twee jaar met elkaar erg gehecht geraakt aan Jannie met haar spontane ideeën, haar humor en haar grote hart: het valt niet mee om haar los te laten.

We kregen vanmorgen ook nog even een kijkje in de toekomst.
We zagen de predikanten Walter en Sijbrand elkaar als oude mannen ontmoeten.
Ze haalden in een hilarische sketch herinneringen op aan hun collega Jannie Boonstra, “kort maar krachtig” konden ze zich vooral nog herinneren.
Daarna zongen ze voor haar met de hele zaal een heerlijk afscheidslied.

En toen was er koffie/thee en kon je een spel doen.
Eerlijk gezegd: geen spel gezien.
Veel mensen gesproken en bijgepraat, drie kommen soep gegeten en genoten van het samenzijn met in mijn achterhoofd nog de twee achter ons liggende coronajaren.

Lyanna is haar leven begonnen, Jannie begint opnieuw in haar nieuwe baan bij de landelijke organisatie van de PKN en wij zijn als gemeente ook weer begonnen!
Volgende week werken we als cantorij mee aan de viering en we kunnen als gemeenteleden het komende seizoen, naast het bezoeken van de vieringen, ook weer meedoen aan tal van activiteiten die worden aangeboden in het gidsje ‘Aan Tafel’, waarin je een overzicht vindt van het komende seizoen.
Benieuwd naar de inhoud? Hierbij een link naar het digitale gidsje.

Reageren

17 september: Gastblog – ABBA Voyage.

Door Ada

Op 17 september 2022

In Gastblogs

Vandaag tot mijn grote vreugde een gastblog van vriendin Sinet:

ABBA Voyage

Als je Zweden zegt dan denk je (vaak) gelijk aan ABBA: Agnetha, Bjorn, Benny en Annifrid.
ABBA gaat als een rode draad door het vriendin zijn tussen Marjan en mij.
Marjan ken ik zowat mijn hele leven al. In Rotterdam kwam ik bij haar in de klas op de kleuterschool.
Op woensdagmiddag speelden we de ene middag bij haar thuis en de andere middag bij mij thuis.
Het was heel stoer dat zij een oudere broer had die een platenspeler met koptelefoon had.
Bijna de hele middag draaiden we de platen van ABBA en zongen we met de koptelefoon op keihard mee.

Toen ik later (we zaten in de 4^e klas) naar Drenthe migreerde is ons contact verwaterd en ging ieder haar eigen weg; we gingen werken en kregen elk ons gezin.
Heel wat jaren geleden was er een reünie van de lagere school; toen hebben we elkaar weer ontmoet en zijn we weer verder gegaan.
Toen kwam het bericht dat er een concert van ABBA zou plaatsvinden in Londen.
We hebben gewoon doorgeteld en kennen elkaar nu zo’n jaar of 50: reden om naar ABBA Voyage te gaan!

De kaartjes werden besteld, de Air-bnb besproken en 2 zitplaatsen in de Eurostar gereserveerd.
Dit alles hadden we al een hele tijd terug al geregeld.
In de laatste week voor vertrek kreeg ik dagelijks een appje van Marjan met het aantal dagen voor we zouden vertrekken.
En eindelijk was het zover.
We hadden afgesproken op Amsterdam Centraal.
Als je met een trein naar het buitenland reist dan is het net als op het vliegveld.
Het enige verschil is dat je je koffers bij je houdt en dat is wel een fijn gevoel na de ervaring van afgelopen zomer (vakantie zonder koffers).
Je gaat door de douane, eerst die van Nederland en daarna die van Engeland.
Dat was zo bekeken en begon het wachten op de trein. Je krijgt een coupé-nummer en stoelnummer; je koffer kan je in het rek kwijt.
We zaten eerste klas en we kregen een hapje en drankje en later een kleine maaltijd.
De reis duurde ruim 4 uur.

In Londen, op station St. Pancras, stapten we uit en gingen op zoek naar de trein die ons naar ons logeeradres zou brengen.
Wat we aantroffen was een gezellige eigenaresse en een ruime verdieping die alleen voor ons was.
Op zondagavond was het concert in de ABBA-arena.
Mensen wat een feest.
Waar we naar keken waren 4 hologrammen maar het was net of ze er echt stonden te zingen. Alleen tijdens een close-up zag je geen expressie op het gezicht maar een strakke huid. Maar….who cares?
We hebben een top-avond gehad met allemaal goede nummers.
Om een indruk te krijgen hierbij een link: Abba Voyage.

Op het laatst kwamen de ABBA-leden op het podium zoals ze er nu uitzien (ze zijn alle vier de 70 gepasseerd); ook nu zaten we naar de hologrammen te kijken maar dat mocht de pret niet drukken.
Met een voldaan gevoel gingen we terug naar het logeeradres om de volgende dag weer naar huis te gaan.

ABBA, Thank you for the music!!!

Sinet was in 2019 al eens lezer van de maand. Haar bijdrage nog eens lezen? Hierbij een link.

Reageren