Afgelopen vrijdag waren we om 13.00 uur thuis; de terugreis vanuit Canada was begonnen op donderdagmiddag om 12.00 uur. Dan heb je dus een nacht gemist. In een vliegtuig doen ze erg hun best om je te laten slapen, maar dat was niet zo goed gelukt.
Hoe om te gaan met een jetlag? Wij waren gewaarschuwd. “Je moet de dag gewoon afmaken. Hoe moe je ook bent, pas ’s avonds gaan slapen!” Dus dat deden we. Tollend van vermoeidheid lieten we ons om 21.30 uur in bed vallen. We sliepen tot de volgende morgen 09.00 uur.

Eigenlijk was het toen al weer goed.
Gistermorgen zaten we weer voor het eerst sinds tijden in de Catharinakerk voor de viering van 09.30 uur. Het was een verademing na vier volle weken vakantie-drukte.
Ook in Canada waren we met de familie naar een kerkdienst geweest, maar dat is niet te vergelijken met wat we hier gewend zijn.

Toch moest ik daar gistermorgen weer even  aan terugdenken. De voorganger in Canada besprak met ons vier voorbeelden uit de bijbel die werden geroepen om iets voor God te doen; Mozes, Gideon, Jeremia en Paulus. Allemaal mensen die zichzelf absoluut niet geschikt vonden.
Gistermorgen kwam Jeremia weer voorbij. We zagen twee schilderijen die de profeet verbeeldden, één van Rembrandt en één van Michel Angelo.
Nu zagen we een vermoeide Jeremia. De schilders laten hem in overpeinzing treuren over de verwoesting van Jeruzalem.

Maar deze Jeremia heeft de boodschap van God wel van de daken geschreeuwd en dat was ook voor ons gistermorgen de boodschap: laat zien en horen wat de verhalen uit de bijbel voor je betekenen, wat de stem van God in jouw leven doet. De overdenking werd vervolgens door de voorganger  in twee zinnen samengevat in het dankgebed.
Dank u voor Uw woord van liefde. Dank dat daarin Uw stem te horen is die het goede met ons wil delen. De zegeningen van de gewone dingen van alledag die ons hoop geven, de liefde en het vertrouwen dat we met elkaar delen.

Na vier fantastische, enerverende weken beginnen wij vandaag weer aan de gewone dingen van alledag. We zijn dankbaar dat we veilig zijn teruggekeerd op Nederlandse bodem. Dat we ons ‘Canada-avontuur’ mochten beleven zonder moeilijkheden en dat we de banden met de familie mochten aanhalen.

Vanmorgen zat ik in m’n eentje aan de maandagmorgenkoffie en schreef dit blog.
Eén van de kleine zegeningen van de gewone dingen van alledag.