Tijdens mijn stadswandeling door Playa Blanca (zie 11 april – Tijd vergeten >>>) stond ik even stil bij een beeld dat me aansprak. Het stelde een menselijk figuur voor waarvan je het gezicht niet goed kon zien, omdat het met windselen omwonden was.
Op het informatiebordje las ik de bijzondere achtergrond van het beeld:

“Dit beeld is een eerbetoon aan de generaties van burgers die door hun inspanningen en hun harde werk hebben bewerkstelligd dat dit eiland de levensstandaard heeft bereikt waar wij nu van profiteren. 
Het is opdragen aan de generaties van onze voorouders, de Canarians, velen van hen ongeletterd, die door hun toewijding en motivatie hun kinderen hebben aangemoedigd om hun opleiding en middelen te verbeteren, wat heeft geleid tot de ontwikkeling van onze stad en in hoge mate heeft bijgedragen aan onze huidige welstand. 
Het gezicht van het beeld is anoniem, daarmee verbeeldt het een hele generatie mannen en vrouwen.”

Wat een mooi idee.
Dat je met een standbeeld de mensen voor je bedankt voor het leven dat je nu leidt.
Want wordt dat in onze maatschappij niet wat gauw vergeten?
Hoe lang is het nu helemaal geleden dat er oorlog was in ons land?
Denkt onze generatie nog wel eens aan de harde werkers vóór hen die Nederland na de Tweede Wereldoorlog weer hebben opgebouwd?

Gisteren was het 4 mei en herdachten we de oorlogsdoden.
Vandaag, op 5 mei, vieren wij onze vrijheid.
Daar kunnen we niet genoeg bij stil staan.