Half juni moest ik mij voor de jaarlijkse hart-check melden bij de huisarts.
Voorheen moest ik ieder jaar naar de cardioloog, maar die wilde mij pas over drie jaar weer zien, (zie ‘Zo lang er niets kraakt’ uit 2019) dus ik bracht urine naar Certe, liet mijn bloed prikken en meldde mij op 17 juni.
Op zich waren er verheugende berichten.
Cholestorol: prima.
Bloeddruk: ook prima.
ECG: niks te zien, dus ook prima.

“Maar ik maak me wel zorgen om uw suiker-percentage; dat is echt omhoog geschoten en u bent vier kilo aangekomen. Is er misschien iets veranderd in uw eet- en drinkgedrag de laatste tijd?”
Ik schrok me rot. Suiker? Ik?
Haar vraag hing in de lucht en ik kon helemaal niet helder denken.
“Nee, niks veranderd..”

Eenmaal thuis daalde het in.
En kon ik rustig nadenken.
Nee, niks veranderd…?
Natuurlijk was er iets veranderd!
Mensen die mijn blog volgen weten dat ik in corona-tijd iedere week iets bakte: boterkoek, apfelstrudel, cakerol, appeltaart, cup-cakes etc.
En omdat we in die periode geen visite ontvingen, aten we het allemaal zelf op.
Verder was er nog iets veranderd: eind februari waren de batterijen van de weegschaal leeg en die had ik niet vervangen. Dus het wekelijkse wegen was er al maanden niet van gekomen, dus ik had die extra kilo’s niet opgemerkt.
Verder ging ik in die tijd niet zwemmen, niet naar FysiYolates en niet naar het werk en verder ook nergens heen; het dagelijkse wandelingetje/fietstochtje bleek dus niet genoeg te zijn geweest.
Het bloed had ik laten prikken vlak na het Pinkersterweekend, waarin we hadden genoten van de Gradagen, het laatste weekend van de Corona-periode, want daarna ging ik weer werken en kwam het gewone leven weer langzaam op gang.
Need I say more?

De huisarts zwaaide al met een recept voor medicatie, maar daar wilde ik nog niet aan, helemaal niet toen ik even goed had nagedacht.
Toen ik op 25 juni bij diëtiste kwam werd ik gewogen en gemeten; er was al weer 2 kilo af, maar het bleek dat ik sinds de laatste meting (twintig jaar geleden) ook 3 cm gekrompen was: van 1.82 naar 1.79.
Vorige week liet ik mijn bloed voor de zekerheid maar even prikken: hoe ist met de suuker? Het was alweer gezakt naar aanvaardbare proporties; geen medicatie nodig.

Nu doe ik mijn best.
Heel erg mijn best.
MEMB.
Minder eten, meer bewegen.
Eerst dat suiker maar weer verder naar beneden, dan volgen die kilo’s misschien vanzelf….?