Maand: oktober 2014 Pagina 1 van 3

31 oktober: I shall sing!

Door Ada

Op 31 oktober 2014

Vandaag is de spreekwoordelijke ’terugvaldag’: moe en emotioneel. Ik geef er maar aan toe. Kort blogje dus vandaag in de rubriek Muziek. Dat helpt mij werkelijk door de moeilijkste momenten heen. Gisteren hoorde ik op radio 5 een nummer waar ik altijd een enorme kick van krijg: “I shall sing” van Art Garfunkel >>> De tekst is briljant door eenvoud en helpt mij door deze dagen heen.

I shall sing, sing my song, be it right, be it wrong
In the night, in the day, anyhow, anyway.
La-La-La-…

With my heart, with my soul, for the young, for the old
When I’m high, when I’m low. when I’m fast, when I’m slow.
La-la-la …..

Het schalt regelmatig door ons huis en ik heb hem nu ook als wekker-ringtone. Zo begint de dag met een positief geluid: I shall sing!

Reageren

30 oktober: We pakken de draad weer op

Door Ada

Op 30 oktober 2014

In Alledag

Vandaag was de eerste volle dag thuis.
Naast de nare dingen brengt zo’n infarct ook leuke dingen met zich mee.

Ten eerste staat mijn hele huis inmiddels vól bloemen: van de franse les, mijn werk, buren en vrienden.
Ten tweede kreeg ik nog een heleboel ‘ouderwetse’ kaarten. Neem van mij aan dat dat erg aangenaam is.
Ten derde krijg ik veel reacties. Mensen bellen even op om te vragen hoe het is, er komen mailtjes, app’jes en sms’jes binnen of mensen komen even op bezoek.

Vanmiddag heb ik, onder begeleiding van Carlijn, even een wandeling gemaakt in Roden. Doel: handwerkwinkel ’t Spinnewiel. Daar heb ik een grote bol wol gekocht voor een vestje. Martine, de schoolvriendin van Frea, is in verwachting en haar baby krijgt dit vestje als kraamkado. Vanmiddag heb ik dus letterlijk de draad weer opgepakt: 70 steken heb ik opgezet! Daarmee heb ik ook de figuurlijke draad weer opgepakt. Ik probeer maar te genieten van de zee van vrije tijd die voor mij ligt: in ieder geval tot 24 november moet ik rustig aan doen. Ik doe mijn best.

Reageren

29 oktober: Waar is de draad?

Door Ada

Op 29 oktober 2014

In Alledag, Geschiedenis

Vandaag mag ik naar huis. “U mag de draad weer oppakken!” De zaalarts gaf mij een krachtige hand en wenste mij succes. Voor iemand die zoveel handwerkt als ik is dat een verheugende mededeling. Met gewone draden red ik mij over het algemeen prima. Maar tegen deze figuurlijke draad zie ik toch wel op.

Het advies is om toch (ondanks mijn ervaringsdeskundigheid) deel te nemen aan het revalidatietraject. Maandag 10 november is de eerste afspraak. Tot die tijd mag ik alleen maar leuke dingen doen. Het is dus niet alleen ‘kommer en kwel’.

Toen ik zaterdag werd opgenomen had ik net niks bijzonders onder handen op handwerkgebied. Geen borduurwerk (ik wachtte immers op de maten van de tablet voor een mooi hoesje) en ook geen brei- of haakwerk. Het patroon van de sierbabysokjes had ik nog in mijn hoofd, dus dat ben ik maar gaan doen. Ik ben al met het derde paar bezig… hoogste tijd voor iets anders!

Bij een ziekenhuis opname ontmoet ik altijd bijzondere mensen. In 2009 was dat Willem Roelfsema uit Zuidlaren. Prachtige verhalen, positieve man. We hadden met elkaar afgesproken op de eerstvolgende Rodermarkt en hebben toen om 8 uur tussen de paarden en de handelaren samen een kop koffie gedronken. Met zijn onverwoestbare positieve levenshouding leerde hij mij te focussen op wat wel goed gaat.

Bij deze opname maakte ik kennis met een 86-jarige vrouw uit Roden. Binnenkort gaan we samen een kop koffie drinken. Een jonge geest in een oud lichaam. Bijzondere gesprekken hebben we al gevoerd. Ze is ook heel geïnteresseerd in geschiedenis. Gisteren vertelde ze dat ze ooit met een metaaldetector een kanonskogel uit de 17e eeuw had gevonden. “Ik weet niet hoe een kick voelt als je drugs gebruikt, maar dat komt waarschijnlijk heel dicht bij wat ik toen voelde!” Het kan bijna geen toeval zijn dat ik naast haar op deze zaal ben terechtgekomen.

Reageren

28 oktober: Tales of the unexpected (2)

Door Ada

Op 28 oktober 2014

In Alledag

De vierde dag in het ziekenhuis. Het re activerings schema is gistermorgen begonnen. Vandaag mag ik drie keer een uur uit bed. Helaas ben ik ervaringsdeskundige op dit gebied en heb ik geleerd hoe ik de tijd in het ziekenhuis zo aangenaam mogelijk doorbreng. Lezen is bijvoorbeeld goed te doen. Als je tenminste je leesbril bij je hebt. (Memo aan mij: standaard in de ziekenhuistas doen. De eerste dag kon ik niet eens de apps op m’n telefoon lezen.)

Thuis was ik bezig in het boek ‘Schone kunsten’ van Corine Hartman. Dit is een Nederlandse schrijfster van spannende boeken. Die heb ik inmiddels al uit. In het UMCG lag ik alleen op een kamer, dan hoef je niet sociaal te doen. Nu heeft Gerard ‘Snel geld’ voor me meegenomen, deel 1 van de Stockholm trilogie van Jens Lapidus. “That’s different koek” zou mijn vader zeggen. “Keihajd en levensgevaajlijk” zou Bert Visscher zeggen. Ik geniet er van.

Waar ik ook van geniet zijn de soms verrassende gesprekken met mijn kamergenoten. Vandaag ging het bij de koffie over de streng gereformeerde opvoeding van twee van hen. Mijn buurvrouw zei: “Er was een zinnetje uit een lied dat ik nooit meezong, omdat ik het daar niet mee eens was. Neem mijn zilver en mijn goud, DAT IK NIETS DAARVAN BEHOUD, riepen de anderen in koor. Buurvrouw vertelde dat ze soms niet al het meegegeven collectegeld in het zakje deed en dat ze van wat er overbleef chocola met caramel kocht….! Kostelijk vind ik zulke verhalen. Helaas is er vanmiddag een verschrikkelijke zeurmevrouw binnen gebracht. Na een half uur ben ik al naar het dagverblijf gevlucht. Het goede nieuws van vandaag is dat ik morgen al naar huis mag!

Reageren

27 oktober: Tales of the unexpected (1)

Door Ada

Op 27 oktober 2014

In Alledag

Wel jarig, geen feest. Na het feestontbijt op zaterdagmorgen ging ik douchen en daarna kreeg ik vreselijke pijn op de borst. In het Martiniziekenhuis kwam ik aan de apparatuur, maar daar ging het weer mis, waarna ik met sirenes en blauw zwaailicht naar het UMCG ben gebracht en onmiddellijk werd geholpen. Ik onderging een dotteroperatie en er zijn drie stents geplaatst in de rechterkransslagader.
“U heeft op uw verjaardag drie dure juwelen in uw kransslagader van ons gekregen!” grapte de cardioloog daar later over.

’s Avonds in het ziekenhuis hebben we mijn verjaardag nog een beetje gevierd: Gerard kwam met Harriët en Carlijn met kwarktaart en cadeautjes. Surprise! Ik kreeg een Samsung tablet. En van de meiden een bijbehorend hoesje. Maar dat komt goed uit in een ziekenhuis…..ik was alleen veel te moe om me er in te verdiepen. Inmiddels zijn we twee dagen verder. Carlijn en Harriët zijn al op bezoek geweest en hebben mij al mooi wegwijs gemaakt op mijn tablet. En van alles geïnstalleerd, o.a. skype.

Vanavond probeer ik contact te zoeken met Frea. Genoeg gespreksstof.

Reageren

24 oktober: Tante Lammie kwarktaart.

Door Ada

Op 24 oktober 2014

In Koken & bakken

Bijna jarig: vandaag heb ik alle boodschappen gedaan en worden de taarten voor morgen gemaakt. De appeltaart maak ik en de kwarktaart doet Carlijn.

tante Lammie kwarktaart: altijd een succes!

In de rubriek ‘koken’ geef ik hierbij het recept van de befaamde ‘Tante Lammie Kwarktaart’. (Op de foto van gisteren is zij het kleine meisje met de mooie strik in het haar naast oma). Het is een recept uit de jaren ’70, toen had je nog geen pakjes en zakjes. Deze taart is gemaakt van het pure spul (slagroom, kwark, suiker) en redelijk calorierijk. Maar heel lekker! Er gaat in ons gezin geen verjaardag voorbij zonder deze topper.

Bodem: suikerwafels
Verder nodig:
– 500 gram magere (witte) kwark
– 6 gelatineblaadjes
– 250 cc slagroom
– 200 gram witte basterdsuiker
– 1 blikje mandarijnenpartjes of 1 blikje vruchtencocktail

De bodem van een springvorm bedekken met de suikerwafels (je kunt ze precies op maat snijden)
– Mandarijnen of vruchtjes laten uitlekken en sap opvangen in een pannetje. Beetje verwarmen.
– Gelatineblaadjes oplossen in lauw sap van de vruchtjes. Vooral goed roeren.
– Kwark en suiker door elkaar roeren
– Slagroom stijf kloppen (in een andere kom)
– Sap (met gelatine dat al weer is afgekoeld) door de kwark roeren
– Slagroom er bij doen en ook er doorheen roeren
– Substantie op de suikerwafels gieten
– Dan de vruchtjes eroverheen verdelen.
Ongeveer twee uren laten ‘opstijven’ in de koelkast. Eet smakelijk!

Reageren

23 oktober: Verjaardag Ma

Door Ada

Op 23 oktober 2014

In Alledag

Vandaag is mijn moeder jarig. Ze wordt 83 jaar. Tijd voor een klein stukje ‘familiegeschiedenis’

Ze is geboren in 1931 als Freerkien Boelen in Emmercompascuum als zesde kind van Henderikus Boelen en Hillechien Alting. Ze is genoemd naar een zus van haar vader en haar roepnaam was ‘Freekje’. Later is men haar Fré gaan noemen.

Mijn moeder kwam uit een groot, kinderrijk gezin, van 12 personen: vader, moeder en 10 kinderen.

Mijn opa en oma zijn jong getrouwd op 9 juli 1921. Opa was toen 19 en oma 17. Hun eerste kind (mijn ome Job) werd geboren in oktober 1921, het laatste (mijn tante Lammie) in de oorlog in 1944. Vijf jongens en vijf meisjes waren er. Eigenlijk 6 jongens, één jongetje (een Jan) is al vroeg overleden.

Op deze foto staat het hele gezin toen opa en oma 25 jaar getrouwd waren, juli 1946. Mijn moeder staat helemaal rechts op de foto.

Ze hadden het niet breed. Mijn moeder moest op haar veertiende al ‘in betrekking’ bij andere mensen om geld te verdienen voor het gezin. Maar ze heeft nooit geklaagd over het feit dat ze thuis niet veel geld hadden. Opa en oma deden altijd hun best om het toch gezellig te maken. Er waren altijd kadootjes met Sinterklaas, ook al was het meeste zelfgemaakt en meestal niet van nieuw materiaal.

Ik heb mijn opa en oma Boelen nog goed gekend. Oma overleed in de periode dat Gerard en ik verkering hadden. Opa Boelen was aanwezig op onze trouwdag en was zelfs nog bij de doop van Harriët. Hij heeft dus nog meegemaakt dat zijn achterkleinkind (Frea) naar zijn dochter werd vernoemd. Hij was maar wat trots. “De volle naome, Freekje!’ zei hij glimmend tegen mijn moeder. Onze Frea draagt haar naam dan ook met trots. Ook al vinden ze het in Ma Vrieswijk het buitenland maar moeilijk. “What’s your birth-name? Frikjen?” Freerkien. Het is ook niet te doen als engelsman……

Hiernaast een foto van mijn moeder toen ze 80 werd.

Reageren

22 oktober: Babyslofjes in plaats van een kaartje

Door Ada

Op 22 oktober 2014

In Breien

Collega Miranda is in verwachting. Dat weet ik sinds vorige week. Ik dacht het al een tijdje, maar ik durfde het niet te vragen. Eén keer heb ik namelijk een bok geschoten door aan iemand te vragen of ze zwanger was die dat niet was. Dat was niet leuk. En dat overkomt je maar één keer.

Dus vorige week even bij de mannelijke collega’s gepolst: “Is ze….?? Ja!”

Nu heb ik sokjes gebreid. Bij wijze van felicitatie. Iemand anders stuurt een kaartje, ik brei sokjes.

Het is eigenlijk niet de bedoeling dat die sokjes aan voetjes komen. Daarvoor zijn ze te onpraktisch: er zit een koordje aan waar kindjes altijd aan trekken. Kindjes vinden sokjes eigenlijk nooit fijn, dus deze zijn gewoon voor de sier. Bij de kaartjes aan de slinger……

Zo maak je ze:

Benodigdheden: standaardacryl wit en een restje van een andere kleur.
Breipennen nr. 3
Maten: pasgeboren, 3 maanden, 6 maanden, 9 maanden.

Gebruikte steken: Ribbelsteek: heengaande naald recht, teruggaande naald recht.
Dubbele mindering: haal 1 steek recht af, brei twee steken recht samen en doe de afgehaalde steek over de gebreide steek heen.

Zet met pen 3 en wit 21-23-25-27 steken op en brei 18-20-22-24 naalden met ribbelpatroon. Brei dan over de eerste 6-7-8-9 steken 2 naalden ribbelsteek met wit, dan 2 naalden ribbelsteek met groen (over dat kleine stukje dus) en dan nog twee naalden ribbelsteek met wit over alle steken. Brei deze 6 naalden totaal 8-9-10-11 keer.

Brei dan nog 18-20-22-24 naalden ribbelpatroon met wit en kant af.

Zooltje: neem voor het zooltje langs de gehele rechterkant van het werk (dus de onderkant van het slofje, waar de groen/witte streepjes zitten 41-47-53-59 steken op met wit en brei in ribbelsteek. In de 3e naald als volgt minderen: 3-4-4-5 steken breien, 1 dubbele mindering, 8-10-12-14 steken breien, 1 dubbele mindering, 6-7-8-9 steken breien, 1 dubbele mindering 8-10-12-14 steken breien, 1 dubbele mindering, 4-4-5-5 steken breien.
Herhaal deze minderingen boven elkaar in elke tweede naald nog 2-2-2-3 keer. Brei nog twee naalden over de overige steken , kant af en sluit het middennaadje van het zooltje.

Nu het achternaadje van het slofje sluiten, hierbij rekening houden met een omslag van 3 centimeter. Haak een koordje en rijg dit door het slofje. Het tweede slofje net zo breien.

Reageren

21 oktober: Auto met gehaakt Tom-Tom-hoesje

Door Ada

Op 21 oktober 2014

In Haken, Handwerken

Gisteren vertelde ik over mijn Toyota Yaris. Gerard en ik praten altijd over ‘de bolide’ (zijn Verso) en ‘mien koekblik’ (de Yaris). Maar hij doet het al vier jaar heel erg goed. Bij de oprit naar de snelweg zit ik in no-time op 120 kilometer en kan ik moeiteloos invoegen. Als er geen file staat.

In deze auto zit geen tom-tom. Tenminste niet in het dashboard. Vond ik ook niet erg, ik heb namelijk een haat-liefde verhouding met de Tom Tom. Het liefst heb ik zelf een kaart op schoot (zelfs in het vliegtuig).

Mijn vader leerde ons als kinderen al kaartlezen. Waren we op vakantie in het buitenland, dan zorgde hij er altijd voor dat er ook een oude kaart op de achterbank lag. Tijdens het autorijden gaf hij ons dan opdrachten. “We zitten nu bij Oldenburg. We zijn op weg naar Bremen. Hoe heet de rivier waar we straks overheen gaan? Hoe heet dat grote kasteel daar links?” Op de eerstvolgende parkeerplaats werd dan de kaart bekeken en maakte hij ons wegwijs op zo’n plattegrond.

Toen de eerste Tom Tom in onze auto zijn intrede maakte, was ik niet overtuigd van het nut van zo’n ding. Ik kon immers zelf kaartlezen? We kwamen toch altijd waar we wezen moesten? Maar op den duur bleek het toch wel handig. Vooral als je in een onbekende stad bent en je moet er weer uit: de Tom Tom leidt je heel handig de stad uit. Maar het blijft een moeizame relatie. Op weg naar ons vakantieadres in Tours leidde de Tom Tom ons naar Parijs. Toen Gerard tegen mijn advies in toch de richting van de navigatie bleef volgen kwamen we, met de caravan, dwars door de binnenstad van Parijs. Was de kortste weg. Had ik toch maar mooi de Sacre Coeur gezien. Maar dat wilde ik toen eigenlijk niet.

Toen wij in 2013 een vervanger voor de Verso kochten, zat daar standaard een navigatiesysteem in . Dus toen kreeg ik de Garmin-tom-tom in mijn Yaris. Al die losse onderdelen te rammelen in het dashboard kastje, hoogste tijd voor een passend tasje:
een paar aan elkaar gehaakte granny square’s met een koordje er door. Niet dat ik hem ooit gebruik……. maar Frea laatst wel eens een keer. Op weg naar Groningen. Toen ik haar verhaal had gehoord heb ik besloten dat ik hem mooi in zijn gehaakte hoesje laat zitten.

Reageren

20 oktober: auto met een gehaakt kussentje

Door Ada

Op 20 oktober 2014

In Haken, Handwerken

Sinds 2010 heb ik een eigen auto.
Daarvóór ging ik altijd met de bus of met de fiets naar mijn werk in Groningen.
Ik vond het niet nodig, twee auto’s op de dam.
Toen ik in 2009 getroffen werd door een derde hartinfart vroeg Gerard voorzichtig of het nu niet eens tijd werd voor een auto: dan was ik in ieder geval de stress kwijt van het haasten naar de bushalte, de wachttijden en de overvolle bussen. Zelf vond ik dat eigenlijk nog niet nodig.
Tot ik in september 2010 weer achterin zo’n overvolle bus zat. Ik moest eruit bij Martiniplaza, maar voor ik mij door een rijstebrijberg van in het gangpad staande zwetende pubers en rugtassen had heengewerkt reed de bus al weer verder!!! De stoom kwam mij uit de oren. En ik heb zo hard geschreeuwd dat de chauffeur mij op dat moment ‘halteloos’ uit liet stappen. Toen heb ik Gerard een sms’je gestuurd dat ik nu wel toe was aan een auto. Een week later stond hij op de oprit.
Een Toyota Yaris. Vergeleken met onze Toyota Verso een ‘ouwetje’. Maar wat was ik er blij mee….zo’n auto kun je, net als je bureau op kantoor, een beetje persoonlijk inrichten. Favoriete snoepjes in het dashboardkastje. De radio staat standaard op Radio 5. Vijftig plus hé? In de CD-speler zit Mozart. Of Bach. Op de achterruit zit een sticker “Hier ku’j Drents praot’n”. En op de hoedenplank ligt een gehaakt kussen. Deze Yaris is van mij. Geen twijfel over mogelijk.

Reageren