een alternatief voor 'de waan van de dag'

Maand: augustus 2015 Pagina 2 van 3

21 augustus: Een Heer van stand

Tot mijn grote genoegen staat er in het Dagblad van het Noorden tegenwoordig op vrijdag een vervolgverhaal van Marten Toonder. Het heet “Tom Poes en de pijpleider” >>>.
Als je van de Nederlandse taal houdt is het smullen.
Mijn favoriet in de verhalen van Tom Poes is professor Prlwytzkofski. Hij spreekt eigenlijk Duits, maar het wordt letterlijk in het Nederlands vertaald, wat een heel komisch effect heeft. “Dat is alles ja gans onwetenschappelijk!” Als hij ergens wordt uitgenodigd dan is hij “ingeladen”. En bij grote ontsteltenis roept hij uit: “Praw! Der hemeldonnerweder!”

Vroeger stond er altijd een vervolgverhaal van Ollie B. Bommel in de Donald Duck. Als kind lees je dan alleen het spannende avontuur en ontgaat je volledig de onderliggende humor van het verhaal. Alleen de namen al: de ambtenaar heet Dorknoper, de corpulente burgemeester heet Dickerdack, naar het Groningse “dikkedakken” (veel en lekker eten) en de journalist heet Argus. (die met die ogen….)

Als ik op vrijdagmorgen het volgende deel lees word ik weer bepaald bij de tijdloosheid van het werk van Toonder. Het verhaal van de Pijpleider stamt uit 1971 en heeft als onderliggend thema ‘leidinggeven’. Ambtenaren die alleen maar naar de letter der wet kijken. Burgemeester en politie die alleen maar in actie komen als de pers zich er mee bemoeit en hun eigen hachje in gevaar komt. De doorzichtige gewichtigdoenerij van de hooggeplaatsten. Joost, de bediende, die van alles roept en vindt maar daar altijd “als ik zo vrij mag wezen….” achteraan zegt. Of “met Uw welnemen. Tussen de regels door schemert de maatschappijkritiek van Toonder. Vervolgens zijn die regels geschreven in prachtig Nederlands, kortom: wat fijn dat deze grote schrijver nog eens voor het voetlicht wordt gehaald.

Op internet vond ik de site “Toonder Compagnie BV”>>> waar werkelijk alles over Toonder en zijn oeuvre te vinden is.
Vandaag lees ik de krant weer met groot plezier.
Als u begrijpt wat ik bedoel…..

Reageren

20 augustus: Geen internet

Nou ja zeg! Hadden we toch gisteravond geen internet.
Ziggo had wederom te kampen met een grote storing.
Dus toen ik gisteravond iets op mijn blog wilde zetten lukte dat niet.

Op zo’n moment kom je erachter hoezeer ons leven al verweven is met het World Wide Web.
Mijn eerste ingeving was: even zoeken of Ziggo een storing heeft. O nee, ik kan niet op internet.
O. Maar dan kan ik dus ook niet alvast zoeken naar een ‘Bed&Breakfast’-adres aan de kust.
En ook niet met m’n HEMA-on-line foto-album aan de gang.
Dan kan ik hem net zo goed uitzetten.

Op de bank in de kamer pak ik m’n tablet. Even de Fitness-pal >>> van vandaag invullen.
Pakt ie niet?!? O nee, geen internet.
Vervolgens bedacht ik dat ik dan mooi even naar ‘Kijken in de ziel’ van maandagavond kon kijken met ‘TV on demand’.
Het stomme is dat ik me dan afvraag waarom dat niet lukt.
Een ezel stoot zich in ’t gemeen….

Vervolgens probeer ik op m’n telefoon m’n mail te openen.
Zucht.
Confronterend vond ik het. We zijn helemaal afhankelijk van dat internet geworden.

Vanmorgen was het er weer.
Opgelucht open ik Nu.nl voor het laatste nieuws, ga even langs de Buienradar en zoek verder naar Bed&Breakfast-adressen.
Waar zal ik op m’n blog over schrijven…?

Reageren

19 augustus: Ticket to ride

kankerVandaag hadden we in het Martiniziekenhuis een gesprek met de hematoloog. We hebben er nu één volledige kuur opzitten: drie weken pillen, één week rust. Morgen begint Gerard aan de tweede kuur. De eiwitwaarden laten een langzaam dalende lijn zien, we hopen dat deze ontwikkeling zich voortzet. We constateerden samen dat het nieuwe medicijn de lichamelijke toestand van Gerard niet verergert, we gaan rustig op dezelfde voet voort. Iedere maand krijgt Gerard ook een infuus met botversterker, dat kunnen we dan mooi combineren met het bezoek aan de hematoloog.

Vanmiddag ging Frea, onze oudste dochter, met hem mee. Zij vierde een weekje vakantie bij ons. Toen ik in het ziekenhuis aankwam zaten ze samen een spelletje te doen. Niet haar

favoriete spelletje, want dat is Ticket to ride. Maar dat is niet handig bij het ziekenhuisbed: te weinig ruimte.
Maar in de afgelopen week hebben we veelvuldig Ticket to ride gespeeld, ze is ruimschoots aan haar trekken gekomen.
Het is een bordspel waarmee je treinreizen maakt dwars door Europa. Spelers verzamelen kaarten met verschillende types treinwagons, waarmee je treintjes kunt plaatsen op het bord tussen bepaalde steden in Europa. Hoe langer de routes, hoe meer punten je krijgt. Ze kreeg er de afgelopen week geen genoeg van.

Verder hebben we natuurlijk uitgebreid bijgepraat, heeft ze met haar zussen heel wat afgeknuffeld, vriendinnen opgezocht en oma’s bezocht. En ondertussen werd er ook flink ge-appt met Engeland, want ze mist ‘ons’ daar, maar ‘hen’ mist ze hier.
Het vervoermiddel was meestal Papa’s fiets: ze was zooo blij dat ze hier geen helm op hoeft! Natuurlijk werd mijn restjes-garen-zak op de kop gezet en werd er gehaakt en ‘gemutst’: heerlijk om haar even om ons heen te hebben.

Vanmiddag heb ik haar naar het station in Groningen gebracht. Daar kocht ze een ‘Ticket to ride’ naar Schiphol.
Voor mij maakte ze een A-viertje met tekeningen van haar avonturen in Nederland. Kijk en geniet:

Reageren

17 augustus: Klaverjassen (2)

Al eerder  schreef ik over ons favoriete familiespel klaverjassen. (2 december >>>) Onze oudste twee dochters kunnen het wel, onze jongste niet. Haar vriend (waar ze al op haar 15e verkering mee kreeg) kan het namelijk ook niet, dus vindt ze het niet nodig om het te leren. Mijn vader noemde dat altijd ‘gebrek aan opvoeding’ . Klaverjassen hoorde er voor hem net zo bij als zindelijk worden en met mes en vork eten.

In de familie Waninge is het een algemeen ingeburgerd spel. Bijna alle zwagers en schoonzussen kunnen het. Als we een keer niet op een verjaardag kunnen komen, dan spreken we een andere avond af en dan gooien we altijd de kaarten op tafel. Ondertussen worden nieuwtjes uitgewisseld en wordt de toestand in de wereld besproken. Familiedag, een verjaardag van oma, halverwege is er altijd wel iemand die vraagt: “Wie hef d’r een spel kaorten bij zich?”

Deze week logeert dochter Frea een paar dagen bij ons. Een nichtje dat in Roden woont constateerde blij dat er dan misschien nog wel ‘een boompje’ in zou zitten.
En ja hoor: woensdagavond zaten we met z’n vieren om de tafel.
“Wie zit d’r veur? Klaover is troef.”
Frea, die al bijna Engels denkt omdat ze al vier jaar in Nottingham woont, gooit er van pure opwinding soms een Drentse zin tussendoor.
Van zo’n simpel spelletje kan ik intens genieten.
Gelukkig spelen we het nog regelmatig. Dochter Harriet en haar vriend komen af en toe ook gezellig een kaartje leggen en hij voorziet ons klaverjas-jargon van geheel nieuwe termen: “Effen good kiekn”, “Ie bunt mèèkn” (jij bent, meisje) en “Wat kriegt wie noe?” Hij komt namelijk oet Twente.

Reageren

16 augustus: Cornelis Clan

Vanmorgen begon de viering in de Catharinakerk met het eerste vers van Psalm 139. “Heer die mij ziet zoals ik ben.” Deze tekst stond op de rouwkaart van mijn vader en stond ook centraal in de rouwdienst in maart 2008. Vandaag is ook de geboortedag van mijn vader: hij zou 83 geworden zijn.
Sommige dingen zijn geen toeval.

Zo begon de kerkdienst vanmorgen al met ontroering. Zoals wel vaker leek ook de preek voor ons geschreven, maar gesprekken met gemeenteleden hebben mij geleerd dat bijna iedereen dat zo ervaart. Iedereen zit in de kerk met zijn eigen rugzak vol levenservaringen, vreugde afgewisseld met verdriet.
Organist vanmorgen was Erwin Wiersinga. Als hij speelt kijk ik uit naar de collecte: ook vanmorgen was het weer genieten. Met het bemoedigende slotlied 418 (tekst zie >>>) sloten we deze bewogen viering af.

Sinds mijn vader is overleden ontmoeten wij als “Cornelis-Clan” (zo noemde hij zelf zijn kinderen en kleinkinderen) elkaar rond zijn verjaardag. Dit jaar valt 16 augustus op een zondag. Het leek mijn moeder een goed idee om nu eens niet te barbecuen. Zij wilde graag een keer ouderwets kegelen bij Schortinghuis in Spier en daarna lekker eten met de clan bij het Wokrestaurant in Pesse.  En wat waren we op deze regenachtige dag blij met dit idee! We kegelden heel gezellig binnen, we hebben heerlijk gegeten, uiteraard met iedereen bijgepraat en we hieven het glas op 16 augustus.
Opdat wij niet vergeten.

Reageren

15 augustus: Gehaakte zomerkol (2)

Op 23 juni >>> liet ik zien hoe ik een witte zomer-col had gehaakt. Dat was een patroontje met een vrij open structuur, dus met veel gaten.
Op internet zocht ik naar een iets dichter patroon en dat vond ik: de waaiersteek. Inmiddels heb ik ook dit zomersjaaltje af en het ziet er zo uit.
Zomer-col in waaiersteekHet sjaaltje is een stuk warmer dan de vorige, lekker om je hals als je ’s avonds nog even buiten wilt zitten.

Hierbij een link naar de site>>> waar ik patroontje heb gevonden. Het wordt beschreven onder het kopje “Waaier met V-stokjes”. Je kunt zelf bepalen hoe lang en breed het wordt, het is een kwestie van even uittellen.
Tip: haak even een proeflapje. Zo wen je aan de steek, aan het patroon en je ziet hoeveel centimeter een aantal waaiers naast elkaar zijn.
Voor de col op de foto gebruikte ik witte haakkatoen nr. 10 en haaknaald nr. 2.5.

Reageren

14 augustus: Arrestantencellen voor hoge nood…

Dochter Carlijn is student en woont in Leeuwarden op loopafstand van de binnenstad.
Al zolang ze er woont hadden we elkaar beloofd dat we eens een stadswandeling zouden doen en we zouden een bezoek brengen aan het Fries museum.
Afgelopen maandag bracht ik haar met tassen en spullen naar haar studentenhuis en dat wilden we deze keer combineren met een museumbezoek. Ware het niet dat het Fries museum op maandag gesloten is, ook in juli en augustus. Midden in het hoogseizoen. Friezen…..

Maar de VVV organiseerde wel een stadswandeling. Wat een geluk! We hadden prachtig weer en we genoten met een groep van 16 mensen van een mooie wandeling. Een heel andere stad dan Zwolle, waar ik die week daarvoor was. Leeuwarden is ontstaan rond het begin van onze jaartelling op drie terpen. Het lag aan een zeearm van de vroegere Middelzee, die later verzandde, zodat de zeehavenfunctie in de Middeleeuwen verloren ging.
De wandeling voerde o.a. langs de scheve toren Oldehove, de voormalige paleizen van Marie Louise, mooie appartementen van het St. Anthony gasthuis >>>, mooie hofjes en smalle oude straatjes. Heel bijzonder vond ik dat Leeuwarden probeert om de oude huisnamen weer voor het voetlicht te brengen, bijvoorbeeld ‘de Swarte Bock’. Vóór Napoleon waren er nog geen huisnummers werd de adressering vaak aangegeven met een familienaam of het beroep dat in dat huis werd uitgeoefend.
Daarover vond ik op de site van “Historisch centrum Leeuwarden” een pagina met nog veel meer informatie >>>>.

Fire Café

Na afloop pikten we een terrasje voor een malt pilsje & appelsap bij Fire Café, een van de grootste eta- blissementen van Leeuwarden. Tijdens de wandeling hadden we gehoord dat dit enorme ‘Catshuus’ was gebouwd door een ‘nieuwe rijke’ uit het begin van de 19e eeuw, die een huis wilde zoals in Amsterdam stond. Later was het een politiebureau geworden met daarnaast de brandweerkazerne. Als je naar de wc moet bij Fire Café doe je dat in de oude arrestantencellen. ‘Creepy’ vond Carlijn. Dus daar moesten we na dat pilsje natuurlijk wel even naar toe: de sloten en de kijkgaatjes zitten er nog in!
Gelukkig wel dichtgesoldeerd.
Plassen willen we graag zonder pottenkijkers….

Reageren

13 augustus: Schilderijen in Zevenhuizen

kankerDrie weken heeft Gerard het nieuwe medicijn nu gebruikt, nu even een week rust.
We kunnen rustig stellen dat dit medicijn beter te doen is dan de chemokuren van de eerste drie maanden van de behandeling. Toen kon het de ene dag prima gaan en was hij de volgende dag ‘zo brak als pudding’. Het is nu wat stabieler.
Gisteren was er even telefonisch contact met de hematoloog: de eiwitwaarden zijn al weer gezakt ten opzichte van de start van de medicijnkuur. Bemoedigend nieuws dus.
Volgende week dinsdag staat er weer een gesprek in het ziekenhuis gepland, waarbij we hopen dat we dan de resultaten van het bloedonderzoek van vanmorgen kunnen bespreken.

In het kader van ‘de beweging’ bracht een fietstocht ons gisteravond naar Zevenhuizen. In het witte kerkje aan het Hoofddiep was een ééndagsexpositie te zien van Geke Buist. Geke ken ik al zolang wij in Roden wonen. Wij waren jaren lid van hetzelfde wijkteam. Haar creatieve talenten kwamen goed van pas bij het maken van kaarten die wij bezorgden namens het wijkteam. Ook toen schilderde zij al. Met kerst kregen (en krijgen) we van haar en haar man altijd mooie kerstkaarten met een prachtige foto, soms van één van haar schilderijen.

Inmiddels is het talent van Geke wijd en zijd bekend. Ze exposeerde al vaak in de omgeving van Noordenveld. Gisteravond dus in Zevenhuizen. We moesten eerst wel de hobbel ‘Jaarmarkt’ nemen: marktkramen, een draaimolen, oliebollen, hamburgers en bier. Maar wij hadden geen portemonnee mee.

Sommige werken had ik al eens gezien, maar er was ook veel nieuw werk bij. Gerard en ik vonden het mooi. Geke was zelf aanwezig en gaf uitleg bij de verschillende werken.
Nieuwsgierig geworden? Geke heeft een eigen website >>>
Hieronder een foto van de expositie van gisteravond.
Expositie Zevenhuizen

Natuurlijk kwamen we ook in Zevenhuizen wel weer bekenden tegen. Heb je zo maar weer hele gesprekken over dingen die helemaal niets met schilderen te maken hebben…. maar dat is de charme van een expositie ‘ in de buurt’.

Reageren

12 augustus: Licht en loom

Zo af en toe moet ik het er even over hebben: Daniel Lohues. Afgelopen zaterdag had hij weer een prachtige column in het Dagblad van het Noorden over de grote vakantie. Hierbij een link naar zijn verhaal >>>.

Nu het zo warm is moest ik denken aan zijn lied ‘Onder de bome’. Hij beschrijft daarin hoe fijn het is om onder een boom te zitten als het heet is. ‘Een parasol van holt en blad’ zingt hij.
Niet alleen de tekst beschrijft een warme dag, ook de sfeer van het lied is erg goed getroffen. ‘Onder de boome’ ademt een zwoele zomerdag: licht en loom.

Het bijzondere is dat hij dagelijkse dingen heel lyrisch bezingt.
‘Karnemelk, water of thee, dat helpt het best.
Allent maor meer dőst krie’j van ranja en van de rest.’
Verzin het maar.
Luister naar het lied >>> met je ogen dicht: midden in de winter waan je je nog onder een boom op een boerenerf op een warme zomerdag.

Reageren

11 augustus: Erfstukje

Na de enerverende dag in Dedemsvaart bracht ik mijn tante naar huis. Zij had mijn blog gelezen over de theefabriek (1 augustus >>>) en was daardoor op een idee gebracht.

Zij had nog een oude theepot die vroeger van haar moeder/mijn oma was geweest. Die kreeg ik mee van haar. Niet dat ik hem nou als theepot ga gebruiken: als ik een pot thee zet doe ik dat in een speciale thee-thermoskan en anders slinger ik een zakje door een glas heet water.

Maar het is wel een hele mooie theepot, dus ik ga hem gebruiken als bloemenvaas.
Uit onze eigen tuin plukte ik hortensia’s, floxen en lavendel en maakte een kleurig zomerboeket. Op de theepot werd het haast een beetje chiquer.
Meer een bouquet….. oma's theepot

Reageren

Pagina 2 van 3

Mogelijk gemaakt door WordPress & Thema door Anders Norén