Maand: september 2015 Pagina 1 van 3

30 september: nieuwe ontwikkelingen.

Door Ada

Op 30 september 2015

Vandaag hadden we, eerder dan verwacht, al een gesprek met de hematoloog in het UMCG. Hij wilde graag weten hoe Gerard’s algemene toestand was en hoe ver het stond met de derde kuur.

Gerard legde uit dat het beter met hem ging dan toen wij elkaar de vorige keer spraken en dat 13 oktober de laatste dag van de derde kuur is. Het is nu nog even afwachten hoe de eiwitwaarden zich ontwikkelen en volgende week dinsdag wordt er nog een beenmergpunctie gedaan. Als die twee uitkomsten positief zijn staan alle lichten op groen voor het vervolg: het stamceltraject. Vrijdag 9 oktober staat de volgende spreekuurafspraak gepland, als alles door kan gaan wordt dan het traject ‘in data uitgezet’. Gerard vroeg de arts nog naar zijn mening over de goede berichten rond de ontwikkeling van nieuwe medicijnen voor de ziekte van Kahler. Die antwoordde daarop dat het feit dat de ziekte van Kahler steeds meer een chronische ziekte wordt goed is voor de ontwikkeling van nieuwe medicatie. Hij zei: “Daar wil men wel medicijnen voor maken, want hoe langduriger je het medicijn gebruikt, hoe beter het is voor de farmaceutische industrie. Er staan al wat medicijnen met zeer goede resultaten aan onze poort te rammelen, voor u is dat zeker goed nieuws!” Dat geeft de burger moed.

Terugziend op de afgelopen periode kunnen we stellen dat het uitstel van de stamcelprocedure in juli heel naar was, maar dat we nu wel van de zomer hebben kunnen genieten. Gerard heeft zelf de tuin kunnen bijhouden, we hebben veel gefietst en we zijn nog een paar weekenden weg geweest.
We waren bij de Waninge-familiedag, het Vrieswijk-familiegebeuren rond mijn vaders verjaardag, de Havenstappers-reünie en (last but not least) konden we genieten van de Rodermarktfeestweek. Verder heeft Gerard zijn werk naar behoren kunnen doen. De periode van maart tm juni was wat dat betreft zwaarder dan van juli tm september, hij kon beslist beter tegen het nieuwe medicijn.

Nu maken we ons dus (eigenlijk voor de tweede keer) op voor de stamcelbehandeling. Het is niet iets waar je naar uitkijkt, het is een zwaar traject en aan de andere kant willen we ook wel heel graag dat het binnenkort van start gaat. Dan weten we waar we aan toe zijn, de onzekerheid heeft wel lang genoeg geduurd. Als alles gaat zoals we nu verwachten zal Gerard voor Kerst en Oud&Nieuw alles achter de rug hebben en weer herstellen. Als hè?

Reageren

29 september: Glimlach

Door Ada

Op 29 september 2015

In Alledag, Muziek

Op maandagmorgen ga ik altijd naar club-yoga.
Het is inmiddels ‘helemaal goed gekomen’: zie 17 juni >>>

Voordat onze groep aan de beurt is moeten we wachten tot de vorige groep is uitgesport. Dan zitten we op een soort strafbankje in de gang te beppen.
Meestal is dat small talk, maar vanmorgen zei iemand iets wat mijn dag kleurde.
Ze vertelde: “Ergens heb ik gelezen dat je de wereld tegemoet moet treden met een glimlach. Dan reageren mensen ook vriendelijk terug. Dat heb ik uitgeprobeerd. Ik stapte in een volle treincoupé met een grote glimlach. En het is echt zo: mensen glimlachten terug. Maar weet je wat ik ook ontdekte? Als je blijft glimlachen heb je zelf ook veel minder last van chagrijn. Ergernis glijdt gemakkelijker van je af.”

Van zo’n verhaal word ik helemaal blij en in mijn hoofd zit daar dan ook gelijk een liedje bij, Life is beautyfull that way >>> van Noa. Dit lied is de vocale versie van de themamuziek van de film ‘La vita e bella’. Dit is een klein gedeelte uit het refrein:

Smile, no matter what they tell you
don’t listen to a word they say
‘cause life is beautiful that way

Ik zou zeggen: Ga heen en doe gij evenzo.
En zegt het voort!

Reageren

28 september: De lange dame

Door Ada

Op 28 september 2015

In Alledag

Modebewust ben ik nooit geweest. Als iets ‘ in de mode komt’ moet ik daar altijd erg aan wennen en als ik al iets modieus koop, dan is het vaak niet te opvallend. Mijn lengte is namelijk 1.82 en daar heb ik vooral in de puberteit last van gehad. Gelukkig voor mij was die puberteit in de jaren 70: een spijkerbroek was een vast onderdeel van mijn garderobe en ik kocht altijd mannenmaten, want die waren lang genoeg.

Toen ik 13 was was mijn lengte opvallend, tegenwoordig is dat niet meer zo. Al is het wel handig dat ik nog steeds over een groep mensen heen kan kijken. In de loop van de jaren heeft de confectie industrie de lange mens ook ontdekt. Miss Etam heeft zelfs een lange maten lijn. Broekspijpen die op je schoenen vallen en mouwen die de polsen bedekken. Wat een verademing!

Vrijdagmiddag was ik weer in Groningen en ik wou een zwarte broek. Maar Miss Etam moet flink bezuinigen en heeft de lange maten lijn geminimaliseerd. Geen zwarte broek. Het advies van de verkoopster was: “Past u dan de gewone maat, dan kunt u via internet de lengtemaat bestellen.” Zucht. Dat ging Aaltje dus niet doen. Daarvoor kom ik niet speciaal naar Groningen.

In de winkel stond een volslanke dame te mopperen over de kleine collectie ‘grote maten’. Andere afwijkende confectiemaat, zelfde probleem.
Zij adviseerde mij om naar ‘de Lange dame’ >>> te gaan, een kledingzaak speciaal voor lange mensen. “Achter de Hema zit die.” Het was een piepklein winkeltje. Vergeleken met Miss Etam dan hè? Er stond een mevrouw achter de balie die nog 10 cm groter was dan ik en ook de andere klanten kon ik recht in de ogen kijken.
Ik vond een prachtige zwarte broek. Zit als gegoten.

‘Dame’ is niet echt een woord dat bij mij past.
Maar lang natuurlijk wel.
What’s in a name?
Een ‘Miss’ was ik toch ook al nooit.

Reageren

27 september: Orgel? Of preekstoel?

Door Ada

Op 27 september 2015

In Alledag, Kerk & gemeente

Kortgeleden sprak ik een lezer van mijn blog die opmerkte: “Als je iets over een kerkdienst vertelt gaat het altijd over de organist en nooit over de dominee.” Inderdaad. Ook naar aanleiding van de viering van vanmorgen kan ik wel weer een heel blog over de muziek schrijven. Over het mooie orgelspel tijdens de viering van het heilig avondmaal. Of over het meerstemmige zingen met een bas van de cantorij naast mij. Muziek in een viering is voor mij vaak belangrijker dan een preek.

Maar daarmee doe ik onze predikanten te kort. Vanmorgen kozen wij voor een viering in de Catharinakerk waarin ds. Theo van Beijeren voorging. De lezing uit het oude testament vertelde over de profeet Elia, die met vurige wagens werd weggenomen van de aarde, gadegeslagen door zijn opvolger Elisa. Verhaal lezen? zie >>>

Elisa moest afscheid nemen van zijn oude leermeester.
De voorganger haalde hierbij het ontroerende gedicht aan “Breng jij mij weg tot aan de brug? van Toine Lacet. (Klik hier >>> voor het gedicht).
Naderhand vertelde hij dat Elia, evenals Mozes, door de Heer was weggenomen en dat zij dus geen graf hadden.
Twee heel belangrijke mannen uit de geschiedenis van Israël die het volk Israël niet hoefden te vereren. Ze moesten doen wat ze zeiden. ‘Gedenken’ is hierbij het goede woord.
Bij het avondmaal legde de dominee vervolgens de link naar Jezus, die hier op aarde ook geen graf heeft en die wij gedenken met brood en wijn, de tekens van zijn aanwezigheid die hij ons zelf geeft gegeven.

Nu weet ik ook waarom ik gemakkelijker over mijn muziekbeleving schrijf dan over het luisteren naar een overdenking. Het past qua omvang niet in één blog. De predikant zei namelijk nog veel meer in zijn verhaal vanmorgen, maar het is onmogelijk om het allemaal te benoemen. Een overdenking helpt je om uit de bijbellezing van de zondag elementen te halen die je kunt toepassen in je dagelijkse leven. Dat kan voor iedere toehoorder iets anders zijn. Als je net afscheid van iemand hebt genomen in een rouwdienst luister je met heel andere oren naar zo’n preek dan wanneer je je in goede gezondheid opmaakt voor een nieuwe werkweek en je afvraagt wat je morgen zult koken.

We sloten de viering af met lied 422:
Laat de woorden
Die we hoorden
Klinken in het hart
Laat ze vruchten dragen
Alle alle dagen
Door uw stille kracht.

Wij misten vanmorgen de handdruk van ds. Van Beijeren bij de uitgang. Wij wilden nog op bezoek bij mijn schoonmoeder en meden daarom de lange rij wachtenden.
Daarom via deze weg: Theo, bedankt voor de fijne viering vanmorgen.

Reageren

26 september: Herfstkrans

Door Ada

Op 26 september 2015

In Bloemen

Donderdagmiddag ging ik een stukje fietsen. Met een snoeischaar en een Jumbo-schappentas in de fietstas. Ik plukte vogelkers, eikels, rozebottels, bramen, elzepropjes en bloemetjes van een struik waarvan ik de naam niet ken. In deze periode van het jaar is er van alles te vinden voor een mooi bloemstuk en donderdag maakt ik een herfstkrans. .

Bij de Action kocht ik een ‘steekschuimring’, ik plukte uit onze eigen tuin nog wat hortensia en van die paarse besjes. Vervolgens lag mijn hele aanrecht vol met bloemen, vruchten, zaden en stukjes struik. De ring kon zich in een emmer helemaal vol met water zuigen en ik begon met de basis: aan de binnen- en buitenkant van de ring stak ik hortensiabollen. Dat ziet er dan zo uit.

De ruimtes tussen de hortensia vul ik vervolgens op met wat ik uit het bos heb meegenomen.

Hieronder het resultaat van mijn ‘boerenbloemsierkunst’ en een detailfoto.

De krans leg ik op een grote alluminiumschaal en in het midden zet ik een kaars op een kleine verhoging op een weckglasdeksel.
Zo ’n krans ligt zo een week of 3 op onze tafel. De hortensia droogt een beetje uit, maar houdt vaak z’n kleur wel en de andere dingen haal ik er uit als ze lelijk worden. Daar doe ik dan weer wat nieuwe dingen in. Soms pluk ik nieuwe bessen, maar kastanjes (nog in de bolster) geven ook een mooi resultaat. Ook een kalebas kan er goed tussen.

Reageren

25 september: Stopverf?!?

Door Ada

Op 25 september 2015

In Cantorij Roden, Kerk & gemeente

Gisteravond was de wekelijkse cantorij repetitie. We beginnen nooit direct met zingen, we gaan eerst inzingen. Onze cantrix is daar altijd erg serieus mee bezig, dus wij doen erg serieus mee. We zwaaien met de armen, maken de nek en de schouders los en doen stemoefeningen. Maar soms valt het niet mee om serieus te blijven. Dat ligt heus niet aan de cantrix, maar aan de gefluisterde / gemompelde opmerkingen van cantorijleden. Gisteravond moesten we heel hard vijf keer achter elkaar TOE POE roepen. “Het lijkt het Nederlandse leger wel…..zonder munitie” zei de bas naast mij. Het lukt mij dan even niet om op dat moment de oefening mee te doen. Te weinig ademsteun zullen we maar zeggen.

Na het inzingen begonnen we met het zingen van de liederen voor de Vesper van 18 oktober. Deze vesper heeft een klein comité van onze cantorij voorbereid. Er wordt veel gezongen in die viering en ik vind het mooie muziek. Genieten dus op de repetitie. Gedurende de avond valt er ook weer genoeg te glimlachen. De sopranen zongen bij een lied erg ongelijk, waarop cantrix de vraag stelde of ze allemaal wel hetzelfde lied voor zich hadden. Toen cantrix zelf een lied voorzong zei ze na het voorzingen: “Dit ging vast niet goed he?” “Ik zei niks!” merkte een tenor op. Ons was nog niets opgevallen.

Bij een driestemmig lied moeten de alten heel laag. Cantrix legde uit dat dit komt omdat de alten de ruimte tussen de sopranen en de mannen moeten opvullen. “Een soort stopverf dus” riep één van de alten. Zo heb ik mezelf nou nog nooit bekeken.
Bij een ander lied werd voorgesteld om door elkaar heen te gaan staan. Dat vind ik altijd erg leuk, maar de anderen waren wat minder enthousiast. Het liefst wilden ze dat ik in m’n eentje door elkaar heen ging staan….maar gelukkig deden ze later allemaal wel mee.

Aan het eind zongen we een lied dat we vorige week hadden ingestudeerd. Toen we het hadden gezongen constateerde onze cantrix lichtelijk verbaasd: “Deze gaat al gewoon goed!”
Tuurlijk.
Want we hebben altijd wel veel plezier tijdens de repetitie, maar uiteindelijk gaat de uitvoering altijd gewoon goed.

Reageren

24 september: Top 2000 voor 50-plussers.

Door Ada

Op 24 september 2015

In Alledag, Muziek, Sweet memories

Mijn dag stond vandaag in het teken van de ‘Evergreen Top 1000’, deze week te beluisteren op Radio 5 >>> .
Mensen die mijn blog volgen weten dat ik een trouw luisteraar ben van deze muziekzender. Natuurlijk is niet alles leuk, is er wel eens een ‘zeurmevrouw’ of een ‘moppermeneer’ aan de telefoon met een spelletje, maar over het algemeen is het leuk.

Tot mijn grote ergernis is Radio 5 sinds kort niet meer te beluisteren via de middengolf. Hij zat altijd op 747 AM en ik luisterde in de auto met de autoradio en thuis met wekkerradio’s overal in huis. Nu moet ik via internet luisteren en de computer staat achter in de woonkeuken. In de auto mis ik Radio 5 het meest. ’s Morgens mis ik Henk en Manuela en ’s middags Hylco Span. Op het werk luister ik alleen als mijn collega’s er niet zijn en dat is bijna nooit…… als het dus zoals nu “Evergreen-week’ is, mis ik wel heel veel.

Maar vandaag kon ik onbekommerd luisteren.
Eigenlijk zijn de evergreens gewoon de Top 2000 voor 50-plussers.
Heerlijk! Anneke Gröhnloh, Beatles, Stones, Dusty Springfield, TenCC, Beegees, Beachboys, BZN, Jim Reeves, George Baker Selection, de mooie muziek houdt gewoon niet op. En de hele dag herinneringen. Bij elk liedje is er wel iets. Mijn leukste herinnering vond ik Creedence Clearwater Revival met hun versie van “I put a spell on you, because you’re mine’. Onze kinderen roepen altijd als ze dit horen: “Ik prik een speld in jou! Omdáát je van mij bent!” Een uitspraak van een collega van mij in de jaren ’80 die ik heb doorgegeven aan het nageslacht……ik moet er altijd weer om grinniken. En natuurlijk was er ook weer een oude Duitse Schlager die mij onmiddellijk weer in de jaren ’60 bracht. Spiel noch einmal für mich >>> van Catharina Valente. Luister maar >>>>

Kippenvel kreeg ik er van.

Reageren

23 september: Gekleurde geschiedenis.

Door Ada

Op 23 september 2015

In Geschiedenis

Een vriendin van Frea gaf haar een boekje uit 1964 mee met de woorden: “Dit vindt je moeder misschien wel leuk.” Nou en of.
Het boekje heet “Toen en nu II”. Leesboek over de geschiedenis van het vaderland voor de christelijke scholen. Het is geschreven door W.G. van der Hulst en R. Huizinga, geïllustreerd door C. Jetses en W.K. de Bruin.

In eerste instantie wou ik het lezen. Ik ben er ook in begonnen. Maar het was niet te doen. “Het wordt je zuut op de tong” zou mijn vader zeggen.
Het begint met de geboorte van Willem van Oranje en het eindigt na de gouden eeuw.
Het ligt er wel erg dik boven op dat de ‘christelijke kindjes’ overtuigd moeten worden van het feit dat ‘wij’ in de geschiedenis aan de goede kant stonden.

1964 is nu 50 jaar geleden. Het is niet meer voor te stellen dat de kinderen in die tijd (ik ook!) de geschiedenis op deze manier voorgeschoteld kregen. Zo begint het:
Als er een kindje geboren wordt, ……wie zal dan weten wat er in het leven van dat kind gebeuren gaat? Niemand! Dat weet God alléén! En als er een prinsje geboren wordt; als het ligt in zijn prachtige wieg, onder satijnen dekens? …..Neen, ook dán weet niemand, of het leven van die prins nu een leven worden zal van vreugde en rijkdom en heerlijkheid. Niemand! Dat weet God alléén!
God leidt het leven van de mensen naar Zijn heilige wil. Van de kleinen en van de groten; van de armen en van de rijken; van de families en van de volken; – van de prinsen en de koningen en de keizers óók.

Frea zat naast mij op de bank. “Is het een leuk boekje?”
“Ja, ik schrijf er een blog over. Wil je het eens zien?”
Bij de eerste bladzijde zei ze al: “Jeetje! Wat erg! Het doet me denken aan die boekjes van Rozemarijntje die jij vroeger voorlas!”
Natuurlijk. Het is ook dezelfde schrijver…..

In een recensie op bol.com las ik het volgende: In 1964 werd de twintigste druk bijgewerkt tot ca. 1960. De geromantiseerde verhalen geven de hoofdzaak van onze vaderlandse geschiedenis weer en zijn niet bedoeld om de jeugd de exacte historische feiten te geven. Aan het eind van ieder hoofdstuk geeft schrijver in ‘En nu’ zijn visie op het gebeuren vanuit zijn christelijke overtuiging. Maar zijn beweringen doen voor deze tijd soms ongenuanceerd en subjectief aan, b.v. zijn houding tegenover de ‘ruwe heidenen’ en de ongelovige Friezen, en de verheerlijking van keizer Karel de Grote, die om het Christendom te verspreiden, ten strijde trok. Ook de wijze waarop hij over het lesgeven op de Openbare School oordeelt, is zeer gedateerd. Afgezien daarvan, een boeiend geschreven, goed overzicht (met de oorspronkelijke zwart-wit illustraties) ook van het dagelijks leven in de Middeleeuwen en de glorie van de Gouden Eeuw. Vanaf ca. 10 jaar.

Zo’n boekje geeft een mooi tijdsbeeld. Het gaat over de geschiedenis, maar het zegt ook veel over de tijd waarin het geschreven is. Dat we er nu anders naar kijken heet ‘voortschrijdend inzicht’……

Reageren

22 september: Wisselend bewolkt.

Door Ada

Op 22 september 2015

In Alledag, Geschiedenis

Na de goede berichten over de eiwitwaarden van vorige week dinsdag zijn we nu in gedachten al weer bezig met het stamceltraject. Wij hopen dat we daar zo snel mogelijk mee kunnen beginnen na het afronden van de laatste chemokuur en dat is rond de 13e oktober.
De hematoloog zal contact opnemen met zijn collega in het UMCG, wij gaan contact opnemen met de verpleegkundig specialist van de afdeling en de huisarts houdt ook de vinger aan de pols. We hopen binnenkort dus bericht in de bus te hebben voor een nieuwe afspraak.

Ondertussen leven we ons leven. Uit de gesprekken met de mensen om ons heen horen we soms de onuitgesproken vraag: Hoe houden jullie het vol?
Dan leg ik uit dat het voelt als een dreigende onweersbui op een mooie zomerdag. Je ziet de bui aankomen, je weet dat het erg wordt, dus je neemt je maatregelen: parasol ingeklapt, stoelkussens naar binnen en losse spullen opruimen. Maar het is nog wel mooi weer, al is het dan wisselend bewolkt.

Dus daar proberen we van te genieten. Gisteravond bezochten we de Jaarbeurs en dronken een kop koffie op het binnenterras. Er stond een meneer met een saxofoon jazzy muziek te spelen. Gezellig! Bij de stand van de Historische Vereniging zag ik pakjes speelkaarten met afbeeldingen van oud-Roden. Net iets voor mij. Ik wilde twee pakjes afrekenen, maar dat hoefde niet: ik mocht ze gratis meenemen! Thuis heb ik alle kaarten op het aanrecht uitgestald en hebben we alle plaatjes uitgebreid bekeken en besproken. De azen waren allemaal kerkgebouwen, de heren hadden een plaatje van herenhuizen, de vrouwen lieten een school zien en de boeren waren voorzien van oude boerderijen. De cijfer-series waren de oude middenstanders, oude beroepen, foto’s rondom het Rodermarktfeest en horecagelegenheden. Een combi van mijn liefde voor het klaverjassen en mijn interesse in geschiedenis: wat een leuk kadootje!

Reageren

21 september: Nazomeren met bloemen (2)

Door Ada

Op 21 september 2015

In Bloemen

Eeeeh…. nazomeren? Vandaag begint de meteorologische herfst, mijn favoriete seizoen. Buiten valt het blad van de bomen en binnen kan ’s avonds weer een kaarsje aan.

De kastanjebollen die ik heb gebruikt in het bloemstuk dat ik beschreef op 9 september >>> zijn inmiddels opengebarsten. De rest van de bloemen is wat verkleurd, maar het is nog steeds een mooi stuk en het glimmende bruin van de kastanjes geeft het een extra herfstig tintje.

Inmiddels heb ik ook een ander bloemstuk gemaakt. Natuurlijk ook weer met hortensia (bijna onvermijdelijk in dit jaargetijde, temeer omdat we heeeeeeel veel in onze tuin hebben), kalanchoë, ‘staarten’ van de vlinderstruik en besjes van de kamperfoelie. Midden in prikte ik een stukje struik waarvan ik naam niet ken. Dit bloemstuk maakte ik op dezelfde manier als die van 9 september. Hiernaast en hieronder foto’s van de beide zijaanzichten en de bovenkant.

Reageren