Maand: oktober 2015 Pagina 1 van 4

31 oktober: Beanie.

Door Ada

Op 31 oktober 2015

Toen we bij de stamcelcoördinator waren vertelde zij dat Gerard na de kuur die hij afgelopen week heeft gehad zijn haar zou kunnen verliezen. “Dan haak ik wel een mutsje voor je!” grapte ik nog. Maar dat was nog helemaal niet zo’n gek idee. “Wat zal ik dan maken?” vroeg ik aan Carlijn. “Wat is hip tegenwoordig. Een Harry-Slinger-mutsje?”
“Wie is Harry Slinger!?” vroeg Carlijn vlak voordat ze in de bus stapte. “Google maar even” riep ik nog toen ze de bus inliep. Voordat ik thuis was had ik al een appje van haar GEEN HARRY SLINGER MUTSJE!

Oké.
Maar wat dan wel? Carlijn adviseerde een beanie. Een hippe heren- en damesmuts. Een David-Beckham-mutsje zeg maar. Bij de Hema kocht ik twee bollen zacht breigaren (50% wol en 50% acryl) in de kleur ‘denim blue’, breipendikte 3 -3,5.
Hierbij de beschrijving van het breipatroon:

Zet met breinaald 3,5 112 steken op.
Brei zestien toeren boordsteek: 2 steken recht, 2 steken averecht
Brei vier toeren ribbels (voorkant averecht, achterkant recht)
Brei nu in de heengaande toer steeds 3 steken averecht en 1 steek recht.
Brei in de teruggaande toer steeds 1 steek averecht en 3 steken recht.
Als het goed is krijg je nu aan de voorkant een soort ‘banen’ te zien, van 1 lange streep rechte steken (V-tjes) met 3 averechten (ribbels) er tussen, zie foto hiernaast.
In dit patroon doorbreien tot het hele werk 30 centimeter is.
Nu alle steken in één keer afkanten en de draad door de laatste lus halen.
Lange draad aan het werk laten zitten. De lange draad rijg je door de bovenkant van de beanie en als je aan het eind bent gekomen met rijgen trek je de draad strak aan. De hele bovenkant van de beanie wordt nu in elkaar getrokken, zodat de karakteristieke ‘hangpunt’ ontstaat.
Nu de zijnaad van de muts sluiten.

De beanie is inmiddels af.
Maar het haar zit er nog op!

Reageren

30 oktober: Hete bliksem.

Door Ada

Op 30 oktober 2015

In Koken & bakken

Enkele weken geleden kregen we een zak zoete appeltjes met de toevoeging: “Kun je hete bliksem maken.” Maar dat had ik nog nooit gehad, laat staan gekookt.
Gelukkig is daar dan internet.
Op één van de eerste pagina’s die ik bezocht stond:
Hete bliksem is in Groningen zowel de aanduiding voor een mooie vrouw als de naam van een stamppot met appel, gerookt spek en flink wat peper.
Dat is dan gelijk ook maar weer Gronings duidelijk.

Het bijzondere was, dat ik wel meer dan 20 verschillende varianten vond: zonder of met uien ( al dan niet gebakken of gekookt), zonder of met vlees (gehakt, ontbijtspek, worst) met alleen zoete appels of aangevuld met zure, met aardappels of met puree, kortom: er was veel ruimte voor een eigen interpretatie.
Dit heb ik ervan gemaakt:

Benodigdheden voor twee personen:
500 gram aardappels
300 gram zoete appeltjes
2 dikke goureinetten.
Dikke ui

Bereidingswijze: aardappels en appels schillen en in kleine stukjes snijden. Aardappels en appels samen op een aardappelstoommandje stomen met 4 kopjes water, peper en zout naar smaak toevoegen.
20 minuten laten stomen.
Ui in stukjes snijden en bakken.
Aardappels en appels afgieten, uien erbij en door elkaar mixen.
Als vlees serveerde ik er een ‘gehaktbal met ui’ bij: half heel fijn gesnipperd uitje door het gehakt mengen en ballen van braden.

Wij vonden het heerlijk! Van de rest van de appeltjes hebben we ‘zoete appeltjes’ gestoofd, dat doe je net zoals met stoofperen, alleen dan met minder suiker. (zie 22 september 2014 >>>)

Reageren

29 oktober: Vrijwilligers & Kunstwerken

Door Ada

Op 29 oktober 2015

In Alledag, Kerk & gemeente

Gisteravond was er ‘Vrijwilligersavond’ van de PKN-gemeente Roden-Roderwolde.
Nou doe ik (vergeleken met tien jaar geleden) vééél minder vrijwilligerswerk dan vroeger, maar ik ben actief in de website groep en verleen zo nu en dan instrumentale en vocale hand- en spandiensten. De meeste andere vrijwilligers die ik gisteravond vroeg naar wat zij deden als vrijwilliger kwamen bijna allemaal met dezelfde opmerking: “Ach ja, wat doe ik nou helemaal…. stelt eigenlijk niks voor.” Ze vonden, net als ik, dat ze eigenlijk te weinig deden om hun aanwezigheid te rechtvaardigen.
Maar dat is juist het principe van de vrijwilliger: als iedereen een beetje doet, doe je samen veel!

Het was een gezellige avond. We kregen koffie met iets heel lekkers en daarna zagen we een film over de oud-testamentische profeet Elia met een korte inleiding van Astrid Mekes. (Wil je de film ook zien? Zie >>>>, duurt 27 minuten). Naderhand was er een ‘hapje en een drankje’ in de hal van Op de Helte. Het is fijn dat ‘de vrijwilliger’ in onze gemeente gewaardeerd wordt en dat zo’n avond wordt georganiseerd: dank daarvoor! Gisteravond viel mijn oog op de prachtige kunstwerken die op dit moment in de hal van Op de Helte hangen.

Al voor het derde jaar brengt de werkgroep Zending Werelddiaconaat en Ontwikkelingshulp (ZWO) een eigen gemaakte jaarkalender uit. Kunstenaars uit Roden en omgeving hebben een kunstwerk gemaakt bij het thema Licht. Schilderijen, foto’s en naaldkunstwerken vormen de afbeeldingen van deze kalender. De originele kunstwerken hangen tot a.s. zondag nog in de hal van Op de Helte. Hiernaast een afbeelding van de voorkant van de kalender. Het schilderij heet ‘Noorderlicht’ en is gemaakt door Lieuwe Strikwerda.

Aanstaande zondag, 1 november, wordt de Kunstkalender 2016 gepresenteerd in kerkelijke centrum “Op de Helte”. Om 10.00 uur is er een viering met medewerking van leden van de ZWO. Kom zondag vooral nog even kijken naar de kunstwerken in de hal, want in het echt zijn ze nog mooier dan op de foto.
Na de dienst kun je de kalender kopen. De prijs bedraagt € 8,= en hij is ook te verkrijgen bij boekhandel Daan Nijman, de Wereldwinkel en ’t Kruispunt in Roden. De opbrengst van deze kalender gaat naar Moldavië, naar het project ‘Jong voor oud in Brinza’.

Wel belangstelling maar niet in de buurt? Laat het mij even weten via een reactie, misschien kan ik iets regelen.

Reageren

28 oktober: Mais en kalebassen in een accubak

Door Ada

Op 28 oktober 2015

In Bloemen

Vorige week liep ik langs een maisveld dat nog niet was gemaaid. Er zaten al mooie volle kolven in, daar heb ik een paar van meegenomen. (Ik hoop niet dat die boer daar wakker van ligt. Hierover heb ik nog een mooi streektaal verhaal in de pen, komt binnenkort…..)

Met de maiskolven en een grote accubak met kalebassen heb ik een herfstbloemstuk gemaakt dat nu voor het kamerraam staat. Vorig jaar plukte Gerard voor mij drie ‘riet-sigaren’ van de Grote lisdodde >>>, die heb ik gedroogd en staan nu ook in dit stuk te pronken. Het bloempotje dat bovenop staat is gevuld met oasis. Op de foto staat het potje nog een beetje scheef, maar inmiddels staat het fier rechtop.

Vanmiddag maakte ik na mijn werk met Gerard een wandeling door het Mensingebos. We stonden even stil bij het meertje/vennetje: het was helemaal windstil, het water lag er rimpelloos bij en werd omzoomd door prachtig verkleurende bomen. Het was jammer dat wij vandaag in het Noorden de zon niet hebben gezien, maar ook zonder zon is het bos momenteel beslist de moeite waard!

Reageren

27 oktober: Ronde twee van de ‘leukaferese’.

Door Ada

Op 27 oktober 2015

In Alledag

Vandaag was dag twee van de stamcelafname (leukaferese met een moeilijk woord). Gisteren had ik al even een foto gemaakt van het apparaat, zie hier rechts.
Het heet een leukaferese-machine.

In zijn linkerarm kreeg Gerard een infuus, van waaruit al het bloed dat hij in zijn lichaam heeft door dat apparaat werd gehaald. De machine haalt de plasmacellen uit het bloed, scheidt dan de stamcellen van het plasma en daarna vloeit het bloed weer terug in Gerards aderen door een infuus zijn rechterarm.

Vijf en een half uur per dag duurt het hele proces. Op één dag is Gerards bloed 3x door het apparaat gehaald.
Aan het einde van de middag kregen we bericht dat er nu genoeg goede stamcellen zijn verzameld voor twee stamceltransplantaties.

“Hoe voel ik me nu vanavond?” vroeg hij gisteren aan de verpleegkundige.
“Of je een marathon hebt gelopen: doodmoe. Je kunt vanavond dus niet naar een voetbaltraining.” En inderdaad, hij lag op tijd in bed. Dit deel van het traject was afgelopen zondag het zwaarst. Aan het eind van de dag had hij pijnlijke botten.
“Het laat zich moeilijk omschrijven’ zei hij daarover. “Alsof je zware hoofdpijn hebt, maar dan in het beenmerg van je rugwervel.”
(Nederlanders hebben daarvoor een treffend spreekwoord: Het gaat je door merg en been.)

Nu breekt er eerst weer een periode van relatieve rust aan. We kregen van de stamcelcoördinator een datum, 12 november, “maar die schrijf ik er met potlood in!” zei ze er bij.
Vanaf 12 november kan Gerard worden opgeroepen voor opname in het ziekenhuis. De precieze datum kan daarvoor niet gegeven worden, omdat dat in sterke mate afhankelijk is van de conditie van andere patiënten die naar huis mogen. Of niet. En dan duurt het voor Gerard langer.

Tot die tijd is het de bedoeling dat hij uitrust, aansterkt en leuke dingen gaat doen.
Leuke dingen. Daar hoort in Gerards brein ook werken bij…….
We gaan het zien.

Reageren

26 oktober: “Ontslingeren”

Door Ada

Op 26 oktober 2015

In Alledag

Sommige woorden bestaan niet echt, maar zijn in ons gezin helemaal ingeburgerd.
Het huis ‘ontslingeren’ bijvoorbeeld: de slingers en ballonnen weghalen na de verjaardag.
Dat doe ik altijd direct de dag na het feest, want ik wordt treurig van slingers en ballonnen als het geen feest meer is. En dat was het vandaag echt niet meer.

Gerard moest zich vanmorgen alweer op tijd melden in het ziekenhuis voor bloedprikken. Na onderzoeken bleek dat er genoeg stamcellen waren om te oogsten, dus de afnameprocedure kon in gang worden gezet: rond 11.00 uur lag hij aan het ‘oogstapparaat’.

Morgen zal ik daar wat uitgebreider op in gaan. De dag was lang vandaag en de eerste ronde is goed verlopen. Morgenvroeg moet Gerard zich weer melden voor ronde twee en we hopen dat er dan genoeg stamcellen zijn verzameld, zo niet, dan wordt hij woensdag weer verwacht.

We kregen dit weekend veel kaarten, gelukwensen, beterschapskaarten, mail, telefoon én reacties op het blog: allemaal heel hartelijk bedankt voor jullie warme medeleven!
Lief en leed loopt wat door elkaar, het zijn turbulente tijden en de ‘warme deken van ons netwerk’ geeft ons steun en helpt ons de moed er in te houden.

Reageren

25 oktober: Wat is het mooiste kado?

Door Ada

Op 25 oktober 2015

In Alledag

Ging het vorig jaar nog jammerlijk mis op mijn verjaardag (zie 27 oktober >>>), vandaag hebben we ‘ in rust en vrede’ mijn geboortedag kunnen vieren. Weliswaar in afgeslankte vorm (van 15.00 – 18.30 u en niet zoals anders de hele dag) maar niet minder uitbundig. Met moeder, kinderen & aanhang, broers en zussen & schoonfamilie: allemaal klonken we op deze verjaardag.

En natuurlijk zijn er zorgen. Morgen gaat de stamcelprocedure weer gewoon door en de injecties van afgelopen week begon gisteren en vandaag toch wel hun tol te eisen. Maar het is uitermate belangrijk om ook vooral stil te staan bij wat er vieren valt.
Voor mij voelde deze verjaardag als heel bijzonder.
Vorig jaar grapte de cardioloog na het plaatsen van de stents dat hij mij een heel duur kado had gegeven op mijn verjaardag: drie interne juwelen!
Qua prijs waren de kado s dit jaar een stuk bescheidener, maar het mooiste kado was dat ik mijn verjaardag gewoon kon vieren!

Vanavond zal ik rond 22.30 uur moe maar voldaan met een glaasje port op de bank zitten. Dat glaasje mag ik dagelijks drinken met instemming van de cardioloog.

In 2009 volgde ik een revalidatietraject na het toenmalige hartinfarct. Daar wordt onder anderen je leefstijl besproken. De adviezen zullen iedereen bekend in de oren klinken: Probeer iedere dag een half uur intensief te bewegen. Doe het wat rustiger aan, las na een stressvolle periode ook rustmomenten in. Niet roken. Niet te vet eten. Voorzichtig met zout.

Tijdens een informatiemiddag vertelde de diëtiste het volgende:
“Voor een hart- en vaatpatiënt is er veel wat niet mag en veel wat moet. Maar daarbij mág je elke avond voor het slapengaan een glas wijn. Maak daar dan een speciaal moment van. Sluit de computer af, demp het grote licht, neem tijd voor ontspanning (tv kijken, boek lezen, goed gesprek) en geniet van het ‘moment van de dag’. Je hebt het verdiend. Dat is het voordeel van een hartpatiënt, geniet er dan ook maar van! ”

Proost!

Reageren

24 oktober: Gevallen roosje….

Door Ada

Op 24 oktober 2015

In Alledag, Bloemen

Gistermorgen heeft Gerard in het UMCG weer een gesprek gehad met de stamcelcoördinator. Hij moest eerst even weer bloed laten prikken: de bloedwaarden waren goed en er was voldoende stamcelontwikkeling. Maandagmorgen moet Gerard zich weer melden en wordt die ontwikkeling opnieuw bekeken. Daarvan zal afhangen of men maandag al begint met de stamcelafname of dat we nog moeten wachten tot dinsdag.
Naar omstandigheden voelt hij zich goed, tot nu toe doorstaat hij alles zonder al te veel problemen.

Vanmorgen moest ik nog even naar de Jumbo voor de laatste boodschappen voor morgen. In het gangpad lag een oranje-rose roosje met een steeltje van 6 cm, waarschijnlijk van een boeket afgevallen. Ik nam het mee en bedacht gelijk al wat ik er mee kon doen: iets met theekopjes. Laatst was ik in een kringloopwinkel waar ze als decorstukje twee kleine, ouderwetse theekopjes hadden staan, gevuld met een piepklein bloemstukje. Toen dacht ik al: ik heb ook twee van zulke antieke kopjes, die zijn nog van mijn oma Vrieswijk geweest. Dit heb ik met het idee gedaan: oasis in de theekopjes, in ieder kopje een klein hortensiabolletje geprikt. De ene heb ik opgepimpt met het Jumbo-roosje en de andere met een roosje uit onze eigen tuin.

Reageren

23 oktober: Verjaardag met Mozartvlaai.

Door Ada

Op 23 oktober 2015

In Alledag, Koken & bakken

Vandaag vierde mijn moeder haar 84e verjaardag.

Vanmorgen haalde ik voor bij de koffie twee grote vlaaien bij Limburgia in Roden. Terwijl de mevrouw achter de balie de bestelling klaarmaakte vroeg ik haar of ze ook zo genoot van ‘Heel Holland bakt’. Ja, ze vond het wel een leuk programma. Maar ze ondervonden er bij Limburgia ook hinder van: omzetverlies. “Mensen zijn massaal zelf aan het bakken geslagen, het is kennelijk een aanstekelijk programma.”

Dat is natuurlijk beroerd voor de vlaaien-boer.
Maar ik vond het goed nieuws. Ik ben niet een creatief taartenmaker, maar ik maak wel bijna alle taarten voor verjaardagen zelf, zie 24 oktober. >>>

Morgen bak ik de traditionele appeltaart naar het recept van mijn schoonmoeder. Eigenlijk maak je die zoals op het pak van zelfrijzend bakmeel van Koopmans staat, maar zij had een eigen toevoeging: na het wellen van de rozijnen leg je ze even een poosje in een bodempje rum.
Daarna doe je bodempje rum door het restje geklutst ei waarmee je de bovenkant van de appeltaart bestrijkt.
Lekker!

Maar de vlaaien-meneer uit Limburg kan er ook wat van.
Vanmiddag genoot ik van een punt Mozart-vlaai. Een krokante bodem bestreken met chocolade met daarbovenop heel veel slagroom met een laagje advocaat. Hemels. Net als de muziek van zijn naamgever.

Voor het overige was het weer een genoeglijke dag.
Ooms en tantes, mijn kinderen en mijn broer en zijn gezin weer gesproken.
Met buurvrouw Griet een haakpatroontje uitgewisseld.
Met mijn moeder een borrel ingeschonken en met iedereen voor haar gezongen en geklonken op haar 84e.
Buurvrouw Annie, zelf al 88, zong er nog olijk achteraan “nog honderd jaar na dezen…”
We sloten af met een afhaalmaaltijd van de Chinees in Smilde.
Het was in meerdere opzichten een waardevolle dag.

Reageren

22 oktober: Van Smilde naor Roden, lokt met Mensinge……

Door Ada

Op 22 oktober 2015

In Geschiedenis, Streektaol

Vrogger dacht ik altied dat wij nooit uut Smilde weg zollen gaon, dat kun volgens mij niet.
Maor in 1988 gung Gerard in Roden warken bij Werkvoorzieningsschap Noordenveld en de ofspraak was dat hij nao een jaor in de omgeving van Roden kwam wonen.
Daor was ik op zien zachts gezegd niet bliede met.
Familie, karke, koor, buurt: dat zul ik allemaole verschrikkelijk gaon missen.

Gerard haar d’r veul minder muite met. “Waor je wark is is je toekomst.”
En o, wat gung e omzichtig en met veurbedachte raode te wark um mij warm te maken veur de verhuuzing. De eerste keer dat wij hen Roden gungen om te kieken waor wij terechte zollen kommen, zette hij de auto op de Brink en wandelde met mij um de Winsinghof hen. En iederiene die uut Roden komt wet wa’j dan ziet: de verstilde havezathe Mensinge met zien gracht, umzoomd deur prachtige olde bomen in een sfeer van ‘vrogger’. Wég was ik d’r van! Het leek wel of ik in een aander eeuw stapt was. Wij wandelden um Mensinge hen en daorna leupen wij nog um de eeuwenolde karke hen.
Het leek iniens niet meer zo arg um in Roden te wonen. Gerard kende mij toen al vrij goed…..

En ’t was natuurlijk ok niet arg. Het was wel eem wennen, maor dat duurde niet zo lang. Ik haar eigenlijk ok gien tied veur heimwee, want het was drok met twee kleine kinder. Waor ik de mieste muite met haar was buurvrouw Trijn (zie 26 meert >>>) die ik achterlaoten mus, daor heb ik wel last van had. En zij ok.
Toen ik de Mensinge veur het eerst zag was het 1989. Ettelijke maolen ben ik d’r al binnen west. Ik kan de rondleiding wel dreumen. Van binnen is de Mensinge namelijk ok hiel biezunder: in de loop van de eeuwen hebt de bewoners meubels en serviesgoed verzameld en alles stiet d’r nog in. Iedere bewoner hef een stukkie van zichzölf achterlaoten. Van de leste bewoonster, ‘de joffer’, hangt de kleren nog in de kaste en ligt de fotoalbums op taofel.

We bint nou 26 jaor wieder en ik vin ’t nog aal prachtig. Bijna iedere wandeling die ik maak voert mij langs de olle havezathe. Vandeweke leupen wij veur het eten nog even een rondtie Mensinge. De zun scheen lege deur de bomen hen (zie foto). Nou bin ik bliede dat wij destieds ‘emigreerd’ bent hen Roden.
Hierbij een link naor de website van Havezathe Mensinge >>>. Hol ie joe ok graag bezig met geschiedenis, klik dan op dizze link noar de Canon van Noordenveld >>>. Bij ieder plaatie heurt een neie pagina met informatie.

Reageren