Vanmorgen hoorde ik op de radio een liedje van het nieuwe album van Frank Boeyen. “Lieveling” heette het lied en het viel me niet mee. Beetje zeurderig.
Bovendien kan een liedje met die titel nooit de onuitwisbare indruk wegnemen van het lied van Wim Sonneveld met dezelfde naam. Alleen dan op z’n Amsterdams uitgesproken. Liefeling.

De man iLievelingn kwestie zingt ‘lieveling’, maar het lied geeft inzicht in een ellendig huwelijk.
Kijk en luister naar een uitvoering van de meester zelf >>>.
(wel een beetje harder zetten, het is een zachte opname). Sonneveld geeft het woord ‘lieveling’ een geheel andere dimensie.
Frank Boeyen heeft het vast niet zo bedoeld, maar ik kan niet naar zijn ‘Lieveling’ luisteren zonder de intonatie van Sonneveld erbij te denken…..

Spijt dat ik niet heb geluisterd naar me broers die toen al zeie
“Man, je ken veel beter trouwe met een vrachtauto vol keie…”