Op 25 maart 1983 zijn Gerard en ik getrouwd. Hiernaast een foto uit ons trouwalbum, gemaakt bij het Blauwe Meer in Hoogersmilde.
Splinterjong nog; maar geheel volgens de toen geldende normen en waarden in Hoogersmilde, het dorp waar wij allebei opgroeiden.
Als een jong stel ging trouwen werd hun huis op de kop gezet door de wederzijdse broers en zwagers. Dat had men bij ons ook gedaan. Dat wij die nacht nog een oog hebben dichtgedaan mag een wonder heten…….

Zwager Harrie vond ‘rotzooi overal’ nog niet voldoende, hij zette een houten ooievaar op onze schoorsteen en daaronder een bord met de tekst “HIER WORD GEWACHT TOT DE OOIEVAAR IETS HEEFT GEBRACHT!”
Dit bord bracht in Hoogersmilde de tongen in beweging.
“Zol ’t een moetje wezen?”
“’t Was vast een moetje! Anders zetten ze toch gien ooievaar op ’t dak?”
“Het gung ok wel hiel snel allemaol…..ze hadden dat huus nog maor net,  toen waren de trouwplannen ok al klaor!’ Wij waren ons van geen kwaad bewust.
Maar het was inderdaad wel snel gegaan met dat trouwen.
In januari konden we tot onze stomme verbazing een gemeubileerd huis huren; van samenwonen was destijds in onze kringen geen sprake, dus wij gingen in ondertrouw en waren binnen twee maanden getrouwd.

Na een maand of drie was de bevolking er wel achter dat de ooievaar nog even op zich liet wachten. Gerard en ik bleven allebei full-time werken en ik werd niet dikker.  “Gek ja…”
Er was al eens voorzichtig bij de ouders en andere familieleden gepolst of er misschien sprake was van een zwangerschap, maar dat werd steeds ontkend.
Op z’n Drents dan hè;  “Nee heur, tenminste niet dat ik weet…..”
Zwager Harrie vond het een geweldige mop dat hij iedereen zo op het verkeerde been had gezet.
De ooievaar kwam pas in 1986, maar toen woonden wij al lang niet meer in dat huis.
Voor een verslag van onze trouwdag zie 25 maart 2015 >>>

Vandaag, precies 34 jaar later, deden we samen een klus: we ruimden de buitenboel grondig op, wasten de kozijnen en ramen aan de buitenkant van het huis en maakten het terras schoon zodat we weer lekker buiten in de zon kunnen zitten. Weinig romantisch. Maar we zijn nog wel steeds een goed team!