een alternatief voor 'de waan van de dag'

17 juli: “Nie knapp’m, maor zoeg’n.”

Deze week wordt de Drentse Fiets-4-daagse >>> gehouden.
Vanuit de startplaats Norg komt de karavaan dit jaar ook door Roden. Om de fietsers in de gelegenheid te stellen om de Catharinakerk op de Brink te bezichtigen was er op dinsdag 16 juli een extra openstelling van 10.00 – 16.00 uur.
Daarvoor zijn natuurlijk extra vrijwilligers nodig, dus ik had me opgegeven voor het blok van twee tot vier uur.

Tijdens zo’n fietsvierdaagse krijg je heel veel publiek binnen.
Maandag kocht ik bij de Jumbo twee grote zakken Wilhelminapepermunt en gistermiddag heette ik de mensen die binnenkwamen van harte welkom en bood ze een pepermuntje aan. Wat een schot in de roos was dat.
“O ja! Dat hoort bij de kerk hè?”
Meestal zei ik dan: “In het Drents zeggen we daarbij: niet knapp’m, maor zoeg’n.” Het is per slot van rekening de Drèntse Fiets-4-daagse.

Bijna iedereen nam er één en ook bijna iedereen reageerde op mijn opmerking.
Dan hoor je ook gelijk waar mensen vandaan komen,
“Wat seg je nou? Soege? O haha … suige!”
Soms kreeg ik alleen maar een glimlach of een knipoog.
Eén mevrouw vertaalde het voor haar man in het Fries.

Met zo’n pepermuntje is het ijs al gebroken.
“O, wat luxe, een écht Willemientje!”
Er was een meneer die vond dat we iets op de rand van het pepermuntje moesten zetten om reclame te maken voor het woord Gods.
Goed idee, doen we niet.
Drie Amerikaanse gasten wisten niet wat een pepermuntje was…. maar ze namen er wel één. Daarbij kregen ze gelijk het verhaal te horen dat de kerkgangers  die pepermuntjes namen tijdens de preek en dat die preek soms langer duurde dan je op de pepermunt kon zuigen.
Met zoveel publiek kom je minder toe aan ‘rondleiden’. Er kwamen wel wat gerichte vragen, maar niet zoals anders.
Mensen weten soms niet eens waar ze zijn.
“Hoe heet het hier?”
“De Catharinakerk.”
“Nee, het plaatsje.”
“Roden.”
“O!? Zijn we hier al in Roden? We zijn al in Roden Pieter, dan hoeven we niet meer zo ver.”

Aan die twee zakken Wilhelmina’s had ik maar net genoeg.
Welgeteld 5 stuks had ik er over.
Dit soort vrijwilligerswerk is op mijn lijf geschreven.
Als ik ooit met pensioen ga……

Vorige

16 juli: Zo dichtbij…zo mooi.

Volgende

18 juli: Groningen, maar dan 100 jaar geleden.

  1. Essina

    Wat een vondst, die pepermuntjes!

Laat een antwoord achter aan Essina Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Type de getallen in cijfers in onderstaand vak * Time limit is exhausted. Please reload the CAPTCHA.

Mogelijk gemaakt door WordPress & Thema gemaakt door Anders Norén