Moi lezers,

Op verzuuk van Ada stört ik mij in de wondere wereld van de blog. Veur mij as beliedend digibeet weer wat neis.
As streektaolvrijwilliger bij het Huus van de Taol kan’k muilijk aans as in het Dreints.

Hoe kent wij mekaar?
Ada en ik kent mekaer al lange, umdat ze een schoonzussie is van mien dochter Ali die mit Roelof Waninge trouwt is.

Waor en wanneer bi’j geboren?
Ik bin Freek Wiechers, bouwjaor 1944 en wone in een butenwieke van  Eemster en daor he’k mien hiele leven al woond. 

Verliefd, verloofd, getrouwd?
Daor woon ik saemen mit mien vrouw Ilonka en ankomen november bi’w 54 jaor trouwd.

In welke levensfase zit ie nou, hoe breng ie joen dagen deur?
In mien warkzaome leven bin ik  boer west. Een keuze die a’k nou niet meer zul maeken. Ik bin achterof bliede da’k de ofslag richting de uutgang neumen heb.
Ie moet wel slim gemotiveerd wezen um nou nog boer te willen wezen.
Ik vul mien daegen mit het onderhold van huus en hof en tot oens beiders tevredenheid wat mit mien vrouw “umme klokkern” (muilijk te vertaolen). Ik leze, zinge en jaege graeg. Zoas gezegd keurnoot, zo hedde dat vrogger, bij het Huus van de Taol. Al jaoren schrief ik stukkies in het Dreints in oenze buurtkraante en het Drents Jagersblad. Onze 3 kiender en 8 kleinkiender kriegt ook de volle aandacht. Gelokkig woont ze allemaole nog zo’n beettie “um de hoek”.

En um de zoveule tied brenge wij de karkbloemen naor meinsen toe, want hen de karke gaon doe wij mit zien beiden ook graeg.

Mien motto: blief geleuven, hopen en liefhebben, al wi’k die anti-jacht meinsen soms wel achter het behang plakken…

Buren

“Ik moest huilen”, zee mien buurvrouw. Zij en heur (vrouwelijke) partner* deden een verhael over een ontmoeting mit jaegers in de Ardennen. Ze waren an de kuier in de bossen daor, toen ze bredties zagen waorop angeven was dat er die dag van 13.00 tot 15.00 ure ejeugen zul worden.

Het was nog maor twelf ure, maor daor verscheen het jachtgezelschap al. Op hoge toon weur vraogd wat ze hier deden. Haren ze niet zien dat er die dag ejeugen zul worden? Toen de dames bedeesd zeden dat het nog gien ien ure was, kregen ze de wiend van veuren: “Altied het zölfde gemieter mit die stomme wieven, die de boel saboteren wolden. Wegwezen en rap, aans stunden ze veur heur zölf niet in!”

Toen de vrouwlu, finaal overdonderd, vreugen waor ze dan hen mussen, beulde zo’n Walalloniër dat ze hier ook komen waren en maor mussen zien waor ze hen gungen. Iene, net wat meer meinse as de rest, duudde heur an waor ze langes kunden gaon, maor de rest tastte al naor het geweer, net as plietsie Jalving dat döt naor zien pestol, as hij iene “uut de leerzen wil schieten”. Mit trillende bienen meuken de dames dat ze wegkwamen, weg van de “jaegers”.

Mit plaetsvervangende schaemte he’k het verhael anheurd. Net zo’n domme streek as die gaorenklöpper in Limburg die veur het oge van hiel Nederlaand die half verzeupen varkens dood scheut. (Alhoewel die varkens het toch niet redt haren). In oenze buurtkraante he’k maor ies weer wat PR bedreven.

Ik mus deinken an een uutzending van Ina’s Nacht op de Duutse NDR, waorin Ina (Müller) en een vrouwelijke gast, snukkend van ’t lachen zeden: “Gott hat zuerst der Mann geschaffen (geschapen), aber dann hat er Sein Fehler (fout) corrigiert und hat die Frau geschaffen”. Dudelijk, al ken ie ook gien Duuts. In de Ardennen klopte dat wel aordig.

Wij zaten genugelijk bij mekaer, naodaw mit een köppeltie buren bloemenzaod zeid haren veur een “bloemenrijke berm”. Der was veurig jaor niet veule van terechte komen, umdat het zeibedde kloeterig was en de veugels het zaod ook ontdekten, maor het is goed veur de biending in de buurte. Een mooi allegaartie van volk. Het is goed daj daor mit in de kunde koomt, dus wij brunchten nao het zeien dat ’t een aord haar. Alleman kwaamp an zien of heur trekken: woorden as biologisch, vegetarisch en flexitariër kwamen veurbij. Allent de aspergesoep völ mij niet toe: laf!

Men wet da’k jaege, maor wij gunt mekaer oenze ofwiekings, starker nog: Mien buurman, drei huzen wieder en boswachter bij Staatsbosbeheer, giet al een paer jaor mit mij reeën tellen. En ik moet zeggen, die man hef er slag van. Hij hef een beste kieker (zij sukkelt niet bij SBB) en sprek ze feilloos an. Ik huve allent maor te schrieven en hij zet nao ofloop zien haandtiekening. Wij telt dus eerlijk en onofhankelijk!

De aandere buren zeden dat ze drok op wild waren, dus die he’k  een ente en gaanze börst geven en die pochten der geweldig over. Zo doej dat…

Freerk

* In oens kleine dörpie woont twei stellen van het zölfde geslacht m/v en ik bin der wies mit dat ze veur honderd percent accepteerd bint. Nooit ien onverteugen woord!

Noot van Ada:
Trouwe lezers wit dat d’r al ies eerder een verhaol van Freerk’s haand op mien website hef staon, toen under de titel ‘Filistijnen’. Daorin schref e over zien kleinzeunen die een nichie (onze Carlijn) op bezuuk kregen. Veur de liefhebbers: hierbij een link naor dat blog met het verhaal van Freerk Wiechers  >>>