Vanmorgen lag mijn standaard-boodschappenbriefje al op het aanrecht.
Dat hangt altijd op het prikbord in onze keuken en daar schrijf ik in de loop van de week de dingen bij op die op zijn of die me te binnen schieten.
Wat ik eigenlijk altijd vergeet zijn de zoete dingen: hagelslag, jam, snoep etc.; daar ben ik zelf niet zo van.
Maar Gerard wel, dus hij zet ook dingen op het briefje.
Twee weken geleden nog: ‘chocolade flikken puur’; die neem ik dan braaf mee.
Vanmorgen had hij op het briefje gezet ‘pepernoten’.

Hm.
Eigenlijk huldig ik al jaren het standpunt “geen Sinterklaasspul in huis voordat de goedheiligman is gearriveerd”.
Dat was vooral aan de orde toen de kinderen nog thuis woonden,  want die konden wat aan op dat gebied.
Ik maakte een foto van het briefje en gooide mijn dilemma in de gezinsapp.
Hoon was mijn deel.

“We hebben al weken pepernoten in huis!”
Iemand stuurde een foto met een pepernoot.
Verder stuurde iedereen dezelfde suggestie: “En ook chocoladepepernoten!”
Om mijn bezwaren weg te vegen stuurde een dochter bijgaande bewerkte foto.
Bijschrift: ‘Ik ben er. Nu mag het. Bam.”

Ok.
Maar dan wil ik ook suikerbeesten.
Want ik ben dan eigenlijk niet zo van ‘zoet’, maar suikerbeesten….!
Terug van het boodschappendoen stuurde ik de dames en heren een foto van wat ik had meegenomen.
Een megazak kruidnoten, chocolade-pepernotenmix en suikerbeesten.
En Sint-schuimpjes.
Alles.

Vanmiddag hadden we thee met pepernoten.
De waarde van de dag kan zoiets simpels zijn…