Maand: december 2020 Pagina 1 van 4

De laatste dag van 2020.

‘Een jaar om gauw te vergeten’  hoor ik veel om me heen.
Vind ik niet.  Hoe kun je nu een jaar vergeten.
Er zijn kinderen geboren.
Er zijn mensen overleden.
Er zijn hele nare periodes geweest maar er zijn ook fijne dingen gebeurd.
Dat ga ik niet allemaal benoemen, iedereen  kan hier moeiteloos zijn eigen hoogte- en dieptepunten invullen.
We sluiten het jaar waardig af; wat kan een jaar er nou aan doen dat het de geschiedenisboeken in gaat als het jaar van de corona-pandemie.

Dirk stuurde ons in de Gespreksgroep ’93-app een grappige nieuwjaarswens.
Hij had hem niet zelf bedacht,  maar ‘beter goed gejat dan slecht bedacht’ schreef hij er bij.
Vind ik ook. Ik wens jullie een mooi 2021,

– waarin Corona weer een biertje is

– Donald alleen maar een eend

– een dissel iets is voor een caravan

– de jonge gewoon weer kaas is

– positief weer positief is

– isolatie alleen maar iets wat je tussen je spouwmuur stopt

– je een wattenstaafje alleen gebruikt voor je oren

– waarin je een mondkapje alleen nodig hebt bij het zagen.

Kortom : gewoon weer 365 normale dagen.

Van één van onze vrienden kregen we een video met de beste wensen.
Het filmpje laat een prima alternatief voor vuurwerk zien: zeg het met bloemen!
2020.12.31 Bloemenvuurwerk

Iedere dag beschrijf ik op deze website de waarde van één van mijn dagen.
Vandaag drie waardevolle momenten van de afgelopen dagen; elk op zijn eigen manier bijzonder.

Lochies kieken.
Geen verjaardagen, geen kerstvieringen, geen ouders meer om te bezoeken: wij kwamen dit jaar rondom kerst helemaal niet in Smilde.

… het regende een beetje….

Dat zou betekenen dat ik dit jaar de kerstlampjes langs de Drentse Hoofdvaart zou missen en dat vond ik jammer.
Daarom besloten Gerard en ik om op zondagmiddag 27 december, derde kerstdag, naar Smilde te rijden om ‘lochies te kieken’.
Heerlijk vind ik zo’n autorit met overal verlichte bomen, huizen en sterren.
Het regende een beetje en het had gestormd, maar dat mocht de pret niet drukken: ik heb genoten van alle kerstlampjes, de verlichting langs ‘de vaort’ (je ziet zelfs Jozef en Maria bij de kribbe en dos en dezel) én ik zag de televisietoren even weer. Maar volgend jaar hopelijk gewoon weer twee verjaardagen in december.

KerstQuiz.
Vorige week schreef ik over de pubquiz die we digitaal met onze vrienden hadden gedaan.
Het blog had ik ook gestuurd naar de organisatoren van Magna Events met de opmerking: ‘Wij hebben ervan genoten. Je hoeft verder niks met het blog, maar misschien voor julie ook leuk om te lezen.” Ze vonden het inderdaad tof. Daarom kreeg ik een kortingscode zodat we 3 teams gratis kregen als we de online KerstQuiz gingen spelen met vrienden of familie.
Leuk ja!
We nodigden gelijk de drie dochters met aanhang uit om mee te doen en op de avond van derde kerstdag deden we met z’n achten de digitale KerstQuiz.
Er was sprake van gezonde concurrentie; helaas moesten wij constateren dat ‘de kouwe kant’ (twee schoonzonen die zich verenigd hadden) de meeste punten hadden behaald.

Geest van hierboven.
Dit blog sluit ik af met het derde moment: dat heeft een verdrietige aanleiding.
Vorige week dinsdagavond, 22 december, verongelukte Frans Caljouw; hij was op de fiets op weg van zijn werk naar huis.
Frans was lid van onze PKN-gemeente en was voorzitter van de diaconie.
Hij mocht maar 61 jaar worden.
Maandag keken Gerard en ik samen naar de dankdienst voor zijn leven vanuit de Catharinakerk.
Daarin zagen we een opname van Stef Bos in samenwerking met een jongerenkoor, getiteld ‘Geest van hierboven’.
‘Geest van hierboven’ is een liedboeklied dat we veel gezongen hebben, het is echt een topper in PKN-land.
Stef Bos geeft er met zijn woorden en muziek een nieuwe invulling aan, de combinatie met het koor is prachtig.
Hierbij een link naar de video  op YouTube.

Zeg je ‘eindejaarspuzzel’ dan denk je al gauw aan de Dr. Denker Puzzel uit het Dagblad van het Noorden.
Goed voor urenlang puzzelplezier, het liefst met behulp van kinderen, schoonkinderen, familie en vrienden.
“Wat hebben jullie allemaal al?”
De heer Denker ligt nu op onze salontafel, maar we hebben nog niet veel ingevuld; je kunt je tijd maar één keer besteden en ik zit regelmatig bij een andere eindejaarspuzzel, namelijk een 1000 stukjes puzzel met Disneyfiguren. Die ligt ieder jaar in de kerstvakantie op onze keukentafel, maar anders dan vorige jaren wordt er nu niet regelmatig door de hele familie aan gepuzzeld; ze mogen immers niet zo vaak komen. Dat betekent dat er meer door mij gepuzzeld word.

Vroeger bij ons thuis lag er ook af en toe zo’n 1000-stukjes puzzel op tafel op een groot stuk hardboard.
Mijn vader genoot er van; hij had een puzzel van een Engels jachttafereel en van een middeleeuwse zeeslag met grote boten uit de VOC-tijd.
We gingen systematisch te werk. Stukjes ‘jachthond’ werden op één plek bij elkaar gelegd, stukjes ‘rode kleding’ en stukjes ‘paard’.
Verder was er heel veel bos, lucht en gras. En dan heb ik de zeeslag nog niet eens benoemd, die was ontzettend moeilijk. Die schepen leken met hun tierlantijnen heel erg op elkaar en de zee en de lucht hadden op sommige plekken dezelfde kleur……
Mijn vader is twee keer in zijn leven te laat gekomen op zijn werk op de steenfabriek, twee keer toen hij ’s morgens voor het werk aan ‘nog even één stukje’ ging aanleggen.

En o, wat vind ik dat herkenbaar.
In zo’n puzzel kan ik me helemaal verliezen; daarom ligt hij ook maar één keer per jaar op tafel, je kunt je tijd immers maar één keer besteden en er zijn zovéél leuke dingen.
Op kerstavond haalde ik hem naar beneden, toen heb ik met Harriët alle randjes opgezocht en zo de contouren van de puzzel alvast uitgelegd.
“Ik doe alle blauwe stukjes, ik ga Assepoester en Petemoei in elkaar zetten.” zei ze en dat lukte goed.
De volgende dag kwam Frea. “Ik ga doen waar ik goed in ben: ik ga alle roze stukjes opzoeken” en toen Carlijn er zich de volgende dag mee bemoeid had waren de meeste prinsessen klaar.
De puzzel vordert gestaag. Net als mijn vader ga ik systematisch te werk. Alle stukjes Mickey, Tinkerbell en Jafar bij elkaar,  wat overblijft is een wir war van lijsten en kleine schilderijtjes.
Heerlijk.

Deze week heb ik vakantie.
Morgen gaat Gerard oliebollen bakken en ik haal het kniepertiesijzer uit de kelder; bloem, suiker etc. heb ik vandaag al in huis gehaald.
Heb je belang bij de recepten voor deze Oudejaarslekkernijen? Je vindt ze in de blogs ‘Oileyballs’ uit 2015 en ‘Drentse knieperties en rollegies’ uit 2014.
Net als de puzzel en de TOP 2000 vaste ingrediënten in deze laatste week van het jaar.

Gisteren, op tweede kerstdag, stond op onze dagscheurkalender een verhaal over het vieren van kerst.
Daarop las ik o.a. de volgende zinnen:
In Nederland hebben we zelfs twee kerstdagen, met de gedachte dat we dan meerdere kerkdiensten kunnen bijwonen. 
Maar de praktijk leert dat de Nederlanders op tweede kerstdag eerder naar een woonboulevard dan naar de kerk gaan.
Toen die kalender werd gemaakt in 2019 had niemand nog van het coronavirus gehoord.
Wie toen had gezegd dat we op tweede kerstdag 2020 niet naar de kerk en ook niet naar de woonboulevard zouden kunnen gaan, was voor gek verklaard.
“Dan moet het wel oorlog zijn!” was dan een logische reactie geweest.

Maar het is gelukkig geen oorlog; twee kerstdagen en door een virus kon Nederland nergens heen.
Wat ik heb gemist zijn de kerkdiensten, de verjaardagen in deze periode met familie, de activiteiten van onze PKN-gemeente rondom kerst en het samen zingen, voor de rest waren mijn kerstdagen niet eens heel veel anders dan andere jaren.
Wat we altijd heel vanzelfsprekend hebben gevonden gaan we eind volgend jaar als een ongekende luxe ervaren.
Maar Nederland en zijn inwoners kennende zal er dan ook wel weer voldoende te zeuren zijn.

Ik maakte vandaag van alles wat over is gebleven van het gezamenlijke eten van 1e & 2e kerstdag een quiche.
Een 3e kerstdag-quiche.
A.s. vrijdag verschijnt er weer een TBONTB-blog, dan over het sub-menu ‘Koken & Bakken, daarna zal ik het recept voor deze quiche beschrijven én voorzien van foto’s.

Omdat ik andere jaren twee weken kerstvakantie had, schreef ik bijna nooit over de kerstdagen zelf; wel over de voorpret, kerststukjes, versieringen, lampjes en kaarten, maar niet over kerst.
Eigenlijk was het ook niet heel spectaculair: 1e kerstdag gingen we gourmetten en 2e kerstdag gebruikten we de pizzarette, met steeds een klein deel van de kinderen, al dan niet met aanhang.
Gewandeld, buiten glühwein gedronken en carols gezongen, een heerlijk spannend potje Kolonisten van Catan gedaan en heel erg genoten van het feit dat het gewoon door kon gaan.
Op  voorhand maakte ik me namelijk  erg nerveus of er toch niet nog een telefoontje kwam. We hoorden mensen die familiebijeenkomsten afbliezen omdat iemand corona had gekregen.
Dan moet je 10 dagen in quarantaine……..

De kerkdienst van 1e kerstdag bekeken we thuis.
Aan die viering werkten ’the Gents’ mee. Zonder corona zingen die nooit in een kerkdienst, maar nu alle andere optredens afgezegd moesten worden konden wij ze als gemeente een podium bieden.
Dan ben je als PKN-gemeente echt wel verwend als je zo’n groep sterke zangers in je midden hebt.
Maar hoe mooi de liederen ook werden uitgevoerd: het blijft schraal afsteken bij het samen zingen van kerstliederen als we op kerstmorgen met de hele gemeente bij elkaar zijn.
Niet zo mooi als deze mannen natuurlijk, maar wel zo waardevol.
Heb je het gemist? Je kunt het nog terugkijken op Kerkomroep. (Op de Helte, 25 december, 10.00 u)
De heren gaven zelfs nog een mini-concertje na afloop!

Dominee Sijbrand van Dijk had het in zijn overdenking op kerstavond over de hoop, soms ongefundeerd, die ons toch door deze moeilijke tijden heenhelpt.
Koning Willem Alexander benoemde in zijn toespraak de liefde, door Paulus zo lyrisch omschreven in 1 Corinthieërs 13.
Met de kinderen die op 2e Kerstdag bij ons waren voerden we een gesprek over het geloof: hoe heb je je opvoeding ervaren? Hoe kijken anderen tegen ons geloof aan? Wat straal je uit?

Geloof, hoop en liefde, het kwam allemaal even voorbij deze kerst.
Op kerstavond voelde ik gewoontegewijs even aan het bedeltje dat aan een zilveren kettinkje om mijn hals hang.
Het is klein en valt niet erg op; heel soms vraagt er eens iemand naar.
Aan een klein ringetje hangen drie symbooltjes: een kruisje, een hartje en een ankertje.
Ik kreeg het van mijn moeder rond mijn twintigste, op de afbeelding zie je de drie bedeltjes.
Ze zijn dus al veertig jaar oud en vertonen nogal wat kleine krasjes en slijtsporen.
Deze symbooljtes draag ik al veertig jaar met mij mee; in dit weekend werden ze alle drie even expliciet benoemd.
Het deed mij even stilstaan bij het kettinkje dat ik vaak gedachteloos draag, maar dat in al zijn eenvoud zo’n grote zeggingskracht heeft.

Ieder jaar sturen we vrienden en bekenden een eindejaarsgroet in de vorm van een kerstkaart.
Vorig jaar haakte ik bij iedere kaart een engeltje, dit jaar vouwde ik van theezakjes en/of hartjespapier een ster.
Ook zo’n ster maken? Lees dan het blog ‘Theezakjes vouwen van 9 december.
Net als andere jaren geef ik de kerst- en nieuwjaargroet ook door aan de lezers van mijn blog.
Voor de tekst van dit jaar gebruikte ik als basis een adventstekst van Marius van de Berg.
Ds. Sijbrand van Dijk las deze tekst voor op de eerste zondag van advent; het sprak me erg aan.
Je vindt die tekst op het blog ‘Licht aan, letterlijk en figuurlijk‘.
De tekst op de kerstkaart die ik verstuurd heb ik geschreven in onze eigen streektaal.

sterren

kleine lochtpunties in de nacht
ku’j zölf ok wezen

straal warmte en interesse uut
geef het locht de ruumte

schien ondanks corona en crisis

glinster, geef aandacht
wees vriendelijk

doe de gedienen maor lös
straal, schien en glinster…!

In voorgaande jaren sloot ik met deze digitale kerstgroet het jaar af en nam ik twee weken kerstvakantie.
Dan was ik bekaf van de drukte op het werk, het zingen, de kerstvieringen, alle leuke dingen en de voorbereidingen daarvoor, kortom: dan moest ik even bijkomen en rust nemen, genieten van twee weken kerstvakantie.
In tegenstelling tot andere jaren heb ik die behoefte aan het eind van 2020 niet.
Op mijn werk is het de laatste weken vanwege het wisselen naar een andere baan binnen Lentis erg rustig geweest en ook de rest van ons sociale leven ligt door de coronalockdown bijna helemaal stil. In deze kerstvakantie verschijnt er dus wel regelmatig een blog, al zal het misschien niet dagelijks zijn.

Straal,  schijn en glinster!

PS: heb je deze dagen de kerkdiensten gemist?
Op kerkomroep kun je de diensten (zonder publiek) in de kerstnacht en op 1e kerstdag terugzien en/of luisteren.

24 december Catharinakerk, 22.00 uur m.m.v. een kleine afvaardiging van de Cantorij Roden.
25 december Op de Helte, 10.00 uur m.m.v. een afvaardiging van The Gents.

Kerstbonus: 
Vandaag als bonus bij dit blog een link die ik doorgestuurd kreeg van onze cantor Karel Stegeman.
Hij studeert aan het Prins Claus Conservatorium in Groningen en hij schreef het volgende:

Vlak voor de lockdown heeft het conservatorium een kerstgroet opgenomen die ik graag met jullie deel. De link vinden jullie onder dit bericht.
Veel luisterplezier en een hartelijke kerstgroet aan een ieder – in het bijzonder aan alle zangers die de afgelopen weken of zelfs maanden graag zouden zingen maar wachten op betere tijden.

https://www.youtube.com/watch?v=NOtO39d9NhM&ab_channel=PrinsClausConservatoriumGroningen
Wat een mooi kerstconcert; geniet er van!

Vorige week kregen we een uitnodiging van Nelly van de Hoogersmilde-vriendenclub.
“Wat hebben we elkaar lang niet gezien! Zin om mee te doen met een pubquiz met z’n achten? Dan zie je elkaar op je tablet. Kunnen we ook even bijpraten.”
Nou, wat ja een goed idee; iedereen deed mee, dus vrijdagavond 17 december zochten wij rond 20.00 uur contact.
Dat contact met z’n achten gaat natuurlijk nooit zonder slag of stoot.
Het begon dus al met gedoe en heerlijk gezeur: “Ik zie joe niet, ik zie allent joen kneien…” en meer van dat soort opmerkingen over beeld en geluid.

Rond twintig over acht ging het dan gebeuren. Ieder stel vormde samen een team, Gerard en ik noemden ons team ‘Grada’.
Het begin was nog wel even een dingetje: je moest allemaal tegelijk starten. Als er eentje achterbleef en niet aanhaakte, kon dat later ook niet meer, maar gelukkig, dat lukte ons prima.
Er kwamen twee heren in beeld, die ik eerst niet vertrouwde: “Hé, die horen helemaal niet bij onze vriendenclub!”, maar dat bleken de quizmasters te zijn.
Zij legden ons uit hoe het allemaal in zijn werk ging, maar dat kregen wij niet helemaal goed mee, omdat onze vrienden diezelfde tekst ook hoorden en het bij ons daardoor via de telefoonapp tweemaal binnenkwam, 0.5 seconde later. Ergo: niet te verstaan.
“Ach, je leest toch ook niet de hele gebruiksaanwijzing van een nieuw apparaat helemaal door, laten we maar beginnen”.
Maar daardoor hadden wij een essentieel detail gemist: bij de open vragen moest je je eigen score bijhouden; daar kwamen wij pas achter in ronde 4.

Döt ok niks.
Mensen, wat was het leuk.
De vragen gingen alleen over Nederland: een ronde met voorjaarsbloemen, bekende Nederlanders, tunes van televisie series, algemene vragen, foto’s van Nederlandse steden en muziek.
Bij de TV-tunes wisten wij heel veel niet, alleen Baantjer had iedereen goed. Heeft deels ook met onze leeftijd te maken.
“Hoe heet het hondje in de boeken over Jip & Janneke’? Bijna iedereen dacht Takkie, één team dacht Siepie, maar die kijken door een ‘kattenbril’.
Die hadden zelfs hun team naar hun kat genoemd…..
We begonnen allemaal met koffie, maar al snel kwamen er andere glazen in beeld en haalde iedereen iets lekkers op.
Zo zaten wij in onze eigen pub met ons eigen bier- en portglas, met borrelnootjes en chips uit Gerard’s kerstpakket.

De pubquiz werd verzorgd door Magna Events; de vragen komen voorbij in plaatjes of worden door een quizmaster gesteld; deze avond kostte ons € 4,95 per stel.
Dat evenementenbureau heeft door het coronavirus andere vormen van entertainment moeten bedenken, want de bedrijfsuitjes en andere feestjes die ze anders organiseren kunnen al maanden niet doorgaan. Lijkt het je leuk om ook eens zoiets te doen? Hierbij een link naar hun website, je komt dan op hun aanbod pubquizen; wij deden de Hollandse Pubquiz.

Om 21.45 u waren alle vragen beantwoord. Wij moesten toen nog de administratie van de eerste vier ronden bijwerken, maar dat was snel klaar, de antwoorden kwamen gelijk in beeld.
Een uur later wisten we weer van een ieder van ons hoe de laatste maanden verlopen waren en sloten we af.
Hou ik een avond met vrienden anders gemakkelijk vol tot 24.00 uur, nu was mijn batterijtje eerder leeg.
Van ‘met elkaar gezellig doen’ kun je kennelijk ook afwennen…..laten we hopen dat we daar snel weer aan wennen in 2021!

Verhalen die nooit vervelen, je kent ze vast wel.
Jozef die vanuit de put als slaaf wordt verkocht en op het eind onderkoning van Egypte wordt.
Maria uit The Sound of Music, die uiteindelijk trouwt met kapitein Von Trapp en die zingend met hun hele familie het filmdecor uitlopen, weg uit nazi-Oostenrijk.

Een verhaal dat ook nooit verveelt is ‘A Christmas Carol’, geschreven door Charles Dickens in 1843.
Hij bracht het boek uit op 19 december en het was al uitverkocht op de 22e.
Het boek was onmiddellijk een succes, met een verkoop van 6000 exemplaren binnen een week.
In 1843 hè? Maar wat ook een fantastisch verhaal!
Alle aspecten van het leven komen aan de orde; door die drie geesten kijk je in het verleden, in het heden en in de toekomst.
Je kijkt naar de keuze’s die Scrooge heeft gemaakt, maar ondertussen kijk je ook naar eigen leven.
Stel je voor dat ik nog een tweede kans zou krijgen….wat zou ik dan anders doen?
Het verhaal is griezelig, spannend, romantisch en sentimenteel; zo zit je op het puntje van je stoel (als bijvoorbeeld de geest van Marley voorbij komt om Scrooge te waarschuwen), zo zit je bijna in tranen te kijken naar de zielige Tiny Tim.
Het verhaal van de vrekkige Scrooge komt iedere kerst wel voorbij op de televisie, al vele uitvoeringen heb ik in de loop van de jaren gezien.
Eén van de leukste versies vond ik ‘The Muppet-Christmas carol’, die bevolkt wordt door o.a. Waldorf & Statler, Miss Piggy en Kermit en The Great Gonzo als verteller.

Zondagavond zat ik na het journaal op de bank met koffie en een kerstkransje voor een nieuwe uitvoering: Scrooge Live, uitgezonden vanuit Dordrecht.
Het zou er uit gaan zien als een muzikale speelfilm; het verhaal van Dickens was hertaald door het cabaret-duo Velthuis en Kemper.
De twee heren speelden ook gelijk de twee hoofdrollen: Richard Kemper vertolkte Ebenhaezer Scrooge en Remco Velthuis was de verteller.
Het had wel wat van The Passion, het verschil is dat naast dit spektakel ‘Kinderarmoede in Nederland’ onder de aandacht werd gebracht; dus naast het verhaal van Dickens en veel bekende, zingende Nederlanders kregen we tussendoor ook video’s te zien over schrijnende gevallen van die armoede.

Scrooge Live was een zeer vermakelijk gebeuren. Echt grappige teksten, leuke vondsten (John Kraaykamp en Ron Brandsteder als collectantenduo ‘Ronnie en Johnny, want Bonny konnie’) en gezellige muziek, uitgevoerd door een koor en een live-orkest. Simone Kleinsma sprong er voor mij echt uit; haar ‘Geest van het kerstfeest van heden’ straalde aanstekelijk enthousiasme uit, je vroeg je bij haar echt af wie er nou niet van kerstmis houdt.
Het goede doel, Nationaal Fonds Kinderhulp, kreeg ook voldoende aandacht.
Soms was dat wat ons betreft op het randje van wat wij aankunnen, maar het was goed gedaan, het gaat tenslotte om het werven van donateurs.
En natuurlijk liep het allemaal goed af.
“Het kan ook te zoet, hè” riep Scrooge op het laatst.
Ja, dat kan. Maar dat mag wat mij betreft ook met dit verhaal.

Hoe vaak heb ik ‘A Christmas Carol’ nu al gezien?
Heel vaak.
Volgend jaar hoop ik met koffie en een kerstkransje te kijken naar Scrooge Live ’21.

P.S.

….mijn uitzicht….

Vanmiddag was er een opname voor de Kerstpresentatie van Passage en de PCOB in de Catharinakerk, een digitaal alternatief voor de kerstmiddagen die niet door kunnen gaan.
Zes leden van Oranje werkten mee, we hoorden gedichten en een kerstverhaal, het kerstevangelie werd gelezen in verschillende streektalen en Gerard en ik mochten ook een paar liederen zingen.
De Kerstpresentatie is te bekijken/beluisteren op Kerkomroep. : 22 december, Catharinakerk, 14.52 uur.
Je kunt het ook bekijken op YouTube.
Op de afbeelding: mijn uitzicht vanuit de zijbeuk waarin een beetje verstopt deze presentatie bijwoonden.
Let even op de prachtige boog tussen het schip en het koor van de kerk.