De laatste zondag van februari maakten we ons dagelijkse ommetje in de buurt van het kerkhof in Hoogersmilde.
Af en toe gaan we daar heen om het graf van onze ouders te bezoeken en schoon te maken.
In andere jaren deden we dat in combinatie met een verjaardag in de familiekring, waarbij we toch in de buurt waren, maar door corona vieren wij geen verjaardagen meer.
Wat ik het meest mis is het ongedwongen ‘gebep’ met de schoonzussen: hoestmetdekinder-waddisdergebeurd-watwo’jdrinken-watnlekkeresaladeja! Dat. Het kringetje. Met een breiwerk en grote verhalen. De verjaardagen in maart zullen ook vast nog niet doorgaan, dus dan wordt het pas juni. O mann, wat kijk ik daar naar uit; net als naar de jaarlijkse schoonzusjesdag en familiedag.

Terug naar het ommetje.
Vooraan bij het laantje naar het kerkhof stond ineens een informatiebord; het bleek van de Historische Vereniging ‘de Smilde’ te zijn.
Daarop was te lezen dat de begraafplaats pas in 1847 aangelegd. Daarvóór werden de overledenen uit Hoogersmilde in Diever begraven, omdat het onder het kerspel Diever viel.
Eenmaal thuis zocht ik op internet op hoe dat dan zat. Kloosterveen viel destijds onder het kerspel Rolde en Hijkersmilde onder Beilen. Dat kwam omdat de verschillende dorpen van de huidige gemeente Smilde niet tegelijkertijd ontstonden, dus zo’n nieuw dorp werd eerst aan een bestaande kerspel gekoppeld.
Nou heb ik toch jaren in Hoogersmilde gewoond, maar dit wist ik nog niet.

Na het kerkhof vervolgden we de wandeling een klein stukje verderop: we gingen wandelen langs de Vaartweg waar wij van 1985 tot 1989 gewoond hebben, daarover vertel ik meer in een blog in de streektaol  verderop in deze maand.
We begonnen bij de Leembrug en zoals wel vaker: historische informatiebordjes zie ik bijna nooit over het hoofd.
Nu was er een nieuw bord bij het camperbedrijf aan de Leemdijk over het oude tramstation van de Nederlandse Tram Maatschappij.
.
We bekeken een klein historisch openluchtschouwspel, (zie afbeelding links, klik op de foto voor een vergroting)  bestaande uit rails, stootblok, seinpaal en bijbehorend informatiebord, waar op stond dat het in 2015 honderd jaar geleden was dat Hijkersmilde op die plek een tramstation kreeg met daarbij een woning voor personeel, een zogenaamde ‘chefwoning’.
Die beide panden staan er ook nog: de naam van het station staat nog levensgroot op de voor- en  achtergevel.
Bij dit blog twee links: de eerste is naar een artikel over het tramstation  van Provinciale monumenten Drenthe. Hierop vind je een foto van hoe het tramstation er nu uitziet.
De andere link is naar een artikel over het aanbieden van de rails, stootblok, seinpaal etc. uit ‘de Krant van Midden Drenthe met prachtige oude foto’s van het tramstation in gebruik uit het begin van de vorige eeuw.

Allemaal ontdekt tijdens zomaar een ommetje op zondagmiddag.