Sinds begin september fiets ik weer op vrijdagmiddag naar Roderesch: FysiYoLates is weer begonnen.
Gistermiddag hupsten we vrolijk op grote ballen waarop we allerlei oefeningen moesten doen.
Evenwichtsoefeningen met name, waarbij je vooral je wervelkolom traint en je bekken veel beweegt.
Aan het einde van de les gaf Trijntje ons bij de ontspanningsoefening een tekst mee om over na te denken: “Woorden zijn de spiegel van ziel.”
Mijn brein gaat daar onmiddellijk mee op de loop.
“Woorden? Dat zijn toch de ogen?”
Maar het is niet de bedoeling dat je nadenkt over of de zin al dan niet correct is, het gaat er om dat je nadenkt over de inhoud van de zin.
Wat zeg je?
Wat zeggen andere mensen?
Gebruik je veel schuttingwoorden?
Spreek je vriendelijk of beschuldigend?
Vloek je? Scheld je mensen uit? Roddel je over anderen?
Zijn jouw woorden kwetsend voor anderen?
Als Trijntje ons na de ontspanning weer terughaalt in het heden ben ik met mijn gedachten al weet ik waar geweest en ben ik al weer bijna in slaap gevallen.

Met voorbedachte rade had ik een schaar in in mijn fietstas meegenomen en op de terugweg verzamelde ik vogelkers, meidoornbesjes en bottels van de bomen langs het fietspad.
Daarvan maakte ik, samen met drie kleine appeltjes en 5 dikke hortensiabollen  uit onze tuin een herfst-tafelstuk.

Meer lezen over de avonturen bij Trijntje?
Hierbij een link naar het vorige blog over FysiYoLates >>>
Dat is een hoofdstuk uit het boek 1960-2020 ‘Andere sociale netwerken’, onderaan vind je het verhaal ‘Geen oehoe’s neerschieten’.
Onderaan dat blog staat weer een link naar voorgaand verslag.