17 december: In de buze.

’t Was best even spannend deze week.
Voor mijn werk moest ik een opleiding doen voor het Zorgprestatiemodel dat ingaat op 1 januari 2022.
Het is een nieuwe vorm van bekostiging voor geestelijke gezondheidszorg en forensische zorg.
Ik zal je op deze website niet vermoeien met moeilijke details, maar als je meer wilt weten over dat Zorgprestatiemodel, geef ik je hierbij een link naar de bijbehorende website.
Je moet van te voren een E-learning traject doorlopen, je kan webinars over dit onderwerp bijwonen en de theorie stond op de website van Lentis.
Vorige week vrijdag ging ik er voor zitten: ik las me in, maakte een aantal proefexamens en deed digitaal examen.
Ik zakte. Uitkomst was 60% en je moet minstens 70% hebben.
O dus.

Je hebt twee keer de kans om examen te doen.
Als je de tweede keer ook zakt moet je contact opnemen met je leidinggevende.
Deze week kwam het er dus op aan.
De lesstof nam ik nog eens door, deed nog maar eens een webinar, maakte meerdere proefexamens en gistermiddag ging het gebeuren.
Het was lang geleden dat ik een vorm van examen had gedaan en ik was vergeten hoe stressvol het was.
De opluchting toen ik geslaagd bleek te zijn met de minimaal benodigde 70% was onbeschrijfelijk.
Ook dat was ik vergeten: het euforische gevoel dat je overspoelt als je geslaagd bent.

Gerard haalde gistermiddag gebak: we genoten van een moorkop bij de koffie.
In the pocket.
Of op zien Drents: in de buze.
Wies met.