Vanmorgen in de supermarkt.
“Mondkapje hoeft niet meer hoor!”
“Nee, dat weet ik. Maar het mag toch nog wel?”
We zijn nog voorzichtig; bovendien voelt het nog een beetje vreemd ‘bloot’ zonder mondkapje in de supermarkt, dus ik hou hem nog even op.
Deze week bracht ik een bliksembezoek aan een oude vriend in een verpleeghuis, daar loopt iedereen nog gewoon met een mondkapje op.

Gisteren schreef ik een blog over het pannenkoekenfeest van onze kerk.
Vanmorgen kreeg ik een mail van een vaste lezer:

Dag Ada, 

Met een gevoel van heimwee, misschien is het jaloersheid, heb ik vanavond jouw blog gelezen.
Hoe fijn is het om weer samen naar de kerk te kunnen gaan.
Maar nog lang niet voor iedereen is corona voorbij en zo voelt het ook voor mij.
Ik mag geen vaccinatie, heb twee auto-immuunziektes en moet dus geen corona krijgen.
Vanmiddag zat ik voor de derde keer, sinds corona, in de kerk in een boekbespreking met onze dominee.
Een kleine groep, maar voor mij is het een uitje.
Ik geniet daar ontzettend van. Vooral de eerste keer vond ik het heel spannend.

Elke dag draag ik nog mijn medische mondkap, zodra ik in winkels kom enz.
Ik ben niet zielig hoor en voel me prima, maar al lezend voelde het alsof corona niet meer bestaat.
Natuurlijk gun ik iedereen weer het samenzijn, de kerkdiensten met de koffie enz.
Ik verlang er zelf ook naar.
Heerlijk om dat weer te kunnen doen.
Hoop dat het voor alle kwetsbare mensen binnenkort ook weer kan.

Deze opmerking wilde ik niet onder je blog schrijven, vandaar dit mailtje.

Lieve groet, ook voor Gerard,

Confronterend.
De zin ‘…al lezend voelde het alsof corona niet meer bestaat.…’ zette mij aan het denken.
Aaltje was al weer helemaal in de gloria en realiseert zich niet dat corona niet voor iedereen voorbij is.
Vanmorgen zocht ik de schrijver van de reactie op en nam een bosje tulpen mee.
“Voor jou. Hart onder de riem. En bedankt voor je reactie: met jouw goedkeuring schrijf ik er vandaag een blog over.”

De maatregelen zijn dan wel afgeschaft, maar het is niet verkeerd om je daarbij te realiseren dat corona nog gewoon bestaat.
Niet iedereen is in de gloria.
Ik onderschrijf van harte de laatste zin van de reactie: ik hoop dat het voor alle kwetsbare mensen binnenkort ook weer kan!