een alternatief voor 'de waan van de dag'

19 november: Ik ben een beetje moe, hoor…!

De titel van dit blog kwam uit de mond van de vier-jarige dochter van vriendin Wilma.
Ze zat zich stierliik te vervelen en Wilma opperde dat ze misschien wel een mooie tekening zou kunnen maken.
“Nee. Ik ben een beetje moe, hoor…!”
Dat zijn van die uitspraken die vervolgens een heel leven met je mee gaan.

In deze corona-periode is ‘een beetje moe’ een understatement.
Gistermorgen ging ik douchen en dat moest in etappes.
Bek-af als de kleren aan zijn en het haar geföhnd is.
Donderdag was ik even van de wereld, maar gisteren kon ik ieder geval weer op zijn.
Beetje keelpijn, wat spierpijn, een stem als een cokesklopper en een ‘half hoofd’.
En “ik ben een beetje moe, hoor!”

Het doet me denken aan de vermoeidheid die me kon overvallen in de revalidatieperiode na mijn hartoperatie in 2018.
Vermoeidheid die je voelt in je hele lijf: schouders, rug, benen, armen: alles is zwaar
Zo moe dat je gewoon móet liggen.
De trap op lopen en daarna eerst zitten en bijkomen.
Mijn vader had voor deze toestand een alleszeggende uitdrukking: ‘lam in de pokkel’.
Woensdagavond had ik nog het idee dat ik Sinterklaassurprises kon maken en gedichten kon schrijven; het schrijfblok ligt naast de bank, maar het papier is nog maagdelijk wit.
Er komt niets.
Geen inspiratie, geen moed om überhaupt te beginnen.
Het ‘halve hoofd’ waar ik nu over beschik maakt dat ik me slecht kan concentreren.
Vrijdagavond zou ik eindigen na het eten met een gebed en ik kon de woorden niet bedenken.
Black out.

Dit is een toestand waarin ik mij niet vaak bevind.
En ik mag hopen dat het niet lang duurt, want “ik ben er een beetje flauw van, hoor!”

Vorige

18 november: Een moerascypres.

Volgende

20 november: Trouwboekje.

  1. Saakje

    Beterschap Ada! Goed uitrusten.

  2. Trijnie Ettema

    Ada,

    Beterschap, hoop dat je je gauw weer beter voelt.

  3. Willem

    Mijn schoonmoeder placht in een dergelijk geval te zeggen dat je je ziel in lijdzaamheid moest verdragen.
    Ik kan er ook weinig aan toevoegen. alleen maar beterschap wensen en dat het snel weer voorbij mag zijn.
    De kop derveur, . . . . enz.

  4. petra1945

    Je ziel in lijdzaamheid bezitten… dat was ook mijn gevoel. Accepteer het maar en laat het uitzieken zonder te forceren. Helemaal niet leuk maar vermoedelijk onvermijdelijk.

Laat een antwoord achter aan Willem Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Type de getallen in cijfers in onderstaand vak * Time limit is exhausted. Please reload the CAPTCHA.

Mogelijk gemaakt door WordPress & Thema gemaakt door Anders Norén