Gerard en ik nemen tegenwoordig wat series op, om ze op een later tijdstip terug te kijken.
Wij kijken bijvoorbeeld graag naar Grantchester.
Het is een Britse detectiveserie die zich afspeelt in de jaren vijftig in het dorp Grantchester in de buurt van Cambridge.
Het draait in deze serie om inspecteur George Keating (Geordie) en de jonge dominee Will Davenport.
De politieman moet natuurlijk de misdaden oplossen, maar de dominee is daar op wonderlijke wijze ook steeds bij betrokken.

We zitten inmiddels in serie nummer 7 en het is vermakelijk om te zien hoe anders de wereld er uit zag eind jaren vijftig. Maar ook toen werden mensen verliefd, gingen trouwen, kregen kinderen en gingen de dingen niet altijd goed.
George heeft er een potje van gemaakt in zijn huwelijk en zijn vrouw heeft hem buiten de deur gezet.
“Ga jij maar eens even nadenken hoe het nu verder moet!”
Hij woont sindsdien op een kamer in de pastorie bij Will en moet iedere zaterdag voor zijn vier kinderen zorgen.
Will is intussen smoorverliefd op een mevrouw die hij ontmoette op een dansavond in een rokerig café, maar de mevrouw in kwestie is verloofd met de nieuwe baas van George.
Het heet een detective, maar het is soms net een soap.
Heerlijke televisie.

Afgelopen week waren we toe aan deel 3 van bovengenoemde serie.
We zien een eenzame, drinkende George aan een tafel zitten, zijn hoofd gestut in zijn handen, die de ene na de andere sigaret wegrookt.
Even later zwenkt de camera naar de tuin en zien we Will verdrietig onder een boom zitten, want de ‘verkering’ kan gewoon niet.
Bij deze beelden horen we ‘Lonesome town’ van Ricky Nelson.
There’s a place where lovers go, to cry their troubles away…
Gitaarbegeleiding, smooth oehoeh-koortje en een smachtende mannenstem.
Agossie. Wat een prachtige muziek bij die zielige mannen.
Lonesome town, where the broken hearts stay…
Een smartlap uit 1959. Hij staat al op mijn Smartlappen-playlist op Spotify.
Ook even luisteren?
Hierbij een link naar ‘Lonesome town’.
Let vooral op het zoetgevooisde mannenkoortje…..

Waarom is er nooit een ‘week van de jaren 50’ op de radio?