Evert van Dijk, hoofdredacteur van het Dagblad van het Noorden, schreef een column in de krant van van zaterdag 30 december.
In de kop stond ‘Wat een waardeloos jaar…’
Wat een arrogantie spreidt die man hier ten toon.
De hoofdredacteur vindt het een waardeloos jaar, maar wie bepaalt dat?
Hoe kun je nou een heel jaar waardeloos vinden?
En ja: het was een Annus Horribilis.
2023 als jaar gaat de geschiedenisboeken in als het jaar van de verschrikkelijke aanval van Hamas op Israël en de vreselijke oorlog die Israël daarna begon. Het jaar van de oorlog tussen Rusland en Oekraïne die maar niet ten einde kwam, van aardbevingen, vulkaanuitbarstingen, de klimaatcrisis en de ruk naar rechts van politiek Nederland.
Maar het wereldnieuws bepaalt toch niet de waarde van een jaar?
Op deze website doe ik elke dag mijn best om een stukje ‘waarde van de dag’ onder de aandacht te brengen.
Mijn waarde van de dag haalt nooit het nieuws; positieve dingen zijn sowieso niet vaak in het nieuws.
Vanaf afgelopen woensdag geniet ik van een korte ‘nieuwjaarsvakantie’: de komende week ben ik vrij.
Een ‘niks’-vakantie.
Gerard is gewoon aan het werk en er staat bijna niets in mijn agenda; deze week maak ik tijd voor het uitzoeken/opruimen van wat dozen die al een tijdje op mij staan te wachten en ik stel het fotoboek van 2023 samen.
Dagje naar tante Trijn, middag naar de kapper, even ergens koffiedrinken met de dochters, prutsen met mijn nieuwe hobby irisvouwen en tijd om wat blogs voor te bereiden. Ook lees ik deze dagen een gedateerd boek van Jos van Manen-Pieters en zwelg daarbij in nostalgie.
Zo’n week is voor mij van grote waarde.
Tijdens het uitzoeken van de foto’s overvalt mij een grote dankbaarheid voor wat ons weer toeviel dit jaar.
2023 vond ik een waardevol jaar: ik had het niet willen missen.
Willem
“Wat de ien niet lust, daor vret een aander zuch dik in”, was een uitspraak die mijn vader vaak bezigde, wanneer hij de betrekkelijkheid van dingen aan wilde geven. Ongetwijfeld had hij het ook gezegd over dat hoofdredactionele commentaar dat door jou aangehaald wordt. OOk de kwalificatie ‘waardeloos’ heeft voor iedereen een andere lading.
De tuinfluiter-boeken van Jos van Manen Pieters (zag net op wiki dat het streepje tussen de namen weg was) heb ik in mijn tijd ook nog gelezen. Mijn moeder was een groot liefhebber van haar boeken, maar ik geloof niet dat mijn vader ooit een boek van haar gelezen heeft. Hij was ook wel een lezer, maar alleen van boeken/verhalen die waar gebeurd waren. WO II fascineerde hem mateloos, bijna op het obsessieve af.
Op mijn verzoek heeft hij eens een Drentstalig boek gelezen dat ‘niet echt’ gebeurd was; “Oldewarries volk”. Dat boek speelde in de omgeving waar hij geboren en opgegroeid was , Bruntinge /De Broekstreek/Hamveld en ik had hem gevraagd of hij dingen herkende . Na een paar weken kreeg ik een heel epistel van hem over personen uit het boek en wie dat dan geweest moest zijn en waarom. Dus zelfs dat boek las hij alsof het waar gebeurd was en had er personen bij gezocht uit zijn jeugd. Interessant om dat allemaal te lezen, want sommigen ervan (her)kende ik ook nog.