16 juni: Neeee! Echt wáááár?!?

De laatste zin van het blog van gisteren was: “Zondag deden we helemaal niets…..”
Dat blog had ik zondagmorgen geschreven en rond 13.30 uur alvast geplaatst.
En toen ging om om 14.45 uur Gerard’s telefoon: “De geplande luchtballonvaart kan doorgaan; we verwachten jullie rond 19.30 uur aan de Vaartweg in Hoogersmilde.”
Het bericht sloeg in als een bom; niet alleen bij ons, maar ook bij de vrienden.
Al vanaf juli 2023 waren er ettelijke afspraken gemaakt (zie Met een luchtballon uit 2023) en even zo vaak ook weer afgezegd wegens te veel wind, te weinig wind of slecht weer.
Minstens 11, maar we zijn de tel in de loop van die 2 jaren kwijt geraakt.
Zondagmiddag waaide het, dus niemand had er op gerekend dat het deze keer door zou gaan.

Wát een spektakel, mensen!
We ontmoetten elkaar op het weiland van Hatzmann, vlak bij de televisietoren; er waren zelfs nog wat Hoogersmildigers die een kijkje kwamen nemen.
Er kwam een auto van Dijkstra Ballonvaarten met een 8-persoonsmand en een enorme ballon, gesponsord door een onderneming die menigeen een glimlach ontlokte.
“Ben benieuwd welke vorm die ballon straks heeft” grapte iemand.
Hij was in ieder geval knalrose en toen hij op het weiland lag uitgerold was het een enorm groot ding.
Alle deelnemers moesten een reglement doorlezen en een handtekening zetten voorafgaand aan de vlucht.
Met een grote ventilator werd er lucht geblazen in de ballon, die heel zich heel langzaam vulde; uiteindelijk werd die lucht verwarmd met een brander.
De mensen die met de vlucht meegingen werden ook aan het werk gezet.
Ik dacht dat ze moesten blazen, maar nee, de ballon moest omhoog gehouden worden.

Spannend vond ik het moment dat de ballon omhoog kwam en de deelnemers in de mand moesten klimmen, maar dat ging allemaal prima en al gauw verdwenen ze uit het zicht.
Hierbij een link naar ‘het opstijg-filmpje’: Daar gaan ze!
Hoe het was kan ik niet vertellen, want Nellie, Sinet en ik gingen niet mee de lucht in: hiernaast zie je een foto die Gerard maakte van Hoogersmilde (met de televisietoren en het Blauwe Meer) vlak na het opstijgen; ik hoop eigenlijk nog op een gastblog…..
Met drie auto’s reden wij rustig achter de volgauto van Dijkstra aan.
Langs de Beilervaart, door Beilen en steeds zagen we de ballon rechts van ons.
En waar landde het gevaarte uiteindelijk? Op een weiland net buiten Westerbork!
Wij hadden instructies gekregen: “Als de ballon landt dan niet gelijk er naar toe, we moeten eerst toestemming vragen aan de eigenaar van het weiland”.

Even later kregen we een seintje “Kom maar!” en reden we naar een zandweg dichtbij waar de ballon was geland.
De landing was er één uit het boekje: de korf bleef mooi rechtop staan.
Maar toen was het verhaal nog niet uit!
Ook nu moesten de handen weer uit de mouwen worden gestoken: de ballon werd recht neergelegd, de lucht werd er uit gedrukt en toen moest hij weer opgevouwen worden en in de zak gepropt.
Hard werken, hoor!
De slotceremonie was mooi: iedereen kreeg een certificaat en een glas champagne en daarna mochten de deelnemers zich ‘luchtvaartbaron’ noemen.
Echt waar!