Op dit blog komt Casa Grada in Westerbork regelmatig voorbij. Meestal gaat het dan over een aangenaam verblijf daar, mooie wandelingen/fietstochten of ons terras aan het meer, maar het laatste jaar ging het ook wel eens over de aanleg van de tuin, bestrating en de bouw van de schuur met overkapping. Die klussen heeft Gerard niet allemaal alleen gedaan: hij vroeg familie, vrienden en bekenden om hulp.

Zaterdagmiddag hadden we een feestelijke barbecue georganiseerd om ‘de werkers in de wijngaard’ te bedanken. De uitdrukking ‘werkers in de wijngaard’ hoort kennelijk bij de Tale Kanaäns die vroeger bij een degelijke, christelijke opvoeding hoorde. Sommige aanwezigen wisten niet wat daarmee bedoeld werd. Ik beschreef even kort de  gelijkenis van de arbeiders die door de eigenaar van de wijngaard van de markt werden gehaald en die allemaal één  denari kregen, of ze nou werkers van het het 1e uur waren of pas ter elfder ure aan het werk gingen.
Zo was het met deze barbecue eigenlijk ook: sommigen hadden dagen geholpen met het bestraten of bij het aanleggen van de elektriciteit in de schuur, plantenvakken waren aangelegd, er was grond verzet, kortom: er was hard gewerkt, maar het aandeel van de werkers was niet gelijk. Toch kregen ze allemaal dezelfde beloning: een gezellig samenzijn waarbij goed voor de inwendige mens gezorgd, men werd gelaafd en gevoed.

Het was een zeer divers gezelschap van negentien mensen: de werkers kwamen namelijk niet alleen, maar namen hun levensgezellen/gezin mee.
We hadden de hele morgen (eigenlijk de hele week al) zenuwachtig op de verschillende buienraders zitten loeren, maar uiteindelijk konden we de gewoon buiten zitten en genoten we van een zwoele zomermiddag in de nieuw aangelegde tuin aan het water.
Door de warmte waren de vissen in het meer wat onrustig, daardoor konden we af en toe genieten van ‘springende vissen’ die met een plons weer in het water terechtkwamen.

Toen iedereen er was hield Gerard een kleine ‘speech-met-bubbels’, waarin hij de aanwezigen bedankte voor hun inzet.
Het was gezellig! Niet iedereen kende elkaar van te voren, maar bij het omdraaien van de worstjes en de  filetlapjes werden al weer nieuwe netwerk-afspraken gemaakt: “ik kan dat kitwerk bij jullie ook wel doen….”
We sloten af met koffie en toen we iedereen uitgezwaaid hadden ruimden we de brut weer op en zetten alle meubels weer op hun plaats.
Zondag deden we helemaal niets: de energie voor het hele weekend was in één zaterdag al opgebruikt.
Vandaag geen foto’s van de bbq, maar van het resultaat van de inspanningen van de harde werkers.