29 september: Prachtig.

Tachtig jaar geleden werd ze op deze dag geboren in Coevorden: onze tante Trijn, 4 maanden nadat de 2e wereldoorlog was beëindigd als jongste zusje in een gezin waar al vier broers waren. Mijn vader was toen in augustus 13 geworden; hij was de oudste broer en had het er maar druk mee. Mijn oma was niet sterk en het jongste broertje Johannes, toen 2 jaar en tien maanden, werd regelmatig onder mijn vaders vleugels geparkeerd: “Letst doe op oons Jo?”

Dat resulteerde erin dat mijn vader als oudste broer een grote rol speelde in het leven van zijn jongste broer en zijn zusje. Dat verklaarde ook het grote verdriet toen ome Jo op 62-jarige leeftijd plotseling overleed; dat versterkte alleen maar de band tussen de oudste en de jongste uit het gezin.
Toen mijn vader vervolgens in 2008 plotseling stierf was dat voor tante Trijn dramatisch; door dat grote verlies dat wij samen konden delen groeiden wij meer naar elkaar toe. Bonus-dochter, tweede moeder, derde oma: zomaar wat termen die deze band benadrukken.
Bij de afbeeldingen: rechts zie je Trijn en Jo in 1948, links zie je  v.l.n.r. Trijn, Ada en oudste broer Kees.

Zaterdagmiddag had ze ter gelegenheid van haar 80e verjaardag een klein feestje georganiseerd: een etentje bij  ‘Landgasthof Robben im Emsland’. Waar anders zou ik haast zeggen. Over Robben schreef ik al eens eerder op dit blog onder de titel ‘Ein Holländisches Vitamienchen‘, toen aten we daar aan het einde van de 24-uur met mijn broer en schoonzus.
Het was niet een machtig grote groep: tante Trijn had de zaal gevuld met ‘de mensen die belangrijk zijn in mijn leven’: kinderen en kleinkinderen, een bonuszoon met vrouw en kinderen, nicht Trijn met haar man Jan en Gerard en ik.
Het was erg gezellig en de tijd vloog.
We genoten van een uitgebreid aperitiefje en er was zelfs een officiëel toespraakje bij het toasten, waarbij het cadeau werd overhandigd: naar een optreden van André Rieu in Maastricht!

Van het gezin dat ik in de eerste alinea beschreef is er niemand meer en ook haar man, ome Wim is in 2019 al overleden. Tante Trijn is de eerste van haar ouderlijk gezin die de 80 aantikt, haar ouders en haar 4 broers hebben die mijlpaal in de tijd niet gehaald.
In het verleden werden de verjaardagen gevierd in een grote kring van broers en schoonzussen, maar het kringetje werd steeds kleiner. Op deze gedenkwaardige dag kwamen ze nog regelmatig voorbij in de gesprekken, maar tante Trijn benadrukte ook hoe zeer ze genoot van dit kringetje van mensen die haar lief en dierbaar zijn.
En dat de  dankbaarheid voor wat er is groot is.

De neven Paul en Adriaan en hun aanhang even weer gesproken en genoten van de speciale kwaliteiten Robben.
Over het eten kan ik kort zijn: Duits en voortreffelijk.
Van die knapperige gebakken aardappels met een uitje en spekjes erdoor.
Schnitzels, cordon bleu’s, medaillons, biefstuk, iedereen koos wat hij of zij het lekkerst vond het ging ook bijna allemaal op.
Wat een heerlijk ‘Tachtig-is-prachtig’-feest!