30 september: Vijf gangen!

Onze ‘vriendenclub Hoogersmilde’ zien we gemiddeld één keer in de maand: 8 verjaardagen in een jaar, Hemelvaartsweekend, spelletjesavond en een keer ‘iets met eten’.
Meestal is dat een barbecue, maar soms worden we verwend door Bert & Taaytje: zij houden van koken en stelden voor om zondagmiddag 28 september bij hen te komen voor een maaltijd.
Rond 15.30 uur reden we bij hen de oprit op.
We hadden elkaar voor het laatst gezien op de verjaardag van Sinet, dus er was al weer genoeg om over te hebben.

We kregen allemaal dingen die ik normaal gesproken niet op mijn bord krijg: Gerard en ik zijn nogal van ‘gewoon’ eten; niet te veel tierlantijnen en buitengewonigheden.
Wat we allemaal hebben gegeten had ik nog nooit eerder gehad…… ik neem je even mee op een reisje langs de gerechten.

We begonnen met een klein gerechtje dat in een mooie, ronde vorm op een bord werd geserveerd.
Het was een kleine salade van koolrabi, appel en stukjes garnaal.
“De kruimeltjes die erbij liggen zijn vergruisde kletskoppen” werd er bij verteld.
Wat een bijzondere combinatie van smaken!

Na dit voorgerechtje kregen we allemaal een kom soep.
Het was pompoensoep, gemaakt van een pompoen uit eigen tuin, met stukjes appel erin.
“Met een balletje”
Bij soep met een balletje denk ik aan gehakt, maar het was iets heel anders: een klein bolletje marscapone!

Het hoofdgerecht bestond zondagmiddag uit twee delen.
Eerst kregen we een bord met een aantal schijfjes worteltaart, wortel en courgette in een bedje van room en een paar stukjes gebakken roodbaars.
Zoiets bestel ik nou nooit in een restaurant….

Het tweede deel was iets heel anders.
We kregen weer een ander bord en deze keer lag er een bergje rijst op, met daarbovenop kleine stukjes rundvlees uit de slowcooker, gegarneerd met twee soorten kaas.
Daarnaast lag een soort pindasausje.
Het gerecht heette rendang.
Ook nog nooit gehad.

Het laatste deel van dit etentje bestond uit een toetje van meringue, ijs, zomervruchtjes in rode saus en slagroom.  En ik neem nooit een toetje, ik bestel in een restaurant altijd koffie!
Maar het hele bordje ging leeg en ik heb er geen kruimel van aan Gerard gegeven.  De door mij zo geliefde koffie na de maaltijd kwam toen ook nog.

Allemaal buitengewonigheden en alles was heerlijk; zo leer je nog eens wat als je buiten de deur gaat eten.
We koesteren onze vriendschapsbanden en hebben die dit weekend nog even weer onderstreept met deze heerlijke maaltijd: BEDANKT!
Je zal zulke vrienden hebben……