Categorie: Kerk & gemeente Pagina 19 van 53

“Heb je ook last van bijwerkingen van die AstraZeneca-prik?” appte iemand zondag.
Ja. Ik had het gevoel dat ik griep kreeg: stijf in de botten/spieren, ik ‘voelde’ het haar op mijn hoofd zitten en had het beurtelings koud en warm.
Fleecetrui aan, warme sjaal om…….om vervolgens met een rood hoofd en ‘zwait veur de kop’ alles weer uit te doen en een kwartier later weer aan te doen.
En moe, ontzettend moe.
‘Sloeg’ was ik. Een Drents woord voor ‘sloom’, niet helemaal bij de les.

Dus ook niet bij de zondagse ‘les’ vanuit de Catharinakerk.
Vanaf de bank heb ik wel de hele viering gezien en gehoord.
De overdenking ging over Johannes, zijn overtuigingen en hoe die na de oorlog nogal dwingend werd verkondigd vanaf de Nederlandse preekstoelen.
O ja. Dat was in Hoogersmilde in de jaren ’80 nog zo. Voorganger Walter Meijles had het over de ‘onderbuikgevoelens’ die dat opriep.
Die gevoelens gingen met mijn gedachten op de loop…..toen ik weer bij de les was ging het al weer ergens anders over.

Maar een viering is meer dan alleen de preek.
Twee liederen werden ons getoond op een video en twee keer dacht ik: “Oooo, dit is mooi!”
Psalm 133 bijvoorbeeld .
Die zingen we in de kerk altijd met orgelbegeleiding; daar is niks mis mee, maar dat doen we al meer dan honderd jaar en het voelt zo oud en afgedraaid.
Zoek Psalm 133 eens op in het liedboek en leg onderstaande tekst er naast. Luister daarbij naar deze prachtige uitvoering die we hoorden gistermorgen.

Zo mooi, als mensen die familie zijn
de vrede onderling kunnen bewaren.
Zoals de olie uit Aärons baard
die in zijn kleren druipt, en heerlijk ruikt,
zoals de dauw die op de berg ligt bij Jeruzalem:
van boven naar beneden,
zo geeft de HEER zijn zegen:
hier gaat het leven nooit voorbij

Het tweede mooie lied was lied 1000 uit het Liedboek: Wij zagen hoe het spoor van God.
We keken naar een uitvoering van Elske de Wal, begeleid door vier musici, op o.a. gitaar, fluit en percussie.
Mat open mond heb ik zitten luisteren: zo kan het ook.
Op YouTube vond ik  de versie die wij hebben gezien.

Komt Hij terug op onze weg, keert Hij verharde harten?
Wanneer komt Hij met licht en lef, zaaigoed in onze handen?’

Balsem voor de ziel.
Misschien wel vooral als je sloeg bent.

Op de avond van eerste paasdag kreeg ik een mail van een trouwe lezer c.q. mede PKN-gemeentelid:
“Ada, ik heb een blog over “De Heer is waarlijk opgestaan” gemist. Vond je de paascyclus van dit jaar niet zo boeiend?”
De reden dat er nog geen blog was over de vieringen in de paascyclus heeft te maken met de verdeling van mijn energie.
Op zaterdag, zondag én maandag zagen we steeds één stel van onze kinderen.
Reuze gezellig allemaal, maar dat vergt natuurlijk enige voorbereiding (qua boodschappen enzo), want met ieder stel gingen we eten en spelletjes doen, dus ik voorzag donderdag al: dan blijft er niet veel tijd en puf over voor het schrijven van een blog. Dus ik zette alvast drie blogs klaar voor over de paasdagen, dinsdag is er weer een dag.

Over het tweede deel van de mail kan ik volmondig zeggen: ja, het was boeiend.
Na een jaar coronabeperkingen zijn onze voorgangers gepokt en gemazeld in het verzorgen van ‘on-line’-vieringen, evenals het beamteam.
De kerkdiensten tijdens in de paascyclus hebben veel vaste onderdelen en er worden overbekende schriftlezingen voorgelezen, maar ook dan zijn er nog verrassingen.

Op Witte Donderdag werd er aandacht besteed aan het avondmaal.
Geen brood en geen wijn geproefd en toch deelgenomen: we werden als kijker op een mooie manier betrokken bij het sacrament.

Bij de Goede Vrijdag viering maakte de voorganger gebruik van de ‘kruisweg-statiën’ van Aad de Haas: 16 schilderijen van de weg die Jezus aflegde op weg naar zijn kruis.
Meer weten? Hierbij een link naar de zestien schilderijen van Aad de Haas met uitleg.
De muziek in deze viering was zorgvuldig uitgezocht; organist Arjan Schippers ontroerde al aan het begin met een prachtig uitgevoerde, ingetogen orgeluitvoering van het ‘Stabat Mater’ van Pergolesi.

Op Stille Zaterdag werd de paaskaars buiten aangestoken bij een vuurkorf.
In die viering waren drie video’s opgenomen van gemeenteleden die iets vertelden over hun beleving bij ‘het licht’.
We zagen Dick en Janny , Wim en Joke en Gerda, die allemaal met een kaars in hun hand een eigen verhaal vertelden.
Zo ben je toch een beetje samen als gemeente: erg fijn om naar te kijken.

Zondagmorgen, 1e paasdag, was wat mij betreft de kers op de paascyclus-taart.
Dat komt omdat ik erg gecharmeerd  was van het kwartet dat meewerkte aan de viering: onze cantor Karel Stegeman had drie medestudenten  van het Prins Claus Conservatorium bereid gevonden met hem mee te zingen in deze kerkdienst.
En dan ook nog met Erwin Wiersinga als organist.
“Mooier wordt het niet” zei ik tegen Gerard zondagmorgen.
Wat nog steeds schrijnt is dat we niet met onze cantorij kunnen meewerken aan de vieringen.
De paascyclus is één van de hoogtepunten in een cantorijseizoen, voor het tweede jaar op rij is ons koor er niet bij.
Wij zingen niet zo mooi als deze vier jonge mensen, maar qua beleving had ik daar liever met alle cantorijleden om me heen zelf gestaan.

Het was heerlijk om onze dochters en hun mannen weer te zien.
Het is nu maandagavond en ik ben inderdaad blij dat de blogs voor de paasdagen al klaar stonden.

En….wat is de betekenis van de titel van dit blog?
Van zijn werkgever kreeg Gerard via de post een paas-attentie: een plak handgemaakte chocolade uit Brabant.
Na het bezoek van  dochter 1 met haar  Engelsman was het  ‘olijk asen’ geworden. Hoe het er nu uitziet behoeft vast geen verdere uitleg.

Deze week voor Pasen heet in de kerk ‘de Stille week’.
Als we gewoon met de cantorij mogen zingen is het heel druk in deze periode; we werken vaak mee aan meerdere vieringen in de Paascyclus.
Maar ook dit jaar wordt er niet in koor gezongen.
Het gemis is groot, maar ik zoek andere wegen.

Gistermiddag liep ik naar de Brink om een bezoek te brengen aan de Catharinakerk.
Deze week is de kerk twee keer per dag open voor stiltemomenten. (voor meer info zie: Verstillend op weg naar Pasen) 
‘Steek een kaarsje aan en voel de oase van rust’ stond in de uitnodiging en dat heb ik gedaan.

Woensdagavond ga ik met twee dochters de uitvoering van ‘de Matthäuspassion’ van de Nederlandse Bachvereniging bekijken.
In Groningen, Roden en Almelo toch samen kijken door tegelijkertijd de uitvoering aan te zetten en telefonisch met elkaar in contact te zijn.
Verder volgen Gerard en ik alle on-line vieringen van onze PKN-gemeente op Witte donderdag, Goede vrijdag, Stille zaterdag en op zondag 1e Paasdag.

Verder heb ik de afgelopen  dagen geluisterd naar twee podcast-series, allebei op NPO 4.
De eerste heet: ‘Ontdek de Matthäuspassion van binnenuit’
In deze podcast gidst violist en Matthäuskenner Carel den Hertog je met presentator Lex Bohlmeijer door de onmetelijke rijkdom van de Matthäus-Passion.
Ook al heb ik het stuk al vaak gehoord, ik ben er niet mee opgegroeid, dus heel veel van wat ik in deze podcast hoorde wist ik nog niet. Prachtig was het.
De tweede serie is getiteld: ‘Meer dan Matthäus’ en gaat over ándere muziek voor de passietijd. Je hoort fragmenten van wereldberoemde muziek, zoals het Stabat Mater van Pergolesi en het Miserere van Allegri, maar je ontdekt ook onbekende werken zoals de Matthäus-Passion van Theile, een Corsicaans Stabat Mater en de klaagliederen van Ernst Krenek. Het is een podcast met verhalen, muziekgeschiedenis en verrassende anekdotes, maar vooral met de mooiste muziek geschreven voor de passietijd.
Een mooie combi van kerkgeschiedenis en klassieke muziek.

Tenslotte wil ik nog graag aandacht vragen voor een beamer-presentatie die is opgenomen door de Vrouwengroep Verbinding en de PCOB van onze PKN-gemeente.
Vanaf vandaag is die presentatie, een soort passie-paasviering, te bekijken via kerkomroep (Catharinakerk 29 maart) en het YouTubekanaal van de Catharinakerk.
In de uitnodiging staat dat de presentatie is gemaakt met plaatselijke muzikale talenten en ik mag alvast een tipje van de sluier oplichten: er speelt een blazersensemble van Chr. Muziekvereniging ‘Oranje’ mee en Gerard en ik hebben zondagmorgen na de palmpasenviering een aantal liederen ingezongen die in de beamerpresentatie zijn opgenomen.

Met dit blog over mijn beleving in deze dagen wil ik jullie graag een ‘goede week’ en  mooie paasdagen wensen!

Vanmorgen mochten Gerard en ik weer eens naar de kerk, we waren voor deze palmzondag gevraagd om een paar liederen te zingen.
Er is nog steeds geen publiek aanwezig tijdens de kerkdiensten; omdat het een ‘Ik-zie-jou-viering’ was (altijd anders dan anders) waren er vanmorgen drie voorgangers.
En een postbode. Daarover later meer.

Een paar ‘highlights’:
– Om te beginnen: de liturgische bloemschikking, omzoomd door Palmpasentakken die gemaakt waren door enkele kinderen uit onze gemeente.  (zie foto).
– Er was zoom-contact met twee heren in een glitterpak, de quizmasters van Cirkelslag, dat vrijdagavond online met gezinnen in onze gemeente is gespeeld. De uitslag werd op een feestelijke manier bekend gemaakt.
– De postbode kwam langs. Ze had een grote postzak met kaarten bij zich die waren gemaakt door gemeenteleden.
Die kaarten worden deze week gebracht naar de kinderafdeling van het Martiniziekenhuis.
– Erwin Wiersinga liet iets horen wat we nog nooit van hem gehoord hadden: hij speelde ‘I want to break free’ van Queen. We kennen het lied allemaal, je ziet Freddy Mercury nog met die minirok en die stofzuiger staan. Leuk om het nu op piano te horen! Even zo gemakkelijk speelde Erwin daarna tijdens de collecte een mooi stuk van Grieg.
– We maakten kennis met de Romeinse centurio Cornelius. Hij vertelde dat hij Jezus had gezien op de ezel en dat ook hij zijn jas op straat had gelegd. Het oogcontact met Jezus had er voor gezorgd dat hij zijn leven daarna helemaal had omgegooid.

Het verhaal van Cornelius raakte me.
Voorganger Sijbrand van Dijk stond in het zonlicht in het koor zijn verhaal te vertellen.
Over de blik van Jezus die Cornelius had opgevangen. Dat die blik hem had geleerd dat het in het leven niet draait om macht maar om liefde.
We hoorden dat de romein er ook bij was toen Jezus werd gekruisigd en dat hij degene was die had gezegd: ‘Waarlijk, Hij was Gods Zoon’.
Die zin wordt ook gezongen in de Matthäuspassion: ‘Wahrlich, dieser ist Gottes sohn gewesen’.

Wij zongen 2 liedjes van Elly & Rikkert, een Opwekkingslied en uit de bundel Youth for Christ uit de jaren ’60 ‘Toen ik naar mijn naaste zocht’.
Het thema van de 40-dagen-tijd is ‘de zeven werken van barmhartigheid’ en de tekst van deze ‘gouwe ouwe’ sluit daar naadloos bij aan; na zestig jaar nog net zoveel zeggingskracht.

Er was nog veel meer.
Er was een indringende video van een meisje dat op bezoek gaat bij haar vader die in de gevangenis zit.
Er waren een aantal balkende ezels.
Er werd telefoongesprek gevoerd met de winnaars van Cirkelslag die niet naar de kerkdienst keken, maar die op weg waren naar de verjaardag van oma.

En dit alles prima in beeld gebracht door het beamteam in de persoon van Joke en Zwanny: een groot compliment is hier op zijn plaats.
Je kunt de viering dus terugkijken via kerkomroep en het YouTubekanaal van de Catharinakerk.

Na twee bijzondere vieringen (14 februari Harm Dijkstra en 21 februari de #Doeslief/Ik-zie-jou-viering), was er gistermorgen weer een gewone kerkdienst.
Maar dat wil niet zeggen dat er niks bijzonders was.

Een paar bijzonderheden: bij het Kindermoment in het kader van het Veertig-dagen-project, de zeven werken van barmhartigheid, ging het gistermorgen over het bezoeken van zieken.
Dominee Sijbrand van Dijk had een video opgenomen in de stad Groningen; we zagen hem staan bij het Sint Anthonygasthuis aan de Rademarkt.
Hij vertelde dat dit gasthuis in de 16e eeuw was gesticht om de zieken, armen en bejaarden te huisvesten, die niet meer voor zichzelf konden zorgen.
Hij vertelde van alles over de eeuwenoude poort waar hij voor stond en liet beelden zien. Omdat zijn camera nog in de ‘selfiestand’ stond, zagen we de teksten in spiegelbeeld.
Er was één tekst die mij intrigeerde maar die ik niet zo snel kon lezen, dus die heb ik even opgezocht.
Dit staat boven de deur: “BESPODT NIET EEN OUT WYF OFTE MAN NIEMANT WYET WAER “T HEM TOE COMEN CAN”.

Aan het begin van de overdenking liet de voorganger een schilderij van Ton Schulten zien.
Voor 2019 had ik niet geweten wie dat was, maar na ons bezoek aan Ootmarsum weten wij meer van deze schilder.
(Ook meer weten? Lees dan het blog ‘Ton Schulten en Willem Wilmink‘ uit 2019.)
De predikant liet het schilderij zien om iets te kunnen vertellen over de werkwijze van Schulten: hij verft het doek eerst helemaal zwart en brengt daarna kleur voor kleur de verschillende lagen aan; hij eindigt altijd met een klein stukje wit, in dit geval de zon. Op die manier brengt hij het licht in het schilderij.
Dat werd door dominee Van Dijk heel mooi gelinkt aan de bijbelverhalen van vanmorgen: Elia’s ontmoeting met God in het zachte suizen van de stilte en Jezus’ ontmoeting met Mozes en Elia op de berg.  Hij zei daarover: “Jezus wordt hier licht; er komt een helderheid die er eerder niet was.” Door de genoemde ontmoetingen komt er licht in de duisternis.

De derde bijzonderheid was de bevestiging van Marieke Pranger als kerkelijk werker in onze gemeente.
Zij vervangt Astrid Mekes (die door ziekte tijdelijk is uitgevallen) in het ouderenpastoraat. Marieke is niet nieuw voor ons: ze is al vanaf 1986 actief en betrokken lid van onze PKN-gemeente.
‘Onze Marieke’ dus. Moeder van Aruni die bij onze Harriët in de klas zat op basisschool ‘de Haven’. Sopraan in onze cantorij. Creatief lid van de Taakgroep Vorming & Toerusting.
Wat heerlijk dat zij het team van pastores komt versterken!
Als we met elkaar naar de kerk hadden gemogen hadden we haar na een feestelijke viering allemaal de hand geschud en haar hartelijk gefeliciteerd met deze nieuwe taak; mét een knuffel.
Vanaf deze plek: Marieke, welkom en van harte gefeliciteerd!

Nog één bijzonderheid: de ouderling van dienst liep na de afkondiging bijna de prachtige ‘Liturgische schikking veertigdagentijd 2021’ omver.
Gelukkig bleef het bij één omgevallen potje….
De makers van deze liturgische schikking verdienen een groot compliment voor hun ‘bloemrijke’ en creatieve bijdragen in deze periode.
Benieuwd naar hoe het er uit ziet? Hierbij een link naar een artikel mét foto’s op onze PKN-website.

Zondagmorgen; op het rooster van onze PKN-gemeente staat een ‘Ik zie jou’- viering.
Een kerkdienst waarbij het accent op gezinnen/jongeren ligt; dan is er ruimte voor iets anders en wordt er vaak afgeweken van de liturgie van de eredienst.
Mag wat mij betreft iedere zondag…….vooral in coronatijd ervaar ik de wekelijkse viering als ’te lang’; dat komt omdat je zelf helemaal niks doet, zelfs niet zingen.
Gistermorgen zat ik om 10.00 u nog te ontbijten met een sudoko en al kijkend naar de viering puzzelde ik met een schuin oog op het boekje nog even door.

Het was de eerste zondag in de Veertig-dagen-tijd; dit jaar is het thema ‘de zeven werken van barmhartigheid’.
In 2016 schreef ik al eens blog over een kerkdienst waar dit ook onderwerp was.
Als je dat blog nu terugleest (klik hier>>) dan weet je weer even hoe een kerkdienst was voor corona.

Wat zijn de 7 werken van barmhartigheid?

• De hongerigen te eten geven.
• De dorstigen te drinken geven.
• De naakten kleden.
• De vreemdelingen herbergen.
• De zieken verzorgen.
• De gevangenen bezoeken.
• De doden begraven.

Janny Boonstra (opbouwwerker) zei het treffend: “Met andere woorden: doe ’s lief.”
Precies. Een heel breed thema samengevat in drie woorden: ‘Doe eens lief.’
Een viering kan me door dit soort eenvoudige bewoordingen soms zo treffen, dan is preken niet meer nodig.

Waarom vond ik deze ‘anders-dan-anders’-dienst zo leuk?
Er werkten andere gemeenteleden mee aan deze viering: Naomi had een filmpje opgenomen waarin ze de schriftlezing voorlas in gewoon Nederlands, Lieke speelde piano en haar moeder Fokelien zong daarbij o.a. een lied van Elly & Rikkert en Daphne zong ‘You say…’, begeleid door Arjan Schippers.
Verfrissend en ontzettend leuk om naar te luisteren en te kijken.
En knap dat ze dat durfden: ga daar maar eens staan!
Als de kerk gevuld was geweest met gemeenteleden was er voor ieder van hen een klaterend applaus geweest.
Bij deze dus: applaus

Verder was er een quiz, daar ben ik ook van.
Je moest een website opzoeken, inloggen en een code intoetsen.
LEUK! Tablet erbij. O, met Facebook of met Gmail? Ik heb geen facebook, gmail dan maar.
Wat is mijn wachtwoord?! Eeeh, weet ik zo niet…….
Lang verhaal kort: toen ik eindelijk was ingelogd kreeg ik de melding: ‘players limit is reached for the current game’.
Toen was de quiz ook al afgelopen, het waren maar vier vragen.
Jammer dat het hier aan de Boskamp niet helemaal goed ging, maar dit zijn wel de krenten in de pap: op afstand toch samen iets doen.

Er was nog veel meer. Je kunt thuis kaarten maken, die worden naar kinderen in het ziekenhuis gebracht, je kunt zelf een filmpje maken met poppetjes en er was een kasteeltje met torens en vlaggetjes. Nieuwsgierig geworden? Je kunt de viering terugzien op Kerkomroep (21 februari, 10.00 u, Catharinakerk)

Memo aan mij: geen sudoku maken als je kijkt naar een kerkdienst.
Ik had de puzzel nog niet half ingevuld en ik had al één veldje met twee negens en eentje met twee drieën.
Zegt iets over de kerkdienst!