Categorie: Kerk & gemeente Pagina 40 van 53

Kerkdiensten, bijeenkomsten van de PKN-gemeente Roden-Roderwolde

26 maart: Gastblog Gerard. Spelletjes-fanaten!

Door Ada

Op 26 maart 2017

Vandaag een gastblog van de hand van Gerard:

Tijdens de activiteitenmarkt van de ZWO had ik naast ‘Wandelen praten’ (zie>>>) ook een spelletjes middag aangeboden. De belangstelling was zo groot dat ik het in het jeugdcentrum De Bijkeuken heb gehouden. Met ieder had ik de datum van afgelopen vrijdagmiddag 24 maart geprikt.

Een paar deelnemers namen op mijn verzoek een eigen spel mee, omdat ik het niet zelf had en omdat ze het graag wilden spelen. Het doel van deze middag was ontmoeting en plezier beleven aan een spelletje. Voordat we van start gingen kon iedereen iets over zichzelf vertellen en wat zijn of haar favoriete spel is. Al snel bleek dat ik een groep échte spelletjes-fanaten bij elkaar had. De één speelde het hele weekend samen spelletjes met haar man en de ander vertelde dat ze wel dertig jaar iedere week ging rummikub spelen met haar moeder.

Kijk die houding! Niet meer! Je houdt geen brikken meer over!

Harm Jan vertelde dat bij hem thuis iedere zaterdagavond de sjoelbak op tafel kwam. En dat zijn vader (hoe kan het ook anders nogal flink-fanatiek), hem de houding bij het sjoelen had bijgebracht. Iets gebogen en de benen wijd. De kokosmatten waar z`n vader dan op stond krulden helemaal door de kamer en moesten voor de volgende sjoeler eerst weer op hun plek worden gelegd. Met veel plezier werd er naar elkaar geluisterd en vaak waren de verhalen zeer herkenbaar.

De groepjes vormden zich vanzelf. Zij die graag sjoelden wilden die mooie verhalen wel eens in daden omgezet zien, of er misschien niet al te veel visserslatijn was gesproken.
Een andere groep ging het spel Stapelwoord spelen. Voor de meesten een nieuw spel, maar ze leerden het snel. Of “Uitbroed” wel een woord was? En of een Tos met 1 S was? Of is het Toss is met dubbel S? Jammer; met dubbel en dan kon het niet, ze had maar één S.

Ook werd er gerummikubd en werd het kaartspel Fase 10 gespeeld. De sjoelers hadden het meeste lawaai en daarom speelden ze dat in een zijkamer zodat de rest niet werd afgeleid. De werp-houding werd nog eens gedemonstreerd en spreekwoordelijk stonden de beste stuurlui aan wal te coachen; hoe je de brikken moest gooien en waar je ze moest raken. Het resultaat mocht er zijn en ja, er kon er maar één de beste zijn hij had niets te veel gezegd. Klik hier score sjoelen voor de scorelijst van de sjoelers.

Na 2 ½ uur werden de laatste rummikub-stenen gelegd en was er een stapelwoordwinnaar en een sjoelwinnaar. Al was meedoen belangrijker, toch blijft winnen altijd leuk. Geen prijzen, dan maar eeuwige roem!! Tot slot praatten we nog even na. Het is zeker voor herhaling vatbaar. Wie een keer willen komen rummikub spelen die is welkom bij een van de deelnemers en dat geldt ook voor het leuke en eenvoudig te leren kaartspel Fase 10. Laat het maar weten, ik koppel spelletjes fanaten graag aan elkaar. Hierbij zeg ik alvast toe: bij de volgende activiteitenmarkt bied ik weer een spelletjesmiddag aan.
Een leuke vorm van ontmoeting en we hebben samen er veel plezier aan beleefd.

Reageren

20 maart: Wees hier aanwezig.

Door Ada

Op 20 maart 2017

In Cantorij Roden, Kerk & gemeente

Op 10 maart >>> schreef ik onder de titel ‘Unieke samenwerking van twee cantorijen‘ dat ik mij ontzettend verheugde op de liedmiddag met de twee cantorijen en nu ik dit schrijf is het al weer voorbij…..! Maar wat was het mooi.

Het eerste deel van middag stond in het teken van ‘alle stukken doorzingen’. Bij deze repetitie gebeurde hetzelfde als bij ‘onze’ cantorij: cantrix Erica stelde suggestieve vragen als: “Tenoren, hebben jullie wel allemaal dezelfde muziek voor je?”
Maar toen we om half vier aan de thee gingen zaten alle stukken er in.
Cantrix Thysia deed in de pauze met ons een muzikaal spel. Met een groepje moesten we met boomwhackers (gekleurde kunststof buizen die een muzieknoot vertegenwoordigen) liedjes spelen, de andere groepen moesten dan raden welk liedje het was. Dat viel nog niet mee, maar het zorgde wel voor een hoop lol en hilariteit.

Na de thee was Arjan Schippers, de organist/pianist, al mooi op tijd aanwezig en zongen we alle liederen nog eens door. Arjan is van de muzikale grapjes. Sta je allemaal klaar voor de inzet van een lied, speelt hij het intro van Bohémian rhapsody. Ik hoorde een enkele bas zelfs “Mamaaah….” zingen. Huh? Allemaal op het verkeerde been.
En bij het slotlied speelde hij het intro ritmisch net even anders, zodat het leek alsof we “deze vuist op deze vuist” gingen zingen. Cantorij-lol.

Om half zes was er soep. En zelf meegebrachte broodjes. Het was de bedoeling dat we voor het eten eerst met elkaar de canon “Dank U dat wij samen eten” zouden zingen, maar dat was niet goed gecommuniceerd. Voordat de tekstblaadjes waren uitgedeeld zat menigeen al aan de heerlijke soep. De canon zongen we na het eten; een bas stelde nog voor om eten in aten te veranderen. Piet Lut. Dat deden we natuurlijk niet.

Alles wat we ’s middags hadden ingestudeerd zongen we in de vesper om 19.00 uur. Als voorbereidingscommissie hadden wij naast zingen ook een andere rol in de viering; wij lazen de teksten die we hadden geschreven bij de lezingen. Dat vergt veel van je concentratie. We moesten het hoofd er goed bij houden; ik merk dat ik dan wat minder geniet van het zingen, omdat je je aandacht ook bij het verloop van de viering hebt.

Maar genieten, dat had ik zondagmiddag al volop gedaan.
Wat heerlijk om met zo’n groot koor te zingen!
Het waren stuk voor stuk prachtige liederen, maar het hoogtepunt was voor mij “Wees hier aanwezig”. Dat zongen wij ook al met de Catharinacantorij, maar dan zonder solo’s. Nu zongen we het met Arjan op de piano met alles er op er er aan.
Een hele zondag zingen met hart en ziel: ik haalde mijn hart er aan op.

De vesper is terug te luisteren op Kerkomroep >>> (19 maart, Op de Helte, 18.44 uur).
De fotografen hebben mij foto’s beloofd, als ik die krijg zal ik hier een paar publiceren.
Lees ook het verslag van deze liedmiddag & vesper op onze PKN-website >>>

Reageren

13 maart: Mozes en Elia

Door Ada

Op 13 maart 2017

In Kerk & gemeente

Gistermorgen beleefde ik deel 2 van de ervaring ‘Mozes en Elia’.
Deel 1 van die ervaring was een woensdagavond half februari; bibliodrama in het kader van Vorming en Toerusting. We lazen het eerste gedeelte van Mattheüs 17, bekend als ‘de verheerlijking op de berg’. Jezus ontmoet Mozes en Elia en Petrus wil voor ieder van hen een tent opzetten. (Verhaal lezen? Zie dit gedeelte in de basisbijbel >>>). We beklommen die avond samen een berg en ik was de verschijning van de profeet Elia. Ik was daar om Jezus een hart onder de riem te steken, ondersteuning te bieden.

Tijdens de viering gistermorgen stond dat verhaal uit Mattheüs centraal.
Je luistert met andere oren als je je al zo hebt ingeleefd in dat stukje schriftlezing.
Wat het mij bracht: koester de bijzondere ervaringen die je ten deel vallen. Ieder mens beleeft af en toe een Godservaring. Probeer het niet vast te houden, maar bekijk en beleef het met verwondering en ‘bewaar het in je hart’ als een soort doosje met kostbaarheden.
Wat daar in zit is oproepbaar als je het nodig hebt, als je het moeilijk hebt.

Naast de verhalen en de overdenking werd er gistermorgen veel gezongen. Later hoorde ik van mensen die de viering ook bezocht hadden dat er wat hen betreft wel wat minder liederen op het programma hadden mogen staan, maar dat is een kwestie van persoonlijke smaak: ik hou van zingen. De Op de Helte cantorij werkte mee; verder zat ik naast Jaap (bas van de Catharinacantorij) en konden we bij een aantal liederen meerstemmig meezingen. Bij het slotlied (lied 423) zong ik het laatste couplet niet mee. De sopranen van de cantorij zongen namelijk een prachtige bovenstem, als je zelf meezingt, dan hoor je dat amper.
Mooie tekst trouwens, van Sytze de Vries:
Voor alle mensen op onze weg
Vrede en goeds in elk huis!
Voor al wie kwamen onder dit dak:
Ga met God!
Vaya con Dios en à Dieu!

Reageren

10 maart: Unieke samenwerking van twee cantorijen.

Door Ada

Op 10 maart 2017

In Cantorij Roden, Kerk & gemeente

Woensdagavond vertelde ik aan de deelnemers van de workshop hoe leuk het is om in een koor te zingen, gisteravond genoot ik weer van de wekelijkse cantorijrepetitie.
In deze periode hebben we het met de cantorij altijd druk. We moeten bezig met de liederen voor witte donderdag en de paaswake; twee mapjes met liederen. Dat is pas in april, dus ik had nog amper naar de muziek gekeken, maar bas naast mij had het allemaal keurig voor elkaar in zijn map. Alle liederen netjes gekopieerd en op volgorde. Dat is zeer ongewoon. Wij zijn gewend om te rommelen met drie grote koorboeken, een groen boek, een liedboek en losse blaadjes. Bas merkte zelf op ‘dat pensionado’s daar wel tijd voor hebben’, maar volgens mij geldt dat niet voor alle pensionado’s.
Tenminste niet die op ons koor zitten.
Voor de chaoten onder ons werd het nog wat ingewikkelder; gisteravond kwam er namelijk nog een mapje bij: voor de ‘liedmiddag’.

Deze liedmiddag wordt gehouden op zondag 19 maart. Het is een samenwerkingsproject van onze cantorij en de Op de Helte-cantorij. We gaan die zondagmiddag de hele middag samen zingen onder leiding van beide cantrixen. We studeren een aantal liederen in, rond een uur of half 6 gaan we samen eten en dan is er om 19.00 uur een vesper waaraan we als één cantorij meewerken, Arjan Schippers is de organist/pianist. Ik zit me al een tijdje mateloos te verheugen op die zondag de 19e! Gisteravond kregen we dus de muziek; we liepen het mapje vluchtig door. Mooie muziek. Als cantrix een titel noemde, zoemde het hele koor het lied al. Het was rommelig en ruuzig en iedereen humde wat door elkaar heen. We hebben er zin in!

Aan het eind stopte een alt op de eerste rij alle drie de mapjes met de vele muziekstukken in de tas. “Nou, ik weet het al weer! Wij liggen straks in mei ruggelings met de voetjes omhoog op apegapen van al die muziek die we ingestudeerd hebben.”
“In jouw geval met de wieltjes omhoog” merkte bas op de achterste rij op.
Alt loopt tijdelijk met een rollator……

Reageren

9 maart: Zingen met hart en ziel.

Door Ada

Op 9 maart 2017

In Kerk & gemeente

Vorig jaar gaf ik voor het eerst de workshop ‘Zingen met hart en ziel’ ( zie >>>).
De taakgroep ‘Vorming en Toerusting’ van onze PKN-gemeente had mij voor dit jaar weer gevraagd een avond te verzorgen. Een aantal mensen dat zich had opgegeven was ook vorig jaar van de partij, dus ik wilde het wel wat anders doen.
Ik vroeg de deelnemers of ze hun lievelingslied aan mij wilden doorgeven. Een lied dat ze graag zongen en dat we met de groep ook zouden kunnen zingen.

De meest uiteenlopende liedjes werden doorgegeven. Tot mijn grote genoegen zongen we bijvoorbeeld Droomland (lezen en luisteren? >>>), we zongen twee liederen uit het liedboek, een kerstlied, “This land is your land” (hele goede jeugdherinneringen voor Alie), maar er was ook gekozen voor het nummer “I see fire” van Ed Sheeran.
Maar dat was moeilijk! (Benieuwd naar het nummer? Klik hier >>> voor een filmpje op YouTube). Ik zag niet voor me dat we dat met de hele groep gingen zingen. Maar ik zocht wel de akkoorden erbij en studeerde het zo goed en zo kwaad als dat ging in. Het nummer zette ik op mijn tablet en die nam ik mee. Samen met Judith heb ik met de uitvoering van Sheeran meegetokkeld en gezongen. Maar dat ging niet echt lekker; het klinkt zo eenvoudig, maar het is heel moeilijk om mee te zingen. En dan te bedenken dat dit het gemakkelijkste was wat Judith had doorgegeven. Ze houdt namelijk van hardrock en grunge…..

Met z’n twaalven hebben we bijna twee uur samen gezongen. We leefden ons uit met de overbekende muziek uit The Sound of Music ( Do, re mi en Edelweiss enzo) en we zongen het idiote ‘supercali-fragilistic-expialidocious’ uit Mary Poppins. We leerden de canon ‘Viva, viva la musica’ en we zongen aan het eind heel eigenwijs als tweestemmig koor ‘Lied om de zegen’ uit Daar is het daglicht.

Wat ik met zo’n avond hoop te bereiken is dat ik mijn liefde voor zingen en muziek over kan brengen op andere mensen. Aan het begin hield ik een klein betoog over zingen in het algemeen. Ben je benieuwd naar wat ik heb verteld? Hierbij een link Zingen naar een PDF met de tekst.

Reageren

6 maart: De taal van mijn hart.

Door Ada

Op 6 maart 2017

In Cantorij Roden, Kerk & gemeente

Met de Catharinacantorij werkten we zondagmorgen mee aan de viering in de Catharinakerk. We zaten weer op ons vertrouwde plekje onder de preekstoel.
Er waren problemen met de nieuwe vloerverwarming.
Die deed het niet…..we zongen ons wel warm.

Gisteren was de eerste zondag van de Veertig-dagen-tijd. Centraal stond het verhaal van de verzoeking in de woestijn. Jezus wordt door de duivel op de proef gesteld. (Lezen? Zie Basisbijbel, Mattheüs 4 >>>)
Ons werd op het hart gedrukt om ons op vragen van andere mensen te weer te stellen. “Weet wat je zegt. Sta stevig in je schoenen en spreek de taal van je hart”.
Daarbij hoorden we het lied van Stef Bos ‘ de taal van mijn hart’.
Hierbij een klein gedeelte uit de tekst:

Ik zing de taal van mijn hart
Hoor de taal van mijn hart
Ook al klink ik soms gebroken
Gebroken en verward
Het is de taal van mijn hart
(klik hier De taal van mijn hart voor een PDF met de hele tekst en hier >>> voor het lied op YouTube)

We vierden vanmorgen met elkaar het Heilig Avondmaal. Wat ik dan weer mooi vind is dat we in het moderne, lichte liturgisch centrum toch gebruik blijven maken van de historische avondmaalsbekers die bij de Catharinakerk horen. (info: zie >>>)

Een van de hoogtepunten in de viering was voor mij het orgelspel van Arjan Schippers. Hij speelde tijdens de collecte ‘Sicilienne’ van Bach (om een pianouitvoering daarvan te beluisteren zie blog 31.08.2015) en tijdens het avondmaal het ‘Pie Jesu’ uit het Requiem van Faure.

Gerard en ik namen allebei iets anders mee uit deze dienst.
“Sta stevig in je schoenen” had Gerard onthouden; voor mij was dat “Spreek de taal van je hart.”
Na maanden ‘zwevend kiezersschap’ weet ik nu waar ik op moet stemmen.

Reageren

5 maart: Schilderen zonder penselen

Door Ada

Op 5 maart 2017

In Kerk & gemeente

Ada bezig met ‘de Onlanden, 07.15 uur’

Met Harriët, Carlijn en haar vriendin Irene deed ik gistermiddag mee aan een workshop, een activiteit die werd aangeboden door de Taakgroep Vorming en Toerusting van onze PKN-gemeente. De workshop heette: schilderen zonder penselen. We trokken ‘oude verfkleren’ aan en meldden ons bij Judith (Oosterhuis, de workshopleider).

Harriët met papa’s oranje overhemd: opperste concentratie!

Het was de bedoeling dat we ons lieten inspireren door de natuur; eerst kozen we uit een aantal afbeeldingen van landschappen de foto die we het mooist vonden en die we het best bij onszelf vonden passen. Daarna probeerden we in gedachten ons landschap te visualiseren en daarna mochten we aan de gang. Met acrylverf. Maar niet met penselen dus. Met houten bestek, paletmesjes, bankpasjes, karton, stof, allerlei materialen waarmee je de verf op een maagdelijk wit papier kon aanbrengen.
Het was best moeilijk om te beginnen. We moesten zelf de kleuren mengen en we hadden maar één papier…..je kon het dus niet overdoen. Niet alleen het papier werd mooi beschilderd, ook onze handen en ons gezicht (bij sommigen ook het haar, de broek en de schoenen) werden van mooie kleuren voorzien.

Irene’s landschap verbeeldde ‘het meertje bij de Buitenkunst-camping’ (Westerbork)

Sommigen waren zo druk met hun werkstuk bezig, dat Judith echt even streng moest zijn: “Dames: nu echt even pauze nemen! Kijk maar even bij de buren wat die zoal doen. Vind je iets een leuk idee? Bedenk dan maar: goed gejat is beter dan slecht bedacht.”
Dus loerden wij op alle tafels om te bekijken wat de anderen hadden gemaakt en om nieuwe (gejatte) ideeën op te doen.

Het was weer erg verrassend om te zien wat er allemaal tot stand kwam. Er werd geconcentreerd gewerkt en voor onze ogen ontstonden zeer diverse landschappen.
Naderhand werden alle werkstukken even bekeken en vertelde de maakster hoe ze het had gemaakt.
Rondom deze tekst staan foto’s van de schilderijen en hun maaksters.

Carlijn: mooie kleurencombinatie

Volgende week zondag, 12 maart, zullen deze schilderijen tentoon worden gesteld in een zaal van Op de Helte: kom daar vooral even een kijkje nemen, volgens Judith hebben wij vanmiddag op hoog niveau gepresteerd!

N.B. Op dit blog staan alleen mijn gezinsleden.
Op de website van de PKN-gemeente Roden-Roderwolde >>> heb ik een verslag gezet met foto’s van de andere deelnemers.
Het verslag is wel hetzelfde, maar de foto’s zijn anders!

Reageren

23 februari: Catharinakerk ‘revisited’.

Door Ada

Op 23 februari 2017

In Cantorij Roden, Kerk & gemeente

Op 20 februari schreef ik al over de heropening van de Catharinakerk.
Inmiddels zijn er foto’s, hierbij een link naar de website van PKN-Roden >>>.
Op dat bewuste blog had ik al van alles gedeeld, maar er was nog meer te vertellen, vandaar dat ik vandaag nog een kleine aanvulling geef.

Eén regel in Psalm 84 is “De mus, de zwaluw vindt een woning”. Bij die regel had de werkgroep ‘Liturgische bloemschikking’ een werkelijk prachtig bloemstuk gemaakt.
Het verbeeldt een levensgroot nest, waaruit een veelkleurig boeket ontspringt. (foto Han Post). Het nest staat symbool voor het huis van God, waarin ‘de mus en de zwaluw een woning vinden’ en de bloemen staan voor onze veelkleurige gemeente die uit heel veel verschillende bloemen/leden bestaat.

De nieuwe doopschaal (foto Fokke de Jong) staat op een lichte, houten stander en is voorzien van de kleuren van de regenboog. Op deze manier zijn onze drie kerken door die kleuren met elkaar verbonden: in de Jacobskerk in Roderwolde door de veelkleurige raamdecoratie, in Op de Helte door het regenboog-ornament en in de Catharinakerk dus door de doopschaal.

Als laatste wil ik de aandacht nog vestigen op een lied dat wij met de Catharina-cantorij zongen: ‘Een vrouw die naar de hemel heet’. Het is een lied over Catharina van Alexandrië en de tekst en de muziek zijn van Sytze de Vries. “Voor een Catharina-kerk” staat er boven dat lied. Het refrein werd steeds door de gemeente meegezongen en het paste heel erg goed bij deze viering:
Haar naam verleent ons onderdak. Haar leven dat van liefde sprak,
het torent hier in weer en wind: Catharina, koningskind.

Deze Catharina-kerk is een monument dat al meer dan 9 eeuwen onderdak verleent aan gelovigen uit Roden en omstreken; we kunnen vooreerst weer jaren vooruit!
A.s. zaterdag 25 februari is de kerk vanaf 14.00 uur open voor bezichtiging. Ben je in de buurt, kom dan vooral een kijkje nemen. Ter gelegenheid van de heropening biedt de Protestante Gemeente Roden-Roderwolde de bevolking van Roden een optreden van Ellen ten Damme aan. Dat begint om 16.00 uur en de entree is gratis: komt dat zien!

Reageren

20 februari: Opening van de Catharinakerk

Door Ada

Op 20 februari 2017

In Kerk & gemeente

Naar 19 februari keek ik al een tijdje uit. Op die dag zouden we eindelijk zien hoe de Catharinakerk er uit ziet na de ingrijpende verbouwing. Zes maanden was de kerk dicht; af en toe werd er een tipje van de sluier opgelicht.

Er waren geruchten. Is kerk gebouwd op een prehistorisch hunebed? Worden de grafzerken tentoongesteld? Zijn er botfragmenten gevonden in de aarde rondom de kerk bij het graven van de riolering?
Voor de antwoorden op deze vragen verwijs ik naar onze PKN-website >>>. Het is natuurlijk prachtig, zo’n eeuwenoud gebouw, maar niet praktisch, dus wil je hier vieringen in blijven houden, dan moet het worden aangepast aan de eisen van de moderne tijd. Een kerk is per slot van rekening geen museum.

Gistermorgen om 08.30 uur stonden we als Catharinacantorij wat onwennig op een lichte tegelvloer.
Nieuwe stoelen, nieuwe opstelling, zelfde cantrix, zelfde zangers. Achter het orgel zat Erwin Wiersinga. Hij was aan het morrelen met zijn spiegel om de cantrix te kunnen zien, waarop één van de bassen het lied ‘Spiegelbeeld’ inzette; bas werd vervolgens bestraffend toegesist door een tenor: “Hou op man, straks moeten we nog nablijven..!”

In de viering kwam de naamgeefster van de kerk, Catharina van Alexandrië, hoogstpersoonlijk langs om ons iets te vertellen over haar leven. Ook benieuwd? zie >>> Psalm 84 stond centraal. “Hoe lieflijk, hoe goed is mij Heer, het huis waar Gij uw naam en eer hebt laten wonen bij de mensen.”
In de overdenking nam de voorganger ons mee naar de verschillende vormen van het huis van God door de eeuwen heen: een tent in de woestijn, een tempel in Jeruzalem, een kerk in Roden. “Maar God woont niet in de kerk” zei de predikant “Hij is daar waar wij mensen zijn, Hij woont in ons”.

Natuurlijk kun je van alles vinden van de verbouwing. Ik vind het geslaagd. Vooral het

Voorproefje: zijbeuk met stiltehoek; in de vloer 3 oude grafstenen.

portaal waar je binnenkomt is erg mooi geworden en we kunnen nu ook inpandig naar de wc: een grote vooruitgang.
Wel miste ik gelijk het zandstenen doopvont.
Het liturgisch centrum is helemaal vernieuwd en er was een nieuwe glazen doopschaal.
Oeh. Dat vond ik wel jammer. Het doopvont was verbannen naar een plekje achterin de kerk. Ik weet nog dat we met ons gezin bij dat doopvont stonden toen Carlijn werd gedoopt; op dat moment was ik heel erg doordrongen van het feit dat we deel uit maakten van een eeuwenoude christelijke traditie.
Maar Gerard heeft veel minder last van dergelijke historische gevoeligheden.
“Dat doopvont stond hier nog maar een jaar of 25 hoor…. daarvoor was het overtollig geworden bij het Drents Museum en dáár weer voor werd het gebruikt als drinkbak voor paarden in een weiland in Drenthe.”

O. Dus. Ik zette mijn historische gevoeligheden voor de rest van de dag in de koelkast en genoot van deze feestelijke dag; we kunnen de Catharinakerk weer gebruiken en het is er voor de moderne kerkmens een stuk aangenamer op geworden.
Anne Jongsma en alle andere harde werkers: chapeau!

Inmiddels staat er een mooi verslag (gemaakt door Zwanny Kamp) van de feestelijkheden van deze dag op de PKN-website. Zie >>> Daarop staan ook twee links naar de fotoreportage’s van Han Post en Fokke de Jong.
Luisteren: ’s Middags genoten we van een prachtig mini-concert van Erwin Wiersinga op het Hinsz-orgel. Je kunt het beluisteren op Kerkomroep >>> (Plaatsnaam Roden, Catharinakerk, 14.42 uur, tijd doorspoelen naar 46:45)

Reageren

13 februari: Generaties in de kerk.

Door Ada

Op 13 februari 2017

In Kerk & gemeente

Eind november vertelde ik over een geheel nieuw soort lied dat we zongen met onze PKN-gemeente. In die viering begeleidden collega-gitariste Piety en ik de Op de Helte-cantorij bij het lied ‘De dag van de Heer’. Het was wel wennen, constateerde ik toen, maar ‘het begin is er!” ( zie >>>).

Gistermorgen stonden Piety en ik er weer met onze gitaren, samen met een gelegenheidskoortje van enkele gemeenteleden, een mini-koortje.
Spannend. Maar het experiment is geslaagd: de mensen in de kerk zongen mee.
Het was een “Ik zie jou-viering”; dan worden expliciet de jonge gezinnen uitgenodigd, zodat ze er allemaal tegelijk zijn en leeftijdsgenoten elkaar ontmoeten.

Het Kyrië-gebed was anders dan anders. We keken naar een uitvoering van het lied Kyrië-e-leison door Herman van Veen.
Als je alle onderwerpen die Van Veen aanroert tot je door laat dringen, springen de tranen je in de ogen.
Klik hier voor een uitvoering op YouTube.

Op iedere stoel lag briefje; het was de bedoeling dat we daar een onderwerp voor de voorbede op zouden zetten. Er werden heel wat briefjes ingeleverd.
Tijdens die voorbede noemde de predikant vervolgens een aantal dingen die op die briefjes stonden. Eén zin sprong er voor mij uit. “Dat het zo moeilijk is om met meerdere generaties een kerkdienst te vieren.”
Zijn we als generaties zover uit elkaar gegroeid dat we niet meer als één gemeente een kerkdienst kunnen vieren?

Mijn opa Vrieswijk was streng gereformeerd. Hij zong tijdens de gemeentezang nooit meer mee omdat men niet meer op hele noten zong. Verder kan ik mij nog de verhitte discussies herinneren die tussen mijn vader en andere ‘mannenbroeders’ plaatsvonden over de vraag of de kinderen nou wel of niet aan het avondmaal mochten.
Zucht.

Het onbegrip tussen de generaties is van alle tijden.
Het hele scala tussen: ‘Vroeger was alles beter, zo hebben we het altijd al gedaan’ en “die ouwe mensen snappen gewoon niks meer van onze wereld” is er altijd al geweest.
Op dit blog pleit ik vandaag voor wat meer onderling begrip.
Als je een pluriforme gemeente wilt zijn, dan gebeuren er ook dingen waar jij niet achter staat. En jij doet dingen waar anderen zich niet in kunnen vinden.

En om het alleen even toe te spitsen op het onderdeel gemeentezang:
zing gewoon eens mee met een evangelisch lied.
Of met een zwaar liturgisch gezang.
Of een ‘gouwe ouwe’ van Johannes de Heer.
Want wat jij niks vindt kan voor een ander erg waardevol zijn.

Reageren