Categorie: Kerk & gemeente Pagina 40 van 50

Kerkdiensten, bijeenkomsten van de PKN-gemeente Roden-Roderwolde

1 november: Koplopers

Door Ada

Op 1 november 2016

Gisteren beloofde ik dat ik een apart blog zou schrijven over het derde bijzondere moment in de DeltAnders viering van afgelopen zondag.
Er werd aandacht gevraagd voor Koplopers. Twee jonge mannen in fel oranje T-shirts kwamen langs het zijpad naar voren hollen. Het waren Stefan en Job.

Stefan vertelde dat hij twee jaar geleden zijn vader had verloren, hij pleegde suïcide. Dat was een gevolg van de diepe depressie waar zijn vader toen in zat. De hulpverlening destijds had volgens Stefan beter, adequater en persoonlijker gekund. Het is voor de meeste mensen met psychische problemen een hele moeilijke stap om open te staan voor hulpverlening en deze ook te accepteren. Gevoel van schaamte, onwetendheid, angst en onmacht maakt de drempel enorm hoog. Als we dit willen doorbreken moeten psychische ziektes veel makkelijker bespreekbaar worden en net als bij andere ziektes de hulpverlening omarmd worden. In de huidige samenleving wordt er psychisch veel van ons gevraagd; het is steeds moeilijker om jezelf staande te houden in deze hectische wereld vol angst en onzekerheid. Psychische problemen komen steeds meer voor, maar er wordt te weinig over gesproken en het is voor veel mensen een onbekend fenomeen. Hierdoor weet men niet hoe je ermee om moet gaan en ziet men niet wanneer men zelf met een psychische ziekte te maken heeft.

Stefan wil zich inzetten om het taboe rond psychische ziektes te doorbreken en het onderwerp veel meer onder de aandacht brengen. Daarnaast vindt hij het belangrijk dat er meer en beter onderzoek wordt gedaan naar psychische gezondheid. Zodat mensen met psychische problemen specifieker kunnen worden behandeld, afgestemd op hun persoonlijke situatie. Daarom gaat hij met zijn team (met o.a. Job) op 6 november meedoen aan de marathon ‘de Berenloop’ >>> op Terschelling. Zij lopen de ruim 42 kilometer voor het Fonds Psychische Gezondheid.
Zelf vertelde hij zondagmorgen hierover: “‘Ik heb een team – ‘Koplopers’- opgezet om het project ‘help depressie de wereld uit’ te steunen. Ik zoek versterking voor mijn team. Mensen die me willen helpen om geld in te zamelen voor deze actie’.

De emoties zaten aan de oppervlakte; het was mooi om te zien hoe de twee mannen hun best deden om de boodschap goed over te brengen. Dat is wat mij betreft prima gelukt.
Wil je meer weten over Stefan en zijn ‘Koplopers’ en/of wil je dit mooie initiatief ook steunen? Klik dan hier >>> voor een interview met hem. Onderaan de pagina hoe je kunt doneren. Het is a.s. zondag 6 november al, dus niet te lang wachten!

Reageren

31 oktober: Dromen in de kerk.

Door Ada

Op 31 oktober 2016

In Kerk & gemeente

Gistermorgen woonden we een DeltAnders viering bij in Op de Helte. Mooie volle kerk. Wat mij betreft gaan we na de verbouwing van de Catharinakerk niet weer terug naar twee vieringen op zondagmorgen in Roden. Maar dit terzijde.
Dromen stonden centraal in deze viering. De dromen van Jozef, de schenker en farao. En onze eigen dromen. We kregen de gelegenheid om te dagdromen in de kerk en om daarna die dromen te delen met onze buurman/vrouw.
Het is werkelijk geweldig om te zien én te horen hoe de kerkzaal in een mum van tijd verandert van een aandachtig luisterend gezelschap in een grote, levendige koffievisite met geanimeerd pratende mensen.

Er waren drie momenten in deze viering die ik er uit wil lichten.
Het eerste was het liedje ‘I have a dream’ van Abba.
Kan ik wel dromen, ik zing het zo woordelijk mee. In het Engels. De vertaling werd vertoond op de beamer.
En voor het eerst in al die jaren drong de tekst van het lied tot me door. Het lied veranderde van ‘geluidsbehang’ in een lied met inhoud.
Hierbij een link naar het lied >>> van ABBA en naar een vertaling van de tekst >>>.
Er waren meer mensen die het lied wel konden dromen en na een voorzichtig mee-gehumd eerste couplet werd de rest van het lied gewoon meegezongen door de gemeente. Kan zo in het nieuwe liedboek.

Het tweede moment was tijdens het aansteken van een kaarsje. Een oudere heer, waarvan we weten dat hij dementeert, liep wat dwalend met zijn kaarsje tussen de andere mensen. Iemand anders registreerde dat, legde haar arm om zijn schouders en begeleidde hem bij het plaatsen van het lichtje en wees hem vervolgens de weg naar zijn zitplaats. Klein moment, maar van grote waarde.
Over het derde moment schrijf ik één dezer dagen een apart blog, wordt vervolgd dus.

Na de viering gaf ik gehoor aan het advies van Walter Meijles een paar weken geleden: ga eens in gesprek met iemand die je nog niet kent. Met die openingszin kwam ik in gesprek met een gezin dat al 8 jaar in Roden woont, de kinderen zitten op ‘de Parel’.
Fijn dat ze er waren: in het kader van de ‘Ik zie jou-vieringen’ waren er vanmorgen meer gezinnen met kinderen in de kerk. Een goed initiatief, we hopen op nog heel veel van zulke vieringen in de toekomst.

Reageren

28 oktober: Meisje uit Nazareth.

Door Ada

Op 28 oktober 2016

In Kerk & gemeente, Muziek

Woensdagavond woonde ik een lezing bij van Sytze de Vries, weer zo’n fijn item uit het paarse boekje met activiteiten van onze PKN-gemeente.
Sytze is een veelzijdig man; predikant, theoloog, tekstschrijver, dichter en publicist.
En ook zanger, zo te zien aan de foto’s op zijn website >>>.
Het onderwerp van de avond was ‘Maria, de vrouw met de vele sluiers’.
In de aankondiging stond o.a.: de traditie heeft dit Joodse meisje met vele sluiers omhangen. Wat vertellen die tradities? En welke plaats geeft de bijbel haar?

Ik hoorde veel nieuws woensdagavond. Opgevoed in de Hervormde traditie hielden wij ons verre van ‘de aanbidding van de heiligen (met Maria als super-heilige) zoals de katholieken dat doen’. Woorden van mijn vader.
De Vries bracht gelijk al een nuance aan in die woorden; katholieken aanbidden de heiligen niet, ze vereren ze. Dat is iets anders.
Eerst liet hij ons in woord en beeld zien hoe en wanneer Maria in ‘onze’ bijbel voorkomt. Daarna vertelde hij over het evangelie van Jacobus >>>, een apocriefe tekst van het nieuwe testament. Het vertelt over Joachim en Anna, de ouders van Maria en over de geboorte van Maria (die ook zonder geslachtsgemeenschap tot stand kwam), over hoe Jozef en Maria bij elkaar kwamen (Jozefs staf ging als enige bloeien) en over een vroedvrouw met een verbrande hand.
Met open mond heb ik zitten kijken en luisteren. Wist ik allemaal niet!

De rode draad in het verhaal van De Vries waren de vele gezichten van Maria.
De maagd. De moeder Gods. Als vrouw van smarten. Als voorvechtster voor vrouwen. Maria als symbool van de bruid van Christus.
Tussen de verhalen door zongen we bijpassende liederen begeleid door Arjan Schippers op het orgel.
Geen moment heb ik me verveeld op de deze avond; de lezing was erg interessant en ik betrapte mezelf regelmatig op de gedachte ‘dat moet ik nog even nazoeken op internet’.
Als het straks kerst is zal ik met andere ogen naar Maria kijken.

Eigenlijk zou ik bij dit blog een mooie klassieke uitvoering van het ‘Ave Maria’ moeten plaatsen. Of een toepasselijke tekst van Sytze zelf over dit onderwerp. Zoek daar zelf maar even naar op internet. Want voor mij past er maar één lied bij dit verhaal over Maria en dat is een kinderliedje van Elly & Rikkert Zuiderveld.

Meisje uit Nazareth, door God apart gezet.
Hij zond een engel vanaf zijn troon
Die haar de boodschap bracht, “Ik heb aan jou gedacht,
jij zult de moeder zijn van mijn Zoon.”

Luister hier >>> naar dit eenvoudige liedje, dat de Maria uit mijn hervormde achtergrond combineert met de katholieke Maria, bezongen in het Ave Maria.

Reageren

21 oktober: Jij Farao. Ik Jozef.

Door Ada

Op 21 oktober 2016

In Kerk & gemeente

Deze week deed ik mee aan een avond ‘bibliodrama’, georganiseerd door de commissie Vorming en Toerusting binnen onze PKN-gemeente, beter bekend als een activiteit uit het paarse boekje. Vormgegeven en begeleid door Bart Elbert.

Wat is bibliodrama? Je inleven in verhalen uit de bijbel, zo zou ik het willen omschrijven.
Woensdagavond stond het verhaal van Jozef en de dromen van Farao centraal.
Verhaal lezen? Voor dit gedeelte uit de Basisbijbel zie >>>

Eerst stelden we ons voor hoe het voor Jozef moest zijn geweest in die gevangenis. Jaren zat hij daar.
Daarna leefden we ons in in de rol van de Farao. Eén deelnemer deed dat zo levensecht, dat spelleider Bart Elbert amper iets aan haar durfde te vragen.
Daarna werden die twee rollen tegen over elkaar gezet. “Speel maar uit wat er in het verhaal gebeurt. Wat voel je? Hoe beleef je het?”

Ik was Jozef, samen met nog iemand. We stonden tegenover twee Farao’s die we amper durfden aan te kijken.
Bang en achterdochtig was ik.
Waarom ben ik hier naar toe gehaald? Wat wordt er van me verwacht?
Al spelend kwamen we er achter dat ook de Farao bang en achterdochtig was.
Wat betekenen die nare dromen? Wat hangt me boven het hoofd? Kan ik een joodse slaaf wel vertrouwen?

Het kantelmoment in het verhaal sloeg bij mij in als een bom.
Farao stelde mij aan als onderkoning. Ineens realiseerde ik mij wat dat voor Jozef geweest moet zijn. Wat idioot! Dat kan ik toch helemaal niet? Gelukkig kreeg ik een adviseur toegewezen.

Wat een bijzondere manier van een verhaal beleven. Wij zijn gewend om naar verhalen te luisteren, maar dit is ook heel erg leuk, je gaat er wat dieper door.
Dit was de eerste bijeenkomst. De volgende is op woensdagavond 16 november.
Het zou fijn zijn als er dan nog wat deelnemers bij komen, dan zijn de mogelijkheden om iets uit spelen wat groter.
Lijkt het je wat? Geef je op! Kijk voor de gegevens op pagina 11 van de Activiteitengids >>>.

Reageren

17 oktober: Kampvuur-akkoordjes.

Door Ada

Op 17 oktober 2016

In Kerk & gemeente, Muziek

Afgelopen vrijdag schreef ik al over gitaarspelen, dat ik aan het oefenen was voor de Taize-viering. Die was gisteravond.
Vrijdagavond was de generale repetitie met de Op de Helte-cantorij en geloof het of niet: ik kreeg weer een standje van de dirigent. “Er is iets met die gitaar. Het lijkt alsof het tempo wordt opgedreven….”.
Mea culpa. Goed kijken naar de cantrix, Vrieswijk!

Even later kwam cantrix Thysia het podium op om te overleggen over de akkoorden.
“Ik speel deze niet mee” vertelde ik; de akkoorden waren o.a. Fis-mineur en Cis-mineur, te moeilijk voor mij.
“Jij bent meer van de kampvuur-akkoordjes” constateerde de cantrix.
Precies! Sinds ik aan de Taizé-vieringen meedoe heb ik al heel wat bijgeleerd, maar er is wel een grens aan wat ik kan. Of wil kunnen. Piety, mijn Taizé-gitaar collega, kan akkoorden bij muziek zoeken. En de Fis-mineur en de Cis-mineur spelen.
Het is heerlijk om met haar samen in het combo te spelen, het ontneemt mij de stress van de ingewikkelde akkoorden, door haar kan ik ten volle van het musiceren genieten.

En dat deden we! Wat een fijne Taizé-viering hadden we. Cantrix Thysia straalde als dirigent een aangename rust uit en liet sommige liederen rustig 5 tot 8 keer zingen. Dat is ook bedoeling van die liederen; je komt in een soort cadans en je laat je meevoeren op de melodie. Sommige liederen durfde ik zelfs mee te zingen.

Vorig jaar zat ik in de kerkzaal tijdens de Taizé-viering. We zaten toen middenin de stress en emotie van Gerard’s ziek-zijn en ik kon de moed niet opbrengen om me in te zetten voor het combo. Nu zat Gerard in de zaal en ik speelde weer gitaar, deze keer samen met Piety. Het voelde heel erg goed. En voor het eerst twee gitaren, wat een luxe. Als ik nu eens een akkoord mis speelt zij gewoon door.

En die moeilijke Cis-mineur en Fis-mineur?
Piety bedacht dit weekend nog een constructie waarbij de klem op de vierde fret werd gezet. Nu konden we lied in A-mineur spelen. Een kampvuur-akkoordje.
Kon ik toch meespelen!

Reageren

16 oktober: Kerkdienst met nabespreking.

Door Ada

Op 16 oktober 2016

In Kerk & gemeente

Vanmorgen bezochten we de zondagse viering in Op de Helte.
Voor het eerst een gewone dienst met onze nieuwe voorganger Walter Meijles.
Anders, dat is wel duidelijk. Verfrissend ook. Altijd als er een nieuwe predikant is gaan de dingen anders dan we gewend waren.

Jozef door zijn broers verkocht

Het moment met de kinderen speelde hij uit met Playmobiel-poppetjes. Het overbekende verhaal van Jozef met z’n mooie jas/Jozef in de put stond centraal.
De hele familie van Jacob werd benoemd: vrouwen, bijvrouwen, kinderen, je zag op het podium een klein volkje ontstaan.
Nog voor de schriftlezing stelde Meijles voor om even met je buurman/vrouw in gesprek te gaan over de vraag: welke beslissing heb je ooit in leven genomen die een grote invloed heeft gehad op je leven en op dat van anderen in je omgeving? De mensen die naast mij zaten waren vanwege het werk van de man verhuisd van Hoogeveen naar Groningen; dat was niet meegevallen…

Vervolgens zagen we een filmpje met Freek Bartels die de rol van Jozef speelde in de musical “Joseph and the amazing technicolor dreamcoat”. Hij zong het aangrijpende lied “Sluit alle deuren maar”, waarin we de wanhoop van Jozef zagen.

In de overdenking schetste de predikant de hele context van het verhaal van Jozef en zijn familie. Hij nam ons mee de geschiedenis van het volk Israël in. Hij vertelde heel beeldend en liet ons anders naar het verhaal kijken. Ik betrapte me er tijdens de uitleg op dat ik dacht: “Nou heb ik als hervormd meisje dit verhaal in mijn leven honderden keren voorbij horen komen en ondanks dat is het een zeer boeiend betoog.”
Kleine correctie op dat betoog: het verhaal is niet 350 eeuwen geleden gebeurd maar 35…..

Aan het einde van de viering kwam éérst de collecte en toen het dankgebed. Dat is niet zoals het hoort. Geroezemoes. Geschuifel. “Is dat wel goed, jong? Eerst de collecte….?!”
Ja hoor, ik ook. Alleen het veranderen van de volgorde in de viering wekt bij ons al verbazing.
Na de viering sprak ik tijdens de koffie nog met verschillende mensen; de vraag waar we in de dienst met onze buren over gepraat hadden kwam nog vaak ter sprake. Ook thuis met Gerard nog. Stel dat we in 1989 niet naar Roden waren verhuisd?

‘Een jeugddienst met nabespreking’ hadden we in de jaren ’70 in Hoogersmilde.
Wij waren onze tijd kennelijk ver vooruit……

Reageren

14 oktober: Zere vingers!

Door Ada

Op 14 oktober 2016

In Kerk & gemeente

Mijn eigen ‘Morgan guitar’

Gitaarspelen. Afgelopen week heb ik het veel gedaan; a.s. zondag speel ik in de Taizé-viering in een combo met Monique en Jolanda (allebei dwarsfluit) en Piety (ook gitaar). Piety is een avond langs geweest om de akkoorden bij de liederen te zetten en deze week heb ik geoefend. De eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat ik anders nooit meer oefen met m’n gitaar. Het gaat automatisch. Staat er een G dan speel ik een G, ik hoef er helemaal niet meer bij na te denken. En als ik iets zing met de gitaar, dan heb ik eigenlijk altijd de leiding, dus dan bepaal ik ook het tempo.

Spelen in een combo is van een heel andere orde, dan speel ik een ondergeschikte rol.
De dirigent van de cantorij bepaalt het tempo, het combo volgt. Ik kan niet ontkennen dat ik daar in het verleden wel wat moeite mee heb gehad. Midden in een lied sloeg cantor B. Slofstra op de piano en riep: “Mevrouw Waninge! Er is hier maar één die het tempo bepaalt en dat ben ik!” Dat hielp wel heel erg en van die samenwerking heb ik ook veel geleerd.

Inmiddels speel ik al meer dan tien jaar in de jaarlijkse Taizé dienst en het is fantastisch om te doen. Mooie koormuziek omspeeld met fluit en gitaar; de laatste jaren geniet ik er meer van omdat het gitaarspelen me gemakkelijker af gaat. De akkoorden zijn namelijk wel wat moeilijker dan van de liedjes die ik anders zing. Daarom heb ik ook de hele week geoefend. En heb ik zere vingers……
Vind je het leuk om het combo te horen? De Taizé-viering is a.s. zondag om 19.00 uur in Op de Helte in Roden.

P.S. Op 10 oktober schreef ik over de workshop “Woord en Beeld”. De tentoonstelling waar ik het toen over had is ook a.s. zondag. In zaal 2 van Op de Helte staan twee tafels met alle werken uitgestald mét een korte uitleg van de herinnering er bij. Er is na de ochtendviering koffiedrinken dus: tijd genoeg om even in zaal 2 te gaan kijken. Komt dat zien!

Reageren

10 oktober: Je 1e herinnering…..in kleuren en woorden.

Door Ada

Op 10 oktober 2016

In Kerk & gemeente

Binnen onze PKN-gemeente komt ieder jaar ‘het paarse boekje’ uit.
Dat is het activiteitenoverzicht >>>van het seizoen, met andere woorden: “Wat kan ik dit seizoen met andere gemeenteleden gaan doen? ”
Toen het boekje in de brievenbus kwam was Carlijn thuis.
Zij was gelijk enthousiast over de workshops die werden aangeboden door Judith Oosterhuis. De eerste was ‘Beeld & taal’ met als ondertitel “Ik zie mooie momenten”.
Dit stond er over in het boekje:

Uitleg: wat gaan we doen?

Met een fijne herinnering als inspiratie, maak je een sfeerbeeld van een tekst. We werken met blokinkt, roller, sjablonen en letters. Het wordt intuïtief en dynamisch. Ervaring in druktechnieken is helemaal niet nodig. Je eigen manier van uitwerking staat voorop. Deze workshop is voor jong en oud, dus kom samen!

Carlijn app’te met haar vriendin Irene: “Zullen we hierheen?” Antwoord: “OK”.
Communicatie gaat zo snel tegenwoordig……
Ik gaf me ook op; een mens moet soms eens uit de comfortzone.

Afgelopen zaterdagmiddag verzamelden we ons in “De Deel”.
Judith legde eerst uit wat we gingen doen. Ik zag nog niet voor me hoe het moest, maar maakte me geen zorgen. Volgens Judith was ervaring niet nodig.
Daarna gingen we een fijne herinnering bepalen aan de hand van een paar vragen.
We kwamen uit op onze eerste herinnering, die gingen we allemaal opschrijven en vervolgens voorlezen aan de hele groep.
Toen gingen we aan de slag: we leefden ons uit met drukinkt, rolletjes, letters, sponsjes en stempels. Judith riep: “Probeer maar van alles uit, je kunt meerdere werken maken, het gaat om het proces”. Dat deden we. Met genoegen. Eigenlijk moest het met plastic handschoentjes aan….. was ik vergeten. Mijn handen kwamen er helemaal onder te zitten, maar dat was geen probleem. Ik kwam helemaal weer in de sfeer van de handenarbeid-les op de Middelbare school. Het was al lang geleden dat ik me zo in een onbekend creatief proces stortte!

Met de andere deelnemers gebeurde hetzelfde.
Om me heen kijkend zag ik iets heel moois gebeuren.
De herinneringen die iedereen had verteld kwamen langzamerhand in kleuren en woorden in beeld. We zagen o.a. een kippenhok, een gat in de heg, een ESA-bus, wormen, een mooi

… sinaasappels op zaterdagmorgen…..

bruidsmeisje, sinaasappels van de markt op zaterdagmorgen en een beeld uit ‘Ronja de Roversdochter’. Aan het eind van de middag legden we onze gemaakte werken bij elkaar en vertelden de groep wat we hadden geprobeerd uit te beelden, hoe we dat hadden gedaan en we benoemden de verschillen tussen de werken. ‘De proces-beschrijving’ zeg maar. We overlegden of er nog een tentoonstelling in zat (in de hal van Op de Helte misschien?), maar daar kwamen we niet helemaal uit. Eerst maar laten drogen.
Benieuwd naar mijn herinnering en wat ik er van heb gemaakt? Klik hier beeld-taal voor een PDF.

Zondagavond vertelde ik wat we gedaan hadden aan Harriët en liet wat foto’s zien.
“Wanneer is die volgende workshop? Ik ga me gelijk opgeven!”

Reageren

3 oktober: Leer dansen!

Door Ada

Op 3 oktober 2016

In Kerk & gemeente

Gistermorgen was het feest in onze kerk: startzondag!
Afgelopen zaterdag schreef ik al dat ik daar hartige taarten voor had gebakken.
Het was een mooie, feestelijke viering.
De drie dominees kwamen dansend binnen!

En ineens viel bij mij het kwartje.
Daar had ik kortgeleden iets over gelezen, waar was dat ook maar weer…..o ja: op onze scheurkalender (Happinez). Ik zocht het weer op bij het oud papier, zondag 18 september.
Op de voorkant van het blaadje stond:
“Leer dansen, anders weten de engelen in de hemel niets met je te beginnen”.

Kerkvader Augustinus (354-430)

Een uitspraak van kerkvader Augustinus >>>.
De uitleg van de uitspraak stond op de achterkant van het blaadje:

Hij bedoelde met zijn citaat niet dat we allemaal op dansles moeten gaan.
Voor Augustinus was de dans een voorbereiding op het hemelse leven na de dood.
Niet iedereen gelooft daarin maar dat is voor dit dagcitaat niet eens zo belangrijk.
Want je kunt het ook opvatten als een uitnodiging om hier op aarde – in het het hiernumaals – al te dansen met de engelen.
Gewoon door het leven als een dans te zien.
Soms zit je aan de kant, soms is je balboekje vol.
Soms past het ritme je niet, soms ga je er in op.
En als je geluk hebt vind je een partner om heel lang mee te dansen.
Je relaties zijn een dans, je werk is een dans, je familie is een dans.
Dans het leven en het leven danst jou!

Vanmorgen in het koor viel alles ineens op zijn plaats; wij zongen namelijk met de cantorij het lied ‘de Heer van de dans’, liedboek 839. Klik hier >>> voor de tekst.
Een impressie van de viering én de activiteitenmarkt vind je op de PKN website >>>.
Klik dan vooral ook even door naar de fotoreportage van Han Post: het is weer prachtig.

Na de dienst was er koffie/thee en vrolijke chaos rondom de activiteitenmarkt.
Er waren veel belangstellenden en er was weinig ruimte voor de administratie.
Maar het kwam allemaal wel op z’n pootjes terecht, het was een groot succes!
Het hapjes buffet was zeer geslaagd, maar mijn hartige taart hebben niet veel mensen geproefd. Toen ik aan het einde mijn bakjes weer mee wilde nemen stond de tas nog onaangeroerd onder de bar….. één taart is nog opgegeten door de harde werkers die aan het opruimen waren. De andere nam ik mee naar de verjaardag van nicht&neef elders in Roden. Paste prima bij de soep, stokbrood en salades!

Reageren

1 oktober: Hartige taart voor de kerk.

Door Ada

Op 1 oktober 2016

In Kerk & gemeente, Koken & bakken

Morgen is de ‘Startzondag’ van het kerkelijk seizoen.
Een feestelijke dienst met medewerking van de beide cantorijen, drie predikanten die alledrie een stukje van de viering voor hun rekening nemen en voor en na de kerkdienst koffie/theedrinken.
Na de viering is er een activiteitenmarkt. Gemeenteleden bieden op die markt een activiteit aan waar andere gemeenteleden zich voor kunnen inschrijven. Achterliggende gedachte is dat er onderlinge ontmoetingen plaats vinden. De bijdrage die voor de activiteiten wordt gevraagd is voor het goede doel: ouderenzorg in Moldavië.
Benieuwd waar we uit kunnen kiezen? Hierbij een link >>> naar een overzichtje op de PKN-website.

Na de koffie is er een hapjes-buffet. Daar ben ik vandaag heel druk voor bezig geweest: onze gespreksgroep ’93 had aangeboden dingen voor dat buffet te maken en ik zou zorgen voor twee hartige taarten.
Ik kook zoals ik ben: groot, blond ‘en veul ruumte neudig’.
Toen de taarten in de oven stonden was mijn aanrecht een slagveld.

Voor de aardigheid heb ik foto’s gemaakt van mijn keuken voor de bereiding van de taarten en van de ravage nadien. Benieuwd naar het recept van de hartige taart én mijn keuken-foto’s? Klik hier hartige-taart voor een Pdf met die informatie.

Reageren