Categorie: Kerk & gemeente Pagina 41 van 50

Kerkdiensten, bijeenkomsten van de PKN-gemeente Roden-Roderwolde

19 september: Vredesweek

Door Ada

Op 19 september 2016

Gisteravond zongen we met de Catharina-cantorij in de vredesdienst in de Doopsgezinde Kerk in Roden.
Het voelt altijd een beetje unheimisch om met de cantorij, die zo verbonden is aan de PKN, in een andere gemeente te zingen. Andere kerkzaal, ander orgel, andere organist, het was even wennen.
De organist was Jelly Alkema, die kende ik nog van vroeger. Zij was dirigent van het Rodens Christelijk Gemengd Koor, waar ik vlak na onze verhuizing in 1989 bij ging zingen. (zie een eerder blog >>>).

Het orgel had een klein mankement: het kon niet zacht spelen. “Dit is het zachtst!” riep Jelly vanaf haar orgelkrukje, ze kwam er zelf amper bovenuit. Gelukkig stond er ook een piano, dus veel van wat we zongen werd begeleid op de piano. Het zingen ging goed. Ondanks de onwennigheid en het loeiende orgel stond onze cantrix heel rustig te dirigeren, onze rots in de branding. De rots stond gisteravond wel heel stevig; ze heeft een kleine blessure aan haar voet, dus geen ‘glazen muiltjes’, maar robuuste bergschoenen.

De vredesdienst van gisteravond was oecumenisch van karakter. Ds. Klaas van der Werf van de Doopsgezinde gemeente Roden begon zijn overdenking met het tonen van de jubileum-uitgave van de Vredeskrant, dit jaar de 50e editie. Het thema is deze keer ‘Vrede verbindt’. Hij triggerde mij met zijn verhaal over de Russische revolutie, waarbij de hele keizerlijke familie Romanov werd omgebracht (meer info zie >>>).
Hij sloot zijn verhaal af met de constatering dat een revolutie nooit vrede bewerkstelligt. Revolutie gaat altijd gepaard met agressie en machtsspelletjes, daarmee bereik je nooit een vreedzame situatie. Vrede verbindt, maar verbinding creëert vrede. Onze opdracht: verspreid vrede op je eigen vierkante meter. Breng verbinding tot stand en vermijd ruzie en agressie.

Het slotlied was een lied op de melodie van “Geef vrede, Heer, geef vrede”.
De tekst van dit lied is gemaakt door Coot van Doesburg, een bekende Nederlandse liedjesschrijver (o.a. Paul de Leeuw). Ze bracht in 2010 de bundel ‘Licht’ uit, met als ondertitel: 100 liedjes voor iedereen. (klik hier>>> voor een artikel uit Trouw over deze bundel).
Hierbij de tekst van het derde couplet:

Ja, in ons land is vrede, maar verder van ons bed
wordt ’t mensdom platgetreden, de ziel opzij gezet.
Leer ook die and’ren hopen op ooit een betere tijd,
om weer rechtop te lopen in echte leefbaarheid.

Wat mij betreft zingen we vaker liederen van haar hand. Ze laten, in tegenstelling tot sommige liederen uit het nieuwe liedboek, aan duidelijkheid niets te wensen over.

Na afloop zou ik snel naar huis, want Gerard wachtte met de koffie. En “Heel Holland bakt”.
Maar daar kwam natuurlijk niks van terecht, want het was weer veel te gezellig en ik sprak nog iemand uit mijn ‘zondagsschool-verleden’ die ik al jaren niet had gezien.
Gelukkig kunnen we tegenwoordig ‘uitgesteld’ televisie kijken!

Reageren

12 september: Dik Trom & sprookjes.

Door Ada

Op 12 september 2016

In Kerk & gemeente

Gistermiddag ging een grote wens van mij in vervulling: we zongen met twee cantorijen en een aantal ‘losse gemeenteleden’ (mijn Gerard ook!) in een viering. We werden omschreven als ‘groot gemeentekoor’! Het was dan ook een heel bijzondere gelegenheid voor dit samengestelde koor: de feestelijke intrededienst van onze nieuwe voorganger ds. Walter Meijles.

En feestelijk was het. Een bomvolle kerk, een inspirerende overdenking en fijne samenzang;

Ds. Walter Meijles

het orgel/pianospel van Erwin Wiersinga maakte het feest compleet.
We hoorden twee bekende gedeelten uit de bijbel: het gedeelte uit Jesaja (2:1-5) waarin wordt aangekondigd dat de zwaarden worden omgesmeed tot ploegscharen en het verhaal van de bruiloft te Kana zoals het wordt omschreven in Johannes 2 (zie >>> voor dit verhaal in de basisbijbel). Onze nieuwe voorganger reeg verschillende gezichtspunten aaneen. De moeder van Jezus werd vergeleken met de ouders van Dik Trom, die ondanks de dingen die verkeerd gingen altijd al de waardevolle kanten van hun kind hadden gezien. ’t Is een bijzonder kind en dat is ‘ t ie!
We konden het verhaal ook bekijken als een sprookje zoals dat van oorsprong bedoeld is: een oud volksverhaal vol levenslessen waar we ook heden ten dage iets van kunnen leren.

Het logo van onze gemeente had ook een prominente plaats in de preek: de drie gekleurde delen staan voor God de Vader, God de zoon en God de heilige geest en het lege stuk…..dat zijn wij; de kleurrijke gemeente die wij samen zijn. Voor de officiële uitleg van het regenboogornament klik hier >>>

Deze viering belooft wat voor de toekomst. Ook op zanggebied heeft deze dominee wat in zijn mars: hij zong solo het vijfde couplet van het lied ‘Wil je opstaan en mij volgen’ uit de Iona-bundel
Heer van liefde en van licht, vervul mij met uw geest
Laat mij zijn op u gericht en maak mij onbevreesd.
Opdat ‘k in uw voetspoor ga, uw ontferming achterna
En met lijf en ziel besta in U en Gij in mij.

Meestal duren zulke intrede-diensten erg lang door de eindeloze toespraken. Zo niet gistermiddag: twee sprekers die het niet te lang maakten. De voorzitter van onze kerkenraad vatte de inborst van de Noordelingen die Roden hoofdzakelijk bevolken als volgt samen: De Drent is te aardig om eerlijk te zijn, de Groninger is te eerlijk om aardig te zijn en de Fries heeft een extra breed bed zodat hij ’s nachts ook dwars kan liggen.
In de praktijk valt dat allemaal reuze mee hier in Roden. Wij wonen al meer dan 25 jaar in deze zeer aangename smeltkroes van streekculturen en ik heb er alle vertrouwen in dat deze West-Friese Walter zich er prima mee zal redden!

Voor een volledig verslag van de middag op onze PKN-website klik hier >>>.
Daar vind je ook een prachtig foto-verslag van Han Post.

Reageren

7 september: Gaat de tijd sneller?

Door Ada

Op 7 september 2016

In Alledag, Kerk & gemeente

Gisteravond kwamen we voor het eerst dit seizoen weer bij elkaar met de Gespreksgroep ’93.(zie 22 april 2015 >>>)
Er was van te voren geen onderwerp vastgelegd. In de praktijk blijkt namelijk dat dat niet zo zinvol is zo’n eerste avond. We zaten heerlijk bij een van de leden in de tuin en vertelden elkaar over onze belevenissen van de afgelopen maanden. We hoorden verhalen over een vakantie met paarden in Zuidlaren, zes weken noodgedwongen rust na een operatie en een reis naar de golf van Biskaje in een Volkswagen busje. Eén stel vertrekt vandaag nog voor een wandel-fietsvakantie naar Duitsland.
Eén vakantieverhaal was het meest spectaculair: hun hond had tien puppy’s gekregen! TIEN! Prachtige filmpjes zagen we. Maar vakantie was het niet geweest…..

Bij onze gastvrouw stond een bos bloemen met een kaartje er aan. Nieuwsgierig vroeg ik: “Heb je bloemen gekregen?” “Ja, van mijn werkgever: deze week was ik twintig jaar in dienst!” Dat had ze zelf nog niet bedacht. Een giller vond ze het. ‘Twintig jaar, dat kun je je toch niet voorstellen?!”
Toen was het 1996. Onze groep bestond toen 3 jaar. Onze Carlijn was toen twee; een ander tijdperk.
Een van ons zei gisteravond: “De tijd gaat toch ook veel sneller dan vroeger!”
Dat denk ik niet. Ieder uur heeft zestig minuten. Als kind moest ik eens wachten tot tien voor twee voor ik naar het zwembad mocht. Dat duurde nog twintig minuten. Die minuten heb ik toen helemaal uitgeteld. Twintig keer 60 seconden. Dat ik het nu nog weet zegt iets over mijn tijdsbeleving toen: wat duren twintig minuten dan lang!
Tijd is dus relatief. Wat ik inmiddels wel weet dat je je tijd maar één keer kunt besteden, daarom beleef ik mijn tijd graag met andere mensen, in steeds wisselende verbanden.
Toen ik gisteravond terug liep naar huis hoorde ik de rest nog kwekken en ginnegappen bij het afscheid.
Wat een waardevolle tijdsbesteding; al drieëntwintig jaar!

Reageren

5 september: Lechaim!

Door Ada

Op 5 september 2016

In Kerk & gemeente

Bijna iedere week schrijf ik op dit blog over mijn beleving tijdens de viering van onze PKN-gemeente. Meestal is het een impressie, een globaal beeld. Wat raakte mij, wat gaf mij inspiratie, waar genoot ik van?
Gistermorgen was er een gedeelte in de overdenking dat mij ontroerde en dat me een hart onder de riem stak. Eenmaal thuis heb ik wat de voorganger zei nog eens nageluisterd via Kerkomroep. Vandaag een letterlijke weergave van zijn woorden: het laatste deel van de preek.

Mozes gaat er dan voor dat we kiezen voor het leven. Lechajim! ……. Maar soms heb je helemaal niks te kiezen. Dan valt het over je heen. Want je kiest niet voor kanker. Je kiest niet voor ziekte. Het valt over mensen heen. Je kiest niet voor oorlog, maar er zijn altijd een paar gekken die daar zin in hebben. Het kwaad treft zomaar goede mensen. En dan komt het er op aan. Om het uit te houden. Met wat ons mensen overkomt. Hoe ervaren we dat? Hoe kijken we daar naar? Hoe gaan we er mee om? Hoe kunnen we er, durven we er mee leren leven? Kiezen voor het leven dat niet altijd leuk is. Nee, zeg maar gerust: bijna nooit.

De bijbel vertelt over de eeuwige God die kiest voor ons mensen en door de verhalen horen we de mensen met veel onrust, met moeite, met pijn en verdriet, met al hun vragen, schuilen in dat grote hartenverhaal van Gods liefde. En zijn nabijheid. En daar vinden we ons soms terug. Daar vinden we soms de bron van leven, daar vinden we soms bemoediging. Lieve mensen om ons heen. Jezus was er zo één die koos voor het leven. Hij ging de uitdaging aan en het enige waarvoor Hij eigenlijk om het leven is gebracht is dat Hij liefhad. Zoveel liefde kon de wereld niet verdragen. Maar door de dood heen koos hij voor het leven en van daaruit vormde zich een beweging van liefde. Een ’tafelgemeenschap’, die weet wat delen is en die het woord met elkaar deelde, de verhalen, maar ook brood en wijn. Als teken van Gods nabijheid, als teken van vergeving, van ommekeer, als teken van een nieuw begin: Gods koninkrijk dat al begonnen is.
Zo willen we vanmorgen het leven gedenken. Brood en wijn met elkaar delen. Lechaim! Op het leven! En daarmee kiezen voor het leven voor het goede van Gods Koninkrijk, wat bij ons allemaal in het hart te vinden is. Tegen de angst, tegen de wanhoop, tegen de boosheid en de liefdeloosheid in. Daar gaan we voor.

Het risico zit er in dat ik met het uitlichten van dit laatste gedeelte het verband uit de preek haal. Wil je hele verhaal en de context horen? Beluister dan de viering op Kerkomroep >>> De viering was op 4 september in Op de Helte in Roden.

Er was natuurlijk veel meer.
Dat we nou eens niet een statige psalm zongen, maar een mooie bewerking van Sytze de Vries. (Lied 119a) . (NB: Sytze komt naar Roden! Op 26 oktober! Zie het paarse boekje)
Het mooie ingetogen stuk dat Gerhard Duursema speelde tijdens de viering van het Heilig Avondmaal. Maar de overdenking tilde me op. Afgelopen donderdag 1 september schreef ik al dat ‘Vier het leven’ mijn levensmotto is. Dat werd gistermorgen met het verhaal van de predikant onderstreept. Lechaim!

Reageren

2 september: Eindelijk weer zingen.

Door Ada

Op 2 september 2016

In Kerk & gemeente

Eindelijk: de Catharinacantorij is weer begonnen! Gisteravond was de eerste repetitie, voorafgegaan door ons jaarlijkse ‘in-stapje’.
We verzamelden ons rond 16.00 u en reden naar Coco Maria >>>, een uitspanning bij Veenhuizen.
We werden welkom geheten door een kleurrijke man: gastheer Hein Moes.
Hij had koffie/thee en wat lekkers en vertelde ons over de geschiedenis van Veenhuizen, de Koloniën van weldadigheid, de gevangenis, maar ook over ‘zijn’ Coco Maria. Wat een plek. Als je naar de website gaat krijg je een indruk van wat het is, maar eigenlijk moet je er gewoon een keer heen.

Om 18.15 u waren we weer terug in Roden voor een heerlijke maaltijd. Soep, broodjes, hartige taarten, salades: er was genoeg!
Tijdens de koffie werd er al weer ouderwets geplaagd en gezeurd. Iemand knoeide ontzettend bij het inschenken van de koffie en iedereen bemoeide zich daar weer mee.
Er werden toespelingen gemaakt op de (koffiemelk) cupjes en de voorzitter wist meer knopjes te zitten dan we dachten. Ietwat giechelig begonnen we met zingen, we hadden per slot van rekening ook al een glas wijn bij het eten gehad.

Het zingen was weer heerlijk; na de zomervakantie kijk ik daar altijd zo naar uit! Niet dat we op heel hoog niveau zingen en heel moeilijk is het ook niet. Ik ben bij dit koor omdat het meer is dan een koor. Het is een kleine kring binnen onze PKN-gemeente waarin ik mij thuis voel. Gisteravond zat ik weer op mijn vertrouwde plekje naast een alt en een bas. Af en toe merkt iemand iets op en af toe grinniken we om iets grappigs. Voor de rest zingen we. Eénstemmig, tweestemmig en vierstemmig. Maar in ieder geval samen. Volgende week weer!

Reageren

29 augustus: Respect en ontzag

Door Ada

Op 29 augustus 2016

In Kerk & gemeente

Met schitterend weer vertrokken wij gistermorgen op de fiets naar Op de Helte om daar, zoals ds. Elbert het zo mooi zei “het geloof met elkaar te vieren”.
De diaken die ons welkom heette wees alvast vooruit naar de komende vieringen, o.a. 11 september, wanneer Ds. Meijles wordt bevestigd “als presi…eeh predikant van onze gemeente”. Zijn verspreking zegt denk ik iets over hoe we met elkaar uitkijken naar deze nieuwe dominee.

Maar ook de predikant die gistermorgen voorging wordt zeer gewaardeerd; hij nam ons mee naar het gedeelte in Lucas waarin Jezus zegt dat je op een feest waar je voor bent uitgenodigd niet zelf op de beste plaats moet gaan zitten. Als er namelijk na jou een gast komt die voornamer is dan jij, dan moet je je plaats af staan. Het is beter om eerst een bescheiden plaats in te nemen en dat de gastheer jou naar voren haalt als hij vindt dat jou dat toekomt. Vrij vertaald door Ada. Wil je weten hoe het in de bijbel staat? Klik hier voor het bijbelgedeelte in de basisbijbel Lucas 14: 1-14 >>>).

De uitleg van Elbert viel in drie delen uiteen: barmhartigheid, gastvrijheid en nederigheid. We kregen vanmorgen de opdracht om vooral te leven vanuit die drie waarden. Met respect voor de ander en ontzag voor God.
Respect is iets anders dan ontzag.
Frank de Boer zei ooit in 2012 voor een belangrijke wedstrijd: “Je mag wel respect hebben voor je tegenstander maar geen ontzag.”
Daarmee drukte hij precies het verschil tussen die woorden uit.

Na de preek zongen we één van mijn lievelingsliederen uit het liedboek, nr. 1001.
De tekst is van Huub Oosterhuis.

De wijze woorden en het groot vertoon,
de goede sier van goede werken,
de ijdelheden op hun pauwentroon,
de luchtkastelen van de sterken:
al wat hoog staat aangeschreven
zal Gods woord niet overleven;
hij wiens kracht in onze zwakheid woont
beschaamt de ogen van de sterken.
“Deze wereld omgekeerd” staat er bij dit lied.
De preek in een notendop.

Na de viering onweerde het en waren er dikke regenbuien. In de stromende regen fietsten we naar huis. Naast deze wereld was ook het weer compleet omgekeerd……

Reageren

27 augustus: De sky-line van Groningen

Door Ada

Op 27 augustus 2016

In Alledag, Cantorij Roden, Kerk & gemeente

Dit voorjaar kregen we een bon van familie voor bewezen diensten. De bon heette: Borrel Deluxe. We mochten ergens samen een aangeklede borrel gaan drinken, in casu een flesje wijn naar keuze met iets lekkers.
Gisteravond hebben wij de bon ‘geconsumeerd’ op het terras van Cnossen >>> aan het Leekstermeer.

Het flesje wijn werd een zoete witte Duitse riesling en het lekkers werd een schaaltje bitterballen.
Toen wij aan kwamen fietsen voer er net een bootje tjokvol mensen weg. Gerard merkte op dat het wel bootvluchtelingen leken. Toen wij zaten te wachten op de wijn kwam het bootje weer terug en eenmaal dichterbij bleken het de koorleden van de Op de Helte-cantorij’. Die hadden een gezellig uitje als start van het seizoen. We groetten elkaar (ouwe jongens krentenbrood) . De groep streek binnen neer en liet ons alleen met de bitterballen.
By the way: volgende week vrijdag ga ik samen met de Op de Helte cantorij zingen! Voor de viering waarin onze nieuwe predikant wordt bevestigd worden gastzangers gevraagd. Op de PKN-website staat daarvoor de volgende oproep:
Om een steentje bij te dragen aan de feestvreugde nodigt de “Op de Helte” cantorij, in samenspraak met de Catharinacantorij, een ieder die van zingen houdt uit om die zondagmiddag een feestelijk koor te vormen. We beginnen te oefenen op vrijdag 2 september om 19.00 uur in Op de Helte. Wees van harte welkom!
Ook zin om mee te zingen? Kom dan ook a.s. vrijdag, hoe meer zielen, hoe meer vreugd.

Terug naar het Leekstermeer.
Heel langzaam werd het donker en heel langzaam lichtte de skyline van Groningen op. Op de voorgrond een steiger met bootjes, daarachter het Leekstermeer met op de achtergrond de lichtjes van de stad.
Toen het bijna helemaal donker was fietsten we in de laatste schemering weer naar Roden.
Donkerrode slierten vermengd met grijs- en zwarttinten aan de horizon, waar de zon net was ondergegaan, over de uitlopers van de Onlanden.
“And I think to myself, what a wonderfull world…..”

Reageren

21 augustus: Opademen

Door Ada

Op 21 augustus 2016

In Kerk & gemeente

Op weg naar de kerk vanmorgen fietsten we onze nieuwe dominee en zijn vrouw achterop. Ze stonden lichtelijk zoekend op een kruispunt. Wij gingen er van uit dat ze de kerk zochten en wezen hen de weg. Meestal wijzen dominees zelf de weg….. maar fijn dat ze al in Roden zijn! Vanmorgen gingen Gerard en ik voor het eerst sinds een paar weken weer naar ‘onze eigen’ kerk. Vertrouwde gezichten. Ik sprak wat medezangers van de cantorij. Over anderhalve week beginnen de repetities weer; zin in!

Voorganger vanmorgen was Eelkje de Vries uit Burgum. Klinkt ‘ver weg’, maar ook zij is voor ons een vertrouwd gezicht; jaren maakte zij deel uit van de Gespreksgroep ’93 en zij is als pastoraal werker actief geweest in onze PKN gemeente. In het begin van de viering noemde ze het woord ‘ opademen’. Het past bij mijn zondagmorgen gevoel. Het woord opademen heeft iets van op adem komen, even diep adem halen en tot jezelf komen. Meestal is dat opademen na een drukke werkweek met allerlei nevenactiviteiten, maar nu was het meer na vele omzwervingen weer in de warmte van de eigen kerk.

Het lezingenrooster had het de voorganger niet gemakkelijk gemaakt, Lucas 13: 22-30. (Lezen? klik hier voor het gedeelte in de basisbijbel >>>)
Met o.a. de heel bekende woorden die nog vaak worden gebezigd: vele laatsten zullen de eersten zijn. Meestal schertsend bedoeld uitgesproken als iemand ergens te laat binnenkomt. Vanmorgen hoorden we wat Jezus nu werkelijk bedoelde met de woorden die we vinden in Lucas 13.
Wat ik voor mezelf uit de overdenking haalde: kom eens uit de comfortzone van de kerk. De mooie muziek, de ondersteunende liturgie, de mooie verhalen, het sociale vangnet, allemaal fijn en veilig, maar er is meer nodig dan alleen vrome devotie. Wat dat betreft kunnen we een voorbeeld nemen aan de huidige paus, die in tegenstelling tot zijn meeste voorgangers vooral oog heeft voor mensen en die barmhartigheid en mededogen uitstraalt. Wij dienen meer gebruik te maken van de eigenschappen, die worden bedoeld met “de vrucht van de Geest”: liefde, blijdschap, vrede, geduld, vriendelijkheid, goedheid, trouw en tederheid om er maar eens een paar te noemen. Daar moeten we mee aan het werk.

Ze sloot haar verhaal af met het indrukwekkende statement van Mohamed al Bachiri.
Hij verloor bij de aanslagen in Brussel zijn vrouw. Hierbij een link >>> naar het verhaal van Mohamed in het AD. Hieronder de tekst van het gedicht dat Mohamed direct na het overlijden van Loubna schreef:

God is groot als ik glimlach.

Ik geef je mijn hand, jood, atheïst of christen.
God is groot als we geweld veroordelen en werken aan vrede en vriendschap.
God is groot voor alle culturen en geloven.
Voor alle mensen die accepteren dat iedereen zijn eigen waarheid heeft in een broederlijke sfeer.
God is groot voor jou, Loubna, mijn grote liefde en voor alle slachtoffers die voor altijd voortleven in ons hart.

Reageren

14 augustus: Zingen in de bossen van Norg.

Door Ada

Op 14 augustus 2016

In Alledag, Kerk & gemeente

Al meer dan 25 jaar werken Gerard en ik mee aan één van de kerkdiensten van het IKR >>> in de bossen van Norg.
Dit jaar deden we dit op zondag 7 augustus, vorig weekend dus. Voorganger was ‘onze eigen’ ds. Harm Jan Meijer.
Deze vieringen wijken af van de reguliere diensten in onze PKN-gemeente.
Licht evangelisch durf ik het hier wel te noemen.
De sfeer is altijd erg ongedwongen tijdens deze bijeenkomsten in de bossen van Norg.
We ontmoeten er jaarlijks oude bekenden, er worden alleen liederen gezongen uit het gele liedbundeltje dat we voor de dienst krijgen en we zingen bijna altijd wel een canon of een bekend lied met de gemeente.

Als vanouds was het een fijne viering. Het thema was “God’s eeuwig durende trouw”.
Meestal zijn deze vieringen naast ‘licht evangelisch’ ook licht van toon.
Toen wij er in de jaren ’90 zongen was de algemene opvatting: de mensen zijn hier op vakantie, het is zomer, maak het vooral allemaal niet te zwaar.
Deze zondagmorgen week Ds. Meijer af van deze opvatting.
Hij hield een heel goed verhaal en raakte daarbij menigeen door zijn duidelijke uitleg.
Dat hoorde ik ook na afloop van de mensen om mij heen.
Waar ik anders nog wel eens in een paar zinnen kan zeggen wat de kern van de overdenking was, deze keer lukt me dat niet goed. Het liefst zou ik de hele preek als een PDF aan dit blog hangen, maar, om met de woorden van Harm Jan te spreken: “Een preek is onderdeel van een totaalgebeuren, met opmerkingen vooraf en ergens tussen de tekst door die dat allemaal inkleuren. Niet voor niks zeggen we: het geloof is uit het horen…”

De rode draad was: Gods adem (Geest) heeft ooit alles in gang gezet, door zijn Geest blijft Hij bij alle mensen betrokken. Ook in het diepste donker. Zo is Hij ons overal en altijd nabij.
Als voorbeeld van dat diepste donker noemde de voorganger het overlijden van de vader van Esther Maria Magnis, de schrijfster van het boek Mintijteer >>>.
Het boek had een diepe indruk gemaakt op Meijer en hij riep ons op om het ook te gaan lezen.

Wij zongen na de preek het lied “Speciaal voor jou”.
De tekst van het laatste couplet van dit lied is:
Ik ben er altijd, maar je moet me zoeken,
Ik zal je horen voor je roept tot Mij,
maar roep dan ook! Al lijkt je bidden vloeken,
Ik hoor je stem, Ik kom en maak je vrij.
Al is er niets dat in je voordeel pleit……
Mijn kind, Ik ben er toch voor jou altijd.

Soms passen de liederen die we hebben uitgezocht voor een viering zo goed bij de teksten van de voorganger, dat het geen toeval meer kan zijn. Zo werd deze openluchtkerkdienst een indrukwekkend totaalgebeuren dat ik niet snel zal vergeten.

Reageren

7 augustus: Kerken in den vreemde (2)

Door Ada

Op 7 augustus 2016

In Kerk & gemeente

Vorige week zondag, 31 juli, kerkten wij in Warnsveld, gemeente Zutphen. Wij overnachtten daar in B&B Molenzicht >>> en begonnen de zondag met een heerlijk ontbijt en een viering in de Martinuskerk aldaar.
We werden vriendelijk welkom geheten en kregen een orde van dienst. De kerk leek heel erg op ‘onze’ Catharinakerk, maar toch ook weer niet. Deze was nog ouder, 11e eeuw, en was helemaal wit bepleisterd. Ook stonden de kerkbanken er nog in. Als de Catharinakerk zou worden bepleisterd zou hij er ook zo uit zien.
Met de preekstoel dan wel aan de andere kant….

PKN-kerkgebouw in Warnsveld

De voorganger had een heftige lezing, Lucas 12: 13-21. Jezus vertelt een verhaal over iemand die een hele goede oogst heeft en die vervolgens bedenkt om nieuwe grote schuren te bouwen om al zijn bezittingen in op te slaan. Dan heeft hij het goed voor elkaar vindt hij zelf. Maar Jezus vindt hem een domme man. (verhaal lezen? zie >>>, even naar beneden scrollen naar 13.)
De man in het verhaal stelt zijn oude dag veilig. Jezus vertelt dat God tegen die man zegt: “Dwaas. Vannacht wordt je leven van je afgenomen en wat zal er dan met al je bezittingen gebeuren?”
“Daar gaan de erfgenamen dan om vechten…!” merkte de dominee meesmuilend op, gelet op de vraag waar het bijbelgedeelte mee begint.
Ook wij denken dat wij het goed voor elkaar te hebben. Maar de veiligheid die wij voor onszelf creëren is een schijnveiligheid. Er kan ook ons van alles overkomen, rampspoed en ellende door terreur, maar ook door ziekte en dood.

Het leven is zo kostbaar, dat het niet te koop is.
GENIET ER DAN OOK VAN! Hou op met dat eeuwige geklaag over ziektes en ellende en leef niet zo benepen en zuinig. En passant vertelde de voorganger dat hij zo genoot van de dagboeken van Hendrik Groen, die in een verzorgingshuis in Amsterdam Noord de Omanido -club opricht: Oud maar niet dood (zie >>>)
Wie echt rijk wil zijn, moet niet zijn vermogen vermeerderen maar zijn hebzucht verminderen.
Hij sloot zijn overdenking af met de constatering “dus niet het goed voor elkaar hebben maar goed voor elkaar zijn.”
Bij de zegen drukte de voorganger ons op het hart om die zegen vooral te delen.

Zelden zo geboeid naar een preek zitten luisteren.
Na afloop was er koffiedrinken. Net als in Roden bleven we even gezellig napraten en kwamen in gesprek met een echtpaar van onze leeftijd uit Warnsveld en net als in Roden vloog de tijd om. Na de koffie stapten we op de fiets voor een bezoek aan de historische binnenstad van Zutphen: wordt (in de loop van de komende week) vervolgd.

Reageren