Categorie: Kerk & gemeente Pagina 49 van 50

Kerkdiensten, bijeenkomsten van de PKN-gemeente Roden-Roderwolde

27 maart: Krenten in de Cantorij-pap

Door Ada

Op 27 maart 2015

Volgende week is het Pasen. Dat zijn altijd drukke tijden voor de cantorij. We zingen dit jaar in de viering van Goede Vrijdag en in de Paaswake op Stille zaterdag. De periode om alles in te studeren is maar kort en onze cantrix moet de vaart en dan ook behoorlijk in houden. Ze is dan wel wat strenger en vooral ook duidelijker.
Gisteravond hadden we de voorlaatste repetitie. Het is bewonderenswaardig hoe ze haar rust bewaart en precies om 21.30 uur alle liederen voor de twee diensten met ons heeft doorgezongen.
Haar woordgebruik was vermakelijk. Een goed verstaander……
Even een paar voorbeelden:

– Met opgetrokken wenkbrauwen zei ze na een lied: “Oké…”
Iedereen weet dan dat het niet oké was.
– Bij één lied zakten we behoorlijk terwijl de noot steeds hetzelfde was. “Je moet omhoog-zingen. Dat staat er niet, maar je moet de noten omhoog denken”.
– Bij een ander lied moesten we ‘fierder’ zingen. Dat doet haast Vlaams aan, maar we begrepen wel wat ze bedoelde.
– Bij het lied met de titel “Zo dor en doods’ merkte de cantrix op dat wij ons goed hadden ingeleefd.
– “Moeten wij niet wakker zijn?” is een ander gezang voor de goede vrijdag. “Zo klinkt het niet…’ zei ze daarover.
– Eén keer liet haar oordeel niets aan duidelijkheid te wensen over: “Het hoeft toch niet zo vals?” Het moge duidelijk zijn: wij hebben gisteravond hard gewerkt.

Nu lijkt het alsof het brandhout was wat wij als koor produceerden, maar dat is beslist niet het geval. Maar het kan natuurlijk altijd beter en de woordkeus van de cantrix prikkelt dan om nog beter op te letten en nog preciezer te zingen.

De Stille zaterdagviering begint in het donker. Ons werd geadviseerd om een klein lampje mee te nemen. Bas rechts naast mij dacht aan een mijnwerkershelm. (Daar heb ik dan gelijk beelden bij.) Maar we vonden een schemerlamp tussen ons in ook wel een goede optie.

Hoogtepunt van de avond was voor mij het moment waarop de bassen en de sopranen couplet 2 van een lied moesten zingen. De bassen zongen inderdaad couplet 2 maar de sopranen zongen couplet 3. Cantrix liet ze het couplet helemaal uitzingen. Door elkaar heen, compleet andere tekst. Tenoren en alten hadden vraagtekens en uitroeptekens boven hun hoofd maar onthielden zich van commentaar. Voor mij zijn het de krenten in de cantorijpap. Als wij volgend weekend zingen in de bewuste diensten gaat het natuurlijk goed, cantrix heeft er alle vertrouwen in: “Ik denk dat er geen grote rampen gaan gebeuren.”
Altijd fijn, zo’n hart onder de riem.

Reageren

16 maart: Inspiratiebron

Door Ada

Op 16 maart 2015

In Cantorij Roden, Kerk & gemeente

“Wij zijn een inspiratiebron voor haar blog.”
Deze woorden sprak de secretaresse van onze cantorij gisteravond om vijf voor zeven toen we aan de koffie zaten na het inzingen. We werkten gisteravond mee aan een vesperviering die begon om 19.00 uur.
Inderdaad, een inspiratiebron. Letterlijk en figuurlijk.

Ik complimenteerde een sopraan met haar rokje en vertelde dat ik dat zelf nooit zo goed durfde. Onze voorzitter, een heer van 75, zei dat hij dat heel goed begreep, want hij had ook nooit een rokje aan. We fantaseerden nog wat over kilts en doedelzakken en toen begon de vesper.

Het valt natuurlijk niet mee om te zingen na zo’n lastige emotionele week. Maar Gerard en ik hebben gekozen om ons niet verstoppen en alle draden gelijk maar weer op te pakken. De cantorij is dan naast een inspiratiebron ook een warm bad. Voor het inzingen kreeg ik al bemoedigende knipogen en hoofdknikjes. En na de vesper kreeg ik knuffels en zoenen. Armen om me heen.
Het meeleven van de groep helpt enorm bij het oppakken van de draden, maar ik knap ook geweldig op van het gezeur over rokjes en doedelzakken.

De cantorij is veel meer dan een koor. Het is een kerkelijke gemeenschap in het klein. Want Gerard kreeg gisteravond voor en na de dienst ook diezelfde warme deken om zich heen van de aanwezige gemeenteleden en er waren bloemen en een klein kadootje. Ik schreef het al op 30 november >>>: daarom gaan we naar de kerk.

Reageren

18 februari: Inkeer, versobering en verstilling

Door Ada

Op 18 februari 2015

In Alledag, Kerk & gemeente

Vandaag is het aswoensdag. Na het carnaval de eerste dag van de veertig-dagen-tijd, van oudsher een tijd van inkeer en bezinning in de periode voor Pasen.

In de Protestantse kerk kennen we niet zozeer de traditie van het vasten zoals in de Katholieke kerk. Toen wij in Roden kwamen wonen werden wij voor het eerst geconfronteerd met de 40 dagen tijd. In Hoogersmilde was de Hervormde gemeente nog erg traditioneel en hadden we 7 lijdenszondagen voor Pasen. Op die zondagen was er aandacht voor de lijdensweg van Jezus, maar verder niet.

Roden was in vele opzichten veel moderner en ik sloot ik me aan bij een kerkelijke gespreksgroep met leeftijdsgenoten. Zo leerde ik de 40-dagen-periode te gebruiken om me te bezinnen op mijn leven. Eerst als gezin, aan de hand van een kalender. We spaarden geld, deden mee aan projecten en maakten één jaar zelfs een hongerdoek.
Later bekeek ik ieder jaar waar ik dat jaar voor mezelf aandacht aan wilde besteden.
Een paar voorbeelden:
• Wat doe ik met mijn tijd?
• Hoeveel tijd besteed ik aan internet en wat bekijk ik daar?
• Wat eet ik en hoeveel?
• Hoe ga ik om met de alom-aanwezige media: TV, radio, Nu.nl, krant etc.
• Hoeveel alcohol drink ik?
• 40 dagen geen spelletjes op de computer.
• 40 dagen iedere dag een half uur rust zoeken voor de geest

Reageren

16 februari: Disney in de kerk?!?

Door Ada

Op 16 februari 2015

In Kerk & gemeente

Gistermorgen ging ik alleen naar de kerk. Gerard had na de verjaardag van zijn moeder en het concert van InBetween zaterdag behoefte aan een uitslaapmoment.
Als ik mag kiezen is de organist voor mij de doorslaggevende factor. Gistermorgen was dat Arjan Schippers. Hij durft rustig een mooie melodie uit een Disney film tijdens een kerkdienst te spelen. Dat deed hij ook eens toen we met de cantorij in de dienst zongen. Op de achterste rij fluisterde iemand: “Wat is dit!? Dit ken ik! Sneeuwwitje?” Het bleek Pinokkio te zijn. Met kerst speelde hij tot mijn verrassing “We all stand together” van Paul Mc Cartney.

Om 09.15 u zat ik al in m’n eentje in het koor te genieten. Gistermorgen excelleerde hij weer met de begeleiding van Lied 216 “Dit is een morgen….” een vertaling van “Morning has broken”. Wat Cat Stevens op z’n gitaar speelt, speelt Arjan op het orgel.

Organisten krijgen lang niet altijd de aandacht die ze verdienen. Voor het begin van de viering teut de goegemeente naar hartenlust door hun zorgvuldig ingestudeerde muziek heen.

Ook in de begeleiding van de gemeentezang wordt de organist niet altijd goed begrepen (lees: tettert de gemeente te snel of te langzaam door zonder op het aangegeven tempo te letten).
Enkele weken geleden was er een ouderling van dienst die begon met zijn welkomstwoorden, terwijl de organist het stuk nog niet had uitgespeeld! “Een schaande ist!” zou de moeder van Bartje zeggen.

Gelukkig was er gistermorgen na de preek een meditatief moment. Nog even nadenken over wat er is gezegd, terwijl de organist een muziekstuk speelt. En dan op zo’n mooi historisch Hinsz-orgel >>> bij ons in de Catharinakerk. Voor mij één van de fijnste momenten van de dienst. Ik weet niet eens wat voor stuk Arjan speelde, maar ik vond het prachtig. Muziek spoelt het stof van het dagelijks leven van de ziel.

Reageren

8 februari: Willem, Rennie e.v.a.

Door Ada

Op 8 februari 2015

In Kerk & gemeente, Muziek

Vanmorgen werkten Gerard en ik mee aan een aangepaste dienst in de kerk in Westerbork.
Aangepast aan een groep verstandelijk beperkte mensen uit heel Drenthe. De groep bestaat in zijn geheel wel uit zo’n 50 mensen die verspreid over 8 à 10 dorpen rond Beilen/Smilde/Hoogeveen wonen.
Eén keer in de twee maanden wordt voor deze groep een bijzondere dienst georganiseerd, steeds in een andere gemeente. Wij zingen al meer dan 25 jaar als duo en werken ook al meer dan 25 jaar mee aan deze diensten. Eén keer in de twee jaar ongeveer. In de loop van de jaren zijn wij voor deze groep dus ook ‘bekende Drenten’ geworden. Toen we vanmorgen aan het inzingen waren kwam Renny al wijzend de kerk binnen: zij had haar tamboerijn al meegenomen!

We doen altijd ons best om de liedjes die we zingen aan te passen aan het niveau van de groep en ook vanmorgen lukte dat weer prima. Iedereen doet erg zijn best om mee te zingen. Vanmorgen zongen we een vierstemmige canon over de storm!
Voor het dankgebed vroeg de dominee of iemand nog iets wist waar we voor konden bidden.
Rennie vond prinses Caroline van Monaco wel een geschikt onderwerp. Die had toch ook al haar eerste man verloren? Willem vroeg aandacht voor ‘steeds maar die oorlog overal’. Volgens hem mocht het nu wel eens afgelopen zijn. De dominee schreef stoïcijns alle onderwerpen op en benoemde vervolgens alles in het gebed.

Tijdens de koffie mocht ik tussen Dirk en Hennie inzitten, tegenover Willem. Dirk is namelijk ook heel muzikaal, evenals Willem. Dirk is tamboer-maitre bij de drumband in Assen en Willem doet daar de bekkens. Hennie was helemaal blij dat ik naast haar zat, want wij hebben vroeger gezongen bij haar belijdenis. Dat deed ze toen samen met haar vriendin Wilma. Wilma wilde toen eigenlijk ‘de kauwgomballenboom’ als verzoeknummer laten zingen, maar dat paste niet zo goed in de kerkdienst, dus dat hebben we toen later bij de koffie maar gezongen. Wat ik me uit die dienst herinner is dat de dominee vroeg waarom de dames belijdenis deden, waarop één van hen heel triomfantelijk zei: “Dan hoef ik niet meer naar catechesatie!”

Sommige mensen vinden dat je geen aangepaste diensten voor deze groep moet organiseren, maar dat er in iedere viering een moment voor hen zou moeten zijn.
zie website ‘Opkijken’>>>
Maar de groep ouders en begeleiders van deze Drentse groep doet het op deze manier en wij weten van hen hoe belangrijk de aangepaste diensten zijn voor de groep verstandelijk beperkte mensen. Wij vinden het een geweldig initiatief en vinden het een eer dat we al zo lang mogen meewerken aan deze vieringen. Dat doen we met liefde nóg 25 jaar.

Reageren

1 februari: Glimmende oogjes.

Door Ada

Op 1 februari 2015

In Alledag, Kerk & gemeente, Muziek

Zondag. Rustdag. Geniet ik altijd van. Eerst was daar vanmorgen een kerkdienst. Normaal gesproken zijn in onze PKN-gemeente op zondagmorgen 3 kerkdiensten in verschillende gebouwen, maar de eerste zondag van de maand kerken we met elkaar in één gebouw. Wat mij betreft doen we dat vaker.

We gebruiken de zondag ook vaak om even op bezoek te gaan bij onze moeders. Vanmiddag namen we de gitaar mee naar de beschermde woonvorm waarin mijn schoonmoeder woont. Eerst een kopje thee en daarna samen zingen. De bewoners kennen ons al en gaan er echt voor zitten. Meneer B. begint al te glimmen als ik de gitaar uitpak. Mevr. R. wordt van een andere unit gehaald omdat ze dol is op zingen. Het hele bekende repertoire komt voorbij. Daar ruist langs de wolken. Ga niet alleen door ’t leven. In ’t groene dal, in ’t stille dal. Gerard en ik zingen al langer samen, dus wij hebben inmiddels redelijk wat ervaring. Meneer B. vraagt altijd om liederen als Ik heb eerbied voor jouw grijze haren en Mijn Sarie Marijs.

Hij vertelde een vorige keer dat hij vroeger altijd zong. Vooral achter de ploeg. “Wat zong u dan?” vroeg Gerard. De oogjes begonnen al te glimmen bij de herinnering: “Heb medelij, Jet!” Dat lied kenden wij niet. Maar met internet is daar tegenwoordig wat aan te doen. Dus ik zoeken. Eerst op wikipedia en toen op You Tube. Ik vond een opname van Kees Pruis uit 1929. Nu begrijpen wij de guitige blik van meneer B. Het lied gaat over een hele dikke vrouw die bij een hele dunne man in bed ligt. Hij wordt bijna geplet en roept dan “Heb medelij Jet…!” Vanmiddag hebben we het gezongen. Grote pret bij meneer B. “Jij neemt alle dekens, o monstervrouw, ik bibber van de kou!”
Voor de liefhebbers: hierbij een link naar het Youtube filmpje >>>
Toen we waren uitgezongen werd mevrouw R. weer teruggebracht naar haar afdeling. “O, breng mij trug naar die ou Transvaal…!” De stemming zat er nog goed in.

Reageren

30 januari: Breaking news!

Door Ada

Op 30 januari 2015

In Cantorij Roden, Kerk & gemeente

De cantorij-repetitie verliep gisteravond in eerste instantie zoals gewoonlijk. Sinds twee weken hebben we een nieuwe alt die links naast mij zit. Die praat ik af en toe even bij over de gang van zaken. Ze moet wel erg wennen aan de drie koorboeken, het gewone liedboek en losse kopieën waar we uit zingen. Welk nummer? Welke bladzijde? De bas die rechts naast mij zit en ik waren al aan het fantaseren over een bijzettafeltje voor ‘de administratie’. Aan het eind van de avond was het in onze gedachten al een winkelwagentje geworden.

Na de koffie zaten we net allemaal weer op onze plek toen de koster binnenkwam met ‘Breaking news’: het NOS-Journaal op Nederland 1 was onderbroken, er was een man met een geweer in de studio en de zender stond op zwart.

Dat klonk niet best. Met de aanslagen in Parijs op Charlie Hebdo nog op mijn netvlies wilde ik me eigenlijk niet voorstellen wat er aan de hand zou kunnen zijn.
Zouden er doden zijn gevallen? Zouden mijn favoriete journaallezers Herman (van der Zandt) en Jeroen (Overbeek) daar ook bij zijn?
Verder was er geen tijd om te piekeren want we moesten een nieuw lied aanleren “Voor kleine mensen is Hij bereikbaar”. Iemand in mijn omgeving wees nog even naar twee dames op de eerste rij in verband met hun geringe lichaamslengte, maar daar ging het lied niet over. Het instuderen ging prima en na een half uur zat het refrein er al vierstemmig in.

Vlak voor het eind van repetitie kwam de koster even weer binnen met deel twee van het ‘Breaking news’; het was allemaal heel goed afgelopen, de indringer was overmeesterd en er waren geen slachtoffers gevallen. Opluchting alom. We kunnen dus gewoon blijven kijken naar Herman en Jeroen. Het journaal wordt gewoon een stuk leuker als zij het presenteren….!

Wat gisteravond opviel aan het nieuws was dat er opeens geen ander nieuws meer was. Eindeloos werd herkauwd wat er gebeurd was en er waren veel nietszeggende interviews met woordvoerders die nog niets konden zeggen.
Het was natuurlijk wél in Hilversum gebeurd. Stiekum denk ik dat als hetzelfde in Maastricht of in Assen was gebeurd dat de media-aandacht dan een stuk minder zou zijn geweest.

Vandaag constateerde een collega dat ‘de Mol’ niet was uitgezonden.
Vanavond gaat dat alsnog gebeuren en kunnen we daar weer van genieten.
En genieten van het feit dát het wordt uitgezonden.
Je moet er toch niet aan denken wat er ook had kunnen gebeuren.

Reageren

18 januari: Water & Wijn

Door Ada

Op 18 januari 2015

In Cantorij Roden, Kerk & gemeente

Zondag vandaag. De cantorij werkte vanmorgen mee aan de kerkdienst in de Catharinakerk. Daar zijn we een groot deel van de ochtend zoet mee. Half 8 wekker, half 9 verzamelen en inzingen, 9 uur koffie, (breipatroon besproken) half 10 aanvang van de viering. ‘ De bruiloft te Kana’ (lezen: zie >>> voor dit gedeelte uit de basisbijbel) was vanmorgen het onderwerp: Jezus verandert water in wijn. Wij zongen o.a. het lied ‘Wij willen de bruiloftsgasten zijn’. (zie 9 januari). Het lied ging vanmorgen helemaal goed!

Midden onder de preek werd een gemeentelid onwel. De koster belde een ambulance en andere omstanders legden haar op een rij stoelen en er werd een flesje water gebracht. Gelukkig kwam ze na een minuut of vijf weer bij en kon ze zelf naar de ambulance lopen.

Maar dan ben je echt even uit het verhaal ….. waar ging het ook maar weer over? O ja. De wijn was op. De dominee deed een manmoedige poging om de draad weer op te pakken, maar gaf na twee zinnen toe dat dat niet echt meer wilde lukken. Hij sloot af met de essentie van zijn verhaal: Jezus veranderde water in wijn, maar de dienaren zorgden dat er water in de kruiken kwam. Wij als dienaren hoeven dus geen wonderen te verrichten, we hoeven alleen maar te zorgen dat er voldoende water voorhanden is: omzien naar elkaar, luisterende oren bieden en je handen laten wapperen.

Aan het eind van de viering kwam de koster even zeggen dat mevrouw S. niet naar het ziekenhuis was gegaan, maar dat ze gewoon naar huis mocht.

Na afloop zei iemand daarover: “Die kan dus vandaag gewoon een glaasje wijn drinken. Want we moeten het leven ook vooral vieren!”

Vanmiddag was er een nieuwjaarsbijeenkomst voor leden van de wijk Noord van onze PKN-gemeente. En blijft het in de kerk vaak bij één slokje wijn, vanmiddag dronken we een heel glas.
Twee zelfs.
Op het leven!

Reageren

12 januari: Indrukwekkend: breekbaar en toch krachtig!

Door Ada

Op 12 januari 2015

In Kerk & gemeente

Gisteravond ging ik naar een viering in de Catharinakerk van onze PKN-gemeente Roden-Roderwolde. Het thema was: jij bent waardevol. Aan deze viering werd meegewerkt door Marieke van Lingen. Zij zong een aantal liederen en ze begeleidde zichzelf op gitaar. Ademloos heb ik zitten luisteren: wat een mooie stem. Breekbaar en toch krachtig.
Marieke had zelf gedichten geschreven en die op muziek gezet. De aanleiding daarvoor was haar bezoek aan Rwanda vorig jaar. Zij was te gast bij Mwana Ukundwa, een partnerorganisatie van Kerk in Actie, die kinderen en jongeren in de Rwandese samenleving een kans geeft om zichzelf te ontwikkelen. Haar gastmoeder in Rwanda was Solange, die Marieke recht in het hart raakte. Solange verloor als 10-jarig meisje bijna haar hele familie aan de genocide van 1994. Tien jaar lang leefde ze zonder hoop. Tot ze op een dag iemand vergaf. Ze begon weer te leven en lief te hebben. Dankzij de kracht die ze vond in haar geloof, kon zij uiteindelijk iedereen die haar onrecht gedaan had vergeven. Solange’s liefde en kracht inspireerden Marieke om muziek te schrijven. Ze heeft 10 liedjes op een CD gezet. De opbrengst daarvan komt volledig ten goede aan Mwana Ukundwa >>>. Met deze liedjes wil Marieke ook Solange’s levenshouding onder de aandacht brengen: “Wij zijn waardevol en wij zijn één.”
Na de afgelopen week met de afschuwelijke aanslagen in Parijs deed deze dienst de balans weer even de andere kant op slaan.

Voor wie het heeft gemist: de viering is in zijn geheel terug te beluisteren via Kerkomroep >>>. Daar vul je als plaatsnaam Roden in en kies je voor ‘Catharinakerk’ en dan op 11-01-2015, 18:43 uur.

Marieke heeft ook twee liedjes van de CD op You Tube gezet , klik hier >>>> om “Geloof’ te beluisteren, één van de liedjes van haar CD ‘Verbonden door liefde’.

Reageren

17 december: Kerstfeest ‘oude stijl’

Door Ada

Op 17 december 2014

In Kerk & gemeente, Muziek

In deze periode zijn Gerard en ik vaak druk met zingen.
Gisteravond hebben we samen gezongen op een kerstviering van de vrouwenvereniging CPB in Bakkeveen. Zulke avonden verlopen altijd volgens een vast stramien. Er is een ‘liturgie’, er worden kaarsen aangestoken, teksten voorgelezen en liederen gezongen. Verder is er in de pauze koffie met een kerstkrans en na de pauze een vrij verhaal. Waar we ook zingen (Joure, Emmer-Compascuum, Zuidwolde): het is kennelijk een vaststaand ritueel.
Wij zijn op zo’n avond vaak ter opluistering van het geheel en wij proberen dan ook van toegevoegde waarde te zijn. We zingen liederen van Elly & Rikkert, uit het Liedboek van de Kerken, uit de Evangelische liedbundel en Johannes de Heer. Een mix van oud en nieuw.
Het is altijd ontroerend om te zien hoe de mensen reageren. Soms wordt er een traantje weggepinkt, soms wordt er uit volle borst meegezongen. Oude liederen, zoals “O kindeke klein” worden in de moderne vieringen in onze kerken niet meer gezongen. “Die kunnen eigenlijk niet meer” wordt er dan gezegd.
Maar ze kunnen nog best. Het is vertrouwd en het brengt even iets terug van vroeger.
Niks mis mee.
In Bakkeveen was het weer fijn gisteravond.
En vanavond zong ik met een drie andere zangers uit onze PKN-gemeente op de kerstviering van verzorgingshuis ‘de Noorderkroon’ in Roden. Tweestemmig onder begeleiding van mijn gitaar.
We lezen in onze gemeente al een paar jaar uit de nieuwe bijbelvertaling, maar vanavond klonken de oude woorden weer: “En het geschiedde in die dagen dat er een bevel uitging vanwege keizer Augustus…..”
Het zingen van de ‘gemeente’ laat te wensen over: het zijn immers bijna allemaal oude stemmen.
Maar het zit hem niet in perfecte en vlekkeloze uitvoering van kerstliederen.
Het gaat om het samen beleven van het zingen, het luisteren naar de lezingen, de meditatie: voor mij zijn het de mooiste kerstfeesten.

Reageren