Categorie: Alledag Pagina 190 van 265

14 december: Beetje reclame mag best…..

Door Ada

Op 14 december 2017

Deze website gebruik ik eigenlijk nooit voor commerciële doeleinden of reclame, maar vandaag maak ik een kleine uitzondering.
A.s. zondag om 19.00 uur is de eerste “Waai binnen”-viering in Op de Helte.

Dit staat er over deze bijzondere viering op de website van onze PKN-gemeente:
We laten ons inspireren door het lied van Ramses Shaffy: Zing –Vecht- Huil- Bid- Lach- Werk en Bewonder.
Die woorden hebben we gevuld met verhalen en nummers uit de Top2000.
Carlijn en haar band, Hijack, (zie >>> voor hun website) zingt voor ons enkele nummers en Arjan bespeelt de piano als wij samen zingen.
Een muzikaal moment om elkaar te ontmoeten, te horen en te zien.

Onze jongste dochter Carlijn zingt dus zondagavond in de ‘Waai binnen’-viering.
Gerard gaat zondagmiddag met InBetween zingen op de Kerstmarkt in Leek van 15.15 tot 15.35 uur en een uur later nog een keer van 16.15 tot 16.35 uur.
En Aaltje?
Die gaat zondagmorgen uitslapen, zondagmiddag kerstkaarten schrijven en zondag einde middag soep koken voor de bandleden van Hijack.
Daarna waaien we allemaal binnen in Op de Helte: inloop vanaf 18.30 uur!

Reageren

12 december: Brainstormen in het Frans.

Door Ada

Op 12 december 2017

In Alledag

Vorige week, dinsdagavond 5 december, was de laatste Franse les van dit seizoen.
“Dan willen we geen huiswerk meer!” riepen we aan het eind van de vorige les.
Maar onze juf vond dat we nog wel ‘iets’ aan Frans moesten doen.
We kwamen tot een compromis.
In een grijs verleden had ik eens een les voorbereid met als onderwerp het lied Dreyfus van Yves Duteil.
Even wat informatie over het lied: De Dreyfus-affaire was een gerechtelijk schandaal dat rond 1900 grote gevolgen had in de Franse politiek. Het draaide om de onterechte veroordeling van de Joods-Franse officier Alfred Dreyfus (1859-1935).
Dreyfus werd er valselijk van beschuldigd een spion voor Duitsland te zijn. De doorslaggevende rol in de openbaarmaking van het schandaal werd gespeeld door de schrijver Emile Zola. (meer info: zie Wikipedia >>>)
In de tekst van het lied had ik puntjes gezet; tijdens het beluisteren van het lied moesten de ontbrekende woorden worden ingevuld.
Het was een schrijnend voorbeeld van ‘goed idee, doen we niet’, ik had de les nooit ten uitvoer kunnen brengen. Het was in de vaagheid blijven hangen.

Dinsdagavond deden we de les alsnog. Iedereen was al in de vakantiestemming en we vonden het allemaal erg moeilijk. Maar we kwamen er toch wel uit. Drie keer hebben we met elkaar het lied beluisterd, toen was helemaal duidelijk wat Yves Duteil zong.
Ook benieuwd naar het lied met de tekst? Klik hier >>> voor een YouTube-filmpje met de tekst in beeld.

De laatste les van dit jaar al weer. We schonken een glaasje wijn/fris in, genoten van de verschillende meegebrachte hapjes en deden een spel. “Moet wel iets met Frans zijn” hadden we van te voren gezegd. In mijn tas zat een Frans kwartetspel, maar daar zijn we niet eens aan toegekomen. Greetje had een nieuw spel meegenomen: Brainstorm. Kaartjes met allerlei afbeeldingen die gecombineerd moesten worden, met redenen omkleed. En Français.
Tranen en regen bijvoorbeeld: allebei druppels.
Varken en koe: boederijdieren.
Soms was een combinatie discutabel, maar daar trok niemand zich iets van aan. Wie heeft gewonnen weten we ook niet. Op een gegeven moment waren de kaartjes op. Maar de wijn nog niet! Het was al laat toen we de nieuwe datum voor januari in onze agenda’s zetten en elkaar “goede dagen” toewensten. Tot in het nieuwe jaar!

Reageren

11 december: Canada 15 – Kerst in de zomer.

Door Ada

Op 11 december 2017

In Alledag

Sinterklaas is al terug in Spanje en Nederland wordt weer in kerstsfeer gebracht.
In de landen om ons heen begint eind oktober de kerstvoorpret al, maar toen we afgelopen jaar in Canada waren ontdekten we midden in de zomer al een winkel met alleen maar kerstspullen!

Op 16 juni van dit jaar liepen Gerard en ik met zwager Jan en schoonzus Lammie in de Canadese stad Quebec. Het was de tweede dag van ons verblijf daar en in tegenstelling tot de eerste dag (die zonnig en warm was) was het druilerig weer. Beetje nevelig, graad of 15.
Er waren nog wat dingen in de stad die we graag wilden doen: naar de markthallen in de oude haven, Gerard zocht nog naar een T-shirtje met Canada er op en ik wilde nog een kaarsje aansteken in de kathedraal Notre Dame.

Naast de kerk was een bijzonder winkeltje: la boutique de Noël / the Christmas shop. Toen we naar binnen liepen zong Michael Bublé ‘walking in the winterwonderland’.
Eenmaal binnen ben je een half jaar verder in de tijd; of een half jaar terug…….
Kerstbomen, kerstverlichting, kerstkaarten, kerstversiering, kerstballen met 2017 er op, elanden, kabouters, je kunt het zo gek niet bedenken of het is er.
Inmiddels zong Jim Reeves ‘Silver bells’.

Bovenin was een hoekje ‘opruiming 50%’; als echte Nederlanders gingen we daar natuurlijk even kijken.
Daar lagen alle spullen waar 2016 op stond.
We hebben ons vergaapt aan de Canadese Kerst-kitsch, samen met de in Quebec alom aanwezige Japanners, Chinezen en andere buitenlanders.
Kerst is universeel.
Op de foto links zien we mijn nuchtere zwager Jan. Hij drukt in lichaamstaal de volgende zin uit: “Wat doe ik hier…..”

Na een kwartiertje stonden we weer met onze paraplu’s in de motregen.
Met Frosty the snowman nog in onze oren .
Best gek op 16 juni.

Reageren

10 december: Het hef nog nooit zo donker west…..

Door Ada

Op 10 december 2017

In Kerk & gemeente

Vanmorgen zat ik in de kerk in Roderwolde en voelde me een beetje als mijn opa Vrieswijk. In mijn jeugd gingen we regelmatig een weekend naar Klazienaveen waar mijn grootouders woonden en mijn opa wilde dan op zondagmorgen graag naar een kerk in de buurt (Zwartemeer of zo) om een bepaalde dominee te horen. “Mien Va reist weer een dominee achternao” zei mijn vader dan.

Vanmorgen ging ik naar Roderwolde om Theo van Beijeren te horen. Maar dat was niet de enige reden: de Cantorij Roden werkte mee aan de viering!
Daar zat ik dan in het publiek.
De meeste muziek had ik zo mee kunnen zingen en ik zag de mij zo vertrouwde Joop en Jaap (waar ik altijd voor stond) op de achterste rij staan; och man, wat kriebelt het dan. Maar tussen droom en daad staan in dit geval dan wel geen wetten in de weg, maar wel praktische bezwaren.

Het is vandaag de tweede zondag van Advent, twee kaarsen werden aangestoken. We hoorden de overbekende lezing uit Jesaja 40 en we lazen over de roepende in de woestijn: Johannes de Doper. De predikant legde uit dat Jesaja een nieuwe tijd aankondigde met de bekende woorden “Troost, troost mijn volk”; het volk mocht vanuit de Babylonische ballingschap terugkeren naar hun eigen land. Ook Johannes kondigde een nieuwe tijd aan: de komst van de Messias. Daarbij moest de dominee denken aan het lied Het hef nog nooit, nog nooit zo donker west’ van Ede Staal.

De plaats waar Johannes doopte staat omschreven als ‘ Bethanië over de Jordaan’. Huis der armen betekent dat. “Laat Advent dan van daaruit gebeuren” vond de voorganger “bijvoorbeeld bij de voedselbank of bij al die plekken waar mensen troost en een helpende hand nodig hebben.”

Gerard ging vanmorgen naar de viering in Op de Helte.
Gisteravond na het weerbericht wist ik nog niet zeker of ik wel naar Roderwolde zou moeten gaan, maar wat ben ik blij dat ik gegaan ben!
Ondanks alle mooie muziek van de cantorij in de viering ging ik naar huis met Ede Staal in mijn hoofd.
Luister via deze link>>> ook eens naar het prachtige lied.

Reageren

9 december: Diepvries schoon.

Door Ada

Op 9 december 2017

In Alledag

Iedereen met een diepvries snapt dat ‘diepvries schoon’ vandaag de waarde van mijn dag bepaalt.

Het is zo’n klusje dat af en toe moet gebeuren (omdat de laden niet meer dicht willen van de ijsafzetting), maar wat is het een gedoe.
Zodra het overdag buiten zo koud is dat ik de laden met inhoud even buiten kan laten staan zet ik de schouders er onder.
Stekker uit het stopcontact, 3 bakken met heet water in de lege kast en laten dooien.

Tijdens het koffiedrinken horen we iets vallen. Gerard kijkt verstoord op van z’n krantje en zegt: “Wasda?”
“Brokken ijs die naar beneden vallen.”
‘Oh.”
Verder met het Dagblad.
Na de koffie haal ik al het ijs uit de kast, maak hem helemaal droog en daarna haal ik één voor één de laden naar binnen, zoek uit wat er in zit, maak de laden schoon en zet ze gevuld weer in de diepvries.

Ik vond appeltaart. Lekker! Vanavond bij de koffie.
Verder bonen. Veel bonen. En rode bieten.
Vier aangebroken pakjes bladerdeeg.
Doosjes die veel ruimte innemen met één ijsje of één kroket erin.
Ineens heb je dan weer heel veel ruimte!

Heerlijk. Dat je dan zo’n stomme klus weer geklaard hebt.
De voldoening van die lege laden die gemakkelijk openschuiven omdat al het ijs weer weg is.

Vanmiddag ga ik de kerstboom optuigen.
En na de kerstmarkt in Roden even bij de Jumbo langs voor verse slagroom.
Vanavond immers appeltaart!

Reageren

8 december: Wees geen Smombie!

Door Ada

Op 8 december 2017

In Alledag

Gisteravond keken we rond 23.00 uur naar RTL Late Night met Umberto Tan.
Meestal is dat niet zo’n hoogtepunt in mijn dag dat ik daar een ‘waardevol’ blog aan wijd, maar gisteravond werd ik geraakt.
Het onderwerp was ‘Smartphone-gebruik in het verkeer’.

Aan tafel zat Michael Kulkens, de vader van Tommy-boy, een jongen die op 13-jarige leeftijd verongelukte. Hij zat verdiept in zijn telefoon op de fiets en werd geschept door een auto.
De vader vertelde over het afschuwelijke moment dat de politie aanbelde om te vertellen dat zijn zoon werd gereanimeerd en dat hij in een ambulance op weg was naar het ziekenhuis.
Hij is naar aanleiding van het ongeluk en de dood van zijn zoon begonnen met aandacht vragen voor de gevaren van gebruik van de smartphone in het verkeer.
(zie stichting TButterfly >>>) Hij gaat nu bij scholen langs om te vertellen over de gevolgen van telefoongebruik in het verkeer en hij spreekt ook ouders aan op hun gedrag.
Want: hoe kun je je kind verbieden om op de fiets op de telefoon te kijken als je zelf achter het stuur van je auto app’jes zit te versturen?

Gisteravond wees hij ons op de campagne ‘Wees geen Smombie!”
Smombie is een samenvoeging van de woorden Smartphone en Zombie.
De boodschap is duidelijk: DOE HET NIET!
DOE HET ECHT NOOIT!
Het is levensgevaarlijk.
Je ziet het toch om je heen gebeuren: iemand die voor je rijdt slingert een beetje en gaat steeds langzamer rijden. Dan hou ik al afstand……
Er gebeuren veel te veel ongelukken door telefoongebruik in het verkeer.

De vader hoopt met zijn actie te bereiken dat mensen zich bewust worden van hun gedrag.
Door het woord ‘Smombie’ te gebruiken wil hij het ‘BOB-effect’ bereiken: iedereen kent de gevaren van alcohol in het verkeer en ‘de Bob’ is helemaal ingesleten in ons taalgebruik.

Toen ik een nieuwe telefoon kreeg was ik in het begin ook steeds afgeleid; je bent toch nieuwsgierig…..
Wie heeft er ge-appt? Heb ik een mail? Bij ieder geluidje pakte ik mijn telefoon.
Dat beviel me helemaal niet.
Inmiddels heb ik het apparaat permanent op de ‘niet storen’-functie staan.
Hij maakt zelfs geen geluid als ik gebeld wordt. Hij ‘belt’ pas als hetzelfde nummer twee keer binnen het kwartier belt.
Mis ik iets?
Nee.

Ik kan zien dat iemand heeft gebeld, die bel ik terug op een moment dat hij het mij uitkomt.
App’jes en mailtjes lees ik als ik tijd heb en dat is nog best vaak.
In de auto en op de fiets zit mijn telefoon altijd in mijn broekzak en Gerard en de kinderen weten: als mama onderweg is, is ze niet bereikbaar.

De actie ‘Wees geen Smombie’ ondersteun ik van harte.
DOE HET NIET!
DOE HET ECHT NOOIT!
Je wilt toch niet dat iemand naar je roept; “Hé! Smombie!”
Of dat de politie bij jou thuis moet aanbellen…….

Reageren

7 december: Een zwak voor kerstlichtjes.

Door Ada

Op 7 december 2017

In Alledag

Al sinds mijn kindertijd heb ik een zwak voor kerstlichtjes.
Om me heen zag ik gisteren de eerste lampjes al weer pinkelen.
Gistermorgen was ik al heel vroeg bij mijn kantoor omdat ik de files probeer te omzeilen.
In de frisse ochtenduren maakte ik voor acht uur een kleine wandeling en genoot ik van de schepen in het kanaal die hun masten met lichtsnoeren hadden versierd.
Voor het tehuis waar ik werk stond een kerstboom met gekleurde lampjes en in de huiskamers hingen de kerststerren voor het raam.
Maar kerstsfeer bestaat niet alleen uit lichtjes: toen ik gisteren na het werk door de gang liep naar de buitendeur klonk vanaf de gang koorgezang; het senioren-koor van het huis was al weer druk aan het oefenen met ‘Komt allen tezamen’.

Er was geen jaar waarin wij niet zongen met kerst. Met de cantorij, met Gerard, met de kinderen, alleen of met een ensemble: altijd luisterden wij wel ergens een kerstfeest op.
Dit jaar staat er geen enkele ‘medewerking’ in mijn agenda.
We konden ook niets afspreken, want we hadden in augustus/september nog geen idee hoe het met mijn moeder zou gaan.
In Gerards agenda staat nog wel een kerstoptreden: InBetween geeft binnenkort een kerstconcert.
Zin om te komen luisteren?
Het concert vindt plaats op woensdag 20 december, 20.00 uur in het Witte Kerkje op De Dam in Leek.

December staat dus vooral in het teken van rust, bezinning en ‘uitvieren’.
Het voelt goed, er hoeft even helemaal niks met de gitaar.
Dit jaar hou ik het bij ‘luisteren naar’ en ‘genieten van’.
Gisteravond zette ik het bestand met ‘verzamelde kerstmuziek’ op, het komende weekend haalt Gerard een kerstboom op en ga ik het huis alvast een beetje versieren.
Op mijn werk staat sinds gistermorgen een mini boompje op mijn bureau.
Met lampjes.
Ik heb nou eenmaal een zwak voor kerstlichtjes.

Reageren

6 december: Nederlands, maar dan anders (3)

Door Ada

Op 6 december 2017

In Alledag

In de serie ‘Nederlands maar dan anders’ vandaag al weer deel 3: er viel weer genoeg te glimlachen om hoe onze taal wordt gebezigd en hoe spreekwoorden worden verdraaid.

Taal is communicatie en soms is dat moeilijker dan je zou denken.
Toen mijn moeder werd ontslagen uit revalidatiecentrum “de Boshof” zei de verpleegkundige toen we nog op haar kamer waren: “U moet het originele formulier voor het bloedprikken meenemen naar uw moeders huis, vraag bij de balie straks bij het uitschrijven maar even naar het originele formulier van Certe”.
Bij de balie aangekomen vroeg ik dus naar het formulier van Certe voor mevrouw Vrieswijk.
De mevrouw achter het glas had geen idee wat ik bedoelde.
De hele uitschrijverij was al stroef verlopen en had veel extra tijd gekost.
In Smilde hadden we over een half uur alweer een afspraak met Icare en mijn geduld was op. “Ik zet mijn moeder hier nu op bank, ik haal de auto op en als ik terug ben ga ik met haar naar Smilde, formulier of geen formulier” en ik beende weg.
Toen ik terugkwam zat de baliemevrouw naast mijn moeder op het bankje met het formulier in haar hand.
“Hier is het originele formulier hoor! Ik wist niet wat u bedoelde; wij noemen dat altijd ‘het prik-brieffie’.

In de media komt er ook van alles voorbij.
Hennie Huisman krijgt zijn eigen museum in Hoogeveen. Hij is te gast in het programma van Bert Kranenbarg op radio 5, die hem vraagt waarom het museum niet in zijn eigen geboorteplaats Zaandam komt. Hennie zei: “Een professor is nooit geliefd in zijn vaderstad.”

Bert van Leeuwen presenteert in oktober de Nationale Bijbelquiz.
Hij maant de deelnemers om bij de les te blijven: “Je moet wel op je qui vive letten!”

Zaterdagmorgen 2 december was er brand in de binnenstad van Zwolle.
De nieuwslezer vertelde dat er zes appartementen waren geëvacueerd.
Sohee! Met bewoners en al?

Van Carlijn kreeg ik deze door. Gehoord op TV: “Toen zakte de moed wel onder mijn schoenen weg.”

In een gesprek vertelde een familielid: “Onze vakantie is in het vaarwater gevallen!”

Schoonzoon Cees wist niet helemaal het goede woord voor stijltang.
Hij noemde het een sluikmaker. Dan weet je wel gelijk wat er bedoeld wordt; taal is communicatie per slot van rekening.

Frea heeft na 6 jaar Engeland soms wat moeite met bepaalde begrippen.
“Dat was nog helemaal bevrozen……”

Deel 2 en 1 uit deze serie nog eens lezen?
Klik hier voor deel 2 >>>, onder aan dat blog staat een link naar deel 1.

Reageren

4 december: Geloven is geen standpunt.

Door Ada

Op 4 december 2017

In Kerk & gemeente

Gistermorgen maakten we in de PKN-viering in de Catharinakerk kennis met David; de eerste figuur in een rij van bijbelse personen die we in het Adventsproject van dit jaar voorbij zien komen.
We zagen hem in verschillende hoedanigheden: herdersjongen, vechter (tegen Goliath), vriend (van Jonathan), versierder (van o.a. Batseba) en als koning van Israël.
Verder zagen we hem nog als ‘singer-songwriter’ en als de eerste muziek – therapeut in de geschiedenis (met zijn harp bij de driftige Saul).

Volgens de voorganger schreef en zong David zijn eigen Arbeidsvitaminen. De kinderen hadden geen idee wat dat was. “Dat was vroeger een radioprogramma!” vertelde hij toen. Dit leverde nogal wat rumoer op in de kerk, want alle Radio 5 luisteraars luisteren nog elke morgen van 10.00 – 12.00 uur naar de Arbeidsvitaminen, gepresenteerd door Hans Schiffers. Dominee Elbert hoort al lang bij de doelgroep van Radio 5, maar is kennelijk geen fan. Iemand die nog niet bij doelgroep hoorde riep: “We hebben tegenwoordig toch Spotify!”

David – Michelangelo

Het levensverhaal van David is een successtory: van herdersjongen tot koning!
Maar hij is qua levenswandel natuurlijk niet onbesproken.
“Hij bewandelde de smalle weg, maar nam als het hem uit kwam ook heel graag de brede weg.” zei de dominee hierover.
David was net als wij ook maar gewoon een mens.
En zo kom ik bij de titel van dit blog, het was één van de zinnen uit de overdenking die me bijbleven.
Geloven is geen standpunt, het is een beweging, een leerweg. De bijbel staat vol met leer-verhalen. We leren van anderen en we leren van onszelf. David laat ons zien dat ons hele leven een leerweg is en dat God op die weg naast ons staat. Leef, doe wat je hart je ingeeft en wat op je pad komt, haal het beste uit jezelf, maak fouten, maar doe daarbij ook heel veel goede dingen!

Als rode draad in deze viering fungeerde Psalm 25, een lied geschreven door David. We zongen enkele coupletten en de lezing was uit de Naardense vertaling vanuit de oorspronkelijke Hebreeuwse en Griekse grondtekst van het Oude Testament. Met mijn liedboek opengeslagen bij Psalm 25 luisterde ik naar de lezing en vergeleek zo de ‘berijmde’ tekst met de oorspronkelijke bewoordingen.
Mooi.
(Na afloop van de viering kreeg ik de tekst van de vertaling, klik hier Psalm 25 Naardense vertaling – Pieter Oussoren voor een PDF.
Leg je liedboek er eens naast met diezelfde psalm en vergelijk de zinnen. Jaren hebben we de coupletten van Psalm 25 gezongen; met deze oorspronkelijke tekst ernaast wordt je even weer bepaald bij wat David heeft geschreven.)

Aan het eind van de ochtend praatten Gerard en ik nog even na over de viering.
David had het niet gemakkelijk in zijn leven.
Gerard zei met de koffie treffend: “Soms heb je snelweg, soms heb je een modderpad”.

Reageren

1 december: Wat is nou geluk?

Door Ada

Op 1 december 2017

In Alledag

Afgelopen zondag schreef ik over de tentoonstelling in anatomisch museum Body Worlds in Amsterdam. Naast de fascinerende details van het menselijk lichaam was er aandacht voor geluk in een mensenleven. Dat vond ik minstens zo leerzaam als de anatomie.

De tentoonstelling heet The Happiness Project: ‘De geheimen van het geluk en de effecten op het lichaam.’
De zoektocht naar geluk en liefde domineert onze levens, maar wat bepaalt of we gelukkig zijn? Tijdens de wandeling door het gebouw ga je op zoek naar wat ons gelukkig maakt en wat het effect hiervan is op onze gezondheid.

Geluk is niet voor iedereen hetzelfde.
Het hangt heel erg af van je eigen instelling en je eigen verwachtingen.
Er waren op de tentoonstelling in Amsterdam nogal wat quote’s die me opvielen en die me aan het denken zetten. Hieronder een paar voorbeelden.

Het geheim van succes.
Veel mensen jagen succes na omdat ze denken dat ze daar gelukkig van worden,
maar onderzoek wijst op het tegenovergestelde: geluk draagt bij aan succes, niet andersom. Wanneer we positief zijn is ons brein gemotiveerder, geconcentreerder, creatiever, energieker, weerbaarder en productiever.

Lachen is gezond.
Lachen veroorzaakt gezonde, fysieke veranderingen in ons lichaam.
Humor en gelach versterken het immuunsysteem, geven energie, verminderen pijn en beschermen ons tegen de nadelige gevolgen van stress.
En de kers op de taart: dit onbetaalbare medicijn is leuk, gratis en zonder bijsluiter.

Ontroering
Als we worden ontroerd door mooie muziek worden dezelfde gebieden geactiveerd als wanneer we iets doen waar we erg van genieten de hartslag en ademhaling veranderen er stroomt meer bloed door de delen van de hersenen die verband houden met beloning motivatie en opwinding.

Materiële wereld.
In onze moderne wereld omringen we onszelf met allerlei materiële bezittingen.
Maar die maken ons niet gelukkiger. Ons geluk wordt beïnvloed door onze keuzes, onze innerlijke houding, onze benadering van relaties, onze persoonlijke waarden en de mate waarin we ons bestaan als zinvol ervaren.

Dankbaar zijn.
Een belangrijke factor voor geluk is dankbaarheid.
Uit onderzoek blijkt dat mensen die hun gevoelens van dankbaarheid aan anderen kunnen uiten zélf gelukkiger worden.

Veel stof om over na te denken.
Conny Vandenbos zong het al een aantal jaren geleden::
‘Wat is nou geluk? Of is het maar een woordje?
De ene zingt alleen, de ander in een koortje.
Maar iedereen probeert op zijn manier, te leven met plezier.’

In het voorjaar schreef ik ook al eens een blog over geluk.
Lezen? Klik hier Sommige mensen >>>

Reageren