Wat bepaalt de waarde van je dag?
Door dit dagelijkse blog denk ik daar best vaak over na; de vraag zou zo op een theezakje kunnen.
Gisteren was het een beeld dat bleef hangen uit de aflevering van ‘Hier zijn de Van Rossums’.
De familie was in Nijmegen en vroeg aandacht voor een monument: een bronzen schommel.
Het beeld werd geplaatst op de locatie waar destijds de Montessorischool was gevestigd en waar 24 kinderen en 8 zusters om het leven kwamen bij een bombardement door de geallieerden.
Hierbij een link naar meer informatie over dit bombardement in 1944 op de website van Nijmegen.
De column van Lohues waar ik gisteren al naar linkte benadrukte ook nog weer de waanzin van oorlog en gistermorgen in de viering vanuit de Catharinakerk vroeg voorganger Marieke Pranger aandacht voor de situatie in Israël. Ze zei: ‘Waar strijdende partijen elkaar naar het leven staan is het zaak om verbinding te zoeken; dat begint met vertrouwen. Met elkaar in gesprek gaan en stukje bij beetje het vertrouwen herstellen.’
De strijd tussen de Israeli’s en de Palestijnen is veel te complex om vanaf de zijlijn goede adviezen te geven.
Maar net als bij die schommel in Nijmegen blijven op mijn netvlies de kinderen in dat gebied staan: niet begrijpend dat hun huis zomaar weg is en met vragende ogen kijkend naar de chaos om zich heen.
Op een oud affiche van Loesje las ik ooit: ‘De beste manier om slachtoffers te herdenken is nooit meer een nieuwe oorlog beginnen.’
Het is een illusie om te denken dat de mensheid ooit in vrede met elkaar zal leven.
Deze week kreeg ik op het verhaal over Jan Pieterszoon Coen in mijn mailbox een reactie van een vaste lezer:
Het blog van 10 mei over Hoorn brachten bij mij herinneringen boven aan een speech die ik bij de bruiloft van één van onze kinderen heb gehouden.
Daar haalde ik een citaat aan van de theoloog – filosoof Reinhold Niebuhr.
Die schreef: ‘De bekwaamheid van de mens voor gerechtigheid maakt de democratie mogelijk, maar de neiging van de mens tot ongerechtigheid maakt de democratie noodzakelijk.’
Ik besloot toen met een wens gebaseerd op een gebed wat ook toegeschreven wordt aan deze theoloog: ‘We wensen jullie de kracht en de kalmte toe om te aanvaarden wat je niet kan veranderen, kracht en moed om aan te pakken wat je wel kan veranderen en de wijsheid om tussen deze twee dingen het onderscheid te zien’.
Heel prille democratie in de Nederlanden van toen en barbaarse wreedheid in Indië.
Opmerkelijk.
De inhoud van dit blog spookt al een paar dagen in mijn hoofd.
Je kunt het amper betitelen als ‘waardevol’, maar zinvol is het in mijn geval wel.
Gistermorgen werd er gebeden voor de onderhandelaars die proberen de Israëli’s en Palestijnen in ieder geval tot een wapenstilstand te brengen.
Ghandi zei het al: “Er is geen weg naar vrede. Vrede is de weg.”
Dat begint met liefde.
Het beste bewijs van liefde is vertrouwen.
