een alternatief voor 'de waan van de dag'

Categorie: Streektaol Pagina 9 van 16

6 febrewaori: Wat moet ik mij daorbij veurstellen?

Zo nou en dan mag ik een aomnd verzörgen veur een karke in het Noorden met Daniël Lohues as underwarp; gusteraomnd was ik zodoende in Slien.
Daor huufden dielnemers zöch niet veur op te geven, dus dan wee’j nooit hoeveul meinsn d’r komt. Ik haar vieftig programmaboekies metnummen;  “as die allemaole komt dan wordt ’t al wat” zee de organisatie.
Het weur inderdaod wat.
Ien van de dielnemers vertelde mij nao ofloop dat hij van te veuren dacht haar: “Een aomnd over Lohues? Wat moet ik mij daor bij veurstellen?” Dat lat zöch ok wat lastig uutleggen; d’r komt veul verschillende aspecten van de artiest Lohues veurbij en daorbij is d’r ok nou en dan interactie met de zaal.

De liederen van Lohues doet wat met meinsn.
In de pauze kwam iene naor mij toe die ontroerd vertelde dat hij de tekst van ‘Elk mens die hef zich en kruus te dragen’ veur haar lezen op de begrafenis van een vriend die psychiatrisch patiënt was. “Die zien kruus was echt van lood” en hij vertelde hoe moeilijk het west was dat ze dat kruus niet van hum hadden kunnen overnemen.
Aanderen vertelden in de onderlinge taovelgesprekken over het gevecht da’j sums wekelijks met pubers moet voeren um ze hen de karke te kriegen of over wat meziek met je döt. Vandage mailde nog een mevrouw die d’r ok was gusteraomnd over hoe belangriek de CD ‘Aosem’ veur heur en heur overleden man west is.

Veur de miesten die gisteraomnd aanwezig waren was Daniel Lohues een bekend artiest.
D’r waren ok best veul die al ies naor een veurstelling van hum west waren en as ik daor soms een kleine anekdote over vertelde, dan zag en heurde ik de herkenning in de zaal, wat de sfeer beslist ten goede kwam.

Ien van de underdielen van zu’n aomnd is het ‘Moordlied’.
Moordliederen waren tot het begun van de twintigste eeuw liederen waorin geruchtmakende moorden  of dramatische gebeurtenissen bezungen weuden deur straotzangers die langs dörpen en steden trökken.
Lohues maakte zu’n lied over een moord op een drugsbaos in Emmen; het verhaal speult in oonze tied.
Toen ik vreug of d’r in de umgeving van Slien ok zu’n moordlied bekend was bleef het stille in de zaal, maor ien vrouw dacht dat d’r een boekie over was, ‘moordliederen in Drenthe of zo’ zee ze. Ze zul thuus nog eem kieken.

Vandage kreeg ik al een mail van heur: ze haar het boekie zölf in de kaste staon en stuurde mij een ofbeelding.
Op internet vun ik een interview met de schriefster van dat boekie. Leuk! Hierbij een link >>> naor een luusterfragment van de VPRO. 
Weer wat leert.
Ik zal ies informeren bij de bibliotheek of ze ’t boekie veur mij reserveren kunt.

An’t einde van de aomnd haar ik het volk graag willen wiezen op de neie theaterveurstelling van Daniël Lohues, maor dinsdag kwam het bericht dat hij um gezondheidsredens zien hele tour of hef moeten zeggen.
Daor maakt wij oons wal zörgen um; lao’w hopen dat het een beetie metvalt.

Meer weten over een ‘Lohues-aomnd’?
Hierbij een link naor een verslag vanuut Hoogeveen>>>, daorop ku’j deurklikken naor eerdere bijienkomsten.

Reageren

14 jannewaori: Tuunhaezen en appelmaechies.

Met de mieste familie en vrienden praot wij gewoon in oonze eigen streektaol, maor sommigen bint daor niet met opgruit, dus dan praot wij gewoon Nederlands.
Zaoterdagaomnd gungen wij een kaortie leggen bij Hans en Bea in Peize die wij ok  al dattig jaor kent, maor waor wij gien Drents met praot. En uutgerekend daor heurden wij een Drents woord dat wij nog nooit heurd hadden.
Tuunhaeze.

Hoe kwamen wij daor nou bij?
Het begunde d’r met dat Gerard vertelde dat wij in mei dit jaor 40 jaor verkering hebt en dat wij daorum een weekendje weg  bespreuken hadden.
“Wij hebben deze week al 51 jaar verkering” vertelde Bea.
Ie hebt altied baos boven baos.
Bea vertelde dat ze nog slim jong was toen ze met Hans thuuskwam.
“Wat vonden je ouders daarvan?”  vreug ik.
“In eerste instantie waren ze niet blij met een ’tuunhaeze’.
Hans was die tuunhaeze, want die zat op de tuunbouwschoele in Frederiksoord, waor Bea destieds woonde. Meer daorover weten? Lees heur bijdrage in rubriek Lezer van de maond.

Tuunhaeze. (Afb. David Mark via Pixabay)

De leerlingen die op die tuunbouwschoele zaten hadden niet zu’n beste naom in die umgeving umdat ze nogal ies de bloemegies buuten zetten. Eigenlijk wel logisch a’j op de tuunbouwschoele zit, maor dit terzijde.
Moar volgens Hans waren dat veural de luu die verder weg kwamen en die in de kost waren bij gastgezinnen in Frederiksoord. Hij kwam zölf uut Möppel en woonde nog bij zien olders thuus en kreeg van die bovengenuumde bloemegies nooit veul met.

Dat het goed kommen is met heur verkering is wal duudelijk, anders hol ie ’t gien vieftig joar met mekaar uut.
Het woord ’tuunhaeze’ hebt wij nog wel eem ontleed met mekaar.
Wij preuten in Hoogersmilde ok met die ‘ae’, van de beroemde bokkewaegen die over de Smilde kwam jaegen en het waeter dat tegen de glaezen klaetert.
Het woord ‘haeze’ hadden wij in de jaoren ’80 an de Vaortweg in Smilde al ies deur buurman Vos in een uutdrukking heuren gebruuken. Hij zag iene lopen die ’t bien breuken haar en zee: “Die vangt gien haezen meer!”
De taol die in Frederiksoord praot wordt is, net as het Smildigers, verwant an het Stellingwarfs, een underdiel van het Nedersaksisch.
Goed om te ontdekken dat Hans & Bea en wij toch gewoon ‘Saksen under mekaar’ bint.

Ze praot het dan wel niet, maor ze kunt het wal verstaon.
Dat bleek ok uut het kovviekoppie dat ik veurzet kreeg.
Want och man, wat ku’j ’t d’r an toe hebben.
An kovvie.
Met een appelmeisje.
Appelwichie.
Appelmaechie in het Smildigers.

Reageren

14 december: Denk an mie.

Vandage een blog in de streektaol met een Twents tintje.
Tiedens oonze körte vekaansie in Ootmarsum beklömmen wij vanzölfs ok de Kupersbarg, wereldberoemd in Twente.
Nou ja, barg….. heuvel.
Bij ’t hoogste punt is een uutkiekpunt inricht met een oriënteringstaofel; dan ku’j opzuuken wat a’j ziet a’j in een bepaolde richting kiekt.

Veurda’j dat uutkiekpunt opklömt is d’r een klein rotstuuntie inricht waor een manshoog beeld stiet van Jezus an ’t kruus.
Dat zie’j wel meer in die umgeving, het is ja een katholiek gebied.

Under zien voeten stiet een tekst:

Goodn dag vriend, 
Waor zal t zoa drok op an?
Doo toch hèènig an.

Ie möt nich vergetten
da k dr ok veur oe bin. 
Bliew geröst efkes stoan
en denk an mie.

Dizze tekst scheut mij deur ’t heufd toen ik ofgelopen weke eem bij de Action naor binnen mus.
D’r stun een onafzienbaore rij bij de kasse en de wichter achter de balie hadden de wangen rood van de stress.
Klanten stunnen met karstballen, karstlochies, karstslingers, karstbomen, kastpakpapier, en karstkedoogies under de arm te wachten tot ze an de beurt waren.
Doo toch hèènig an……en denk an mie.
Want ja, daor is het met karst toch allemaole um begunt?

Reageren

13 november: Eem in ’t Nedersaksisch

Toen ik vrogger as kiend wel ies met mien olders in Duutsland was, verteul mien va altied da’j vlak over grens gewoon joen eigen streektaol kunnen praoten.

Dat deur hij dan ok.
Hij preut vloeiend Duuts, maor hij vun ’t mooier  as ’t in ’t Nedersaksisch kun.
Hij verteul oons daorbij van het Noord Europese Hanseverbond uut de dattiende en vittiende eeuw; het Nedersaksich was toen een taol die praot weur in het hiele handelsgebied van dat verbond.
Netuurlijk ha’j toen ok al verschillende dialecten. In Grunn’n was de tongval wat aans as in de Achterhook en in Oldenburg en Bremen preuten ze aans as in Lübeck en op Rügen, maor het was ien taol en de luu kunnen mekaar goed verstaon.

In de dierentuun in Nordhorn nam ik de proef op de som.
Tegen de vrouw die oons koffie kwam brengen in de harbarg begunde ik het Drents en zij preut in het plat-Duuts terugge.
Maor dat was biezunder!

Netuurlijk mussen wij het er toen ok eem over hebben.
Zij verteul dat Nedersaksisch praoten allent maor kun met luu van de oldere generaties* die de streektaol nog leert hebt.
De jongelui leert het tegenwoordig niet meer. Heur kinder niet en oonze kinder ok niet.
Ie woont in Duutsland en dan praot ie Duuts of ie woont in Nederland en ie praot Nederlands, d’r zit gien grensgebied meer tussenin.
Zunde zunde zunde, daor waren wij ’t wal over iens.
Maor wij kunt het ok niet meer truggedreien.

Hoe dat tegenwoordig giet weur duudelijk deur neef Cor (15).
Hij wol wat kopen in een winkeltie bij een tankstation met körtingsbonnen die as hij bij het toiletbezuuk kregen haar.
Hij prebeerde dat in ’t Duuts uut te leggen an de medewarker bij de balie, maor die begreep hum niet.
“You can try it in Englisch” zee e tegen Cor.
Maor dat was fijn, daor kun Cor zich prima in uutdrukken en ze begrepen mekaar direct. .

Toen wij ’s aomnds an de schnitzel met zwiebeln zaten in Emlichheim kun ik met die mevrouw ok gewoon in de streektaol communiceren.
Cor vun het fascinerend; hij zat d’r met verstaand naor te luusteren.
Zu’n gesprek haar e ja nog nooit heurd.
“Kan ik dat Drents ook nog leren tante Ada?”

Nederlands en Duuts bint limtige taolen en die bint an verandering onderhevig.
Wij wilt het Nedersaksisch ok graag limtig hollen, maor de warkelijkheid vertelt een aander verhaol.

Taol is ja communicatie.
En as de jongste generatie mekaar nou niet begrep in heur eigen taal maor wel in het Engels…….. wat is dan het probleem?

* confronterend um te constateren dat ik daor dus ok bij heur…..

Reageren

18 oktober: De Drent Lohues en Holland Baroque.

O, wat keek ik d’r naor uut: de samenwerking van Daniël Lohues met Holland Baroque.
(zie 29 september: Half april >>>)
Gusteraomnd zat ik met breur Henk, zien jeugdvriend Henk Lucas en mien schoonzussie Ali in de Neie Kolk in Assen. De samenstelling van de groep was eigenlijk een metafoor van wat wij gusteraomnd te zien/heuren kregen. Naoste femilie, kolle kaante en een oale vriend, net zo’n biezundere mengeling as streektaol, popmeziek en klassieke meziek.
Biezunder, maor ok vertrouwd.

Foto: website Daniel Lohues

De aomnd bestun uut:
– bekende liedties van Daniël Lohues in een baroque bewarking
– neie liedties van hum
– bestaonde klassieke muziek
allemaal uutvoerd met oale klassieke instrumenten en Daniël Lohues op het kistörgel.

Gefascineerd heb ik zitten kieken en luusteren.
Wat was dit aans dan wat wij van Lohues gewend bint.
De bekende liedties, die ik allemaol kan dreumen, kwamen hiel aans uut deur de klassieke omliesting. Het lied ‘Holt veur op het vuur’  bijveurbeeld weur een aanstekelijk herberglied; in gedachten zag ik het 17e eeuwse schouwspel veur mij.
Bij ‘Elk mens die hef zich een kruus te dragen’ had een orkestlid opmarkt: “In zu’n lichte en frivole bewarking liekt het niet iens zo zwaor um een kruus te dragen…..’

Lohues vertelde over Bach in zien jeugd. Zien olders draaiden allent maor klassieke muziek en ién van zien favoriete LP’s was een plaat met örgelstukken van Bach.
Vrogger speulde hij ‘Ich ruf zu dir’ met op de accordeon van zien va: zien breur beweug het instrument hen en weer en hij speulde de melodie op het klavier.
Wij kregen dat stuk te heuren uutvoerd deur het orkest en Lohues speulde met op de aole accordeon van zien va.
Kippenvel mensen. Wat mooi. Aaltje heul het weer niet dreug.

Bij het leste stuk van Händel, Andante, miende ik halverwege wat bekends te heuren.
Ik fluusterde tegen Ali: “dat klinkt net as bij Op fietse” en warempel: even later begunde hij ‘Op fietse deur het buulzaand hen…’

Moesstil was het in de zaal as het orkest speulde, al weur d’r netuurlijk tussendeur veur ze klapt.
Maar zo gauw as het leste akkoord klunken haar barstte d’r een oorverdovend applaus lös: klappen, joelen, fluiten, het publiek gaf duudelijk te kennen dat dizze  combinatie heur merakels was bevallen.

Gao ik aans naor een show van Daniël Lohues, dan heb ik daornao de CD om oeverloos naor te luusteren.
Gisteraomd wol ik ook een CD kopen, maor die was d’r niet.
DIE WAS D’R NIET!
Vandage zit ik dit blog te schrieven en ik denk: d’r is al weer zoveel wegzakt uut mien herinnerings; ie kunt niet alles onthollen wa’j op zu’n aomnd ziet en heurt.
Op You Tube bekeek ik een örgeluutvoering van het stuk dat Lohues op de accordeon haar speuld. Ja, dat was het. Maar netuurlijk lange nie  zo mooi als gusteraomnd. Zucht.

Tot slot het ienige minpunt van dit concert: het was veuls te kört.
D’r zat gien pauze in de veurstelling en nao anderhalf uur was ’t klaor.
Veur instrumentalisten die zo hard warken moet is dat lang genog, dat begriep ik ok wal, maor wij waren ’t nog lang niet zat.
En nou maor hopen op een CD!

Op de website van Holland Baroque vun ik een podcast waorin de twee zussen vertelt hoe het warken met Lohues heur bevallen is. Duurt ongeveer een kwartier.
Veur liefhebbers hierbij een link >>> naor die pagina. 

Reageren

21 september: Roonermaark.

Al sinds 2014 schrief ik over de festiviteiten rondum de Rodermarkt in Roden, in goed Drents ‘de Roonermaark’. 
Dit keer een blog daorover in de streektaol.
De Roonermaark is veur het eerst holden in 1727; over een paar jaor kunt wij dus het 300-jaorig jubileum vieren.

Toen wij 1989 in Roden kwamen wonen hadden wij nog nooit van Roonermaark heurd.
In het lest van september 1989 waren wij slim drok met oons neie huus an de Boskamp. Op de zaoterdag veur de verhuuzing (het eerste weekend van oktober) haar ik de kinder bij mien moe parkeerd en was ik in de auto op weg naor Roden met koffie en brood veur de mannen die daor al vanof 7 uur an ’t wark waren. Ik zol d’r um tien uur wezen en ik was al wat an de late kant.  

Op de Nörgerweg weur ik tegenholden. Ik mus umrieden, want d’r was optocht.
“Optocht? Waor moet ik dan langes?”
“Eem ummerieden; eem een stukkie trugge en dan rechts de Hullenweg op. Hè, meinse, kiek nie zo kwaod, ’t is feest!”
Veur mij was ’t gien feest.
Belachelijk! Stom boerendorpsgedoe!
Al foeternd en mopperig kwam ik via een grote umweg met de koffie an de Boskamp an. Ik was niet bekend in Roden en TomToms waren d’r nog niet.
Optocht. En dan de openbare weg blokkeren. Wat ’n verstaand!

Die dinsdag daorop haar Gerard vrij nummen um parket te leggen in oons huus.
Hij was drok an ’t tummeren terwijl het volk langs de ramen leup op weg naor de markt.
Menigeen stun te gebaren dat het feest was of wees naor zien veurheufd.
Bi’j nou wiezer. Ie gaot toch niet an’t wark op de vierde dinsdag in september?
Het beroemde Roonermaark-lied giet daor ok over:
Het grootste feest is Ronermaark er is gien ein die denkt an’t wark.
De lol voert dan de boventoon op Ronermaark bij ons in Roon.

Een jaor later, in 1990, hadden wij wel al deur dat d’r Roonermaark was, maor de optocht haar oonze belangstelling nog niet. Die zaoterdag hadden wij afspreuken met mien va en moe in Hoogersmilde, dus wij stapten ’s mörgens in de auto.
“Gaot jullie vot!?!” schrowde overbuurvrouw Fokje van de overkaante “TIS OPTOCHT!”
Dat was toch onbegriepelijk!

Het linkermoessie is Frea.

In november 1990 kwam Frea in groep 1 van de Haven en in september 1991 zat ze as moessie op de Rodermarktwagen. Wij zaten met kop en oren in de bouwgroep van de schoele en hadden kleine oogies van vermoeidheid en slaopgebrek.
Wij wunnen de eerste en de erepries met oonze wagen. In de jaoren daornao waren wij slim drok met de wagens en de optocht; de aanvankelijke weerstand was as snei veur de zun verdwenen. Toen wus ik de weg ok al bij wegversperrings.

Vandaag is ’t weer optocht.
Foto’s en verslag binnenkort in dit theater.

Klik veur eerdere blogs over dit underwarp naor het blog ‘Optocht’ uut 2018 >>>. Daor vin ie ok de links naor blogs uut veurgaonde jaoren.

Reageren

22 augustus: Moi!

Zo nou en dan mag ik een stukkie inleveren veur de rubriek ‘Moi Noordenveld’ in het 
regionale neisblad ‘ De Krant’;  in augustus was ik weer an de beurt. Veur wat betreft het underwarp van dat stukkie: dat mag ik hielemaol zölf weten. Daor denk ik dan wel eem over nao. Wat schrief ik dan? In elk geval wat regionaols. En het möt ok herkenbaor wezen. Möt ok nog wat humor bij eigenlijk….

In veurgaonde colums haar ik al schreven over de Mensinge, het Martiniziekenhuus en de Rodermarktwagen van de karke; bij al die verhaolen haar ik put uut eerdere blogs die ik al ies publiceerd haar op dizze website. Dizze keer heb ik keuzen veur een verhaol over oonze oale Catharinakarke op de Brink in Roden waor as ik twee jaor vrijwilliger bin.
Een aantal blogs schreef ik over mien avonturen tiedens de openstelling van de Catharinakarke in de sommer. Daor heb ik een  aantal aspecten uuthaald en een nei verhaol van maakt.

Woon ie niet in de buurt en wo’j mien bijdrage wal graag lezen?
Hierbij een link naor een PDF met het verhaol Niet knappen in de karke.

Wat wil ik bewerkstelligen met dit verhaol? Ik wol de Roners wat vertellen over het unieke monument dat hier op De Brink stiet en de drempel um daor ies naor binnen te gaon leger te maken.
Woensdag nam ik ‘de Krant’ met naor het UMCG veur Gerard,
’s Mörgens was ik an ’t wark en ik leut mien collega’s het stukkie ok eem lezen.
“Kunnen jullie wel Drents lezen eigenlijk?”
Wussen ze niet.
Maor ze redden zuch d’r prima met; ’t is ok niet moeilijk netuurlijk.

Naor aanleiding van mien stukkie ontstun d’r een gesprek over de karke.
Veur mij wel gek um het met mien collega’s te hebben over het Drents en de karke.
Dat is een stukkie Ada dat op mien wark wal ies, maor niet regelmaotig in de aandacht stiet.
An de kovvie vertelde ik dat ik dit underwarp keuzen haar um de Roners tiedens een openstelling naor de Catharinakarke te kriegen. Kennelijk deu ik dat zo enthousiast dat ien collega vreug: “Waarom ben je eigenlijk geen dominee geworden!?”

Tja….

Diezölfde collega kwam mij ’s middags een bos zunnebloemen brengen.
Umdat ‘mien zunnegie in huus’ d’r nou eem niet is.

Meinsn hebt zölf soms niet deur hoe heur stralen aandere luu verwarmt.

Beneid naor veurige publicaties in ‘De Krant’?

Nargens beter as thuus

Mannenpraot bij de Rodermarktwagen

Van Smilde naor Roden lokt….

Reageren

14 juli: Gruuntesoep met worst.

Veurige weke zundag maakte ik gruuntesoep; ik haar allent gien gehakt meer in de diepvries veur ballegies, dus ik zol een vegetarische gruuntesoep maken.
“Ik zal zien dat ik eem wat verse worsten in de diepvries krieg, dan maak ik weer ies gruuntesoep met worst.” zee ik tegen Gerard.
Wat ja een goed idee. Dat bracht hum op een aander idee.
“Is de Jumbo vandaag ok niet lös? Dan haal nou toch nog eem een zu’n worst op.”
Vegetarisch is prima, maor het huuft niet zo vake.

Daniël Lohues zingt over dizze typisch Drentse soep in zien lied  ‘Hier kom ik weg”.

Ruumte smoort de drokte, stilte gef rust
ik ben me d’r niet alle dagen hielmaol van bewust
hoe graag ik hier mag wezen: gruuntesoep met worst,
leem hier helpt net zo goed as drinken tegen de dörst……

Toen ik drie weken leden op vesite was bij mien tante op Klazienaveen belde heur schoondochter.
“Is Paul bij joe? Mag ik die wel eem?”
D’r weur wat hen en weer overlegd over het eten.
“Wo’j gruuntesoep eten vandage? Ja? Dan haal ik eem een worst uut de diepvries.”
Nou bin ik d’r niet hielmaol zeker van of het nou allent een Drentse gewoonte is om verse worst in de gruuntesoep te koken; misschien in Grunn’n ok wel? Of in Overiessel?
Of allent in het Noorden van oons laand?
Wie ’t wet mag het zeggen.

Ok gruuntesoep met worst maken? Zo doe’j dat:

– Anderhalve liter water
– Gatties prikken in de worst en koken in het water.

– Ien grote siepel/ui of twee kleinties snipperen en in het water doen.
– zakkie soepgruunte van 200 gram d’r bij in.
– 1 of 2 bouillonblokkies naor eigen smaak (tuunkruden-, gruunte-of rundvleesbouillon)
– halve streng krulvermicelli (middel)
– maggiplant. Wee’j niet wat dat is? Klik hier veur een blog daorover uut 2015 >>>

As de worst gaar is uut de soep halen en in kleine schijfies snieden.

Maor ie kunt ok, net as bij opa en oma vrogger, iederiene een stuk worst in de soep geven.
Eet smakelijk.

Reageren

7 juni: Grensmarkt in Dinxperlo.

…. slagboom altied umhoog….

Op Hemelvaortsdag was d’r  een grensmarkt in Dinxperlo. Dat lig vlak bij Aalten dus daor gungen wij hen met mekaar. Dinxperlo vormt samen met Süderwick een tweelingdörp op de Nederlands-Duutse grens (meer info? zie >>>). Vroeger was daor een douanepost; de slagboom en de borden staot d’r nog. (Op de foto de twee plaotsnaomborden, grensborden en de slagboom die altied umhoog stiet).
Inmiddels loopt Nederlanders en Duutsers vrolijk deur mekaar hen, maor dat was vrogger wel aans. In het Grenslandmuseum ku’j trechte veur alle verhaolen over smokkelen en smokkelroutes. Daor was ik aans netuurlijk wel eem binnen gaon kieken, maor net as op Lanzarote waren d’r niet meer belangstellenden in de groep. Bij de karke stunnen twee hiele olle stienen grenspaolen die bewaard bint bleven, daor he’k nog wel een foto van maakt.

Het was met recht een grensmarkt: de bezuukers weuden tweetalig benaderd.
Cafetaria/Imbiss.
Sokken/Strumpfen.
Kopje koffie/Tasse Kaffee.
Wij boemelden gezellig over de markt; het was net de Rodermarkt maor dan zunder peerdestront.
Wij zöchten een terrassie in de luwte van de markt en geneuten van de verschillende vormen van Nederlands en Duuts die wij um oons hen heurden. En wij preuten ok met mekaar vanzölfs.

In oonze vriendengroep praot wij altied Drents met mekaar.
Sinet, Drentse met  Rotterdamse roots, prat het niet maor verstiet het wel.
Zo nou en dan gooit ze d’r wat dialect tussendeur.
“Kaort of gien kaort: wij gaot d’r hen!”
‘Mmmmhaaaammmmhaaaa…HIETE”
“Dan gaot wij stiengrillen op ’t hunebed”.

Soms wordt het een mengelmoesie, net as in Dinxperloo.
De heren drunken ’s aomnds een glassie Berenburg.
In zu’n blokhut staot vaak maor twee borrelglassies, dus d’r weur nog wat uut de aandere blokhut haalt.
Maor dat was een hiel ander glassie: slank, op een pootie en wat wieder an de bovenkaante, terwijl die aandere glassies een dikke bodem hadden en helemaol recht waren.
“Giet daor niet veul minder in?” vreugen de mannen zich of.
(Daor haar iene in’t verleden namelijk niet zukke goeie ervarings met, maor daor zal ik verder niet over uutweiden.)
Dat mus netuurlijk uutprebeerd worden.
D’r gung net zoveul in, maor de hand waormet het overschunken weur was kennelijk niet zo vaste, want d’r gobbelde wat over de rand.
“Eee jong, wat zit ie ja te motten!” reup iene, waorop Sinet zee: “Heb je weer gemot?”
Dat klinkt dan biezunder komisch, umdat het een samenvoeging is van ‘He’j weer mot?’ en ‘Heb je weer gemorst?’
De tweetaligheid in oonze vriendengroep is vermakelijk en zo nou en dan lacht wij d’r smakelijk um. A’j mekaar maor verstaot; taol is communicatie.
En communiceren hebt wij in het hemelvaortsweekend genog daon.

Reageren

9 mei: Streektaol zingen in de karke.

In de PKN-gemiente in Pesse-Fluitenbarg-Stoefzaand hebt ze vier dagen feest dizze weke: ‘Het ontmoetingsfestival’ (meer info zie >>>) .
De veurmalige gerifformeerde karke is grondig verbouwd (baanken d’r uut, veurdeure weur ‘entree-an-de-achterkaante’, preekstoele verhuusde naor de aandere kaante in de karkzaal) en de karke kreeg ok een neie naom: Ontmoetingskerk.

Gerard en ik waren uutneudigd om te kommen zingen bij het programmaunderdiel ‘Zingen in de kerk’: of wij een half uur ‘Streektaol in de karke’ wollen verzorgen.
Maor Gerard zingt nog niet zo hard.
Hielemaol  niet eigenlijk, dus ik gung  allent richting Pesse gusteraomnd.

Ze hebt daar in Pesse net zun gelegenheidskoor as wij in Roden met het Af&Toe-koor; dat koor verzörgde  de samenzang in het eerste half uur. De begeleiding bestun uut piano en gitaar en of en toe zungen ze meerstemmig.
Het enthousiasme van de koorleden warkte anstekelijk; de mensen in de kerkzaal zungen alles met.
Gewoon met mekaar zingen, het döt een meinse zo goed.
Nao een körte pauze was de streektaol an de beurt.

Zunder Gerard was slim onwennig.
Spul opzetten lukt allennig nog wel.
Maor al die stekkers? Microfoon? Soundcheck?
Gelukkig was daor Albert; ok een soort Gerard, maor dizze speulde zölf gitaar bij veurnuumd koor.
Veur dizze aomnd hadden wij een programma samenstelt van muziek die wij in de loop van de jaoren in streektaolvieringen zöngen hebt.
Liederen uut het Drentse liedboek, zölf vertaalde liederen, Elly en Rikkert; bij bekende melodiën zung de gemiente met.

Het was mooi um op dizze aomnd positieve aandacht te kunnen geven an ‘streektaol in de eredienst’. Sommige noordelingen, wij markt dat ok um oons hen, bint toch wat huverig veur Drents in de karke. Het zul oneerbiedig wezen, niet passen bij de liturgie.
Wij ervaart zölf dat zingen in het Drents dichter bij oons komp.
Drents is oonze moedertaol, daor is niks oneerbiedigs an.
Het is in het begun hooguut wat vrömd, maor het went snel.
Als toegift zung ik nog wat bekends van Daniël Lohues, op verzuuk van iene die d’r achterof zölf niet was, maor dat meuk niet uut: iederiene zung met met ‘Hier kom ik weg.”

Een vriendelijke Drent, die mij an ’t begun bij de kapstokken al vertelde dat hij de accordeon ok wel had kunnen metnimmen, concludeerde nao ofloop dat e best wel met haar kunnen speulen. Zo moeilijk was het volgens hum allemaole niet.
Ik zal ’t onthollen veur as ik nog ies weer zunder Gerard op pad moet.

De aomnd weur ofsleuten met een optreden van gospelzangeres Rosemarie de Sousa.
Zij kreeg met de hiele zaal de handen op mekaar bij het lied ‘Hold on’ en an ’t einde stun iederiene op van zien stoel um met te swingen.
Nou……swingen was niet op iederiene van toepassing, bij de miesten bleef het bij ‘metbewegen’.
Maor daorveur bint  wij ok Drenten.
Want ‘dat doe’j ja niet’>>>.

Reageren

Pagina 9 van 16

Mogelijk gemaakt door WordPress & Thema door Anders Norén