Op zaterdag 9 september was het Open Monumentendag.
De Catharinakerk op de Brink in Roden was ook open en ik stond als vrijwilliger ingedeeld van 14.00 – 16.00 uur.
In de stromende regen fietste ik naar de kerk; daar stonden een paar druipende mensen te schuilen in de deuropening. “De kerk is altijd al een goede schuilplaats geweest” zei ik jolig tegen de schuilers. Ze vonden het niet leuk……. jammer als het weer ook gelijk je humeur zo verpest.
Maar dat was ook het enige minpuntje van de middag: er waren heel veel bezoekers die middag. Met de jas nog aan stond ik al informatie-boekjes uit te delen.
Klaas en ik konden het met z’n tweeën niet aan; we hebben niet iedereen te woord kunnen staan. Maar de gesprekken die ik wel heb kunnen voeren waren weer mooi.
Natuurlijk heb ik het met iedereen over het interieur, het orgel, de pleisterlaag, het doopvont, de nieuwe vloer etc.
Maar een gesprek ontwikkelt zich en mijn interesse is breed dus waar heb ik het afgelopen zaterdagmiddag zoal over gehad?
– de Shakespeare-voorstelling ‘de Getemde Feeks’ in Diever en ‘Het Pauperparadijs’ in Veenhuizen.
– de rust in de provincie Drenthe vergeleken met een stedelijk gebied in Brabant.
– het Oecumenisch Kinderkoor Roden: een vader van één van de kinderen herkende mij daarvan.
– de Sint Bavo-kerk in Haarlem. Een mevrouw kwam daar vandaan en we benoemden een paar verschillen met onze Catharinakerk.
– Mans en Lammie Keun. Wij kochten hun huis in 1989 en deze bezoekers hadden hen goed gekend. Zij woonden al hun hele leven in Roden en hadden onze kerk nog nooit van binnen gezien.
– Enschede. “Praot ie ok Nedersaksisch?” vroeg deze meneer mij. Jazeker. Hij was voorstander van een aparte Nedersaksische Staat. Maar goed dat hij vrijwilliger Klaas niet trof. Die komt oorspronkelijk uit Den Haag.
– Paddenstoelen. Ons kostersechtpaar liet zien dat er spontaan twee paddenstoelen groeiden in een hoekje bij de stilteplaats.
– Het lijden dat bij de kerk hoort. Deze meneer vond dat de banken in de kerk hadden moeten blijven staan. “Je hoort niet fijn te zitten in de kerk, nare rechte kerkbanken horen onderdeel te zijn van een kerkdienst.” Zo had hij dat tenminste vroeger beleefd.
– Denemarken. Er was een mevrouw die in een kerk in Noord Denemarken ook zo’n doopvont van Bentheimer zandsteen had gezien. Ze had er zelfs een foto van op haar telefoon.
In de Winsinghehof was een huwelijksvoltrekking. Er kwam een moeder binnen met prachtige kleren en hele hoge hakken met aan haar hand een kleine dreumes van één.
Als je één bent duurt zo’n plechtigheid natuurlijk veel te lang en zij had door de openstaande kerkdeur orgelmuziek gehoord.
Al luisterend ontdekte ze dat ze zich kon verstoppen achter het antependium dat over de avondmaalstafel hangt. Als je één bent pas je daar nog achter…..kiekeboe!
Wat een heerlijke middag had ik.
Over de hele dag waren er 140 bezoekers geweest!
