Op mijn verjaardag kreeg ik een Samsung-tablet. In mijn voorgaande blogs heb ik al aangegeven dat ik me daar ontzettend op verheugde. Wat een fantastisch cadeau! De eerste dagen in het ziekenhuis deden mijn dochters er meer op dan ik, maar op maandag had ik tijd en zin om van alles uit te vogelen en kwam ik er achter dat ik op het tablet zelfs mijn blog kon bijhouden. Weliswaar zonder foto’s en linken, maar toch. Met zo’n tablet heb je in het ziekenhuis niet eens meer een televisie nodig! Ik sliep met het ding onder m’n kussen. Iemand had gezegd dat er heel veel gestolen werd in een ziekenhuis….
Op 26 september >>> heb ik al beschreven hoe dochter Frea een ‘aai-kikker-jasje’ had gehaakt.
Inmiddels heb ik er ook één klaar!
Die van mij heet ‘Tablet-hoesie’. In tegenstelling tot Frea heb ik geen vasten maar stokjes gehaakt. Dat ging sneller. Ook heb ik dikke wol gebruikt en een grote haaknaald, nr. 3.5.
De tablet helpt mij door deze lastige dagen heen. Mijn email kan ik er op lezen, spelletjes doen, het nieuws volgen: mooier speelgoed is er even niet.
Het werkt net als punniken (voor de Drenten onder ons: klossiebrei’n). Je zet steken op op de tanden van de rondbreiring. Daarna leg je een draad boven alle steken langs en vervolgens haal je de steek over de draad heen, zodat er weer een nieuwe steek ontstaat. Het is verbluffend eenvoudig en je hebt heel snel resultaat: al weer een muts af!
rfd) en hij deed voor hoe je aan de hand van een patroon het stramien kon vullen. O man wat was dat leuk. Maar er was niet genoeg garen. Toen besloten we dat we ons best gingen doen om het kleed af te maken. Mijn vader heeft stad en land afgezocht naar bijpassende kleuren en het kwam er redelijk dichtbij. Samen hebben we het kleed helemaal afgeknoopt. We zetten het met klemmen vast aan de keukentafel en we hadden er veel voldoening van dat het klaar was. Het heeft eerst een hele tijd bij mijn ouders in de kamer gelegen. In het begin gaf het verschrikkelijk af: er kwamen handen vol wol uit.
l in deze serie gaat over een voordeur-gordijn. Deze had ik zelf ontworpen met het patroon van een sprei als voorbeeld. Het gordijn was helemaal precies op maat gemaakt en zat aan de achterkant van de voordeur vast met van die witte, rekbare, gordijnroedes die je in een metalen rondje vastzette.
