een alternatief voor 'de waan van de dag'

Categorie: Lezen Pagina 12 van 15

15 februari: Heb ik nog nooit over Goddard geschreven?!?

Ziek zijn is heel vervelend, maar heeft ook z’n voordelen. Nu heb ik namelijk zomaar een boek uit. Daar was ik in begonnen tijdens de reis naar en van Nottingham twee weken geleden. Van mijn favoriete schrijver Robert Goddard. Tot mijn stomme verbazing staat er nog helemaal niets van hem op deze website. Ik heb namelijk bijna alle boeken van deze Brit gelezen en dat zijn er heel wat.
Na de kerstvakantie kreeg ik van mijn tante Trijn een aantal dozen met boeken mee. Voor de boekenmarkt in Roden. Maar die breng ik natuurlijk niet blindelings weg: eerst even kijken of er nog iets voor Aaltje bij zit.
Blij verrast was ik met de vondst van dit boek; ‘Moorddadig verleden’, een Goddard die ik nog niet gelezen had.

De boeken van Goddard kun je het best omschrijven als ‘meeslepend’. Er gebeurt iets kleins, bijvoorbeeld iemand krijgt een brief, er is een ontmoeting, er wordt iemand vermist of er wordt een simpele vraag gesteld.
Daarna ontvouwt het verhaal zich in veel verschillende lagen en verhaallijnen. Er ligt altijd een drama of een geheim uit het verleden aan ten grondslag.
Gedurende het boek puzzel je met de hoofdpersoon mee. Wat is er dan gebeurd? Wie wil dat weten en waarom? Wie is die opdrachtgever eigenlijk? Langzaam wordt je meegezogen in intriges en spannende toestanden, waarbij je soms compleet verrast wordt door mooie plotwendingen. Ik ben verzot op dit soort verhalen.

In dit boek draait het allemaal om een moord die in 1947 heeft plaatsgevonden. Dat is een fictieve gebeurtenis, maar Goddard gebruikt soms ook waargebeurde aspecten uit de geschiedenis waar hij een verhaal omheen bouwt.
Hij is oorspronkelijk  geschiedkundige van beroep en weet dan het verhaal zo om de feiten heen te draperen dat je helemaal wordt meegenomen in de geschiedenis en een goed beeld krijgt van de maatschappelijke omstandigheden in die tijd.

Pareltjes zijn het, stuk voor stuk. Voor mij dan hè?
Het is met boeken net als met eten: waar de één zijn vingers bij aflikt, daar haalt de ander zijn neus voor op.
Meer interesse in Goddard? Hierbij een link >>> naar een site met al zijn boeken op een rijtje.

Reageren

5 februari: Een beetje vreemd…..

Gisteren gingen we op bezoek bij familie van familie. Voor de volwassenen had ik een grote bak narcissen meegenomen, voor de kinderen (meisje van 6, jongetje van 4) een boek. Een boek over auto’s met drie kleine autootjes er bij leek me we wel wat voor het jongetje, voor het meisje had ik ‘Barones van Stippeltje’ >>> van Marieke van Hooff meegenomen.

Op internet had ik gelezen dat het een leuk voorleesboek is. Er zit ook CD bij waarop het hele boek voorgelezen wordt met bijbehorende liedjes. Het gegeven van het boek sprak me wel aan. De barones moet haar kasteel uit van meneer Hapsie, want haar geld is op. Ze kan geen bedienden meer betalen en moet nu zelf het huishouden doen. Gelukkig schiet Handige Harry haar te hulp.

De cadeautjes vielen goed in de smaak. Halverwege de middag vertelde het jongetje mij al iets wat ik graag hoor: “Jij is lief!”
Gerard is echter van ons tweeën degene die altijd erg bij kinderen in de smaak valt. Hij las de eerste twee hoofdstukken uit het boek van Barones van Stippeltje voor. Als de barones iets zei praatte hij met een hoog en bekakt stemmetje. Meisje vond het prachtig. Ook later in de algemene gesprekken zei Gerard af en toe nog iets op dat toontje.
Toen het meisje later tussen ons in op de bank zat vertrouwde ze mij toe: “Hij is wel een beetje vreemd, hoor…”
Wist ik al lang.

Reageren

5 januari: Roder Boekenmarkt ook in januari!!!

Nou las ik toch gisteren dat de BRB (Beroemde Roder Boekenmarkt) een derde marktdag organiseert!
Op zaterdag 7 januari 2017 is er een extra verkoopdag, van 12.30 uur tot 15.00 uur.  In het voormalige Magista gebouw, Oosteinde 6, 9301 LJ in Roden.
De entree is gratis. Prijs per doos/grote tas € 5,00.
Ik weet nog niet of ik in de gelegenheid ben om heen te gaan, maar ik wil mijn lezers er in ieder geval op attenderen.

In december ben ik altijd een vaste klant, ook in deze kerstvakantie was ik er weer.
Donderdag 29 december wandelde ik naar het kleinschalige industrieterrein naar het voormalige pand van Magista. Ik ging bewust ’s middag op de tweede dag, want de ruimte was dit jaar kleiner dan vorig jaar en ik weet nog hoe druk het vorig jaar was.
Bij het binnenkomen liep ik gelijk al mijn oud-buurvrouw Antje tegen het lijf.
We praatten even bij, maar zij was met twee dochters en twee kleinkinderen, dus we gingen ieder onze weg. Van voorgaande boekenmarkten heb ik geleerd dat ik niet teveel boeken moet meenemen. Ze verkopen daar namelijk geen tijd en die moet je wel hebben als je veel wilt lezen.

Onderweg kwam ik Henk en Harm Jan tegen, vrijwilligers die de weg weten in de boekenmarktjungle. “Zoek je iets speciaals?” Ja, ik zocht fotoboeken van onze royals. Vaste lezers weten dat dat één van mijn ‘guilty pleasures’ is. Henk wees mij feilloos de weg en o, wat trof ik het dit jaar. Drie nagelnieuwe boeken! Twee over Willem Alexander en Maxima en een heel dik exemplaar van Beatrix.
€ 5,=  telde ik neer voor de drie boeken.

Verder zocht ik in de christelijke boekenhoek nog naar een dagboekje. Gerard en ik zoeken al een tijdje naar een geschikt dagboekje, maar tot nu toe had ik niet iets geschikts kunnen vinden. Ik vond verschillende jaargangen van de ‘Bijbelse dagkalender’, uitgegeven door uitgeverij Boekencentrum. De stukjes zijn geschreven door Protestantse predikanten. We gaan het zien.

In een volgend gangpad zat Antje. De dochters en kleinkinderen waren nog druk aan het zoeken, maar Antje had even een stoel opgezocht. Konden we even bijpraten.
Het mes van de boekenmarkt snijdt zo aan drie kanten: je spreekt nog eens iemand, je kunt hele mooie boeken kopen voor een zacht prijsje en je steunt  het goede doel.
Vrijwilligers: allemaal hartelijk bedankt voor jullie inzet!

Benieuwd naar voorgaande boekenmarkten?
Zie: 29 december 2014 >>>

Reageren

25 oktober: ‘Aaltje, de volmaakte en zuinige keukenmeid’.

Vandaag ben ik jarig. Feest; geniet ik van! Hééél veel waarde op één dag.
Kaartjes van familie en vrienden, appjes, telefoontjes, cadeautjes en bezoek.
Maar wel druk: geen tijd voor een zeer uitgebreid blog.

Vorige week lag er op mijn bureau een ingepakt cadeautje met een briefje erbij.
Het briefje was geschreven door mijn duo-baan-collega Jacquelien:
“Beste Ada. Een verjaardagscadeautje van Ria (één van de managers voor wie wij werken, zij had vorige week vakantie), of ik wou zorgen dat je ‘m kreeg, bij deze. Heeft ze gevonden bij het opruimen van 

..... uit 1891 ....

….. uit 1891 ….

haar schoonmoeders huis en dacht: deze is voor Aaltje.
Er is 1 voorwaarde aan deze gift verbonden, Ria wil wel een keer iets uit het boek bij je komen eten. “

Vanmorgen pakte ik het uit: ik was was inmiddels wel erg nieuwsgierig wat er nou in zou zitten!
Het is de zeventiende geheel opnieuw bewerkte druk van “Aaltje” (Nieuw Nederlandsch kookboek)
Ondertitel: Aaltje, de volmaakte en zuinige keukenmeid.
Elke huishoudschool had in de negentiende eeuw haar eigen kookboek. Dit ‘Aaltje’ van Odilia Corver, 1e druk 1891,  is het eerste moderne kookboek dat in Nederland verscheen.
Odilia was de directrice van tijdelijke kookschool in Amsterdam in 1887.

Geschiedenis, Lezen & Koken; drie thema’s van mijn website verenigd in één boek. Deze Aaltje is er erg blij mee! Nu maar eens kijken wat ik voor de manager ga koken als ‘volmaakte en zuinige keukenmeid’……

Reageren

10 september: Mooi boek….

Vandaag geen bboek-2log.
Tenminste….geen volwaardig blog.
Gisteravond kreeg ik van een mede-alt van de Cantorij twee boeken mee, in de eerste ben ik vanmorgen begonnen. Het begint in 1860 en ik kwam terecht in een wereld die lijkt op die van Downton Abbey.

En toen was het zo maar vier uur: dochter Harriët en vriend Cees kwamen op bezoek.boek-1 Gezellig!
Tied vergeten dus.
Het was zaterdag, dus geen man overboord.
Maar geen blog dus.
Harriët grapte dat ze dan wel een ‘gastblog’ zou schrijven. “Ik heb nog wel een leuk stukje liggen.”. Dat vond ik eigenlijk wel een goed idee, dus binnenkort op deze website het eerste gastblog: wie weet worden het er meer!

Reageren

6 augustus: De vertrouweling – Kate Morton

De vertrouweling - Kate MortonDit was er weer eentje. Eentje die ik niet kon wegleggen. Op de avond voordat we op vakantie gingen moest ik nog meer dan honderd pagina’s. Eigenlijk moesten we alvast wat inpakken en nog wat dingen uitzoeken maar eigenlijk had ik daar geen zin aan.
Het was maar goed dat Gerard halverwege de avond zei: “We moeten alvast wat voorbereiden….” anders was ik helemaal niet meer uit de bank gekomen. Maar na het voorbereiden las ik het boek alsnog uit.

Aan het begin van het boek is het 1961 en maken we kennis met puber Lauren. Ze zit een beetje chagrijnig in een boomhut en ziet van daar uit tot haar stomme verbazing dat haar moeder een man vermoordt. In het volgende hoofdstuk is Lauren een gevierd actrice en ligt haar moeder, bijna 90, op sterven. Lauren  besluit om uit te zoeken wat er nou eigenlijk gebeurd is in 1961: wie was die man? Waarom stak haar moeder hem dood? Wat deed haar moeder in de Tweede wereldoorlog? Waarom vertelde ze zo weinig over haar familie? En wie is eigenlijk Vivien?

In de daarop volgende hoofdstukken wisselen heden en verleden elkaar af. We maken kennis met Laurens moeder Dorothy, haar vriendje Jimmy, vriendin Vivien, de vermoorde man Jenkins en veel andere personen die allemaal een rol spelen in het verhaal dat leidt naar het drama in 1961. Stukje bij beetje komen we te weten wat er is gebeurd.
Op het laatst zat ik op het puntje van mijn stoel; wat een prachtig verhaal en wat een bizarre plotwending. Om 01.00 uur had ik het uit. Na het laatste hoofdstuk heb ik nog hier en daar wat dingen opgezocht en teruggelezen: ooo…. zat dat zo…..

Laat ik eerlijk zijn: het is geen hoogstaande literatuur. Hier en daar is het allemaal wel zeer gedetailleerd beschreven en soms zijn de verhaallijnen wel een beetje gezocht en te toevallig. Maar ik heb er van genoten! En wat is de bedoeling van een boek? Dat je plezier beleeft aan het lezen van een verhaal.
Een verhaal met een mysterie in het verleden weet mij bijna altijd te boeien. Hou je ook van het ontrafelen van oude geschiedenissen, dan is dit boek zeker een aanrader.

Reageren

11 juli: Een duistere schaduw

duistere schaduwVorig jaar kocht ik een boek met korte verhalen. Het heet “Een duistere schaduw”: originele verhalen van de grootste Zweedse thrillerauteurs.
Henning Mankell, Stieg Larsson, Tove Alsterdal, allemaal schrijvers waar ik  graag een boek van lees.

Het mooie van zo’n verzameling is, dat je kunt uitvinden welke schrijver je aanspreekt en welke helemaal niet.
Van sommige schrijvers weet ik dat al, maar van Asa Larsson ga ik bijvoorbeeld bij de bieb een boek lenen in de zeer nabije toekomst. En ook Johan Theorin, Veronica von Schenck en Katarina Wennstam spraken mij aan. Theorin schreef een spannend verhaal dat zich afspeelt op een bestaand eiland in de Oostzee, Öland, waar volgens oude volksverhalen heksen woonden. Dat zoek ik dan op op Wikipedia en vervolgens ben ik weer een uur verder……interessant!

Het allerleukst vond ik een gezamenlijk verhaal van Henning Mankell en Hakan Nesser. Mankels inspecteur  Kurt Wallander en Nessers commissaris Van Veeteren ontmoeten elkaar in een kroeg.

Maar nu pak ik eerst weer een ‘gewoon’ boek.
Het is wel een keer leuk, een verhalenboek, maar het neemt je niet zo in beslag als een gewoon boek. Als ik dan bijna aan het eind ben kan ik soms niet meer stoppen met lezen. Gerard weet dat al precies. Die gaat dan ‘alvast naar bed’, wetende dat hij niet meer meemaakt dat ik naast hem kom liggen.
Helemaal in de ban zijn van een boek. Je verheugen op de avond omdat je weet dat je dan het boek zult uitlezen. Nog drie weken, dan heb ik vakantie……

Reageren

27 juni: Ooievaars op de Mensinge

ooievaarIeder jaar broedt er een ooievaarspaar op de schoorsteen van havezate Mensinge in Roden.
Bij de ingang van de havezate  staat een informatiebord met alle ins en outs van het hele broed-gebeuren in het voorjaar.
Dat was eerst niet zo.
Bij de Mensinge was men in het begin niet zo blij met de ooievaars. Ze scheten namelijk de schoorsteen en het stuk dak daaronder helemaal vol.
Men bedacht dat de ooievaars wel welkom waren, maar niet daar, dus er werd een hoge paal geplaatst 50 meter verderop in een stuk grasland, waar ook alvast een nest op werd  geplaatst. Dat zouden de vogels vast wel op prijs stellen.

Het voorjaar daarop kwamen de ooievaars terug en inderdaad: het nest werd erg op prijs gesteld. Ze gebruikten het materiaal voor hun eigen nest, dat ze bouwden op de schoorsteen van de Mensinge.
Een wereld-verhaal vind ik het.

In mijn jeugd waren er geen ooievaars in ons deel van het land. Ze waren immers bijna uitgestorven. Ik kende de vogel alleen uit een boek van Dik Trom (zie >>>)  en uit het sprookje ‘Kalif Ooievaar’, een spannend verhaal uit een dik sprookjesboek uit mijn jeugd. Ieder jaar spot ik tegenwoordig de ooievaars die gelukkig weer terug zijn. Ze zijn te zien op de Mensinge en op vele andere plaatsen in onze omgeving. Even zo vaak zie ik dan in mijn hoofd de Kalif met zijn grootvizier giechelend in het weiland staan. Ook benieuwd naar het oude sprookje? zie>>>

Reageren

17 mei: Ie lacht je de buuze uut.

Drentse vlagOp 22 meert schreef ik dat ik met daon haar met een schriefwedstried van het Huus van de Taol. De opdracht was een veurleesverhaol veur volwassenen.
Inmiddels is de uutslag binnen en ik heur nie bij de prieswinnaars.
Dit stiet d’r over op de website van het Huus van de Taol >>>

Nou bin ik netuurlijk wel slim beneid naor de aandere verhalen. Ik kun niet hen de priesuutreiking, want die middag mus ik hen ’t ziekenhuus.
Ik weet niet of ze d’r nog wat van publiceert, ik wacht het wel eem of.
Het verhaol dat ik instuurd haar publiceer ik vandaag zölf: dat is het mooie a’j zölf een website hebt. Hierbij dus een link naor  ’t  Veurleesverhaol – Ie lacht je de buze uut.
A’j al een poossie met mij metleest op dit blog, dan komt sommige passage’s je vast wel bekend veur. Veul leesplezier!

Reageren

22 april: Guus en Lienke.

Voor mijn verjaardag kreeg van vrienden uit Peize een boek.
Het heeft een lange titel: “Het vergeten verhaal van een onwankelbare liefde in oorlogstijd” en het is geschreven door Charles den Tex en Anneloes Timmerije.

vergetenHet boek vertelt  het verhaal van Lienke en Guus Hagers; ze hebben in elkaar de liefde van hun leven gevonden. In Nederlands-Indië zijn ze gelukkig, tot ook daar de Tweede Wereldoorlog doordringt. Hij is gevechtsvlieger van de Indische luchtmacht en wordt voor een korte missie naar Australië gestuurd. Voor hij terug kan, valt Japan Indië binnen en wordt Lienke gevangengenomen.

Drie jaar lang vecht de vliegenier om te kunnen terugkeren naar Java, naar zijn vrouw. Alles wat hij doet, doet hij voor haar. Tot zijn eigen verbijstering raakt hij daardoor verstrikt in een vuil politiek spel. Na de oorlog worden Guus en Lienke op een hartverwarmende manier herenigd.

Het is een mooi verhaal. Voor mij was het vooral een kennismaking met de geschiedenis van Nederlands Indië en hoe het er aan toe ging in de Jappenkampen. Omdat de mensen hier in Nederland ook erg hadden geleden onder het Duitse bewind in de Tweede Wereldoorlog was er na de oorlog heel weinig aandacht voor de verhalen van de mensen die uit Nederlands Indië kwamen en onder de Japanse overheersing hadden geleden.
Want dat was het: lijden.
Het boek had wat mij betreft wel honderd pagina’s korter gekund. Het vliegen, de vliegtuigen, de plaatsnamen van alle vluchten: het was allemaal wel heel gedetailleerd beschreven. Maar ondanks dat was het een onderhoudend boek en heb ik de laatste honderdvijftig bladzijden in één avond uitgelezen.

Reageren

Pagina 12 van 15

Mogelijk gemaakt door WordPress & Thema door Anders Norén