Zondagmorgen zongen we voor de laatste keer met onze cantorij in een bomvolle Catharinakerk. Er was veel support in de vorm van familie en vrienden die speciaal voor de afscheidsviering waren gekomen. Anderhalve maand geleden had Erica gevraagd naar welke muziek we nog graag een keer wilden zingen; zo kwam het dat we bekende liederen en vertrouwd repertoire zongen. Het was een warme viering met heel veel nadruk op zingen. Na de viering werd Erica in het zonnetje gezet; de koorleden werden bedankt voor hun jarenlange inzet en de drie predikanten zongen nog een maf lied. We kregen allemaal een roos en iedereen werd uitgenodigd voor de koffie in De Deel: daar werd men in de gelegenheid gesteld om afscheid te nemen van Erica en de zangers en zangeressen.
Na de koffie, toen iedereen (behalve de cantorijleden) was vertrokken, was het tijd voor de laatste gezamenlijke activiteit: een gezellige lunch; soep, stokbrood, smeerseltjes, hartige taart, het was allemaal weer heerlijk. We zongen nog een keer het afscheidslied voor Erica en voorzitter Jaap bood haar enkele cadeau’s aan. Toen was het tijd om de voorzitter zelf in het zonnetje te zetten. Hadden hij Essina zelf dapper meegedaan aan ‘het geheime lied’ voor Erica, nu bleek dat er voor hen beiden ook nog een ‘geheim lied’ was. Dit was het laatste couplet:
Zij leken op een echtpaar, al honderd jaar getrouwd,
zij noemde hem vaak ‘Klorus’, ’t klonk voor hem erg vertrouwd.
Ons koor is dank verschuldigd aan deze ‘broer en zus’
wij zingen daarom uit één mond: BEDANKT VOOR DEZE KLUS!
Aan het eind van de lunch wachtte alle koorleden nog een grote verrassing: Fokke de Jong had een foto-boekje gemaakt van de geschiedenis van de Catharinacantorij. Er was voor iedereen een exemplaar. Wat leuk! En wat een werk!
Toen alle toespraakjes en plechtigheden (rijkelijk voorzien van de gebruikelijke opmerkingen en geginnegap) achter de rug waren werd er begonnen met opruimen.
Langzamerhand was het tijd om elkaar een hand te geven. Maar we namen nog geen afscheid van elkaar. We gaan nog naar Roelie, die is verhuisd naar Assen en daar gaan we nog een avond ‘huis-bekijken-en-zingen’. Verder hebben we een reünie gepland op de naamdag van de heilige Catharina, 25 november. Daarnaast blijven we natuurlijk gewoon gemeenteleden van de PKN-Roden/Roderwolde, dus blijven we ook zingen in de vieringen, alleen niet meer als koor.
Dit klinkt allemaal erg optimistisch, maar we gaan het natuurlijk ontzettend missen.
Het gegiebel tijdens het inzingen.
Het goedmoedige gekissebis tussen Jaap en Essina.
De lol met Ilse op de achterste rij.
Gisterenmorgen nog ging ze na het inzingen op haar map zitten en vroeg vervolgens, al zoekend om zich heen kijkend “waar heb ik mijn papieren nou toch gelaten!”
Het samen koffiedrinken in de pauze.
De eufemistische manier van Erica om te zeggen dat het zingen niet goed ging: “Dat was niet helemaal gelijk, mannen.” Dan bedoelde ze helemaal niet gelijk.
Zo’n koor vind je niet in de wijde omgeving.
Gelukkig hebben we de foto’s nog.
In het prachtige boekje van Fokke.
Ook benieuwd naar het foto-boekje? Vraag één van de cantorij-leden er eens naar.
We zijn er supertrots op en willen het graag laten zien!
Lucky Chops, want zo heten ze. “Het zijn blazers en ze spelen heel dynamisch, de zaal gaat helemaal uit z’n dak als ze op het podium staan. Het is beetje jazzy, maar ook weer niet, het is gewoon hartstikke leuk!”
