Categorie: Muziek Pagina 22 van 37

10 maart: Unieke samenwerking van twee cantorijen.

Door Ada

Op 10 maart 2017

Woensdagavond vertelde ik aan de deelnemers van de workshop hoe leuk het is om in een koor te zingen, gisteravond genoot ik weer van de wekelijkse cantorijrepetitie.
In deze periode hebben we het met de cantorij altijd druk. We moeten bezig met de liederen voor witte donderdag en de paaswake; twee mapjes met liederen. Dat is pas in april, dus ik had nog amper naar de muziek gekeken, maar bas naast mij had het allemaal keurig voor elkaar in zijn map. Alle liederen netjes gekopieerd en op volgorde. Dat is zeer ongewoon. Wij zijn gewend om te rommelen met drie grote koorboeken, een groen boek, een liedboek en losse blaadjes. Bas merkte zelf op ‘dat pensionado’s daar wel tijd voor hebben’, maar volgens mij geldt dat niet voor alle pensionado’s.
Tenminste niet die op ons koor zitten.
Voor de chaoten onder ons werd het nog wat ingewikkelder; gisteravond kwam er namelijk nog een mapje bij: voor de ‘liedmiddag’.

Deze liedmiddag wordt gehouden op zondag 19 maart. Het is een samenwerkingsproject van onze cantorij en de Op de Helte-cantorij. We gaan die zondagmiddag de hele middag samen zingen onder leiding van beide cantrixen. We studeren een aantal liederen in, rond een uur of half 6 gaan we samen eten en dan is er om 19.00 uur een vesper waaraan we als één cantorij meewerken, Arjan Schippers is de organist/pianist. Ik zit me al een tijdje mateloos te verheugen op die zondag de 19e! Gisteravond kregen we dus de muziek; we liepen het mapje vluchtig door. Mooie muziek. Als cantrix een titel noemde, zoemde het hele koor het lied al. Het was rommelig en ruuzig en iedereen humde wat door elkaar heen. We hebben er zin in!

Aan het eind stopte een alt op de eerste rij alle drie de mapjes met de vele muziekstukken in de tas. “Nou, ik weet het al weer! Wij liggen straks in mei ruggelings met de voetjes omhoog op apegapen van al die muziek die we ingestudeerd hebben.”
“In jouw geval met de wieltjes omhoog” merkte bas op de achterste rij op.
Alt loopt tijdelijk met een rollator……

Reageren

6 maart: De taal van mijn hart.

Door Ada

Op 6 maart 2017

In Cantorij Roden, Kerk & gemeente

Met de Catharinacantorij werkten we zondagmorgen mee aan de viering in de Catharinakerk. We zaten weer op ons vertrouwde plekje onder de preekstoel.
Er waren problemen met de nieuwe vloerverwarming.
Die deed het niet…..we zongen ons wel warm.

Gisteren was de eerste zondag van de Veertig-dagen-tijd. Centraal stond het verhaal van de verzoeking in de woestijn. Jezus wordt door de duivel op de proef gesteld. (Lezen? Zie Basisbijbel, Mattheüs 4 >>>)
Ons werd op het hart gedrukt om ons op vragen van andere mensen te weer te stellen. “Weet wat je zegt. Sta stevig in je schoenen en spreek de taal van je hart”.
Daarbij hoorden we het lied van Stef Bos ‘ de taal van mijn hart’.
Hierbij een klein gedeelte uit de tekst:

Ik zing de taal van mijn hart
Hoor de taal van mijn hart
Ook al klink ik soms gebroken
Gebroken en verward
Het is de taal van mijn hart
(klik hier De taal van mijn hart voor een PDF met de hele tekst en hier >>> voor het lied op YouTube)

We vierden vanmorgen met elkaar het Heilig Avondmaal. Wat ik dan weer mooi vind is dat we in het moderne, lichte liturgisch centrum toch gebruik blijven maken van de historische avondmaalsbekers die bij de Catharinakerk horen. (info: zie >>>)

Een van de hoogtepunten in de viering was voor mij het orgelspel van Arjan Schippers. Hij speelde tijdens de collecte ‘Sicilienne’ van Bach (om een pianouitvoering daarvan te beluisteren zie blog 31.08.2015) en tijdens het avondmaal het ‘Pie Jesu’ uit het Requiem van Faure.

Gerard en ik namen allebei iets anders mee uit deze dienst.
“Sta stevig in je schoenen” had Gerard onthouden; voor mij was dat “Spreek de taal van je hart.”
Na maanden ‘zwevend kiezersschap’ weet ik nu waar ik op moet stemmen.

Reageren

2 maart: Bach & Borsato. En Waninge.

Door Ada

Op 2 maart 2017

In Muziek

Gisteravond had Gerard koorrepetitie van InBetween.
Het komt er nu even op aan, want op 18 maart geeft het koor een concert.
Een duo-concert deze keer; InBetween organiseert het samen met Popkoor Leek.
Als die twee koren daar over een kleine twee weken samen op het podium staan is er heel veel overleg aan voorafgegaan.

In het verleden vroeg het koor vaak andere ensembles voor een gastoptreden tijdens een concert. Een dubbelconcert is een nieuwe vorm van optreden en wat ik er tot nu toe van gehoord heb wordt het erg leuk.
De titel van het concert is “Van Bach tot Borsato” en dat dekt gelijk de lading.
Want het zijn twee heel verschillende koren.
Misschien leuk om beide websites met elkaar te vergelijken; Popkoor Leek >>> en InBetween >>>.

Bach

Borsato

Het repertoire dat Popkoor Leek zingt is anders dan wat InBetween brengt.
Dit zegt het popkoor er zelf over: ons repertoire is zeer gevarieerd. Van toen tot nu, Engelstalig en Nederlandstalig, van pure popmuziek tot musical, van ballads tot up-tempo.
InBetween zit (zoals ze zelf zeggen) overal tussenin. Het repertoire zit tussen Bach en Beatles, tussen Middeleeuws en Musical. Het publiek is dus die avond spekkoper, want een breder aanbod krijgt je nooit in één concert!
De koren hebben al een paar keer samen geoefend, want ze treden niet alleen apart van elkaar op, maar ook samen! Het Popkoor moest wel heel erg wennen aan het stuk van Bach dat men gezamenlijk uitvoert en InBetween struikelde over de vele woorden en lange zinnen in een lied van Borsato.

Waninge

Hierboven zie je de silhouetten van twee grote kunstenaars wiens muziek je die avond kunt beluisteren. Het leuke is dat mijn Gerard op die avond ook met zijn silhouetje te zien zal zijn: als voorzitter van InBetween schrijft hij, samen met de voorzitter van Popkoor Leek, een voorwoord in het programmaboekje.
Mooi hé? In de gallerij der groten……
Ben je benieuwd naar wat die twee koren ons op 18 maart voorschotelen en wil je komen kijken en luisteren?
Hierbij een link Van Bach tot Borsato naar een PDF van de poster van het concert. Hierop staat alle informatie over de locatie, de tijd en de verkoopadressen. Ik kiek d’r al naor uut!

Reageren

27 februari: Alles giet d’r boeten stil um deur

Door Ada

Op 27 februari 2017

In Muziek, Streektaol

Vandage is het negen jaor leden dat mien Va zomaor uut de tied kwam.
Veurig jaor schreef ik in dat kader over The second walz van André Rieu en over wat die muziek met mij deu.
Vandage zet ik weer een muziekstuk op dit blog, maor dizze keer wat hiel aans. Het is een lied van Roelof en Harm en het het “Alles giet d’r boeten stil um deur.”

Het lied beschref wat d’r gebeurt as d’r iene plotseling komt te overlieden.
Je eigen wereld stiet op de kop, ie wordt overweldigd deur het verdriet dat je overkomt en ie constateert tot je verbaozing dat de wereld veur de aandere meisn gewoon deurgiet.
In Hoogersmilde veul dat in de rouwperiode nog wel met: iederiene wus dat Vrieswijk overleden was, dus as ik bij supermarkt Meintjes was weur ik vriendelijk anspreuken en condoleerd. “Wat is d’r toch gebeurd en wat ja arg veur je moe”. Zukswat.

Moar twee dagen later leup ik in Roden bij de Super de Boer en daor wus eigenlijk gieniene dat mien va drie dagen leden overleden was. Mien olders woonden ja niet in Roden. Ik leup daor met mien karregie tussen de aandere meinsn en vuulde mij zo unheimisch en verleuren. Alles gung maor gewoon deur, terwijl ik an niks aans denken kun as dat mien va d’r niet meer was.

Roelof en Harm zingt: Het was as of op dat moment de wereld stil bleef staon en alles gung d’r boeten stil um deur…..

De eerste keer dat ik het liedtie heurde zat ik bij Roelof en Harm bij een veurstelling en was ik slim emotioneel. Ik zag mijzölf met het boodschappenkarregie bij Super de Boer lopen en veulde weer het ongeleuf en het verdriet over het overlieden.
Maor het lied gaf ok troost. Toch giet het leem d’r stillegies um deur.
Het verdriet kreeg de tied um te slieten en deur de jaoren hen gaot de scharpe raandties d’r wel of. Het leem giet deur. In 2008 zee d’r iene tegen mij: ie moet zu’n overlieden zien as het omvallen van een hiele dikke boom in een bos. In het begun staot alle bomen die d’r umtoe stunnen in het volle licht en hebt ze d’r slim veul last van dat die dikke ‘naoste’ boom d’r niet meer is. Bij het omvallen bent d’r wat takken die verstrengeld waren met ropt, dus het döt zeer en het locht is veuls te fel. Een lillijke, lege plek in het bos. Maor allengs gruit de aandere bomen naor mekaar toe en vult ze zo samen de lege plek op.
Op de plek van oale boom komt weer jonge boompies en nao een jaor of tien zie j’ d’r niet zoveul meer van.

Een mooi beeld vun ik. En zo is ’t ok gaon. ’t Is goed zo.
Maor bij dit liedtie >>> van Roelof en Harm prikt het nog wel altied eem.

Meer blogs over dizze dag: 2016 >>> en 2015>>>

Reageren

23 februari: Catharinakerk ‘revisited’.

Door Ada

Op 23 februari 2017

In Cantorij Roden, Kerk & gemeente

Op 20 februari schreef ik al over de heropening van de Catharinakerk.
Inmiddels zijn er foto’s, hierbij een link naar de website van PKN-Roden >>>.
Op dat bewuste blog had ik al van alles gedeeld, maar er was nog meer te vertellen, vandaar dat ik vandaag nog een kleine aanvulling geef.

Eén regel in Psalm 84 is “De mus, de zwaluw vindt een woning”. Bij die regel had de werkgroep ‘Liturgische bloemschikking’ een werkelijk prachtig bloemstuk gemaakt.
Het verbeeldt een levensgroot nest, waaruit een veelkleurig boeket ontspringt. (foto Han Post). Het nest staat symbool voor het huis van God, waarin ‘de mus en de zwaluw een woning vinden’ en de bloemen staan voor onze veelkleurige gemeente die uit heel veel verschillende bloemen/leden bestaat.

De nieuwe doopschaal (foto Fokke de Jong) staat op een lichte, houten stander en is voorzien van de kleuren van de regenboog. Op deze manier zijn onze drie kerken door die kleuren met elkaar verbonden: in de Jacobskerk in Roderwolde door de veelkleurige raamdecoratie, in Op de Helte door het regenboog-ornament en in de Catharinakerk dus door de doopschaal.

Als laatste wil ik de aandacht nog vestigen op een lied dat wij met de Catharina-cantorij zongen: ‘Een vrouw die naar de hemel heet’. Het is een lied over Catharina van Alexandrië en de tekst en de muziek zijn van Sytze de Vries. “Voor een Catharina-kerk” staat er boven dat lied. Het refrein werd steeds door de gemeente meegezongen en het paste heel erg goed bij deze viering:
Haar naam verleent ons onderdak. Haar leven dat van liefde sprak,
het torent hier in weer en wind: Catharina, koningskind.

Deze Catharina-kerk is een monument dat al meer dan 9 eeuwen onderdak verleent aan gelovigen uit Roden en omstreken; we kunnen vooreerst weer jaren vooruit!
A.s. zaterdag 25 februari is de kerk vanaf 14.00 uur open voor bezichtiging. Ben je in de buurt, kom dan vooral een kijkje nemen. Ter gelegenheid van de heropening biedt de Protestante Gemeente Roden-Roderwolde de bevolking van Roden een optreden van Ellen ten Damme aan. Dat begint om 16.00 uur en de entree is gratis: komt dat zien!

Reageren

11 februari: Wat moet je er mee…?

Door Ada

Op 11 februari 2017

In Geschiedenis, Sweet memories

In het begin van het jaar schreef ik over het project ‘Een kastje per dag’ (zie >>>).
Even een kleine up-date. Het vordert gestaag. In de keuken heb ik nu bijna alle kastjes gehad. In het kastje boven de computer vond ik twee oude boeken die van mijn vader zijn geweest. Die had ik destijds gebruikt om het beeldscherm op te zetten in de toenmalige computerkamer. De boeken zijn meeverhuisd na de verbouwing en lagen nu verweesd en verstoft tussen de liedboeken.

Het zijn twee woordenboeken van Winkler Prins, een uitgave van Elsevier uit 1953. De boeken stonden vroeger bij mij vader in ‘zijn kastje’ naast ‘zijn stoel’ bij ons thuis in de kamer. We deden samen graag een spelletje Scrabble, maar er was wel eens discussie of het woord dat we hadden aangelegd wel een geldig woord was. Onze regel was: als het in de dikke woordenboeken staat is het een goed woord. Sweet memories.

Op het moment dat de boeken weer tevoorschijn komen zit ik weer met m’n vader aan de kamertafel met het beige pluchen tafelkleed. Kopje koffie, bandrecorder aan. Hij won eigenlijk altijd toen. Hij was fervent puzzelaar en mijn woordenschat kon niet tippen aan de zijne. “Pa, ik heb een Q…” Pa legde de letters dan wel zo dat ik mijn Q (10 punten) ergens kon aanleggen. Met ‘qua’ ofzo.

Er staat ‘Woordenboek’ op de boeken, maar het is veel meer dan dat, het is een soort encyclopedie met kaarten, plaatjes en tekeningen. Prachtig om even in te bladeren.
Maar in deze tijd van internet en Google geheel overbodig.
Dus, dacht ik, die kunnen wel naar de boekenmarkt.

Vanmorgen heb ik ze weer van het stapeltje ‘boekenmarkt’ afgehaald.
Voor in het eerste boek staat een heel klein zinnetje: Voor Kees van Fre 16-8-58.
Het verjaardagscadeau van mijn moeder voor mijn vader op zijn 28e verjaardag.
De beide boeken staan nu op een boekenplank in de kamer van één van de kinderen.
Wegdoen kan altijd nog.
Maar ik kan het niet.

Reageren

8 februari: Drents spreekwoord.

Door Ada

Op 8 februari 2017

In Alledag, Muziek

Tot voor kort luisterden wij op zaterdagmorgen naar Grandcafé Kranenbarg. Maar Bert verhuisde naar Radio 5 en nu luisteren we van 9-12 naar het programma van Bert Haandrikman “Haandrikman Hier”.
Afgelopen zaterdag belde hij met Daniel Lohues. Die was eind vorige week begonnen met zijn nieuwe theater-voorstelling ‘Moi’.
De eerste twee voorstellingen waren in Hardenberg; daar vertelde hij over en daarna werd er een klein stukje van een liedje van zijn nieuwe CD, het nummer “Maak joe waor” gedraaid.
Op zulke momenten zit ik met mijn oor aan de luidspreker vastgeplakt.
In het liedje hoorde ik o.a. de zin: “Aj doen waj zeggen lieg ie niet”.
Zelfs onze kinderen gebruiken dat Drentse spreekwoord: “Doe zo aj zeggen, dan lieg ie niet.”

Hierbij een link >>> naar het interviewtje van Bert met Daniel. (op het zwarte driehoekje onder de foto van Lohues klikken).
Het liedje mag hij kennelijk nog niet delen, want na 4 piano-pingels houdt het fragment op.
Het telefoongesprek geeft een kleine impressie van zijn theatervoorstelling. Want zo gaat het: Lohues vertelt voor de vuist weg (tenminste zo lijkt het) en hij zingt liedjes tussen de verhaaltjes door. (foto links: Daniëlle Hensums, van de site zie >>>, hier geeft iemand een recensie van zijn vorige theatertoernee ‘Aosem’).

Wij hebben kaarten.
In mei zitten wij in het publiek.
O man, wat verheug ik mij daar op!

Reageren

4 februari: Van ‘Onderweg’ naar ‘What have you done’.

Door Ada

Op 4 februari 2017

In Muziek

Vrijdagmorgen 3 februari, 07.15 uur.
Op mijn autoradio is het liedje van Abel “Onderweg”
Ik doe de deur dicht, straten lijken te huilen ...etc.
Mooi liedje. Uitgebracht in 2000.

Anouk vond het ook een mooi liedje.
Zij maakte een andere tekst op de melodie en noemde het “What have you done”.
Ze bracht het uit in 2011.
De eerste keer dat ik dat nummer hoorde vond ik het al prachtig.
Het duurde even voordat ik door had dat het de melodie van “Onderweg” was.
Het is zo’n ander lied geworden, zo’n andere sfeer, je kunt je bijna niet voorstellen dat het dezelfde melodie is.

Hieronder vind je twee muziekbestandjes: eentje van Abel en eentje van Anouk.
Beluister ze allebei maar eens.
De ouwe Radio 3 discjockey Joost den Draaijer zou zeggen: Luister en huiver!
Mijn voorkeur gaat uit naar de uitvoering van Anouk; de triestheid die zij in het lied weet te leggen zorgt bij mij nog steeds voor een brok in mijn keel.

Hierbij een link >>> naar de uitvoering van Abel “Onderweg”

En hier een link >>> naar de uitvoering van Anouk “What have you done”.

Reageren

23 januari: Zondag.

Door Ada

Op 23 januari 2017

In Cantorij Roden, Kerk & gemeente

De kerstvakantie ligt al weer drie weken achter ons; de drukte van ‘alledag’ is weer over ons heen gevallen. De agenda vertoont niet zo heel veel lege plekken, de dagen vullen zich als vanzelf met werken, huishouden, leuke dingen, eten en slapen.
De zondag is voor mij nog heel ouderwets een rustdag. Op die dag laten we alles even voor wat het is. Zelfs met het eten doen we meestal iets makkelijks. Soepie, afbakbroodje met een visstick, restjes van de dagen daarvoor: niet te moeilijk.
Bij de zondag hoort bijna altijd een viering, gisteren was dat de vesper om 19.00 uur in Op de Helte. Zodoende zaten we gistermorgen rond half elf bij mijn moeder aan de koffie.

Gistermiddag maakte we een wandeling door het dorp, deden vervolgens even helemaal niks (muziek luisteren) en om 17.45 uur meldde ik me voor het klaarzetten van de stoelen van de cantorij. Het thema van de viering was ‘Mystiek’. Bij een vesper is geen voorganger, tenminste niet in functie. Zo’n viering wordt voorbereid door enkele mensen van de Vespercommissie en in dit geval in samenwerking met onze cantrix.
Het was een mooie, ingetogen viering. Erwin Wiersinga begeleidde ons op het orgel en op de piano. Het mooiste lied vond ik “Hier in de schaduw van de stilte”, de tekst en de muziek hiervan zijn van Chris Fictoor.
Hierbij de tekst van het 1e couplet:
Hier in de schaduw van de stilte, geborgen in gebed en zang
ver weg van haasten en de kilte van dag aan dag, van klein belang,
hier in het lezen en het schouwen, in wijsheid en in zwijgzaamheid,
kan menigeen zich toevertrouwen aan stilstaan tot in eeuwigheid.

In zo’n viering komt de cantorij het best tot zijn recht. We kenden de liederen goed en op mijn plekje middenin de groep geniet ik van de vierstemmigheid, van het begeleidende spel van Erwin en van het samen beleven van de onderdelen van zo’n viering.
Maar natuurlijk is er, met name tijdens het inzingen en de koffie, ook genoeg plezier en ontspanning. Tenor achter mij riep: “Hebben we eigenlijk wel een dirigent?” Hij bedoelde: “Ik zie niks, want ‘groot, blond en veul ruumte neudig’ staat voor mij’.
Business as usual.

Gisteravond kwamen dochter Harriët en haar Cees langs voor een kop koffie; bij een glaasje port en een toastje met brie gingen we nog een boom klaverjassen.
Een passende afsluiting van een heerlijke zondag.
Rustdag.

Reageren

20 januari: Koersen op het onheil…?!?

Door Ada

Op 20 januari 2017

In Cantorij Roden, Kerk & gemeente

Donderdagavond cantorijavond.
Precies om half acht glipte ik nog net voor het inzingen binnen; de klink van de deur zat los, daar stond ik zomaar mee in mijn handen. Daar vindt iedereen dan gelijk iets van: voor ik mijn stoel op de achterste rij bereikt had zat de stemming er al weer in.

Voor de pauze ging het prima. A.s. zondag werken we mee aan de vesper om 19.00 uur; de liederen zitten er goed in. Voor de koffie hadden we de hele orde van dienst al doorgezongen. Cantrix wilde nog iets zeggen over het slotlied.
“De Heer heeft mijn gezien en ….wacht even…”
Buurvrouw Alt en ik keken elkaar aan. “De Heer heeft mij gezien en wacht even? Waarop?” Stille lol op de achterste rij.
Vlak voor de koffie kwam er nog een vraag: “Wie wil er zondag een kwartiertje eerder komen om te helpen met het klaarzetten van de stoelen?” Het echtpaar dat dat altijd doet is momenteel wat slecht ter been, maar stak uit de macht der gewoonte de hand op. Ze noemden zichzelf al spottend ‘de firma Krak & Mikkig’. Maar dat gaat natuurlijk niet gebeuren. Twee anderen zullen de corvee van hen overnemen, ‘Hink & Pink’ (ook opgetekend uit hun eigen mond) hoeven niet in actie te komen.

Na de pauze kwamen er andere potten bij het vuur. Op 5 februari zingen we een Lutherse geloofsbelijdenis, een moeilijk stuk. Vorige week waren de pogingen gestaakt, te moeilijk. “Misschien moeten we het één-stemmig proberen” opperde onze dirigente. Maar dat is onze eer te na; daarbij is het ook veel te hoog voor ons alten.
Ook nu was het weer zeer pittig. Regel voor regel werd het met de afzonderlijke stemgroepen ingestudeerd.
‘Onze ziel voor onheil behoeden’ was een cruciale zin. Op ‘onheil’ moest een g gezongen worden, in de regels daarna kwam die g nog twee keer terug. “Wij koersen op dat onheil, maar die pakken we niet goed” riep één van ons.

Het onheil zat voor de mannen in een andere regel: ‘Hij wil dagelijks ons voeden.’
“Mannen, dit is de belangrijkste afslag die jullie moeten nemen in dit lied!”
De mannen misten de afslag regelmatig. “Jullie missen de boot” constateerde de cantrix. ‘Business as usual’ mompelde één van de alten daarover. Maar dat was wel erg kort door de bocht; mannen of vrouwen, we hebben allemaal heel hard gewerkt gisteravond. Als wij dit lied vierstemmig zingen op 5 februari dan is dat vooral te danken aan de kundigheid en het geduld van onze cantrix.
Chapeau.

Reageren