Categorie: Muziek Pagina 28 van 37

27 februari: The second walz van André Rieu

Door Ada

Op 27 februari 2016

Op 6 januari >>> plaatste ik het gedicht van Bea Sportel over wat muziek met je kan doen.
Nooit is dat lied meer hetzelfde. het is en blijft voorgoed met jou verbonden
net zoals die mens voorgoed met jou verbonden is. was de laatste regel.
Voor mij is dat bijvoorbeeld met ‘The second waltz’ van André Rieu.
Niet een nummer waar ik warm van werd.
Mijn vader wel. Prachtig vond hij het.
Dochter Harriët speelde saxofoon en opa vroeg op een zeker moment: “Kun jij dat vassie van André Rieu ok speul’n?” Dat kon ze.
En als de gelegenheid zich voordeed speelde ze dat voor hem. Ze kon hem geen groter plezier doen. Op een huwelijksjubileum. Of gewoon, als opa en oma bij ons op bezoek waren.

Toen mijn vader was overleden heeft ze het nog één keer voor hem gespeeld in de rouwdienst.
Af en toe komt het nog wel eens voorbij op de radio.
Na zijn overlijden zette ik de radio dan uit.
Te confronterend.

Vandaag (zie 27 februari 2015 >>>) is het 8 jaar geleden dat hij overleed.
Als ‘The second waltz’ voorbij komt kan ik daar inmiddels met droge ogen naar luisteren.
Het is een mooie herinnering geworden en voor altijd verbonden met mijn vader.
Op you tube staat een mooie versie>>> met foto’s van bloemen.
Rieu hoef ik er eigenlijk niet bij te zien…..

Reageren

25 februari: Swifty fly the years…..

Door Ada

Op 25 februari 2016

In Alledag, Muziek

Vanmorgen ging ik op de koffie bij een vriendin, samen met een andere vriendin.
Onze dochters (nu 22) zaten bij elkaar in de klas op de basisschool.
We hadden elkaar een tijdje niet gezien: er was van alles gebeurd.
Kwamen onze levens 15 jaar geleden redelijk overeen, tegenwoordig zitten we alle drie in een andere fase.

Van de ene vriendin zijn al drie van de vier dochters getrouwd en die hebben ook alle drie een kind. Vriendin en haar man zijn opa en oma en hebben het daar af en toe flink druk mee.
Bij de andere vriendin zijn de twee zonen en twee dochters alle vier nog thuis. “Gezellig, maar ook wel druk” zegt ze daarover.
Wij zitten in de tussenfase: dochters niet meer thuis, niet samenwonend en geen kinderen.

Vanmorgen stond ik bij een foto-wand in het huis van de eerstgenoemde vriendin: trouwfoto’s van de dochters (die nog bij ons op het kinderkoor hebben gezeten), groepsfoto’s en foto’s van de kleinkinderen.
Het deed me denken aan het lied “Sunrise, sunset” uit de musical Fiddler on the roof.
De oudste dochter van Tevje en Golde trouwt en men zingt het lied “Sunrise, sunset”
Dit zijn de woorden van het refrein:
Sunrise, sunset
Swiftly fly the years
One season following another
Laden with happiness and tear
(Zonsopgang, zonsondergang, de jaren vliegen voorbij,
het ene seizoen volgt het andere op, vol van blijdschap en tranen.)
Het gevoel dat ons allemaal wel eens overvalt; waar is de tijd gebleven?
Waren de kinderen maar zo kort klein? Zijn ze nu al getrouwd?
Wanneer is dat dan allemaal gebeurd……

Hierbij een link >>> naar een fragment van vijf minuten uit de musical-film “Fiddler on the roof”.
Bij zonsondergang zien we de families uit hun huizen komen op weg naar de bruiloft.
Mooie beelden van een joods huwelijk met alle bijbehorende rituelen, inclusief een baldakijn. De muziek is prachtig in deze musical. Meeslepend. Ontroerend.
Nog niet gezien? Huur een DVD en ga hem kijken!

Reageren

22 februari: Ie kunt het heuren. Nou en.

Door Ada

Op 22 februari 2016

In Muziek, Streektaol

Zaoterdag stun d’r weer een column van Daniel Lohues in het Dagblad van het Noorden. Hij schreef over de tied dat hij nog in Bussum woonde en te maken kreeg met ‘accent-discriminatie’. Beneid naor zien verhaol? Klik hier >>>

Persoonlijk heb ik daor nooit last van had. Het was eigenlijk wel makkelijk dat ik plat kun praotn toen ik bij Justitie in Assen warkte begun jaren 80. D’r belde iens een oldere man uut Dwingel die muite haar met het hoog – Hollands.
De collega die hum an de lijn haar begreep d’r niks van.
“Volgens mij is dit geen Nederlands, ik kan er geen chocola van maken. Probeer jij het eens. Jij praat soms net zo Chinees als deze man”.

De Dwingelder en ik kwaam d’r prima uut. De man was opgelucht dat er ok ambtenaren bestunn’n die Drents preutn. “Och, wicht, wat wordt het daor ja een stuk makkelijker van…..” Maor ja, dat was in Assen en niet in Bussum.

Twee weken leden kreeg ik op een Ontwikkeldag van mien wark de vraog veurlegd “Wie is jouw held.”
Dat is Daniel Lohues natuurlijk. Want hij hef d’r veur zörgd dat wij Drenten trots bint worden op oonze roots/wortels. Dat wij hier wel eem in de eredivisie van Nederland woont en dat het hebben van een accent niet wat minderwaardigs is.
Ja, ie kunt heuren dat ik uut Drenthe kom. Vanmiddag luusterde ik naor Jan Rietman op Radio 5 en daor belde ene Gerrit Staal uut Beilen. Heb ik bij in de klasse zeetn op de HAVO. Ok bij hum ku’j goed heuren dat e uut Drenthe komp. Gerrit klunk mij weer zo vertrouwd in de oren!
Maor ie kunt ok heuren of iene uut Amsterdam of Maastricht komp.
Niks mis met.

Ofgelopen vrijdag was ik met Carlijn in het Fries museum in Leeuwarden. Daor was een item over de eerste bewoners van Friesland in de bronstied/iezertied. Dat waarn Drenten uut het gebied van Ruune die de overstap maakten naor de kwelders ten westen van Drenthe. Daor stun dit bordtie bij: echte Friezen zijn Drenten. Ik bedoel maor.

Vandaag link ik naor een nummer van Skik, met Daniël Lohues als leadzanger.
Daor mus ik an denken toen ik zaoterdag zien column las.
De heimwee sijpelt tussen de riegels deur.

D’r is van alles wa’k probeert heb,
maor ik vuul me hier niet thuus,
ik heb me daor nou wel bij neerlegd
maor ik wil wel graag naor huus….

Luuster maor ies >>> . Ik krieg d’r aal weer kippevel van.

Reageren

19 februari: Sing, sing a song.

Door Ada

Op 19 februari 2016

In Cantorij Roden, Muziek

Gistermorgen hoorde ik het liedje “Sing, sing a song” van the Carpenters.
De boodschap van dat lied is ZING JE LIED!
“Don’t worry that it’s not good enough for anyone else to hear, just sing, sing a song”
(Maak je geen zorgen of wel goed genoeg is voor een ander om naar te luisteren, gewoon je lied zingen!)

Dat hebben we gisteravond weer naar hartelust gedaan. Onze cantrix is op vakantie, dus we hadden geen cantorij-repetitie. Met een aantal leden van de cantorij hebben we elkaar opgezocht en gezongen. Voor de lol. Vorig jaar op 8 mei >>> vertelde ik al over zo’n avond.
Gisteravond waren we met z’n vieren. Eerst hebben we een canon ingestudeerd en gezongen die één van ons graag wilde zingen. Een engelse canon uit de vroege middeleeuwen: Sumer is acoming in >>>.
Na de koffie hebben we liedjes gezongen uit mijn ‘zangmap’.
Surabaja van Anneke Grönloh.
Streets of London van Ralph McTell
Middellandse zee van Anita Berry.
Wooden hart van Elvis Presley.
Whispering hope. Home on the range.
En nog veel meer. Onder begeleiding van drum & gitaar.

Halverwege de avond ging de deur naar de studeerkamer van de echtgenoot van de alt waar we te gast waren open. Aan het eind van de avond vertelde hij dat hij had genoten en zelfs af en toe had meegeneuried. “Ik dacht zelfs dat ik Nina en Frederik hoorde…..”
Dat was die Middellandse zee.
Niet te verwarren met Listen to the ocean.
Dat gaan we de volgende keer doen!

Reageren

13 februari: Junge, komm bald wieder

Door Ada

Op 13 februari 2016

In Muziek, Sweet memories

Zaterdagmorgen; koffie rond een uur of elf.
Krantje, breiwerkje, radio op Grand Café Kranenbarg.
Hoofdgast was vanmorgen Cees Geel, acteur.
Die hoofdgast mag zijn muziekkeuze doorgeven.
Zijn smaak bleek heel divers: AC/DC kwam er in voor, maar ook Cindy und Bert met “Immer wieder Sonntag”.
“Hoe kan zo’n liedje nou op jouw lijst voorkomen!” vroeg de presentator
Geel vertelde dat ze daar vroeger thuis een plaatje van hadden en dat hij dat toen een leuk, vrolijk liedje vond. Het deed hem aan vroeger denken, hij werd er blij van. Herkenbaar!
Hij vertelde verder: “Mijn zus was helemaal gek van Freddy Quinn. Junge komm bald wieder en zo, het schalde regelmatig door ons huis.”

Gerard en ik keken elkaar aan en hij wist al wat ik ging zeggen. Junge komm bald wieder. Dat lied is voor mij voor eeuwig verbonden met de herinneringen aan mijn vader. Vakanties met mijn ouders in de jaren zestig. In de kantine van de camping of in een café met een flesje Sprudel en Freddy Quinn of Heino uit de juke-box.
Junge komm bald wieder werd vanmorgen niet gedraaid, maar het zat voor de rest van de dag in mijn hoofd. Hierbij een link naar de YouTube video>>> van het nummer. Op de foto zie je een fragment uit de film Heimweh nach Sankt Pauli uit 1963 waarin Quinn het lied ten gehore brengt.

Und immer schrieb sie, bleib nicht so lange fort……

Reageren

9 februari: We gaan weer zingen!

Door Ada

Op 9 februari 2016

In Kerk & gemeente, Muziek

Al meer dan dertig jaar vormen Gerard en ik een zang-duo. We zongen in kerkdiensten, kerst- en paasvieringen in zalencentra, in streektaalbijeenkomsten: gemiddeld één keer in de maand werkten wij mee met duo-zang met gitaarbegeleiding.
Toen Gerard vorig jaar de diagnose Ziekte van Kahler kreeg, zijn we even gestopt met optreden. Het was een zware periode en we waren niet in staat om voor publiek te zingen. Het kon even niet.

Nu alles weer in een rustiger vaarwater is gekomen willen we het zingen eigenlijk wel weer oppakken. Maar hoe begin je dan weer? Het antwoord op die vraag kwam vorige maand. De commissie die de Vespervieringen voorbereidt vroeg of we met een gelegenheidskwartet wilden meewerken aan de Vesperviering van 20 maart.
Nou……. graag eigenlijk!
We benaderden Jaap (bas) en Nienke (sopraan): zin om mee te doen? Jaap zei direct toe, maar Nienke moest deze keer verstek laten gaan, ze krijgt eind februari haar tweede kindje. Andere prioriteiten, zullen we maar zeggen.
Gelukkig vonden wij Piety bereid om Nienke’s plaats in te nemen en was het kwartet compleet.

Gisteravond hadden we onze eerste bijeenkomst. Wat heerlijk om weer met muziek en zingen bezig te zijn. Gistermiddag had ik al een tafel vol muziekboeken en mappen liggen, Gerard haalde het key-boardje uit de Bijkeuken, de gitaar weer gestemd, blokfluit afgestoft, we waren er helemaal klaar voor.

We hebben nog niet eens zoveel gezongen gisteravond. Liedjes uitgezocht bij het thema, even wat doorgeneuried, wat opgezocht op You Tube; maar wat heb ik er al weer van genoten.
Volgende week maandag gaan we echt beginnen!

Reageren

8 februari: Ook met u…..

Door Ada

Op 8 februari 2016

In Cantorij Roden, Kerk & gemeente

Met de cantorij werkten we gistermorgen mee aan de viering in de Catharinakerk. Het was de laatste zondag voor de veertig dagen tijd (zie 18 februari >>>). Vier weken voor de uitvoeringszondag krijgen we als koor de muziek en in een maand tijd wordt het allemaal ingestudeerd. Het ging deze keer wat moeizamer dan andere keren: onbekende stukken, niet gemakkelijk in het gehoor liggende muziek, lastige partijen….. we hebben hard moeten werken. Maar gistermorgen kwam alles goed: Arjan Schippers was de organist en met zijn begeleiding werd de muziek toegankelijker en de uitvoering mooier.

Er is altijd wel iets in zo’n viering wat me raakt. Gisteren waren dat zinnen die we iedere zondag (soms gedachteloos) uitspreken.
De predikant zegt:”De Heer zij met u” en de gemeente zegt dan: “Ook met u zij de Heer.” Gistermorgen stond het ook weer in de orde van dienst en voordat hij het uitsprak zei de voorganger ineens: “Dat ìs wat! Dat we dat elkaar mogen toewensen!”
Door die ’trigger’ is het ineens minder vanzelfsprekend.

De schriftlezing was uit Jesaja en ook nu maakte de predikant een onverwachte move. Jesaja ontmoet God en krijgt een opdracht. De dominee las voor: “En Jesaja zei: O, God! O nee, dat zei hij niet. Hij zei: “Wee mij, want ik kan het niet….”. De rest van de schriftlezing ging aan mij voorbij, want ik moest denken aan het Engelse “O, my God!” dat iedereen tegenwoordig maar te pas en te onpas roept. Als er een carnavals-praalwagen in het publiek valt. Als er een bekende Nederlander is overleden. Als de mascara is uitgelopen. “Oh, my God!” is heel hip & trendy tegenwoordig bij de jongere generaties. Er is zelfs een OMG emoticon (zie afbeelding rechts).

Ik ben wel benieuwd wat de reactie zou zijn als je dan zou zeggen: “Ook met u zij de Heer” of “de Heer zal met je zijn”.
Vroeger stond dat op de rand van onze muntstukken……

Het slotlied eindigde vanmorgen met de zin: “Hij zal onze voeten richten op de weg van de vrede”.
Daarna kregen we de zegen mee; ook met u zij de Heer!

Reageren

6 februari: Ringtone van Bach

Door Ada

Op 6 februari 2016

In Muziek

Tegenwoordig kun je kiezen wat voor ringtone je wilt horen als je telefoon overgaat.
Je hoort om je heen de gekste dingen. Loeiende koeien. Kirrende baby’s. Nokia melodietjes. Ouderwets telefoongerinkel. Irritante piepjes.

Al vanaf dat ik een eigen mobiele telefoon heb is mijn ringtone er één van Johann Sebastiaan Bach.
Het is een gedeelte uit de Cantate BWV 188 “Ich habe meine Zuversicht” : Sinfonia.
Meestal schrikken mensen in mijn omgeving omdat er in mijn broekzak violen beginnen te spelen, maar zo heel af en toe is er iemand die het stuk kent.
Toen ik in 2014 in het ziekenhuis lag, ging mijn telefoon nog laat op de avond over.
De twee kamergenoten tegenover mij gingen rechtop zitten en keken verbaasd om zich heen.
Mijn buurvrouw bleef liggen en constateerde droogjes: “Dat is Bach.”
Ze vond het jammer dat het ophield…….

Hierbij een link naar het muziekstuk op You Tube: Bach Cantate BWV 188.
Het is een uitvoering door een symfonieorkest en een orgel.
En zoals Bach de menselijke stem en het orkest door elkaar heen vlecht, zo doet hij dat in dit stuk ook met orkest en orgel.

J.S. Bach
(Standbeeld in Leipzig)

Het is een fantastisch muziekstuk. Als ik naar Franse les loop en ik heb dit op de oortjes, dan kan ik precies in dit tempo wandelen: heerlijk!
Halverwege het stuk krijgt het orgel een prominentere rol. Het is erg ritmisch en je ziet aan de gezichten van de muzikanten hoe moeilijk het is om de muziek ‘onder elkaar’ te houden.

Het hele filmpje duurt 8 minuten. Neem eens de tijd en geniet van dit prachtige stuk muziek. Kijk naar de violisten en de andere instrumentalisten, verbaas je over de virtuositeit van de organist, volg de spanning als het even heel moeilijk is en constateer de ontspanning als men weer het vertrouwde hoofdthema van het stuk gaat spelen.
Waan je even 8 minuten op de eerste rij tijdens een klassiek concert en geniet van wat Bach vermag!

Reageren

29 januari: Zeur niet!

Door Ada

Op 29 januari 2016

In Muziek

Het was jukebox week op radio 5.
De hele dag aanvragen van luisteraars.
Genieten.
Jammer dat m’n werk zoveel vrije tijd kost……
Maar gisteren had ik m’n vrije donderdag. Aan de koffie met Gerard kwam er een verzoekje voorbij voor “Zeur niet!” van Conny Stuart.
Een lied met een ijzersterke tekst van Annie M.G. Schmidt uit de musical ‘Heerlijk duurt het langst” uit 1965.

Onze kinderen hebben die tijd niet bewust meegemaakt.
Zij kunnen ook niet weten wie ‘Luns’ was.
Maar als in ons gezin iemand zegt : ‘Breek in bij Luns!’ vult de rest onmiddellijk aan: ‘Steel al z’n lintjes!’ De achterliggende boodschap is dan ZEUR NIET!

De tekst is, behalve een paar dingen zoals Luns, nog erg actueel en kan in deze tijd ook prima gezongen worden.
Het eerste couplet begint zo:
Als je moe bent, als je oud bent
als je rillerig en miezerig en koud bent…. voor de hele tekst klik hier Zeur niet
Hierbij een kink naar het liedje op You tube >>>

Lees de tekst, luister naar het liedje….. maar ZEUR NIET!

Reageren

19 januari: Muziek & de ziel.

Door Ada

Op 19 januari 2016

In Kerk & gemeente, Muziek

Gisteravond kwamen we bij elkaar voor de maandelijkse bijeenkomst van de Gespreksgroep ’93 van onze PKN-gemeente. Met leeftijdsgenoten bespreken we verschillende onderwerpen, gisteravond ging het over de ziel.
Ons was gevraagd een lievelingslied te noemen dat onze ziel raakte.

Mensen die mijn blog volgen weten al: muziek is voor mij en mijn ziel erg belangrijk.
Op een zondagmorgen in de kerk kan ik geraakt worden door een voor mij onbekend stuk dat gespeeld wordt tijdens de collecte, waardoor ik onverhoeds moet huilen.
Dan wordt in mijn beleving ‘mijn ziel’ geraakt. Waarom doet zo’n stuk mij iets? Ik kan het niet uitleggen aan een ander. Ook gisteravond merkte ik weer: niet iedereen heeft iets met muziek. Muziek kan ook irriteren. Liederen, gezongen in een viering, kunnen voor de één betekenisvol zijn, maar kunnen door een ander als ‘geneuzel’ worden ervaren.

Muziek kan ook helend zijn. Het helpt mij bij het tot rust komen in turbulente periodes.
Middelste dochter Harriët was dit weekend bij ons. Zij is musicus / saxofonist, ze geeft les, speelt in een band en treedt af en toe op. “Muziek maken is heel belangrijk voor de ontwikkeling van een kind.” is haar stellige overtuiging.
Daarover is ook genoeg te vinden op internet.
Kijk bijvoorbeeld maar eens naar dit artikel Muziek maakt slim >>>.

Het is natuurlijk niet gek dat Harriët (als musicus) dit zegt. Maar samen met haar heb ik bewezen dat muziek écht van belang kan zijn.
Toen ik zwanger was van haar heb ik een klein experiment gedaan.
Er werd namelijk beweerd dat ongeboren kinderen in de buik van de moeder al geluiden waarnemen en dat je door regelmatig hetzelfde lied te zingen zo’n kindje voor de geboorte al een liedje kunt aanleren.
Iedere avond bracht ik oudste dochter Frea, toen 2, naar bed met een heel ritueel: pyama aan, tanden poetsen, verhaaltje, gebedje zingen. Aan dat ritueel voegde ik één ding toe: slaapliedje zingen.

Van mijn moeder had ik het Groningse wiegelied: “Suze naanje, ik waige die….” geleerd.
(Klik hier >>> voor de melodie, klik op de afbeelding voor een vergroting).
Tot aan de bevalling heb ik het bijna dagelijks met Frea gezongen. Toen Harriët was geboren was ik natuurlijk benieuwd of het ook zo zou zijn.
Als ze huilde pakte ik haar op en zong het Suze naanje.
En ze herkende het inderdaad: altijd werd ze dan stil en na een paar regels ook rustig. Ook toen ze ouder werd kon ik haar bij groot verdriet of enorme driftbuien kalmeren door haar op schoot te pakken en het Groningse slaapliedje te zingen. Experiment geslaagd.

Ooit last ik ergens de quote ‘Muziek spoelt het stof van het dagelijks leven van de ziel’.
Zo ervaar ik het. En velen met mij.

Reageren