Categorie: Muziek Pagina 31 van 37

10 oktober: Where are you going, my little one?

Door Ada

Op 10 oktober 2015

Dochter Carlijn nam mij vanmiddag mee naar de tentoonstelling “Religie & mythen verbeeld” in het Kunstencentrum K 38 in Roden.
Het was een mooie, afwisselende tentoonstelling. We zagen moderne iconen, werken van hout, van keramiek, schilderijen en er hingen werken gemaakt van textiel. De kunstenares die deze doeken had gemaakt heet Saskia Weishut en ik vond haar creaties werkelijk fantastisch. Hiernaast een afbeelding van een werk waar ik met bewondering naar heb gekeken. Het heet Choepa (het joodse woord voor baldakijn) en het verbeeld een joods huwelijk. De afbeelding geeft bij lange na niet weer hoe mooi het werk is. Ben je in de gelegenheid: ga vooral kijken! Voor de prijs hoef je het niet te laten: de tentoonstelling kost maar € 1,-.

Daarna bracht ik Carlijn naar de bus en wachtte mij nog een vervelende klus: stofzuigen en vloeren dweilen. Met de MP-3 speler om mijn nek en de oortjes in genoot ik van mijn favoriete muziek en was de huishoudklus zo maar klaar.
Vanmiddag hoorde ik het lied “Where are you going, my little one” van The Brothers Four.

Al eerder schreef ik over dit mannenkoortje op 12 juni onder de titel “Mijn kant van het bed”. In het liedje van vanmiddag zingen ze over hun kleine dochtertje: Turn around and you’re two, turn around and you’re four, turn around and you’re a young girl going out of the door…..
Bij dit lied moet ik altijd aan Carlijn denken. Ze is onze jongste en heel lang ‘the little one’. Ik noemde haar ook vaak Klijntje, een verbastering van haar naam. “Ik ben niet kleintje!” riep ze dan opstandig. Tuurlijk niet. Maar wel mijn kleintje.

Where are you going, my little one?
Vandaag ging ze naar Groningen.
Maar gelukkig komt mijn ’little one’ ook nog vaak naar Roden.
Luister via deze video >>> naar de uitvoering van The Brothers Four:

Reageren

2 oktober: Rossini – scratch

Door Ada

Op 2 oktober 2015

In Muziek

Halverwege september kwam op de site van mijn werkgever een algemene uitnodiging voorbij van een collega om mee te doen aan een scratch in Aduard. Dat is een klassiek stuk dat je thuis instudeert en dat in één dag wordt geoefend en uitgevoerd. Voor deze scratch dien je delen uit de Petite Messe Solenelle van Rossini in te studeren.. Je kon je opgeven en op 1 oktober hoorde je of het al dan niet doorging. Dat hing af van het aantal deelnemers.

Gisteren kreeg ik een mail in mijn mailbox: ’t giet deur! Wat heerlijk. Zondag 8 november vindt het allemaal plaats. Met een pianist, solisten en een koor van meer dan 50 zangers. Bij de mail zaten 5 stukken die we moeten instuderen, een overzicht van hoe 8 november er uit ziet en 5 oefenbestanden. De voorpret kan beginnen.
Het eerste dat ik dan doe is de kooruitvoeringen opzoeken op You Tube om er al vast aan te wennen. De stukken print ik uit en ik luister ze een aantal keren af met de partituren erbij. Vervolgens ga ik de altpartij instuderen en af en toe probeer ik dan of ik al een beetje met de You Tube versie kan meezingen.

De komende maand zal ik dus vaak genieten in m’n eentje. Vooral als je na een tijdje de stukken kunt meezingen en je de muziek goed kent. Om een indruk te krijgen van wat ik ga doen: hierbij de You Tube uitvoering van het eerste stuk van de mis: Kyrië Eleison >>>.

En last but not least: ben je een man of ken je man met een mooie bas of tenor die met ons wil meezingen? Reageer dan op dit blog: dan stuur ik de aanmeldlink door. We kunnen namelijk nog wel wat mannenstemmen gebruiken!

Reageren

29 september: Glimlach

Door Ada

Op 29 september 2015

In Alledag, Muziek

Op maandagmorgen ga ik altijd naar club-yoga.
Het is inmiddels ‘helemaal goed gekomen’: zie 17 juni >>>

Voordat onze groep aan de beurt is moeten we wachten tot de vorige groep is uitgesport. Dan zitten we op een soort strafbankje in de gang te beppen.
Meestal is dat small talk, maar vanmorgen zei iemand iets wat mijn dag kleurde.
Ze vertelde: “Ergens heb ik gelezen dat je de wereld tegemoet moet treden met een glimlach. Dan reageren mensen ook vriendelijk terug. Dat heb ik uitgeprobeerd. Ik stapte in een volle treincoupé met een grote glimlach. En het is echt zo: mensen glimlachten terug. Maar weet je wat ik ook ontdekte? Als je blijft glimlachen heb je zelf ook veel minder last van chagrijn. Ergernis glijdt gemakkelijker van je af.”

Van zo’n verhaal word ik helemaal blij en in mijn hoofd zit daar dan ook gelijk een liedje bij, Life is beautyfull that way >>> van Noa. Dit lied is de vocale versie van de themamuziek van de film ‘La vita e bella’. Dit is een klein gedeelte uit het refrein:

Smile, no matter what they tell you
don’t listen to a word they say
‘cause life is beautiful that way

Ik zou zeggen: Ga heen en doe gij evenzo.
En zegt het voort!

Reageren

25 september: Stopverf?!?

Door Ada

Op 25 september 2015

In Cantorij Roden, Kerk & gemeente

Gisteravond was de wekelijkse cantorij repetitie. We beginnen nooit direct met zingen, we gaan eerst inzingen. Onze cantrix is daar altijd erg serieus mee bezig, dus wij doen erg serieus mee. We zwaaien met de armen, maken de nek en de schouders los en doen stemoefeningen. Maar soms valt het niet mee om serieus te blijven. Dat ligt heus niet aan de cantrix, maar aan de gefluisterde / gemompelde opmerkingen van cantorijleden. Gisteravond moesten we heel hard vijf keer achter elkaar TOE POE roepen. “Het lijkt het Nederlandse leger wel…..zonder munitie” zei de bas naast mij. Het lukt mij dan even niet om op dat moment de oefening mee te doen. Te weinig ademsteun zullen we maar zeggen.

Na het inzingen begonnen we met het zingen van de liederen voor de Vesper van 18 oktober. Deze vesper heeft een klein comité van onze cantorij voorbereid. Er wordt veel gezongen in die viering en ik vind het mooie muziek. Genieten dus op de repetitie. Gedurende de avond valt er ook weer genoeg te glimlachen. De sopranen zongen bij een lied erg ongelijk, waarop cantrix de vraag stelde of ze allemaal wel hetzelfde lied voor zich hadden. Toen cantrix zelf een lied voorzong zei ze na het voorzingen: “Dit ging vast niet goed he?” “Ik zei niks!” merkte een tenor op. Ons was nog niets opgevallen.

Bij een driestemmig lied moeten de alten heel laag. Cantrix legde uit dat dit komt omdat de alten de ruimte tussen de sopranen en de mannen moeten opvullen. “Een soort stopverf dus” riep één van de alten. Zo heb ik mezelf nou nog nooit bekeken.
Bij een ander lied werd voorgesteld om door elkaar heen te gaan staan. Dat vind ik altijd erg leuk, maar de anderen waren wat minder enthousiast. Het liefst wilden ze dat ik in m’n eentje door elkaar heen ging staan….maar gelukkig deden ze later allemaal wel mee.

Aan het eind zongen we een lied dat we vorige week hadden ingestudeerd. Toen we het hadden gezongen constateerde onze cantrix lichtelijk verbaasd: “Deze gaat al gewoon goed!”
Tuurlijk.
Want we hebben altijd wel veel plezier tijdens de repetitie, maar uiteindelijk gaat de uitvoering altijd gewoon goed.

Reageren

24 september: Top 2000 voor 50-plussers.

Door Ada

Op 24 september 2015

In Alledag, Muziek, Sweet memories

Mijn dag stond vandaag in het teken van de ‘Evergreen Top 1000’, deze week te beluisteren op Radio 5 >>> .
Mensen die mijn blog volgen weten dat ik een trouw luisteraar ben van deze muziekzender. Natuurlijk is niet alles leuk, is er wel eens een ‘zeurmevrouw’ of een ‘moppermeneer’ aan de telefoon met een spelletje, maar over het algemeen is het leuk.

Tot mijn grote ergernis is Radio 5 sinds kort niet meer te beluisteren via de middengolf. Hij zat altijd op 747 AM en ik luisterde in de auto met de autoradio en thuis met wekkerradio’s overal in huis. Nu moet ik via internet luisteren en de computer staat achter in de woonkeuken. In de auto mis ik Radio 5 het meest. ’s Morgens mis ik Henk en Manuela en ’s middags Hylco Span. Op het werk luister ik alleen als mijn collega’s er niet zijn en dat is bijna nooit…… als het dus zoals nu “Evergreen-week’ is, mis ik wel heel veel.

Maar vandaag kon ik onbekommerd luisteren.
Eigenlijk zijn de evergreens gewoon de Top 2000 voor 50-plussers.
Heerlijk! Anneke Gröhnloh, Beatles, Stones, Dusty Springfield, TenCC, Beegees, Beachboys, BZN, Jim Reeves, George Baker Selection, de mooie muziek houdt gewoon niet op. En de hele dag herinneringen. Bij elk liedje is er wel iets. Mijn leukste herinnering vond ik Creedence Clearwater Revival met hun versie van “I put a spell on you, because you’re mine’. Onze kinderen roepen altijd als ze dit horen: “Ik prik een speld in jou! Omdáát je van mij bent!” Een uitspraak van een collega van mij in de jaren ’80 die ik heb doorgegeven aan het nageslacht……ik moet er altijd weer om grinniken. En natuurlijk was er ook weer een oude Duitse Schlager die mij onmiddellijk weer in de jaren ’60 bracht. Spiel noch einmal für mich >>> van Catharina Valente. Luister maar >>>>

Kippenvel kreeg ik er van.

Reageren

20 september: de útlopers.

Door Ada

Op 20 september 2015

In Alledag, Muziek

“We lopen d’r nog even uit” zeiden we vanmiddag rond 17.00 uur tegen elkaar. We wilden nog naar de praalwagens kijken die op zondagmiddag na de parade in het centrum van Roden staan opgesteld. Maar we waren te laat. Er stonden nog twee, waar we ons trouwens toch nog weer aan vergaapten: wat een werk hebben ze er weer aan gehad. Details die ons gisteren niet waren opgevallen zagen we nu: panelen van allemaal schroefjes, plugjes en boutjes. Golven van blauwe plastic handschoentjes, ieder jaar is wel weer iets wat we nog nooit eerder op een wagen zagen. Er groepten wat mensen bij elkaar waar wij er ook een paar van kenden en zo werd het al snel weer gezellig. Gisteren was er trouwens wel een detail dat mij als handwerkster direct opviel: een cactus van allemaal gehaakte, groene rondjes. Vastgezet met een cocktailprikker. Maar dit terzijde. (zie foto links)

We liepen langs de kermis richting het beursterrein. Voor de kroeg van “Piet & Griet” was het heel druk: er stond een dichte kring mensen om een orkestje heen: een stuk of 12 mannen in rose T-shirtjes. Het was een dweilorkest. Trompetten, trombones, tuba’s en een trommel. Wat een feest! Ze kregen de handen op elkaar en je zag de mensen genieten van de muziek. Zo kan het dus ook op Rodermarkt. Het hoeft niet altijd met loeiharde rampestampemuziek waarbij je niet meer met elkaar kunt praten. Mensen stonden mee te deinen en te zingen met de bekende deuntjes en iedereen had plezier.

Er werd een meneer in een rolstoel voorbijgeschoven, die moest even passeren. Hij had een pilsje in zijn hand en met z’n andere hand zwaaide hij in de maat naar de mensen in de kring. Ik werd helemaal blij van het toeterorkest en de vrolijke sfeer erom heen. Ze heten ‘de útlopers’>>> en ze komen uit Sneek. Wat mij betreft lopen die volgend jaar mee in de Rodermarktparade.
We kochten een ijsje, gingen nog even op het terras zitten mensen kijken.
Naar andere mensen die ‘er ook nog even uitliepen’…

Reageren

16 september: de ‘nulde’ Franse les.

Door Ada

Op 16 september 2015

In Alledag, Muziek

Al vaker schreef ik op dit blog over de Franse les. Het is het laatste groepje dat na de zomervakantie weer van start gaat. Gisteravond hadden we de ‘nulde les’. De eerste les is nameliik pas op 29 september. De nulde les wordt er vooraan gepland omdat we na de zomer eerst moeten bijpraten. Hierover schreef ik vorig jaar al een bijdrage op 17 september >>>, precies een jaar geleden dus.

Gisteravond kwamen we bij elkaar bij één van de leerlingen die ergens heel erg achteraf woont. Een smal paadje langs een kanaaltje tussen de weilanden in. Gelukkig wilde één van de mannen wel rijden (de vrouwen durven dat eigenlijk niet..) en zo kwamen we rond 20.00 uur aan. De spannende verhalen waren weer niet van de lucht. Onze juf wil dan altijd weten of we ook Frans hebben gepraat in de vakantie. Sommigen niet, sommigen wel, het ligt er natuurlijk wel aan waar je bent geweest…. in Radewijk en Julianadorp hoefde we geen frans te praten, eerder Duits! De leerling van het achteraf-huis vertelde dat hij wel had geprobeerd om Frans te praten. Maar dat de Fransen hem toen hadden gevraagd of hij het niet liever in het Engels wilde doen! Je zag de juf zuchten en denken: “Tien jaar franse les!. Maar we doen ons best.

Er was een wijntje, een kaasje, stokbrood, muziek van Jacques Brel op de achtergrond: perfect. Ik had er nog wel tot 11.30 uur kunnen zitten. Deden we eerder ook nog wel eens. Helaas moet ik om 22.15 uur dan al aangeven dat ik wel naar huis wil, want: morgen weer aan het werk en de energie raakt op……
Helemaal nog in de sfeer van gisteravond zet ik vandaag het prachtige ‘Ne me quitte pas’ van Jacques Brel op mijn blog. Luister en geniet >>>

Reageren

2 september: “Aan den arbeid!”

Door Ada

Op 2 september 2015

In Alledag, Muziek

Maandagavond vertelde Gerrit (van het journaal-weer) dat het dinsdag bewolkt maar droog zou zijn.
Met een blind vertrouwen op Gerrit stapte ik gistermorgen op de fiets zonder eerst buienradar te raadplegen.
Vóór de stoplichten buiten Roden miezerde het al. Getver. ‘Fiene motreegn’.
Het was mijn eer te na om terug te fietsen en de auto op te halen.
In mijn fietstas zit altijd een plastic regen poncho ( € 0,50 bij de Wibra) die trok ik aan.
Die dingen hebben één maat en zijn dus heel groot. Die van mij was rose.

Ik denk dat het er uitzag als een roze wapperende suikerspin op twee wielen en ik werd dan ook belangstellend nagekeken door poezen, honden & baasjes en koeien.
Bij de stoplichten voor Peize kwam een meneer vanaf de andere kant de weg oversteken. Die reed dus door rood en ik glimlachte wat samenzweerderig naar hem. Wat mij een knipoog en een schuldbewuste, maar stralende glimlach opleverde. Dat gaf alvast weer kleur aan de dag!

Roze regen poncho In Groningen brak de lucht weer open en eenmaal op het werk aangekomen was ik al weer bijna drooggewapperd. De poncho hing ik over mijn fiets te drogen en om 07.45 uur zette ik mijn computer aan.
1 september.
Het mooie weer is op.
Mijn manager is er weer na een maand afwezigheid.
Nu is de vakantie echt voorbij: aan den arbeid!

Naschrift: vanmorgen was ik weer op de fiets. Een prachtige morgen met een fantastische zonsopgang. Toen ik langs het Hoornse meer fietste zong Paul McCartney in mijn oor: “Here comes the sun”>>>. Wat een goed begin van de dag!

Reageren

31 augustus: Hummen op zondagmorgen.

Door Ada

Op 31 augustus 2015

In Alledag, Kerk & gemeente, Muziek

Gistermorgen woonden we de viering bij in de Catharinakerk. Met de mevrouw die naast me zat voerde ik een gesprekje over onze dochters (die van dezelfde leeftijd zijn). Daarna vroeg ze hoe het nu met Gerard was en door een opmerking van haar schoot ik vol. Dat vond ze heel vervelend. Na de dienst heb ik haar verzekerd dat mijn emotie door haar niet als ‘vervelend’ hoeft te worden opgevat. Het hoort erbij. Na een hartinfarct hebben mensen sowieso veel meer last van emoties, het is niet anders. Blijf vooral in gesprek.

De viering zelf was erg waardevol. Voor mij is het zingen een heel belangrijk onderdeel van een kerkdienst. Gistermorgen was Arjan Schippers de organist, één van mijn favorieten. We zongen mooie liederen en bij sommige liederen kon ik de alt partij meezingen. Mijn buurvrouw vond het mooi en onbegrijpelijk dat ik dat kon: “Ik vind de melodie zingen al lastig” fluisterde ze me toe.
Meerstemmigheid maakt muziek nóg mooier. Voorwaarde is wel dat de organist dan de goede zetting speelt, maar dat is bij Arjan nooit een probleem.

Na de preek was er een meditatief moment met orgelspel. Arjan speelde Diapason movement van John Bennet (1735-1784) en tijdens de collecte Sicilienne BWV 1031 van J.S. Bach. Dat weet ik natuurlijk niet van mezelf, dat vraag ik dan na. Als ik weet hoe het heet probeer ik het wel eens op te zoeken op internet, maar dat loopt altijd op een teleurstelling uit. Het is nooit zo mooi als in de kerk met de serene sfeer en de omfloerste klanken van het historische orgel. Om toch een idee te krijgen van wat voor moois wij tijdens een viering te horen krijgen hierbij een piano-uitvoering >>> van het stuk van Bach.

Het slotlied was lied 425.
De predikant had vorig jaar bij de introductie van het nieuwe liedboek al eens voorspeld dat dit een ‘tophit’ zou worden: hij kreeg gelijk.
Toen de organist gistermorgen het voorspel speelde zat de gemeente al blijmoedig mee te hummen en te neuriën.
De eerste regel is: Vervuld van uw zegen gaan wij onze wegen.
Als we dat zingen voelt het alsof je even wordt opgetild.

Tenslotte werd ik helemaal blij van de melodie die werd gespeeld toen we de kerk uitliepen. Iedereen kletste er naar hartelust doorheen (ik ook…), maar het was een stuk uit “Op zoek naar het daglicht”, een oratorium dat we met de cantorij hebben gezongen.
Daar ga ik nou van hummen.

Reageren

30 augustus: Du schwarzer Zigeuner

Door Ada

Op 30 augustus 2015

In Muziek, Sweet memories

Zaterdag was ik met twee dochters en tante Trijn in Emmen.
Shoppen. Er was niet veel van onze gading: wel opruiming overal maar wij hielpen niet hard mee met opruimen. Maar ook zonder tassen vol kleren hadden wij een heerlijke dag. Koffie met een saucijzen- c.q. kaasbroodje, broodje zalm met zoete witte wijn bij Brownies & Downies >>>(werkgelegenheidsproject voor mensen met het syndroom van down), snuffelen in allerlei winkeltjes en ondertussen heerlijk bijkletsen.

In Emmen bezoeken we ook altijd ‘De oude liefde’, een kledingwinkel met ‘andere mode‘. Ook deze keer vond ik weer iets leuks: een zwart zomerbloesje met kleine gaatjes. Buiten stond een draaiorgel te spelen. Ik zong een regel mee: “Du schwarze Zigeuner, komm spiel mir was vor….” tante Trijn maakte het af : “denn ich will vergessen heut’, was ich verlor””
De wenkbrauwen zaten bij de dochters zowat in de haargrens. Zij hebben al een grote hekel aan een draaiorgels…..gaan ze nog meezingen ook!

De meneer achter de kassa vond het vermakelijk.
“Het idiote is dat je met zulke erge muziek alles woordelijk mee kunt zingen” constateerden we als 50-plussers onder elkaar. In mijn hoofd buitelden de herinneringen aan mijn vroegste jeugd over elkaar heen: vakanties in Duitsland, waarbij ik (5 of 6 jaar) het statiegeld mocht verbrassen in de juke-box. Tante Trijn, de zus van mijn vader, is de enige met wie ik dit soort herinneringen deel. Zij is de enige die snapt wat zo’n liedje met me doet.
Ook al is het dan zo’n afschuwelijke draaiorgel uitvoering.
Voor de liefhebbers hierbij een link naar de originele versie van Du schwarzer Zigeuner >>> uit de jaren ’60.
Voor mij sweet memories.
Entschüldigung: schöne Erinnerungen.

Reageren