De waarde van de dag – Pagina 172 – een alternatief voor 'de waan van de dag'

28 januari: Tijdsbeeld.

Door Ada

Op 28 januari 2021

“Hoe is het op je nieuwe werk?”
Die vraag wordt mij regelmatig gesteld en na een maand kan ik inmiddels zeggen: “Goed!”
Alles is anders dan in mijn vorige functies.
Waar ik de afgelopen 12 jaar een zelfstandige functie had en mijn eigen werk indeelde, maak ik nu deel uit van een team.
Daar kwam ik binnen als ‘jongste bediende’ en ik moest alles nog leren; als ik eerlijk ben vond ik dat het moeilijkste gedeelte.

Vanaf eind december zit ik nu in het opleidingstraject ‘allround secretaresse’ en het werk past goed bij me.
Het ‘front-office’-werk, dat ik één dag per week doe bestaat uit telefoon en administratief werk voor het patiëntendossier.
Op de andere werkdagen werk ik ivm corona thuis; dan werk ik wat telefoontjes af en doe ik uitzoek- en roosterklussen.

Begin januari schreef ik dat moest wennen aan de nieuwe werkdagen maar die wisseling heeft één groot voordeel: één keer in de 14 dagen ben ik een hele donderdag vrij. De vrijdag ben ik sowieso al vrij, dus in die week heb ik een vrije dag extra!
Vandaag was zo’n dag.
Rustig aan beginnen, rek- en strek oefeningen, douchen, ontbijt, sudoku……kwart voor tien.
Heerlijk.

Vandaag pakte ik een achterstallig klusje op.
Na het overlijden van Moeder Waninge had Gerard een grote doos met foto’s, brieven en kaarten meegenomen.
De foto’s had ik destijds uitgezocht en in albums geplakt, maar de brieven en kaarten zaten nog los in de tas en lagen daar na 4 jaar nog net zo in.
Wat moet je er mee.
Al uitzoekend kwam er wel een oplossing: brieven en relevante kaarten voegde ik toe aan de fotoboeken, kerst- en beterschapskaarten deed ik in de recycling (maak ik met knip- en plakwerk weer nieuwe kaarten van) en één brief gaat naar Frea. Het is een brief die zij zelf in 2007, toen ze een half jaar in Spanje woonde, aan oma stuurde mét een aantal foto’s.
Wat een mooi tijdsbeeld en wat leuk om nog eens terug te lezen.

Het hele netwerk van moeder kwam nog weer even in namen en geschreven teksten voorbij.
Eén kaart licht ik er uit; Gerard en ik hadden er vanmorgen bij de koffie al dikke pret om.
De kaart is geschreven door Henk en Trijn (van Calker) en Jaap en Dine (Jonkers). Twee stellen die mijn schoonouders kenden van de kerk, de dames zaten allemaal op de Hervormde vrouwenvereniging. De twee stellen waren met z’n vieren op vakantie in België en hadden de familie Waninge een toepasselijke kaart gestuurd.
Mijn schoonouders voerden destijds een gemengd boerenbedrijf: landbouw, melkvee en varkens.
Mei 1997.
Ook een mooi tijdsbeeld.

Vertaling: Kom op zondag lunchen met de kinderen……

Reageren

27 januari: Perfect moment

Door Ada

Op 27 januari 2021

In Alledag

Tegenwoordig zie je overal om heen teksten. Reclameteksten. Grappige teksten op bordjes. Semi-filosofische teksten op theezakjes enzo: ik hoef het vast allemaal niet uit te leggen.
Een goed voorbeeld van een volstrekt overbodige tekst zag ik op het schilderij dat in ons vakantiehuisje in Egmond hing. Een leuk schilderij, met echte schelpjes en steentjes.
Wat het voorstelt kan voor niemand een vraag zijn, maar er staat toch een tekst bij: op het bordje staat ‘beach’.
WAAROM?

Aan de meeste van zulke teksten ga ik vaak gedachteloos voorbij, maar soms past zo’n tekst precies bij het moment waarop je hem ziet.
Een sitatieschets: zaterdag 10 oktober, midden in ons weekend Noordzeestrand.
De weersverwachting voor die zaterdag was ronduit slecht, dus wij hadden ons ingesteld op ‘mét paraplu‘, maar na elven knapte het weer even helemaal op en kwam de zon er zelfs even bij. We stapten op de fiets en maakten een strandwandeling met prachtige, Nederlandse wolkenluchten en onstuimige golven; ondertussen genoten we van dappere kite-surfers die de golven en de wind trotseerden en soms secondenlang boven de zee ‘vlogen’. Het bleef nog even mooi en we maakten een duinfietstocht via Egmond Binnen naar Heiloo, waar we ergens naar binnen gingen voor een lunch. Ik bestelde alvast een kop thee en daar was de tekst. (klik op de foto voor een vergroting).
Helemaal niet een perfect moment, door ons op die zaterdag perfect gemaakt.

Toen we twintig minuten later, vlak voordat we bij de blokhut aankwamen, toch nog het begin van een regenbui meekregen deed dat niets af van het perfecte moment: even heerlijk uitgewaaid, zee gezien, mooie fietstocht gemaakt en genoten van het moment dat zonder perfect te zijn toch perfect werd.

Reageren

26 januari: Doe (ze) de groeten!

Door Ada

Op 26 januari 2021

In Alledag

Vroeger in Hoogersmilde groette je iedereen. Mensen die je goed kende noemde je bij de naam en alle anderen werden begroet met ‘moi’. Die neiging heb ik eigenlijk nog steeds; ik vind het horen bij menselijk contact. Daarom begroet ik mensen: als ik in een wachtkamer binnenkom, als ik in een bus stap of als ik tijdens een wandeling iemand tegenkom. Ik zeg ook nog steeds ‘moi’; per slot van rekening ben ik een Drent en woon ik in Drenthe. Meestal groet men ook vriendelijk terug, soms blijft iemand stoïcijns voor zich uit kijken. Eén keer ontmoette ik een mevrouw bij de voordeur van de huisarts, zij kwam naar buiten, ik ging naar binnen en ik wenste haar goedemorgen. Op hoge toon vroeg ze “Ken ik u?!” Daar schrok ik gewoon van. “Nee, maar ik wens u een goedemorgen…. ” Verder geen reactie. Andere wachtenden, die het hadden gadegeslagen, riepen in koor goedemorgen toen ik binnenkwam. Gelukkig; had ik net even nodig.

Toen wij in Roden kwamen wonen kwam de omslag. Roden is veel groter dan Hoogersmilde en ik kende nog bijna niemand.
Natuurlijk werd er gegroet: we woonden in een buurt met veel ouderen, maar in het winkelcentrum bijvoorbeeld liepen de meeste mensen je zonder groet voorbij. Het went ook wel. In Assen en Groningen roep je immers ook niet tegen iedereen moi.
Als wij met z’n tweeën fietsen doe ik dat nog wel. Een vriendelijke groet doet meestal het gezicht even oplichten en meestal wordt er dan ook teruggegroet.
Zondagmiddag tijdens onze fietstocht kwamen we zoveel fietsers en wandelaars tegen en achterop, dat het haast ondoenlijk was om iedereen te groeten. “Je kunt wel aan de gang blijven” zei Gerard “ik hou d’r mee op.”
Dat vind ik dan lastig. Als je niet groet is het net of je iemand niet wilt zien.
“Dan is die advertentie in het DvhN iets voor jou! “zei Gerard “stond in de sportkatern met levensgroot moi erin.”
O? Ik had de krant al uit, maar had die hele advertentie niet gezien.
Eerlijkheidshalve moet ik toegeven dat ik altijd heel snel kan met die sportkatern, die spel ik echt niet.

In de bewuste advertentie (zie afbeelding, even op klikken voor een vergroting) stond wat ik hierboven beschrijf.
Ik citeer:
‘Ik zie je.
Laten we wat vaker ‘hallo’ zeggen tegen elkaar! Met een groet zeg je eigenlijk ‘Hé, ik zie jou!”
In deze onzekere tijd waarin we steeds minder echt contact hebben is de honger daarnaar des te groter. Een simpele groet kan iemands dag misschien net iets beter maken. Groet je mee?’

Hierbij een link naar de website van de initiatiefneemster: www.groetjemee.frl

Groet je mee?
Doe (ze) de groeten!

PS Collega Jacquelien wees mij op een leuk artikel op RTV Drenthe over ‘Beurtbalkies in de supermarkt’.
Hierbij een link naar dat item. Kijk ook even naar de video (even naar beneden scrollen…).
“He’j ok nog een flessebonnegie…?”

Reageren

25 januari: Kom moar binn’n, karke is lös…….

Door Ada

Op 25 januari 2021

In Geschiedenis

Gistermiddag was het mooi weer (tot half vier…), dus wij pakten de fiets en fietsten richting Leek.
Eerst maar even naar Nienoord, misschien daar even wandelen?
Onderweg kwamen we tot de conclusie dat veel meer mensen op het idee waren gekomen om er even uit te gaan, vooral wandelaars.
Bij Nienoord was het zo druk, dat we daar niet gingen wandelen: “We fietsen wel even door naar Midwolde”.
Onderweg van Nienoord naar Midwolde was het ook erg druk met wandelaars; zo druk dat we soms moesten slalommen tussen wandelaars die ons tegemoet kwamen en wandelaars die dezelfde kant opliepen als wij.
Bij de kerk in Midwolde stapten we even van de fiets af: misschien even om de kerk heen lopen?
Tot mijn stomme verbazing was de kerk open.
OPEN. In deze tijd.

De laatste keer dat ik daar binnen was, was met een zogenaamd ‘IN-stapje’ van de Catharinacantorij.
Dat deden we altijd aan het begin van het seizoen, geen uitstapje dus maar een instapje.
De zwager van de secretaresse van ons koor, die bij die kerk al jaren vrijwilliger was, heeft ons destijds heel veel van de geschiedenis van de kerk verteld.
Die geschiedenis is helemaal verweven met de adellijke families die woonden op landgoed Nienoord: even een klein stukje geschiedenis dat ik haalde van de website van de kerk:

Het interieur en de inventaris zijn grotendeels vervaardigd in opdracht van de bewoners van de nabijgelegen borg Nienoord, de families van Ewsum en von Inn- und Knyphausen. Het pronkstuk is de marmeren graftombe door Rombout Verhulst in opdracht van Anna van Ewsum († 1714). Onder het praalgraf bevindt zich een grafkelder. Verder zien we een eikenhouten portaal, een herenbank uit ca. 1660 en een fraai gesneden preekstoel uit 1711, ontworpen door stadsbouwmeester Allert Meijer met houtsnijwerk van Jan de Rijk. Een gebrandschilderd glas herinnert aan 1907, het jaar waarin de familie Van Panhuys uit Midwolde verdronk in het Hoendiep

In 2018 schreef ik al eens blog over het dat ongeluk dat de familie van Panhuys overkwam in 1907 onder de titel ‘Vervlogen tijden’.

In de kerk gingen Gerard en ik even in een bank zitten en lieten het interieur op ons inwerken.
Voor mij het mooiste moment van de zondag. Gistermorgen kerkdienst geluisterd, gistermiddag kerk gevoeld. Cadeautje.
Kom maor binnen, karke is lös; wat kun je je dan welkom voelen.
We zouden nog even naar Tolbert fietsen, maar er trok een dikke bui over, dus we fietsten schielijk in lichte regen weer terug naar Roden.
Daar haalden we bui haast nog in: toen we in de Boskamp reden waren de straten wit van de hagel.

P.S.
Nieuwsgierig geworden naar deze bijzonder kerk? Kijk dan vooral nog even op hun website.
Onder de tab ‘Roerende goederen’ vind je afbeeldingen van bijzondere objecten in de kerk en onder ‘360 panorama’ sta je als het ware midden in kerk en draai je een rondje om je eigen as; op die manier krijg je het hele interieur van de kerk te zien. Let even op de herenbank van de familie van Nienoord (links naar het grafmonument): die staat zelfs nog een beetje hoger tegen de muur dan de preekstoel, zodat de predikant ’s zondags niet boven de familie uitstak. Je moest je plaats weten als predikant.

Reageren

24 januari: Voel je je geroepen?

Door Ada

Op 24 januari 2021

In Kerk & gemeente

De roeping van de discipelen stond vanmorgen centraal in de viering in de Catharinakerk die we beluisterden via Kerkomroep. (24 januari, 10.00 u).
Die discipelen, wat waren dat voor mannen? Voorganger Walter Meijles noemde hun namen en vertelde wat er van hen bekend is uit de geschiedenis.
Dat vind ik altijd heel interessante delen uit een preek, altijd hoor ik dan wel weer iets wat ik niet wist.
Wat bezielde die 12 mannen om hun familie, vrienden, werk en sociale netwerk in de steek laten en met Jezus mee te trekken?
Hoe bijzonder moet Jezus dan geweest zijn?

De dominee stelde zich vanmorgen voor hoe het zou zijn als hij werd gevraagd door een beroemde internationale regisseur om een rol te spelen in een vervolg van The Lord of the rings. “Volgende week opnames. Je moet morgen in het vliegtuig stappen.”
Dat zou hij dan wel gaan doen. Ondanks dat hij houdt van zijn gezin en zijn werk, hij zou gaan.
Zo zou het ook voor de discipelen geweest kunnen zijn.
Jezus schetste een nieuw visioen: er breekt een nieuwe tijd aan, het koninkrijk van God komt.
Dat visioen was zo grandioos overweldigend dat het de mannen meetrok achter Jezus aan.

Het verhaal van de roeping van de discipelen komt altijd even bij mij boven als ik deze zin hoor: “Wie voelt zich geroepen om…..”
Vul maar in.
Wie voelt zich geroepen om notulen te maken, wie voelt zich geroepen om ouderling te worden, wie voelt zich geroepen om in deze commissie plaats te nemen.
Heel vaak is het antwoord: “Ik voel me niet geroepen.”
Dan gaat het vaak over tijdrovende, lastige klussen, waar niemand zin in heeft.
Uit het verhaal van de predikant van vanmorgen blijkt dat een roeping geen ‘hangen en wurgen’ hoeft te zijn, maar een eer dat je er voor gevraagd wordt.
Zodat je zegt: “Jah! Graag!” en daarbij denkt “wie ben ik dat ik dit doen mag!”

In de bijbel staan meer verhalen over mensen die geroepen worden, denk bijvoorbeeld aan Abraham.
Hij gaat op reis, maar niet alles gaat van een leien dakje.
Iedereen komt in zijn/haar leven momenten tegen dat je ‘geroepen’ wordt of dat je je ‘geroepen voelt’ om iets te doen.
Doe je het ook?
Op basis waarvan maak je een keuze?
Aristoteles (Griekse wetenschapper en filosoof, 384 – 322 v. Chr.) zei het al: “Waar je talenten en de behoeften van de wereld elkaar kruisen ligt je roeping.”

Reageren

23 januari: TBONTB 16 – Préhistorisch openluchtmuseum.

Door Ada

Op 23 januari 2021

In Geschiedenis

Voor het boek schreef ik dit blog in de categorie ‘Geschiedenis’.

Begin juli 2020 reden Gerard en ik naar Anloo voor de wandeling ‘Strubben – Kniphorstbos/ wandelen in de prehistorie’.
Van de website van Staatsbosbeheer had ik een brochure met informatie over de wandeling gedownload. “Volg de paaltjes met de groene koppen” stond daarin, maar die konden we niet vinden; wel paaltjes met gele koppen. Als je goed keek (wat we later deden) bleek dat onder de gele kop een klein randje groen zat: ze waren overgeschilderd! Gele paaltjes dus.
Maar met ons en de gele paaltjes kwam het pas goed toen we de helft van de wandeling al gehad hadden.

Maar ook al liepen we niet precies de goede route, we zagen wel bijna alle prehistorische bijzonderheden.
Twee hunebedden maar liefst kwamen we tegen, hunebed D7 en D8; altijd bijzonder, maar als je een maand eerder net de mooie en complete hunebedden in de omgeving van Noord Sleen hebt gezien, zijn deze minder spectaculair. (Meer weten? Lees dan het blog ‘Kerk zonder priester‘ uit juni 2020).

de ‘galgenheuvel ‘.

Wel spectaculair vond ik de Galgenberg. Het is een grafheuvel die in de oudheid aan een belangrijke verkeersroute lag. In de middeleeuwen zette men er een galg op, vandaar de naam van de heuvel. Bovenop de Galgenberg staat een zogenaamde ‘Markesteen’, die de voormalige grenzen aangeeft tussen Anloo, Schipborg en Zuidlaren.
Verder vonden we in het bos eeuwenoude karresporen. Over de Hondsrug liep een verkeersroute die terug gaat tot ver in de prehistorie en die leidde van Noord(Groningen) naar Zuid (Coevorden). Ook in de middeleeuwen en daarna reisde men hierlangs richting Groningen. Je ziet een patroon van golven en dalen, dat is ontstaan door het vele verkeer dat door dit gebied is getrokken.

Het gebied ligt midden in het Nationaal Park Drentsche Aa; het was een heerlijke wandeling van twee uur die geen moment verveelde. Wat was er veel te zien en te beleven!
Wat zeker nog het vermelden waard is zijn de strubben.

Strubben

De naam strubben komt van een bepaalde groei van oude eiken. Deze eiken werden eeuwenlang gekapt in dit gebied. Vanuit het wortelsysteem dat in de grond bleef zitten kwamen weer nieuwe takken omhoog die om de plek heengroeiden waar de vorige, gekapte eik had gestaan. Zo ontstond een cirkelvormig patroon van takken, die vervolgens weer uitgroeiden tot echte eiken, strubben dus. We zagen een paar mooie voorbeelden!

Wandelen in gebied waar al vijftig eeuwen mensen wonen; een bijzondere ervaring, vooral als je van geschiedenis houdt. Het is alsof je in een prehistorisch openluchtmuseum loopt. Meer weten? Hierbij een link naar de website ‘De Hondsrug / Unesco Global Geopark’

Meer lezen over het boek 1960 -2020?
Hierbij een link naar de verzamelpagina van deze blogreeks ‘Te boek ….. of niet te boek’.

Reageren

22 januari: Op de radio!

Door Ada

Op 22 januari 2021

In Muziek

Vanmorgen stuurde ik een app naar de studio van Radio 5.
“Gisteren wat frustratie van me afgeschreven in een blog over Arbeidsvitaminen en lezers gevraagd te stemmen. Misschien helpt het?” met een link naar het blog van gisteren.
Daar hoor je normaal gesproken niks van terug.
Bedankt voor de info, zoiets.
Drie minuten later ging mijn telefoon.
“Goedemorgen, met Robert van Radio 5. Ik las net je blog; leuk! Wil je na het nieuws van 8 uur daarover een gesprekje voeren met Bert Haandrikman? ”
Toen was het nog maar 5 voor 8, zat het hart mij al boven in de keel en was de hartslag ruim boven de honderd.

Spannend man.
Dan hoor je ineens die bekende radiostem uit je eigen telefoon; met bijbehorende jingles.

Bert Haandrikman (foto: website Radio 5)

“Eerst gaan wij naar Ada Waninge uit Roden.”
Het gesprek begon met de wat schokkende titel van het blog natuurlijk, dat Radio 5-publiek niet stemmen kan.
Dat had Haandrikman zelf gezegd deze week.
Daarna ging het over de Arbeidsvitaminen, over de radioring en aan het eind deed ik Hans nog even de groeten.
Je kunt het fragment terugluisteren hier Ada op Radio5 ; schoonzoon Cees heeft het fragment uit de uitzending ‘geknipt’.

Nou ben ik toch wel wat gewend op het gebied van spreken voor publiek, maar vanmorgen was ik wel heel gespannen; het duurde na het gesprek dan ook even voordat de hartslag weer normaal was.
Als je het fragment hebt beluisterd weet je dat ik nu officieel ambassadeur ben van het programma Arbeidsvitaminen.
Ben ik eigenlijk al jaren. ik draag deze titel met trots; als je bij de zoekfunctie op deze website ‘Arbeidsvitaminen’ intikt kun je naar meer dan 25 blogs.

Vriendin Sinet schokte mij vanmorgen door te vertellen dat ze niet op Hans had gestemd.
Haar stem was naar Jan Willem Roodbeen van Radio 2 gegaan.
Jammer van die ene stem; maar ik reken nog op de rest van mijn lezers: heb jij al gestemd op Hans?

Reageren

21 januari: Radio 5 publiek kan niet stemmen.

Door Ada

Op 21 januari 2021

In Alledag

Nou ja zeg!

…. haren recht overeind….

Misschien weet je het nog? Vorige week vertelde ik dat ik had gestemd op de Arbeidsvitaminen in de strijd om de Radio Ring 2020.
Dat was een voorronde, waarbij alle radioprogramma’s meededen. Inmiddels staat het programma bij de bovenste vijf; nu moeten we dus nog een keer stemmen.
In de media kwamen er vervolgens denigrerende reacties. “Arbeidsvitaminen gaat sowieso niet winnen, want Radio 5-publiek kan niet stemmen, die kunnen zich niet goed redden met die digitale formulieren.”
Net als bij die impertinente vraag over mijn leeftijd bij het laatste sollicitatiegesprek dat ik voerde gaan de haren mij bij zulke praat recht overeind staan.
En ook nu is mijn eerste gedachte: “Dat zullen we dan wel eens laten zien. Ha!”
Maar in tegenstelling tot mijn nieuwe baan hangt dit niet alleen van mijn inzet af, we hebben alle stemmen van alle Radio 5 luisteraars nodig.
Dus allemaal naar www.radioring.nl en breng je stem uit op Hans & de Arbeidsvitaminen.
Ben je geen Radio 5-luisteraar? Doe het dan voor mij.
Ben je nog geen 50+? Doe het dan ook voor mij.

Als het net zo gaat als met het lijstje met liedjes dat ik in wilde sturen voor 75 jaar Arbeidsvitaminen met de keuze van de lezers van ‘de Waarde van de dag’, dan zie ik het somber in.
De respons op die vraag was namelijk 0. Zero. Nada.
Maar ik ben niet voor één gat te vangen.
In de groepsapp van familie en vrienden stelde ik de vraag: “Wat is jullie favoriete liedje? Ik wil een lijstje insturen voor 75 jaar Arbeidsvitaminen. Hebben jullie nog één of twee suggesties?”
Inmiddels heb ik een mooi lijstje.
Eén van de vrienden reageerde: ‘Drie keer raden….’
O ja, Status Quo natuurlijk. What ever you want.
Vriendin Sinet verraste met een nummer van Whitin Temptation.
Schoonzusje uit Beilen wilde graag Rob de Nijs met Ritme van de regen.
Ander schoonzusje uit Hijken appte ‘iets met prayer, maar dat moet ik nog opzoeken!’
Ze bedoelde ‘My special prayer’ van Percy Sledge.
Mijn broer kwam met de prachtige klassieker Child in time van Deep Purple en zijn vrouw vond You van Ten Sharp het mooiste liedje ooit.
Zwager met een boerenbedrijf koos voor Thank God I’m a countryboy! van John Denver; schoonzusje van datzelfde boerenbedrijf stuurde gelijk maar drie titels in, o.a. het verrassende Dora van Wim Sonneveld.
Broers, zussen en vrienden stuurden bekende titels in, de nummers die de kinderen instuurden daarentegen moest ik allemaal opzoeken.
Delta Rea? Typhoon? Wat is dat nou weer……

Wat leuk mensen!
Ik loerde de hele dag op mijn telefoon, benieuwd naar wat er nu weer binnen kwam.
Het gaf echt even wat reuring bij vrienden en familie, wel even fijn in een tijd waarin er verder niet zoveel gebeurt.

Gerard vond dat er in ieder geval een nummer van Daniel Lohues moest, hij koos voor Hier kom ik weg.
En wat was mijn eigen keuze?
Dit.
Sorry Henk.

Als ‘ons’ lijstje wordt uitgezonden zal ik daar zeker op dit blog melding van maken!

P.S. Naar aanleiding van dit blog kwam ik nog op de radio in de ochtendshow van Bert Haandrikman. .
Klik hier Op de radio! voor het blog dat ik daarover schreef. Daar kun je het radiofragment ook beluisteren.

Reageren

20 januari: Lezer van de maand -Wim & Gre Croeze

Door Ada

Op 20 januari 2021

In Lezer van de maand

Hoe kennen wij elkaar?
Wij kennen elkaar van ‘kerk & koor’.
Onze eerste ontmoeting was op een ‘Zomerzangavond’ in Dwingeloo; wij stonden daar in de buurt op een camping.
Wij houden erg van samenzang, gingen naar die avond en ontdekten dat Gerard en Ada daaraan meewerkten.
Opmerking Ada: toen waren wij nog ‘Hervo’s’ en Gré & Wim ‘Grefo’s’….. maar in Roden wonen schiep toen al een band.

Waar en wanneer ben je geboren?
Wij zijn Wim en Gré Croeze, allebei geboren in Hoogkerk in resptectievelijk 1939 en 1942.
We wonen sinds 1967 in Roden, eerst aan de Zultheresweg en in 1973 zijn we verhuisd naar de Ceintuurbaan Noord 20, daar wonen we nog steeds.

Verliefd, verloofd en getrouwd.
Even een stukje geschiedenis, wij hebben beiden onze jeugd doorgebracht in Hoogkerk.
Beiden naar dezelfde lagere school gegaan , maar kenden elkaar niet.
Veel later toen we in het jeugdwerk actief waren, uitwisselingen van jeugdverenigingen organiseerden, en met de Arjos, een cabaretgroep vormden enz. sloeg de vonk over.
Hebben twee dochters en inmiddels kleinkinderen, waar we veel van genieten toen ze klein waren en nu nog heel veel van genieten. Elke leeftijd heeft z’n bekoring.

In welke levensfase zit je nu, hoe vul je je dagen?
Inmiddels zijn we allebei gepensioneerd.

Wat wil je graag met de lezers delen?
We hebben veel gereisd, toen de kinderen klein waren gingen we jaarlijks naar Schiermonnikoog.
Later met de caravan vaak naar Frankrijk.
Later samen met de camper. Dan startte onze reis altijd in Diepenveen, een boerencamping, vanwaar we vertrokken naar Limburg en dan verder naar het buitenland.
Wim was lid van verschillende koren, hier in Roden: CMR mannenkoor.
Later maakte hij ook deel uit van een projectkoor en een landelijk Mannenkoor, die uitvoeringen organiseerde naar bv. Rome, gezongen in zowel de Friese Kerk (Palmzondag) en in de Sint Pieter. Heel indrukwekkend.
Tevens hebben we aan een Paulusreis (De zeven gemeenten) deelgenomen.

I.v.m. het achteruitgaan van de gezondheid zijn we veel meer thuis.
Een weekendje met de dochters en afgelopen zomer een week naar Texel, waar we hebben genoten van het mooie weer en waar we de zee hol en hoog hebben gezien.

Afgelopen zomer hebben we een tocht gemaakt per boot, in de Onlanden, prachtig natuurgebied, in het kader van de talentenverkoop voor het goede doel gemaakt met Harm Vos ( zie foto, klik op de foto’s voor een vergroting). Na afloop hebben we koffie gedronken in de prachtig mooi, aangelegde pastorietuin in Roderwolde.

Ook genieten we van onze eigen tuin, waar we o.a. werden opgeschrikt door een zwerm spreeuwen, die zich tegoed deden aan onze kardinaalshoedstruik, even later hebben ze als toetje het restant van de druivenrank verorberd. Ook een ijsvogel gespot bij de vijver.

Door corona missen we het samenzijn in onze kerken. Het samen zingen en luisteren, na de dienst koffiedrinken en bij praten. We volgen steeds de dienst, eerst op de computer, en nu via de televisie. Wij zijn heel blij met de uitzendingen, die wij wekelijks kunnen volgen. Het gesprokene en ook de muzikale omlijsting van de vele koren en orgel of pianomuziek. Vaak houdt ons iets bezig en luisteren nog een keer in herhaling wat ons heeft geraakt. Respect en bewondering voor de organisatie en berichtgeving die telkens tot ons komt en op de hoogte brengt in Kerknieuws en de maandelijkse brief. Wat betreft de bijeenkomsten uit het boekje “ Het goede leven” hopen we dat die in de nabije toekomst dat het weer gerealiseerd kunnen worden.

We hopen dat deze pandemie spoedig voorbij gaat, die ons allen raakt, en de moed en de kracht krijgen verder te gaan en elkaar weer te kunnen ontmoeten.

Reageren

19 jannewaori: Een zunige wat…..?

Door Ada

Op 19 januari 2021

In Streektaol

Veur dizze maond mug ik weer een column schrieven in ‘De Krant’ veur de rubriek ‘Moi Noordenveld’.
Wij huuft oons niet te holden an een thema, wij bint vrij um te zölf een underwarp te bedenken.
Nou zit ik nooit verlegen um underwarpen, de column die vandage publiceerd is giet over oonze streektaol, het Drents; de titel is ”t Kun minder’.
Woon ie niet in de buurt en wo’j het verhaal toch eem lezen? Hierbij een link naor een PDF: ’t Kun minder – jannewaori 2021
Bi’j vaste lezer van dit blog? Dan komt sommige delen je vast bekend veur.

“Doe komst hier zeker nait vot” zee ooit ies iene tegen mij die een column van mien hand lezen haar “doe bruukst aander woorden as wai hier”.
Is ok zo. Maor as ik hier in Roden al met iene in oonze streektaol praoten kan, dan bint d’r maor hiel weinig die nog echt het olle Roner dialect praot.
In Leek en in Nörg praot ze alweer aans as hier en dan he’k het nog niet iens had over alle import-Nedersaksen die heur eigen taoltie metneemt: uut Grunnen, Twente, de Achterhoek en (daor heur ik ok bij) uut aandere dielen van oonze eigen previncie.
Eigenlijk moet ik altied een beetie gniffeln um die verschillen, want wij verstaot mekaar best.
D’r hef nog nooit iene tegen mij zegd dat e mien columns niet begreep.

In de column van vandage schrief ik over wat specifieke, Drentse spreekwoorden.
In de taalgids ‘Moi’ van Abel Darwinkel, Jan Germs en Slot vun ik nog een paar waor ik nog nooit van heurd haar.

1. Daorveur wil ik mij de pette niet in de ogen trekken.

2. Die har e in november ok nog wal van de proemenboom schudden kund.

3. Hij kan op een stuuvertie daansen en op een dubbeltie pissen.

4. Hij pist nog liever in de klompe dan dat e een neie pot koch.

Haar ie ze wel ies heuren gebruken? Of zölf bezigt?
Wee’j ok wat ze betiekent?

1. Hier wil ik mij later niet veur schamen; ik wil een ander recht in de ogen kunnen kieken.
2. Hij trouwt met een lillukke vrouw.
3. Hij is arg secuur.
4. Hij is slim zunig. Een zunige miegerd…..

Reageren