De waarde van de dag

een alternatief voor 'de waan van de dag'

6 febrewaori: Wat moet ik mij daorbij veurstellen?

Zo nou en dan mag ik een aomnd verzörgen veur een karke in het Noorden met Daniël Lohues as underwarp; gusteraomnd was ik zodoende in Slien.
Daor huufden dielnemers zöch niet veur op te geven, dus dan wee’j nooit hoeveul meinsn d’r komt. Ik haar vieftig programmaboekies metnummen;  “as die allemaole komt dan wordt ’t al wat” zee de organisatie.
Het weur inderdaod wat.
Ien van de dielnemers vertelde mij nao ofloop dat hij van te veuren dacht haar: “Een aomnd over Lohues? Wat moet ik mij daor bij veurstellen?” Dat lat zöch ok wat lastig uutleggen; d’r komt veul verschillende aspecten van de artiest Lohues veurbij en daorbij is d’r ok nou en dan interactie met de zaal.

De liederen van Lohues doet wat met meinsn.
In de pauze kwam iene naor mij toe die ontroerd vertelde dat hij de tekst van ‘Elk mens die hef zich en kruus te dragen’ veur haar lezen op de begrafenis van een vriend die psychiatrisch patiënt was. “Die zien kruus was echt van lood” en hij vertelde hoe moeilijk het west was dat ze dat kruus niet van hum hadden kunnen overnemen.
Aanderen vertelden in de onderlinge taovelgesprekken over het gevecht da’j sums wekelijks met pubers moet voeren um ze hen de karke te kriegen of over wat meziek met je döt. Vandage mailde nog een mevrouw die d’r ok was gusteraomnd over hoe belangriek de CD ‘Aosem’ veur heur en heur overleden man west is.

Veur de miesten die gisteraomnd aanwezig waren was Daniel Lohues een bekend artiest.
D’r waren ok best veul die al ies naor een veurstelling van hum west waren en as ik daor soms een kleine anekdote over vertelde, dan zag en heurde ik de herkenning in de zaal, wat de sfeer beslist ten goede kwam.

Ien van de underdielen van zu’n aomnd is het ‘Moordlied’.
Moordliederen waren tot het begun van de twintigste eeuw liederen waorin geruchtmakende moorden  of dramatische gebeurtenissen bezungen weuden deur straotzangers die langs dörpen en steden trökken.
Lohues maakte zu’n lied over een moord op een drugsbaos in Emmen; het verhaal speult in oonze tied.
Toen ik vreug of d’r in de umgeving van Slien ok zu’n moordlied bekend was bleef het stille in de zaal, maor ien vrouw dacht dat d’r een boekie over was, ‘moordliederen in Drenthe of zo’ zee ze. Ze zul thuus nog eem kieken.

Vandage kreeg ik al een mail van heur: ze haar het boekie zölf in de kaste staon en stuurde mij een ofbeelding.
Op internet vun ik een interview met de schriefster van dat boekie. Leuk! Hierbij een link >>> naor een luusterfragment van de VPRO. 
Weer wat leert.
Ik zal ies informeren bij de bibliotheek of ze ’t boekie veur mij reserveren kunt.

An’t einde van de aomnd haar ik het volk graag willen wiezen op de neie theaterveurstelling van Daniël Lohues, maor dinsdag kwam het bericht dat hij um gezondheidsredens zien hele tour of hef moeten zeggen.
Daor maakt wij oons wal zörgen um; lao’w hopen dat het een beetie metvalt.

Meer weten over een ‘Lohues-aomnd’?
Hierbij een link naor een verslag vanuut Hoogeveen>>>, daorop ku’j deurklikken naor eerdere bijienkomsten.

Reageren

5 februari: Uiensoep met of zonder gedoe.

Sinds ik heb ontdekt hoe je zelf lekkere soep kunt maken zonder die pakjes van Honig of een ander merk, probeer ik van alles uit.
Zondag hadden we zin in uiensoep.
Toen ik de bereidingswijze opzocht op internet bleek dat je daar wel een uur voor moet uittrekken, maar dat vonden we niet erg.
Het was immers zondag: alle tijd.

Dit heb je nodig:
400 gr uien
1 teentje geperste  knoflook
2 eetlepels bloem
1 ltr bouillon
(ik gebruikte rundvleesbouillon-blokjes van Maggi, maar als je de soep helemaal zelf wilt maken moet je bouillon trekken van rundvlees)
2 theelepels tijm

theelepel kruidnagel poeder
Peper en zout
30 gr boter

Als je het op z’n Frans wilt eten heb je ook stokbrood en geraspte, belegen kaas nodig.

Dit moet je doen:
Verwijder de buitenste schillen van de uien en snijd ze in halve ringen.
Verhit de boter in een pan met dikke bodem en voeg de uien toe.
Bak ze nu langzaam aan; het bakken van de uien duurt zeker 40 minuten.
Roer ze tussentijds af en toe door; de bodem mag een beetje bruin worden.
Als ze goudbruin zijn, zijn de uien klaar.
Nu de geperste knoflook toevoegen en de tijm.
Even goed doorroeren en kort meebakken.
Dan meng je de bloem goed door de uien heen en laat het mengsel vervolgens in 5 minuten gaar worden.

Ondertussen heb je de bouillonblokjes opgelost in een liter kokend water en kun je die bij het uien-bloem-mengsel gieten. Schraap gerust even over de bodem van de pan, zodat het bruin van het aanbakken van uien loskomt: dan smaakt de soep nog lekkerder.

Nu laat je de soep nog 10 minuten trekken en breng je hem op smaak met een beetje peper en zout.

Ik serveerde er stukjes stokbrood bij met geraspte kaas, die we even in de soep legden en vervolgens opaten.
Als je het echt op z’n Frans wilt doen eet je het stokbrood niet direct op, maar zet je de soepkom met stokbrood+geraspte kaas nog even 5 minuten in de oven op 220 graden.
Maar meestal vind ik dat ‘gedoe’.
Zonder gedoe is het ook al heel lekker!

Reageren

4 februari: Tolereren. Niet respecteren.

Zondagavond op de terugweg van Niekerk naar Roden luisterde ik naar Radio 1; ik viel midden in een gesprek over het gebruik van het woord ‘neger’.
Een vertegenwoordiger van de uiterste rechterflank van ons politieke bestel vond dat hij dat woord gewoon mocht gebruiken.
Het staat in de Dikke Van Dale en het feit dat hele bevolkingsgroepen zich beledigd voelen was voor hem geen reden om het woord niet meer te gebruiken.
Hij had er gewoon geen boodschap aan.
Voorts beriep hij zich nog op de vrijheid van meningsuiting; de opmerking ‘houdt jouw vrijheid van meningsuiting niet op bij de gekwetstheid van iemand anders’ lachte hij weg.
Kom op zeg. We zijn bezig met politiek en in de politiek moet je daar gewoon tegen kunnen.

Wat een ongenuanceerd gebral; daar kan ik nooit lang naar luisteren, de radio ging weer uit. Ik weet dus niet wat de eindconclusie van het gesprek was.

Vrijheid van meningsuiting betekent dat we meningen moeten tolereren, niet dat we er respect voor moeten hebben.

Reageren

3 februari: Taizé in Niekerk.

Een aantal weken geleden was ik bij Piety om een uurtje samen accordeon te spelen.
Op piano-muziekstander lag Taizé-muziek en ze vertelde dat ze binnenkort meezong in een projectkoor in Niekerk in een speciale Taizé-viering.
“Waar ligt dat eigenlijk, Niekerk?” vroeg ik aan Gerard.
Hij dacht dat het bij Enumatil lag. Was ook zo. Gisteravond slingerde ik over landweggetjes in een omgeving die nog geen 15 kilometer bij Roden vandaan ligt en die voor mij volslagen onbekend is.

De viering was in de Liudgerkerk, een eeuwenoude kerk uit de 12e eeuw.
Het pad er naar toe was helemaal afgezet met glazen potten waar waxinelichtjes in brandden; wat een sfeervolle aanblik!
Eenmaal binnen werd duidelijk dat men z’n best had gedaan om de Taizé-sfeer zo goed mogelijk te treffen. Overal in de kerk stonden kaarsjes, het liturgisch centrum was met een groot, oranje doek aangekleed (zie foto) en de medewerkers (koor en sprekers) waren gekleed in stemmig geel/rood/oranje.

Van Piety had ik begrepen dat het koor al vanaf september aan het oefenen was en dat was goed te horen.
Meerstemmige Taizémuziek is sowieso al prachtig en als het wordt uitgevoerd door een goed koor, dan voegt het echt iets toe. De begeleiding bestond o.a. uit een keyboard, maar dan wel één die orgel, piano én gitaar kon laten horen. Ik heb echt rond zitten kijken waar die gitarist nou toch zat…… later begreep ik pas dat die er niet was. Verder was er begeleiding van een hobo, een viool, een klarinet en een dwarsfluit, die prachtige tegenmelodieën speelden; bij sommige liederen werden er zelfs tegenmelodiën gezongen!
Er was één ding dat ik erg jammer vond: het koor nam heel veel van de liederen voor haar rekening en als de gemeente al mee mocht zingen dan was het maar één of twee coupletten. Onderdeel van de Taizé-beleving is juist ook veel samen zingen en dat heb ik gisteravond gemist.  Zelfs bij de gebedsresponsie ‘O Lord hear my prayer’ bleef de dirigent maar met de rug naar ons toestaan. Op deze manier neem je niet echt deel aan het gebed en dat vond ik een gemiste kans.

Voor het overige was het een mooie, ingetogen Taizé-bijeenkomst..
Zitten in een historische kerk (wel ouderwetse, harde banken trouwens), luisteren naar vertrouwde teksten, bidden, zingen en stilte: een geschenk voor mezelf.
Even stilstaan bij wat me bezig houdt.
Bij de ingang hadden we een kaarsje gekregen.
Tijdens het zingen van het lied ‘C’est toi, ma lampe, Seigneur’ (U bent mijn licht, Heer) werd het licht vanaf de paaskaars door de hele kerk doorgegeven. Dat doen we in Roden alleen in de paasnacht; ik vond het een plechtig moment.

We sloten de viering af met ‘Blijf met Uw genade bij ons’.’
Met mijn brandende kaarsje heb ik tot het eind meegezongen.
Wat je dan voelt kan ik niet goed onder woorden brengen.
Ik had het niet willen missen.

Overigens: ik moet nog eens op de fiets naar Niekerk.
Het is daar erg mooi, maar in het donker in de auto zie je daar weinig van!

Reageren

2 februari: Hebt u daar een bon voor? (2)

Het verhaal over de verloren geraakte IKEA-bonnen kreeg gistermorgen onverwacht nog een staartje.

De postbode bracht een IKEA-envelop met twee maaltijdbonnen en een kaartje. Mijn envelop. Dat kon ik zien,  want de vouwen van zoals hij in mijn tasje hadden gezeten zaten er nog in. Ons adres stond op die envelop en de vinder van vorige week zaterdag heeft de envelop weer dichtgeplakt en op de brievenbus gedaan.

Nou ja zeg!

De vinder had zelf gratis een lekkere maaltijd kunnen eten met twee personen: geen haan die er naar had gekraaid.
Er staat geen naam bij de afzender,  dus ik kan de persoon in kwestie niet bedanken.
Wat hij/zij heeft bereikt is dat mijn vertrouwen in de mensheid in het algemeen weer wat is toegenomen!

Reageren

1 februari : Advocaat-schnitt

O, wat genieten we in deze weken van de uitzendingen van Heel Holland Bakt.
Verlekkerd zitten we te kijken naar de heerlijke dingen die iedere week weer gemaakt worden door amateur-bakkers.
Ook ik bak wel eens iets, voornamelijk appeltaarten en hartige taarten.
Op een woensdagavond, bij een aflevering van ‘Doorbakken’ zag ik Robert een lekker luchtig biscuitdeeg maken. Dat had ik ook voor ogen toen ik de Mozart-taart maakte begin januari, maar toen was het biscuit veel te vast geworden.

Op internet vond ik het basisrecept voor biscuitdeeg van Robert op de website ‘Eat bake love’ >>>
Zijn geheim is: de eiwitten eerst apart opkloppen en pas daarna de dooiers en het meel erdoorheen spatelen.
Vrijdagmiddag werd de geest vaardig en bedacht ik: “Dit weekend ga ik een advocaat-schnitt maken.”
Het biscuitdeeg bakte ik op de bakplaat in de oven, dat hoeft maar 9 minuten en het is prima gelukt.

Daarna maakte ik de botercréme á la Robert aan de hand van de website van Heel Holland Bakt, waar het maken van ‘Klassieke botercrème’>>> wordt beschreven.
Best een gedoe.
Je moet banketbakkersroom maken met custard en boter en suiker mengen.
Maar ik volgde precies de aanwijzingen van Robert en ook de crème is prima gelukt.

Voor mijn advocaat-schnitt sneed ik de laag bakplaat-biscuit in drie repen.
Voor de botercréme gebruikte ik de helft van de ingrediënten die Robert aangeeft.
Ik dacht: 625 gram boter? In één schnitt? Achteraf was dat maar goed ook, want zelfs met de helft van de ingrediënten had ik botercrème zat.
Voor de advocaat-touch voegde ik er 4 eetlepels advocaat aan toe.
De helft van de botercrème deed ik op de eerste van de drie repen bischuit, de tweede reep legde ik daar boven op en daar bovenop deed ik de andere helft van de botercreme.
Toen sloot ik de schnitt met de derde reep biscuit.

De zijkanten sneed ik mooi recht (kon Gerard gelijk even proeven hoe het geworden was) en de bovenkant versierde ik met slagroom, dunne sliertjes advocaat en pure chocoladevlokken.

Het was heerlijk.
Maar ook machtig.
Machtig heerlijk.
De kinderen komen dit weekend nog langs; niet allemaal tegelijk maar in plukjes.
Ik stel me zo voor dat ‘heerlijk machtig’ zondagavond wel op  is.

Reageren

31 januari: Brexit.

We kunnen allemaal wel een beetje Engels; taal is communciatie en meestal begrijpen Nederlanders en Britten elkaar goed.
Wat wel eens fout gaat aan beide kanten is de ondertoon.
Engelsen zeggen dingen die ze niet bedoelen.
Een paar voorbeelden.

1. How are you?
Hij bedoelt ‘Hallo!’
Wij begrijpen: Hij wil weten hoe het met ons is en we geven hem uitgebreid en eerlijk antwoord.

2. Correct me if I’m wrong…
Hij bedoelt: ‘Ik denk dat ik gelijk heb, maar….
Wij begrijpen: Hij is onzeker over wat hij zegt.

3. That’s not bad.
Hij bedoeltDat is eigenlijk best wel goed
Wij begrijpen: Dat is op zijn best middelmatig.

4. Perhaps you would like to think about….
Hij bedoelt: Ik raad je met klem aan om hierover na te denken.
Wij begrijpen: Hij doet een suggestie, maar ik kan doen wat ik wil.

5. I was a bit disappointed that…
Hij bedoelt: ik was behoorlijk teleurgesteld
Wij begrijpen: niet echt belangrijk.

6. Please think about that some more
Hij bedoelt: Slecht idee, ik adviseer je om er nog eens naar te kijken.
Wij begrijpen: Het idee staat ze wel aan.

7. That’s interesting
Hij bedoelt: ik ben lichtelijk geïnteresseerd.
Wij begrijpen: Ze zijn onder de indruk!

8. You must come for dinner sometime
Hij bedoelt: Ik ben beleefd, dit is geen uitnodiging.
Wij begrijpen: Ik krijg binnenkort een uitnodiging voor een etentje.

Frea woonde 7 jaar in Engeland, Jon woont nu anderhalf jaar in Nederland.
Samen hebben ze nog wel eens plezier om ‘het overgebleven koekje’.
Als een Engelsman vraagt: “Wie wil dat laatste koekje nog?” dan bedoelt hij dat hij dat laatste koekje zelf graag zou willen opeten.
Frea dacht bij die vraag altijd: “O, jammer als er nog één koekje overblijft!” en bood dan aan dat laatste koekje wel te willen opeten. Het is per slot van rekening een Waninge.
Het duurde minstens anderhalf jaar voordat een Engelsman haar er op wees dat je zo’n vraag over het overgebleven koekje altijd met ‘Nee’ beantwoordt.

Afbeelding: Elionas2 via Pixaby

Met kerst had ik zelf meringues gebakken. Er was nog één over.
Voordat ik kon vragen ‘Wie…?’ had Jon hem al te pakken.
Hij leert snel en niet alleen onze taal.

Vandaag verlaten de Britten de EU.
Dat spijt ons zeer.
Maar misschien bedoelen ze wel iets anders en begrijpen wij het verkeerd…….

Solong friends. 

Reageren

30 januari: Podcast.

Vorig jaar om deze tijd schreef ik over mijn ontdekking van Spotify. (Zie Waarom nu pas?>>>) Toen schreef ik:

Scrollend door de app ontdekte ik een heel scala aan mogelijkheden die ik op de computer nog niet eens had gezien, o.a. Podcast.
Soms voel ik me een fossiel in deze maatschappij, want ik weet nog maar sinds kort wat een Podcast is. Dat is dus nu het volgende wat ik ga ontdekken: wat is een leuke Podcast voor mij?

Inmiddels zijn we een jaar verder en ja hoor, ik heb eindelijk de podcast ontdekt; alle goede dingen komen langzaam.
Dat komt door Bert Kranenbarg; hij heeft een middagprogramma op Radio 5 en heeft in het kader van ‘100 jaar radio’ een serie podcastafleveringen gemaakt onder de titel ‘Radioreuzen’>>>.
In de serie heb ik al geluisterd naar een interview met o.a. Frits Spits en Felix Meurders, zeer populaire en invloedrijke discjockeys in de jaren ’70.

Vanmiddag luisterde ik naar aflevering #12: ‘Heel oude radio’.
Zo oud, nog voor mijn tijd.
Fragmenten uit ‘de bonte Dinsdagavondtrein’ en stukjes uit het hoorspel ‘Paul Vlaanderen’, programma’s die eind jaren ’50 al stopten.
Met achtergronden en goede herinneringen.
Wat had ik dit nog graag met mijn ouders willen delen.
Ze vertelden wel eens dat ze vroeger altijd samen naar de radio luisterden.
Bij mijn vader thuis mochten ze niet luisteren naar de bonte dinsdagavondtrein, want dat was van de AVRO, dus niet christelijk. Als de ouders eens niet thuis waren of bij anderen was het ontzettend spannend om toch te luisteren. En over al dat leuks dat je had gehoord dan later je  mond te moeten houden!

Vanmiddag hoorde ik Willem Parel zeggen: “Niet op reagere Lena…. ’t is ma0r waoterverref!”
Daar had mijn vader dat dus vandaan.

Reageren

29 januari: Hebt u daar een bon voor?

Af en toe haal ik iets bij de IKEA.
Zaterdag na de bierproeverij gingen we daar nog even heen, want ik moest nog een opbergsysteem voor mijn kasten hebben en we zouden daar met z’n achten nog wat eten.
Ik nam een tegoedbon mee die nog op ons prikbord hing: twee gratis maaltijden ter waarde van 9 euro mochten we daarvoor eten.
We schoven aan in de rij (niet te geloven hoeveel mensen daar nog zijn op zaterdagavond om 18.30 u) en zetten ons dienblad vol met eten.
Toen ik moest afrekenen zei ik tegen de kassajuffrouw: “Even wachten hoor, ik heb twee maaltijdbonnen, die pak ik even.”

Ze waren er niet.
Niet in mijn tasje, niet in mijn zakken, niet in Gerards zakken.
Nergens.
Waarschijnlijk laten liggen in de loungebanken vóór de roltrap waar we zaten te wachten op de rest van de groep; daar had ik ze al even uit de envelop gehaald.
Op zo’n moment wens je dat er een luikje in de grond zit waar je doorheen kunt zakken.
We konden ook niet even snel terug naar die loungebanken om te kijken of de envelop daar nog lag: je moet eerst door de hele IKEA heen om daar te komen.
Zweedse logica.
Ik wou het eten al betalen, maar de kassajuffrouw vond het kennelijk zielig voor mij en zei: “Eet het eerst maar op en ga dan die bonnen maar zoeken. Ik schrijf even op een papier wat jullie hebben opgegeten, daar kun je dan mee afrekenen als je bonnen weer hebt.
Lief ja.

….opbergsysteem….

Na het eten ging ik met de meiden en twee mannen de IKEA in voor het opbergsysteem en Gerard en Cees gingen de bonnen zoeken, maar Gerard appte later dat de bonnen niet waren gevonden.
“Dan ga ik nu betalen” zei ik en zocht het restaurant op.
Het was al ruim na achten en er zat niemand meer bij de kassa. Ik schoot één van de andere medewerkers aan, vertelde mijn verhaal en zei dat ik dus nog even wilde afrekenen omdat we de bonnen niet gevonden hadden en gaf hem het briefje van de kassajuffrouw.
“Komt u nou echt met dit briefje terug om nog te betalen?”
Het onbegrip stond in hoofdletters boven zijn hoofd.
“Hoeveel waren die bonnen waard?”
Hij rekende uit hoeveel wij meer hadden opgegeten dan die twee bonnen, zodat ik uiteindelijk maar € 5,= hoefde te betalen. Zonder bonnen.

Een sterk staaltje van ‘ kundlojalitet’.
Weet je niet wat dat is?
Zoek maar op in het Zweeds-Nederlandse woordenboek.
Of op Google translate.

Reageren

28 januari: Lessons and carols in Roden.

De afbeelding hiernaast laat zien wat Gerard en ik zondagavond in Op de Helte hebben beleefd.
Bij de titel zul je denken: “Carols? Het is toch al kerst geweest?”
Dit staat er over op de website van Choral Voices:

Voor veel mensen is op 1 januari de kersttijd voorbij. Anderen houden 6 januari, Driekoningen, aan als datum waarna de kerstversiering kan worden opgeruimd.
De kersttijd eindigt in de christelijke traditie echter pas veertig dagen na de geboorte van Jezus op 2 februari met Maria Lichtmis of Presentatie van de Heer in de tempel. De traditionele Joodse wet schrijft moeders voor om veertig dagen na de geboorte van het kind een zuiveringsoffer te brengen.

In de Anglicaanse traditie wordt de dag dat Jozef en Maria Jezus in de tempel brachten gezien als het moment dat het licht in de wereld kwam. Daarom worden er voorafgaand aan de Lichtmis, (Candlemass) van oudsher kaarsen gezegend.

Choral Voices zingt voor het zevende jaar in de weken voor 2 februari een vesper met een serie Bijbellezingen (Lessons) en liederen (Carols) waarbij stilgestaan wordt bij het vervolg van het kerstverhaal uitmondend op de Presentatie van de Heer in de tempel. Bij de presentatie zegende de oude Simeon de ouders en het Kind en besefte hij dat hij de Messias aanschouwde. In deze Lessons and Carols for Epiphany klinken werken van onder andere John Rutter, John Gardner, Kenneth Leighton en Giovanni P. da Palestrina. De muziek is afwisselend vrolijk, statig, uitbundig, ingetogen, eeuwenoud en modern. Er is uiteraard alle gelegenheid om mee te zingen met de hymnes.

Vrolijk, statig, uitbundig, ingetogen en modern. En ontroerend. Dat staat er niet bij, maar dat was het wel. Plechtig ook. Geen aan- en afkondigingen, geen welkom en geen afsluiting.   De viering begon in het donker met alleen een stem die het eerste gedeelte van het evangelie van Johannes las, het koor daarna hoorde je ver weg: dat stond in de hal.
Vervolgens kwamen ze statig de kerk binnenlopen en volgden we verder de orde van dienst. Zo’n vesper had ik nog nooit meegemaakt; het was oorstrelend mooi wat we hoorden.
Nou wou ik dat ik kon zeggen dat je de viering kunt terugluisteren via Kerkomroep, maar dat is niet het geval; gemist is in dit geval dus echt gemist en geloof mij, je hebt echt wat gemist. Om toch een idee te krijgen, hierbij een link naar hun website >>>.
Als je naar onderen scrollt kun je klikken op ‘Audio en video’.

Bijzonder was dat de hele viering in het Engels was.
Onze eigen Sijbrand deed het geweldig, hij heeft sowieso al een mooie stem en een mooie Engelse uitspraak. Er stond nog een lid van onze PKN-gemeente op het podium: Jacolies.
Zij had flink reclame gemaakt voor dit evenement en kan tevreden zijn: de kerk zat bijna vol! Na afloop was er een collecte bij de deur voor de onkosten van deze avond; de enige tekst in de orde van dienst die in het Nederlands was….. maar het hielp wel.
Van wat ik heb gezien werd er ruimhartig gegeven.
Zeer terecht.

Reageren

Pagina 206 van 396

Mogelijk gemaakt door WordPress & Thema door Anders Norén