De waarde van de dag – Pagina 209 – een alternatief voor 'de waan van de dag'

7 januari: Nederlands maar dan anders (13)

Door Ada

Op 7 januari 2020

Het was al even geleden (september) dat ik het vorige deel van deze serie op mijn blog plaatste, maar inmiddels heb weer een blog vol verzameld.
Deze keer begin ik met een aantal ‘moderne spreekwoorden’, die ik las op een blaadje van onze dagelijkse scheurkalender.

– Zij is in dat huwelijk degene die de afstandsbediening vasthoudt.
– Hij heeft twee LinkedIn-handen
– De vinger aan de polls houden
– Waar rook is, is een doofpot
– Joost mag ’t tweeten.
– Door de zure app heen bijten.
– Je eigen Windows ingooien
– Lachen als een vrouw met botox

In de media gaat niet altijd alles goed.
Jeroen Pauw constateerde dat er ‘veel spanning op de ketel stond’.
Iemand in zijn programma was opgegroeid met muziek: “Het is me met de paplepel ingevoerd.”

Op radio 1 werd een telefoongesprek gevoerd met een woordvoerder van Groen Links.
Ze mopperde op een minister die de kool en de geit wilde sparen.
“De minister hinkt op twee benen!”

Carlijn las in een tijdschrift dat een slim iemand zijn hersens op een vreemde plaats had zitten: “Die heeft een goed stel hersens op zijn schouders.”
Dat moet je niet visualiseren.

Van Carlijn kreeg ik ook weer een aantal mooie uitspraken vanuit haar omgeving:
Iemand vond dat hij het goed voor elkaar had: “Ik heb mijn schapen op een rijtje!”
Vriendin Irene hoorde iemand vertellen dat hij zich niet wil laten naaien door oplichtwebsites en dus verder onderzoek ging doen voor hij iets kocht: “Zo ben ik niet in aap gelogeerd.”
Iemand anders wilde zeggen dat iets met veel bombarie wordt gebracht, maar ze neemt het iets te letterlijk: “Dat ging met heel veel bombardement”.

Soms hoor je een hele leuke combinatie van uitdrukkingen.
Bij dit voorbeeld gaat het om een betrouwbaar iemand waar je wel mee voor de dag kunt komen: “Hij is voor mij als een trots in de branding!

Van schoonzoon Jon hoorde ik ook een bijzonder verhaal.
Hij verkeert in studentenkringen en neemt daar ook veel woorden van op.
Toen hij samen met Frea op bezoek was bij vrienden met een klein kindje zei hij dat hij nog ging ‘vreten en zuipen’, waarna de vrienden hem vroegen of hij zijn woordkeuze wat wilde aanpassen aan hun kleine wereldburger.
Jon was oprecht verbaasd. Later zei hij daar zelf over: “Ik was verteld (I was told) dat dat ‘even snel iets eten en drinken’ betekende.”
Een ander prachtig nieuw woord kwam ook uit Jon’s woorden-koker:
hij veronderstelde dat een bos, in vergelijking met de bebouwde kom van een dorp, een ‘beboste kom’ zou zijn.
Al doende leert men en waar gehakt wordt vallen spaanders; in Jons geval heeft iedereen begrip voor zulke uitglijders. Ik moet er erg om lachen.

Klik hier voor een link naar deel 12 >>> uit de serie Nederlands maar dan anders, daar vind je ook linken naar de delen 1 tm 11. Vergeet niet om af en toe even te kijken op het instagram-account Treintaal. Daar kwam ik vorige maand deze prachtige verhaspeling tegen: “Hij maakt het met de Franse vlag schoon.”

Reageren

6 januari: Successtory?

Door Ada

Op 6 januari 2020

In Alledag, Kerk & gemeente

Een politiek verhaal over wie er nu uiteindelijk de ware macht in deze wereld bezit, daarover ging het gistermorgen in de viering in Op de Helte.
Het ging over de drie koningen, over koning Herodus en over Jeruzalem als luisterrijke en machtige stad, die het volgens de voorspelling van Jesaja zou worden.
En daarnaast ging het over onszelf, over ons levensverhaal.
Wat vertellen we zelf over ons leven?
In de praktijk vaak alleen de successtory’s; de miskleunen en vergissingen benoemen we liever niet.
Wat vertellen anderen over ons leven?
Komen we positief uit die verhalen, dan groeien we daarvan.
Worden er negatieve dingen verteld, dan heeft dat ook invloed op ons leven.

Vanmorgen hoorden we uit Mattheus een stukje van het levensverhaal van Jezus, bij wie zijn eigen verhaal en het verhaal dat anderen over hem vertelden precies op elkaar aansloten, waardoor het een ijzersterk verhaal werd.
Het verhaal van de koningszoon, priester en genezer.
Als een koning kreeg hij van 3 magiërs koninklijk goud, als priester kreeg hij heilig wierook en als genezer werd hem geneeskrachtige myrrhe aangeboden.
Zijn verhaal bracht hoop voor heel veel mensen, hoop die werkelijkheid werd doordat in dit verhaal werd geloofd.

De voorganger zei:
Gods belofte wordt heerlijk vervuld’
aan een wereld verloren in schuld
dat wij leren danken daarvoor.

In mijn hoofd buitelen dan de woorden over elkaar heen en ik denk: waar komen die woorden ook maar weer in voor?!? om na 3 seconden te bedenken: O ja! Stille nacht!
Wat een mooie manier om het kerstverhaal te verbinden aan de eerste zondag in januari.

Het is de bedoeling dat we het levensverhaal van Jezus gaan delen en dat dit verhaal ons eigen levensverhaal gaat aanvullen op de plekken waar wij zwak staan.
De predikant sloot zijn verhaal af met de woorden: “Dit verhaal durven geloven en zo ontdekken waar God te vinden is in de verborgen hoeken van ons eigen bestaan. ”

Na de viering was er koffie mét een nieuwjaarsrolletje, waarmee iedereen weer machtig stond te knoeien, zodat de vloer vol lag met ‘krummels’.
Veel handen heb ik geschud, veel ‘veul heil en zegen’ gewenst.
Soms schudde ik een hand van iemand waarbij ik de goede wensen maar moeilijk uit mijn mond kreeg. Mensen die net hun partner hebben verloren bijvoorbeeld. Je wilt hen natuurlijk ook het beste toewensen, maar je weet ook dat het echt niet meevalt.

Zo gaan we ook als gemeente een nieuw jaar in; het begin is er.
Volgende week organiseert de ZWO weer een activiteitenmarkt.
Gistermiddag zat ik daarom alweer kipjes en kuikentjes te haken voor een workshop die ik ga aanbieden. Wordt vast weer leuk. Kerk is namelijk véééél meer dan psaalms & preken.

Naschrift: tijdens de koffie sprak iemand mij aan op het feit dat mijn veters niet goed gestrikt waren. Dat kon ik als kind niet; ik strikte altijd met één lus. Het heeft tot mijn dertigste geduurd voor ik het strikken met twee lussen goed onder de knie kreeg: dat viel samen met Frea’s veterdiploma.
Niemand weet dat.
Geen successtory, dus wordt het niet verteld…..

Reageren

5 januari: Weer een jaor….

Door Ada

Op 5 januari 2020

In Alledag

Mijn kerstvakantie was heerlijk.
Aan een vriendin schreef ik dat ik de afgelopen week nog een paar dagen kon ‘dobberen’ en dat heb ik gedaan.
Genoeg te doen maar niet altijd zin om nuttig bezig te zijn.
Maar ook geen zin in de Dr. Denker Kerstpuzzel.
En zelfs geen zin in het voorbereiden en schrijven van een blog.
Niet ‘in the mood’.

Niet depressief, niet apatisch, niks verontrustends, maar gewoon geen zin.
Eerlijk gezegd voor mezelf een toestand waarin ik niet vaak verkeer.
Soms heb ik het tijdens een revalidatieperiode na een hartinfarct: het ‘laat-mij-maar-even-gevoel’. Lekker op de bank, bladen lezen, borduren, breien, haken, televisie kijken.
Alleen de hoognodige boodschappen en huishoudelijke klussen doen die echt even moeten en verder dobberen.

Wel veelvuldig sociale contacten bijgehouden met gezin, familie, en vrienden; we hebben de gebeurtenissen in het afgelopen jaar gememoreerd en uitbundig in verschillende kringen geklonken op het nieuwe jaar.
Nu is het huis zonder zin weer ‘ontkerst’.
In de woonkeuken staat nog de roos die we kregen op het kerkhof na de begrafenis van Johan Post, (schoon)vader van twee van onze gespreksgroepsleden.
“We geven deze roos aan jullie mee om niet in verdriet te blijven hangen maar je te realiseren dat het leven doorgaat.”

Van mijn boekenvriendin kreeg ik vorige week een app.
Ze had een column gelezen van Wim Beekman in de krant en had aan mij moeten denken.
Het is een mooi geschreven column onder de titel ‘Weer een jaor’ met een zin die me uit het hart gegrepen is:

Mag het nieuwe jaar alsjeblieft ook een gewoon jaar worden? In alle rust, in alle ontspanning. Waarin het komt zoals het komt, en gaat zoals het gaat. Dat je gewoon je best doet en dat je hoopt dat het uiteindelijk goed zal zijn. De weldaad van het gewone.

Wil je de hele column lezen? Hierbij een link naar zijn verhaal op ‘Koudum.nl’>>>
Hij refereert aan een lied van Daniël Lohues ‘Tik tak’.
Klik hier>>> voor een eerder blog daarover van mijn hand, daar kun je het lied ook beluisteren.

Inmiddels heb ik weer zin.
Dit eerste blog in 2020 sluit ik af met een tekst die op het laatste blaadje van onze scheurkalender van 2019 stond.
Gerard las deze tekst voor op oudejaarsavond vlak voor we met elkaar zouden losbarsten in het ‘Bohemian Rhapsody-koor’ van vijf voor twaalf.
Het is een tekst van Toon Tellegen.

Ik denk dat geluk zacht is als fluweel als je het kon aanraken.
En rood, lichtrood, als je het kon zien.
En dat het knispert als takjes onder je voeten in een bos in de herfst.
Als je het kon horen.
Ik wou dat ik het ergens vond en aan iedereen van wie ik houd kon geven.
“Wat is dit?” ze zouden grote ogen opzetten.
“Geluk.”
“Hoe kom je daaraan?”
“Gevonden.”
“Wat veel.”
“Het is ook voor een heel jaar!”
“En allemaal voor mij?”
“Ja.”

2020.
366 nieuwe kansen om te genieten en te lachen, lief te hebben en te dromen.
Maak er iets moois van.

Reageren

24 december: Een engel.

Door Ada

Op 24 december 2019

In Alledag

Met kerst zijn ze alom vertegenwoordigd: engelen.

60 engeltjes…..

Dit jaar sturen wij vrienden en familie een kerstkaart met een gehaakt kerstengeltje; zo’n engeltje hebben we vorig jaar gemaakt bij de workshop ‘Engeltjes haken’>>>.

Inderdaad: veel werk, maar ik had een jaar de tijd; aan het eind van de zomer had ik ze klaar.

Wat zegt het woordenboek over engelen?

1. Geest uit de hemel die er uitziet als een mens met vleugels.
2. Gezant van God.
3. Zanger in het engelenkoor op de allereerste kerstdag.
4. Iemand die heel lief en behulpzaam is.

Voorbeelden uit ons taalgebruik:
– Ik heb een beschermengel.
– Hij heeft engelengeduld
– Er zat een engeltje op mijn schouder
– Ze heeft een engelachtige uitstraling
– Alsof er een engeltje over je tong……

Hoe zit dat eigenlijk met engelen?
In de bijbel komen ze regelmatig voor maar anno 2019 worden ze niet meer waargenomen.
Tenminste, niet als ‘een heilig soort gevogelte’ zoals Toon Hermans het zo treffend bezong. Hierbij een link naar een YouTube video waarin hij zingt over ‘mijn engel Gabriël’ >>>
Maar graaf je wat verder dan het oppervlakkige, dan hoor je om je heen verhalen dat engelen er wel degelijk zijn.
Mensen die dodelijke ongelukken overleven en handen van licht hebben gezien.
Mensen die zich voelden ‘opgetild’ op ‘weggeduwd’ bij dreiging van groot gevaar.
Onverklaarbare stemmen, oplichtende gestaltes: getuigenverklaringen te over.

De meningen zijn verdeeld, zoals altijd in mensenland.
De één zegt ‘Engelen bestaan niet’ en een ander zegt ‘Engelen hebben mijn leven gered’.
Je kunt het ook omdraaien.
Vraag niet wat engelen zijn en wat voor jou kunnen doen, maar wees er zelf één.

Met deze digitale kerstgroet sluit ik mijn blogs van 2019 af.
Mijn kerstvakantie is al een paar dagen aan de gang en vanaf vandaag neem ik ook even vakantie van de website: na de kerstvakantie ben ik er weer.
Fijne feestdagen en een gezond 2020!

Reageren

23 december: Mi vida en ‘Amane’ in Engelbert.

Door Ada

Op 23 december 2019

In Alledag, Muziek

Het laatste weekend voor kerst.
Wat zullen we eens gaan doen?
Gerard stelde voor om naar de bioscoop te gaan in het nieuwe Forum in Groningen.
Goed idee! We gingen zaterdagavond naar ‘Mi Vida’ met Loes Luca.
Hierbij een link naar de trailer van die film >>>

Een film met een boodschap.
Lou (65) heeft haar kapsalon in Nederland verkocht en gaat een half jaar naar Spanje om de taal te leren en na te denken over wat ze met de rest van haar leven wil.
De film vertelt in een Maeve Binchy-achtig verhaal hoe het haar vergaat in Spanje.
Ze ziet mogelijkheden om daar te blijven, maar haar kinderen in Nederland vinden dat geen goed idee. De boodschap van de film is: leef je EIGEN leven en laat je beslissingen niet alleen maar afhangen van wat anderen vinden. Anderen hebben namelijk altijd iets te verliezen als jij je eigen keuzes maakt. Anderen hebben vaak een dubbele agenda omdat ze profiteren van jouw geld, jouw tijd, jouw aandacht en jouw energie.

Zo, die kwam wel even binnen.
Mooie film, goed verhaal.

Zondagmiddag zaten we in een kroeg in Engelbert.
Dochter Frea is in Groningen lid geworden van vrouwenkoor Amane>>>.
We werden verwacht in ‘Feest en Podiumcafé ‘de Engelstede’.>>>
Er was een levende kerststal en het koor was uitgenodigd ter opluistering van het geheel.
En opluisteren deden ze: wat een verrassing was het!
Het eerste deel van hun optreden was buiten bij de kerststal. Het weer was een beetje druilerig, maar dat maakte voor het zingen niets uit.
Ze zongen een heel divers kerstrepertoire en stonden zichtbaar te genieten.
Een koor met alleen vrouwen had ik nog niet vaak horen zingen. De zettingen zijn heel anders dan bij een gemengd koor. De lage stem was wel te horen, maar één van de lage alten was afwezig, dus in het geheel klonken de lage tonen wat zacht.
Je kon goed horen dat de dames al heel lang samen dit koor vormen, want de koorklank was mooi homogeen en de teksten en melodie-lijnen werden zeker gezongen.

Voor het tweede deel van het optreden van Amane gingen ze naar binnen; Jozef en Maria

Chocomelk in kroegsfeertje….. kijk dat tafelkleed!

verhuisden met hun kindje Jezus gezellig mee. Jon en Gerard bestelden warme chocolademelk met slagroom, dat door de ober met een spuitfles hoogstpersoonlijk met een supergrote toef in het glas werd gespoten.

Zoals ik al zei: heel verschillende kerstliederen passeerden de revue, zoals Stille nacht, Rudolf, Joy to the world, Santa Claus is coming to town en Away in a manger
Bij ‘de herdertjes lagen bij nachte’ hadden ze steeds een klein regeltje toegevoegd.
Zij lagen bij nacht in het veld ‘op de grond‘ zongen ze er speels achteraan en zo bij iedere regel een speciale toevoeging. Erg grappig, net als het hilarische maar soms ook schrijnende liedje van Herman Finkers ‘Van Japan tot aan Yokahoma’.
Bijna ieder liedje was wel bekend en bijna ieder liedje had ook een ‘Amane-twist’.
Het concert duurde drie kwartier, maar het verveelde geen moment.
Er was zelfs een Nederlandse vertaling van “Lonely this Christmas’ van het door mij als puber geadoreerde Mud: “Ik wil niet alleen zijn met kerstmis….!”

Eén liedje vond ik niet leuk.
Vaste lezers van mijn blog weten welk lied dat is.
Het is Amane vergeven: ik kom graag nog een keer naar ze luisteren!
Hieronder een video met één couplet van ‘Stille nacht’ en een sfeerimpressie.

Reageren

22 december: Hoop & Daniël Lohues.

Door Ada

Op 22 december 2019

In Kerk & gemeente

De vierde zondag van Advent.
Vier kaarsen werden aangestoken in de viering vanmorgen in Op de Helte en de profeet Micha verscheen weer ten tonele.
Deze keer vertelde hij over de hoop die in het stikdonker altijd weer opflakkert.
Een maagd die zwanger wordt.
Een magnolia die vóór de winter al knoppen laat zien waar in het voorjaar mooie bloemen uitkomen.

Tijdens de overdenking van Ds. Sybrand van Dijk speelde mij een lied van Daniël Lohues door het hoofd dat heel goed bij deze viering had gepast.
Dat lied, Komp wel goed’ wil ik vandaag graag met mijn lezers delen.
Hierbij een link >>> naar een YouTube-video.
Als je daarop klikt en je gaat dan weer terug naar dit blog, dan kun je tekst meelezen.

In ’t zwartst van ’n duustere nacht
Brandt altied waorns ’n keersie
’n Stemmegie flustert daor zacht

Komp wel, ’t komp wel goed
Uuteindelijk weten we ’t best
Komp wel, ’t komp wel goed
Hoop stärft ’t lest

Onderweg in ’n grote woestijn
Bij ’t leste druppeltie water
Heur ie de eeuwigheid schreien

Komp wel, ’t komp wel goed etc.

Tot dat ’t leste flintertie hoop
Wegblaozen is deur de waorheid
Zu ‘we toch zörgen moeten da’w met mekaar
Oogsten van wat we hebben inzeijd
We hebben de grond en ’t water en de kennis en de zunne
We moeten leben of ons leben der van af hangt

Komp wel, ’t komp wel goed etc.

Ach mamme, wat ben ik ja bange
Mag ik in ruil veur ’n keersie
’n Pleister, ’n smok op de wange?

Komp wel, ’t komp wel goed etc.

De bijbehorende kerkdienst beluisteren?
Kerkomroep >>>, Op de Helte, 22 december, 10.00 uur.

De magnolia kwam terug in het prachtige bloemstuk dat tijdens deze adventsperiode in onze vieringen te zien was.
We vinden het altijd maar gewoon dat er ‘iets van bloemen’ voor in de kerk staat en het krijgt mijns inziens niet altijd de aandacht die het zou moeten krijgen.

Na afloop maakte ik foto’s van het bloemstuk en vroeg Dea Smith naar de bijbehorende uitleg; je vindt die uitleg onderaan dit blog.
Neem eens de moeite om het bloemstuk en de symboliek daar achter goed te bekijken.

Adventsschikking 2019:

De adventsschikking volgt de lezingen uit Micha.

Het is een opbouwschikking die iedere week iets langer wordt.

De kleur is paars.
De basis is van :

Klimop: Gods trouw
Coniferengroen: hoop
De verschillende kegels en zaaddozen: nieuw leven

De schikking staat op een spiegel:
Spiegel: deze werpt een ander beeld op jezelf, de wereld, de tijd (die achter je ligt?)

1^ste advent: Micha 2:
Het kan licht worden , maar daar moet je zelf iets voor doen.

Dit verbeelden we met het poten van 3 bollen. Het lijkt nog niet veel, maar vanuit dit onooglijke iets komen de mooiste bloemen tevoorschijn.

2^de advent: Micha 4: 1-8
Op die dag zullen wapens omgesmeed worden tot gereedschap. En zul je een plek vinden waar je “in de schaduw van God” mag genieten van de dag

Handvormige bladeren: Gods bescherming
Een schepje: gereedschap i.p.v. wapens.
Bollen: nieuw leven

3^de advent Micha 6: 1-8
God vraagt om een andere houding: Doe recht en ga de weg van God.

De kleur is roze. Er is al iets van Kerst te zien.
Roze rozen: liefde
2 stel handen die naar elkaar reiken.

4^de advent: Micha 7: 1-7, 18-20
Hier wordt een hoopvol visioen geschetst: er zal een nieuw begin komen.

Magnoliatak met dikke knoppen: de voortekenen van een nieuw begin.
De kerstster: als belofte van een betere toekomst

Kerst:
De 4 schikkingen worden en een cirkel geplaatst. We zetten de schikkingen met waxinelichtjes in het licht.
In de schikking zijn witte rozen van Gods liefde zichtbaar.

Reageren

21 decermber: Kerstviering bij de PCOB.

Door Ada

Op 21 december 2019

In Kerk & gemeente

In augustus van dit jaar besloten Gerard en ik om te stoppen met optreden als Duo Waninge. We zijn te kwetsbaar geworden in onze gezondheid en we kwamen tot de conclusie: we moeten het maar niet meer doen.
Maar dat betekent niet dat we niet meer samen zingen. In het Christmascarol-koor van afgelopen weekend zongen we tenor en alt en tot kerst is Gerard gast-tenor bij de Cantorij Roden.

Afgelopen donderdag, 19 december, zou ik alleen gaan zingen op het kerstfeest van de PCOB. Eerst wist ik niet eens wat die afkorting betekent; de letters blijken te staan voor Protestants Christelijke Ouderen Bond, subtitel: ‘Samen sterker voor senioren in Nederland’. Hierbij een link naar hun website >>>. Als 50-plusser mag je al aanhaken, dus ik had al 9 jaar lid kunnen zijn.

Gerard was gistermiddag ook vrij en kwam op het idee om mij te vergezellen.
Maar dat was leuk: in plaats van één stemmig kerstliedjes zingen konden we nu twee-stemmig aan de viering mee doen en dat was, ook voor mij, een aangename verrassing.
Het kerstfeest was opgebouwd rond ons kerstrepertoire: veel oude, bekende liederen en af en toe een lied van Elly & Rikkert of een mooie vertaling van Ds. A.F. Troost.
Het resulteerde in een rustige viering met veel zang, gedichten en bekende gedeelten uit de bijbel. Verder mocht ik mijn eigen kerstverhaal over Pieter voorlezen in de streektaal en daar geniet ik zelf minstens zo van als de luisteraars.

Het was aangenaam samen zingen.
Dat vonden de aanwezige ouderen ook; “We hoefden niet zo hoog te zingen!”
Dat heeft ook een reden: ik kan zelf niet meer zo hoog.
Zong ik vroeger bij Christelijke Zangvereniging Halleluja in Hoogersmilde nog onbekommerd de sopraan partij: tegenwoordig kan ik me dat niet meer veroorloven.
Als je met orgel de samenzang begeleidt zit je vast aan noten, maar met een gitaar kun je een beetje ‘sjoemelen’: je zet het lied in een ander akkoord en gebruikt een klem. Dan is een lied soms zomaar 2 of 3 tonen lager.

De aanwezigen gaven de indruk dat het een mooie middag was.
Gerard en ik kunnen dat alleen maar beamen; het was ook voor ons heerlijk om weer even samen de oude, vertrouwde kerstliedjes te zingen.
Deze vormen van vrijwilligerswerk, zoals ook vorige week met het Carolskoor, passen goed bij ons. Ook al zijn we gestopt als Duo Waninge en gaan we niet meer z’n tweeën de provincie in, samen zingen blijft iets wat we in Roden en omstreken gewoon blijven doen.
Dat hoeft niet altijd als duo, dat kan ook in een kwartet, in een workshopje, een informele zangavond of een optreden met het ‘Af&Toe-koor ‘.
Nog even een leuk nieuwtje: dochter Frea heeft voor het ‘Af&Toe-koor’ en logo gemaakt!
Dit zal ik gaan gebruiken bij oproepen voor het ‘Af&Toe-koor’ in het komende jaar.
Dus hou je van zingen en zie je dit logo: haak aan, want samen zingen is geweldig, ook al kun je niet meer zo hoog.

Reageren

20 december: Lezer van de maand – Henk Vrieswijk

Door Ada

Op 20 december 2019

In Lezer van de maand

Hoe kennen wij elkaar?
Ik ben de broer van Ada.

Waar en wanneer ben je geboren?
Ik ben op 28 augustus 1964 geboren in Hoogersmilde.

Verliefd? Verloofd? Getrouwd?
Ik ben getrouwd met Annette. We hebben twee kinderen, Coby van 18 en Cor van 15.

In welke levensfase zit je nu, hoe vul je je dagen?
Ik ben werkzaam bij een ICT-bedrijf in Hilversum en werk daar bij de afdeling Managed Services.
Mijn werkzaamheden bestaan uit het op afstand beheren van de ICT Infrastructuur van klanten. Deze ICT-infrastructuur draait voor het grootste deel in onze datacenters in Waalwijk en Groenekan.
Omdat ik in Assen woon en mijn werkgever in Hilversum zit, heb ik het voorrecht om twee dagen per week thuis te mogen werken.

Wat wil je graag met de lezers delen?
Naast dat computers mijn werk en mijn hobby zijn, heb ik nog een andere grote liefde.
Dat is Single Malt Scotch Whisky. In dit blog wil ik vertellen hoe ik het heb leren kennen, en hoe je er van kunt genieten.

Single Malt Scotch Whisky, The Water of Life.
Ik heb single malt Scotch whisky leren kennen op mijn vakanties met Annette naar Schotland. Toen wij elkaar leerden kennen bleek zij al een aantal keren met haar ouders naar Schotland te zijn geweest en het stond al jaren op mijn verlanglijstje. Onze eerste vakantie samen was dus naar Schotland, we hebben toen door Schotland getrokken en zijn op verschillende plaatsen geweest. In een Visitor Centre bij Urqheart Castle (Loch Ness) heb ik toen een boekje over whisky gekocht om er wat meer over te weten te komen (zie afbeelding 1). Dit vond ik zo interessant dat we die vakantie gelijk vijf distilleerderijen bezocht hebben.

Afbeelding 1
Een whisky mag alleen single malt genoemd worden wanneer de whisky van één distilleerderij komt en voor het proces van het maken van whisky alleen malt van gerst gebruikt is en geen andere graan alcohol is toegevoegd.
Een whisky mag pas Scotch genoemd worden wanneer deze minstens 3 jaar heeft liggen rijpen op eikenhouten vaten binnen de Schotse landsgrenzen.
Voor de lagering wordt gebruik gemaakt van vaten welke eerder gebruikt zijn om sherry of bourbon op te lageren. Sporen van deze eerdere lageringen proef je ook weer terug in de smaak van de single malt Scotch whisky.
De andere whisky vorm is blended whisky. Deze bestaat uit een groot percentage graan alcohol en vervolgens wordt daar een mix van single malt aan toegevoegd om een bepaalde smaak te maken.
Blended whisky is de whisky vorm welke het meest verkocht wordt. Voorbeelden hiervan zijn Johnny Walker, Ballantines etc.
Voor mij is het zo dat ik geen blends meer drink omdat een blend het naar mijn smaak niet haalt bij een goede single malt als Ardbeg, Talisker, Springbank of Oban.

Het mooie aan single malt Scotch whisky is dat smaken zo verschillen.
Per distilleerderij en regio (zie kaart) is er een groot verschil in smaken
Smaken als noten, citroen en chocolade kun je terug proeven en ook de smaak van turf. Dit laatste komt omdat voor het drogen van de malt, turfvuur wordt gebruikt.
Het gebruiken van turf wordt niet door alle distilleerderijen gedaan. Van de geturfde whisky’s zijn Ardbeg en Lagavullin (beide van Islay) wel het bekendst.

Naast Schotland wordt verder over de hele wereld wel single malt geproduceerd, waarvan Ierland, Japan en India wel de bekendste zijn.
In de Verenigde Staten wordt vooral bourbon en Tennessee whiskey gemaakt. In plaats van gerst wordt voor deze whiskey’s mais als basis ingerediënt gebruikt. Een voorbeeld van Tennessee whiskey is Jack Daniels.
Sinds ik single malt drink heb ik geen bourbon meer aangeraakt. Wanneer je aan de aan de smaak van single malt gewend smaakt bourbon wel heel raar.

Mijn favoriete distilleerderijen liggen op Islay en in Campbeltown. Op Islay heb ik vier van de negen distilleerderijen bezocht, waarvan ik Coal Ila wel het bijzonderst vond.
Hieronder zie je een foto van mij voor de Coal Ila distilleerderij.

Een deel van mijn huidige whiskey collectie:
(klik op de foto’s voor een vergroting)

Voor mensen die geïnteresseerd zijn in single malt whisky zou ik aanraden om eens naar een proeverij bij een slijter of naar een whiskyfestival te gaan. In de stad Groningen wordt eind maart altijd het Gronings Whisky festival georganiseerd (link zie>>>) waar ik zelf ook al meerde keren geweest ben. Een echte aanrader.
Op het internet zijn ook diverse proeverijen te zien waar kenners een whisky proeven, beschrijven en met een cijfer waarderen.
Persoonlijk vindt ik Ralfy (link zie >>>) wel het leukst.

Reageren

19 december: Kerstpakket.

Door Ada

Op 19 december 2019

In Alledag

Toen ik bij Lentis kwam werken in 2008 kregen we in december een kerst-aardigheidje.
Geen kerstpakket, maar een cadeau dat we konden kiezen uit de Cadeau Caroussel.
Daar werd ontzettend over gezeurd.
Ik citeer: “Internet-gedoe! Ik kan niet inloggen. Ik kan niet kiezen. Die spullen zijn niet mijn smaak.”

In de jaren daarna koos men voor een cadeaubon van V&D.
Kon je zelf iets moois kopen: ik kocht een nieuw horloge.
Maar weer werd er gezeurd.
Ik citeer wederom: “Onpersoonlijk ja. V&D is een stomme winkel.”

Toen had de crisis inmiddels behoorlijk toegeslagen, ook binnen ons bedrijf, dus er moest worden bezuinigd; voor het eerst sinds jaren geen kerstpakket of ander aardigheidje.
Toen werd er nog veel harder gezeurd.
Dat bleef zo tot en met vorig jaar.
We kregen wel een mooie kaart met een opbeurende tekst van de Raad van Bestuur dat we erg ons best hadden gedaan en dat we werden bedankt, maar meer werd het niet.
Toen werd er op ons interne Lentisnet gezeurd over het feit dat er wéér geen kerstattentie was.

Dit jaar was er voor het eerst weer een ouderwets kerstpakket.
Omdat ik nogal had gezworven in de organisatie (Groningen, Winschoten, Zuidlaren) ging ik er van uit dat ik het ergens op moest halen, want ik heb op dit moment niet echt een leidinggevende; officieel val ik rechtstreeks onder de directie. Gisteren na het werk zou ik naar Groningen rijden om het op te halen.

Gistermorgen zat ik midden in een ingewikkeld gesprek met iemand van Automatisering over een autorisatie, toen mijn kamerdeur openging en de directeur met kerstpakket en al binnenkwam. Het telefoongesprek stelde ik even uit en kreeg van de man te horen dat ik voor wat betreft de begeleiding van mijn werkzaamheden niet echt verwend was, dat ik desondanks zelfstandig doorgewerkt had en achter de schermen veel voor anderen had betekend.

Na vijf minuten zat ik weer alleen met het kerstpakket voor mijn neus.
Flabbergasted is het woord dat hierbij op zijn plaats is.
Achteraf bleek dat de mannen ‘voor wie ik achter de schermen veel betekend had’ dit bij de directeur onder de aandacht hadden gebracht en dat ik daarom even deze speciale aandacht kreeg.

Het deed me wat, mensen; het bepaalde de waarde van mijn dag.
Het maakt niet alles goed van wat er afgelopen jaar niet fijn is geweest, maar het helpt al als je op deze manier gehoord en gezien wordt.
Gistermiddag begon mijn kerstvakantie.
Samen met Gerard heb ik het feestelijke pakket uitgepakt; deze blijk van waardering word erg op prijs gesteld.
Ben benieuwd of er nu ook weer gezeurd wordt……

Reageren

18 december: OK Boomer.

Door Ada

Op 18 december 2019

In Alledag

Maandagmorgen 16 december stond er in het DvhN de strip ‘Single’ een woord dat ik niet kende. Een oudere meneer ligt in een ziekenhuisbed en vraagt aan Fatima, de verpleegkundige, wat toch ‘OK Boomer’ betekent; mensen zeggen dat steeds tegen hem.
De meneer noemt zijn naam en Fatima zegt vervolgens ‘OK Boomer!’
Snapte ik niet.
Wat is boomer?
Er was even niemand in de buurt, ik kon het niet aan iemand vragen, dus ik vergat het weer.

Dinsdagmorgen las ik op NU.nl het volgende bericht:
Het woord ‘boomer’ is verkozen tot het Woord van het Jaar 2019, maakt de Dikke Van Dale dinsdag bekend.
Het woord kreeg 41,8 procent van de stemmen.
Boomer wordt door veelal jongeren gebruikt om een iets ouder persoon aan te wijzen, die volgens hen ouderwets denkt en gedateerde opvattingen heeft.
Het woord zelf is afgeleid van het woord babyboomer, waarbij mensen worden aangeduid die tijdens de geboortegolf na de Tweede Wereldoorlog het levenslicht zagen
‘Ok, boomer’ betekent dus zoiets als: ‘Stop eens met zeuren ouwe, we hebben het met je gehad.’ Of: ‘Ik kan het je wel uitleggen, maar je snapt het toch niet.’

Wanneer ben je dan eigenlijk een boomer? Ik zocht het op op wikipedia. Babyboomers zijn de mensen die geboren zijn tussen (grofweg) 1945 en 1955 . Deze generatie heeft een aantal gemeenschappelijke ervaringen. Ze groeiden op in de naoorlogse opbouwperiode waarin de welvaart voor het eerst sinds vele jaren toenam en ging studeren in de woelige periode tussen 1965 en 1975. Er ontstond hierdoor een zogenaamde jeugdbult; een relatief grote jongere generatie. Omdat jongeren meestal progressiever denken dan ouderen en zich vaak ook tegen hen afzetten, vonden hierdoor progressieve denkbeelden bredere ingang. Voorbeelden zijn de seksuele revolutie, de hippiebeweging, flowerpower de ontzuiling en ontkerkelijking, onlusten en rellen, dienstplichtweigering, kritiek op de eigen en internationale politiek en een politieke ‘ruk naar links’, toename van de invloed van progressieve partijen.

Tot zover de beschrijving van de babyboomers.

Een beetje treurig is het wel.
Een hele progressieve generatie die een belangrijke, maatschappelijke en politieke omwenteling teweeg heeft gebracht wordt met één woord weggezet als ‘oudere personen die ouderwets denken en gedateerde opvattingen hebben’.

Zoekend op internet kwam ik bij een overzicht van demografische bevolkingsgroepen:

-Vooroorlogse generatie (geboren in de periode 1910-1930)
–Stille generatie (geboren in de periode 1931-1940)
–Babyboomers (geboren in de periode 1941-1955)
–Verloren generatie (geboren in de periode 1956-1970)
-Pragmatische generatie (geboren in de periode 1971-1985)
–Grenzeloze generatie/Digitale generatie/Millenials (geboren in de periode 1986-2004)
Meer weten? Hierbij een link naar een artikel hierover op Wikipedia>>>.

Gerard en ik horen bij de Verloren generatie.
Zouden wij dan later ‘Loser’ genoemd worden?
Zo’n woord als ‘Boomer’ vergroot de eeuwig onoverbrugbare kloof tussen jong en oud.
Socrates klaagde 2500 jaar geleden al over de jeugd van tegenwoordig.
Als je het niet eens bent met het wegzetten van hele bevolkingsgroepen in demografische termen, moet je zelf laten zien dat het ook anders kan.
Als jongere en als oudere. Dat bereik je al door naar elkaar te luisteren, open te staan voor een andere zienswijze én met elkaar in gesprek te blijven.
We hebben elkaar namelijk nodig.
Dan helpt hokjesdenken niet.

Lees in dit kader nog eens het blog Beeld voor de voorouders >>>

Reageren