De waarde van de dag

Mijn vakantie loopt ten einde. Nog één activiteit stond er deze week op mijn programma: met mijn schoonzus een dag naar Deventer. Gistermorgen reed ik om 09.00 uur hun erf op. Met deze schoonzus deel ik de liefde voor oude steden. In Deventer kom je wat dat betreft in een soort luilekkerland. Waar je ook kijkt: mooi, oud, pittoresk.
Maar eerst koffie. Schoonzus wist een tearoom: Lentelink.
Daar kies je eerst een gebakje uit een vitrine, dan ga je zitten en bestel je koffie. Dat klinkt eenvoudiger dan het is; wij hebben wel even dubbend en likkebaardend  bij die vitrine gestaan…..

We wandelden door de stad en zagen mooie doorkijkjes in middeleeuwse straatjes, hele grote oude kerken, wij vergaapten ons aan een nostalgische kijkdooswoning (daar kon je net als in een kijkdoos helemaal doorheen kijken!) en vonden  een stuk oude kademuur aan de oevers van de IJssel. Bij een deel van de oude stadsmuur werd een bruidspaar gefotografeerd. ‘Royalty-watchers’ als wij zijn bleven we even staan kijken. “Wat nog jong en mooi!” “Wat nog slank!” verzuchtten we tegen elkaar.
Om half twee hadden we een date met stadsgids Chris, daarvóór wilden we nog ergens een broodje eten. Op weg daar naar toe zagen we twee schattige bruidsmeisjes met een zenuwachtig drentelende moeder in de buurt van het stadhuis en dames op Maxima-naaldhakken (die daar niet zo goed op konden lopen als onze koningin), wachtend op het bruidspaar dat wij al hadden gezien. Wij gaven onze ogen goed de kost.

Het broodje was heerlijk, maar kostte iets meer tijd dan vooraf berekend. ‘Op haoren en snaoren’ sloten wij ons aan bij een groep stadswandelaars. Chris heeft ons in dik anderhalf uur heel veel verteld over de Hanzestad Deventer. Hij had nog wel drie uur vol kunnen praten: wat een enthousiaste man en wat wist hij veel!
Aan het eind van de wandeling, bij de Mariakerk in het centrum van de stad, wees Chris

Stovenzettershuisjes langs de zijbeuk van de Mariakerk

ons op de ‘stovenzettershuisjes’ die tegen de kerk aangebouwd waren. Weten wat voor huisjes dat zijn? Zie >>>  Naast de Mariakerk parkeerden mooi aangeklede mensen met een corsage op hun auto op het kerkplein, goochelend met kleingeld voor een parkeerkaartje en cadeautjes onder de arm. Het bruidspaar liep als een rode draad door onze dag heen. Met een wandeling door het nieuwe stadhuis vol vingerafdrukken van inwoners (meer info >>)  werd de rondleiding afgesloten.

O, wat wilden wij toen graag even zitten en o, wat heb je in Deventer dan een keuze. We kwamen terecht op het terras van het Deventer-koek winkeltje. Een groot glas rooibos thee met een Deventer bijtje met uitzicht op een immens plein: we kwamen er heerlijk van bij.
In het winkeltje kocht ik voor Gerard een feestelijk doosje kruidkoek blokjes.
Vervolgens liepen we nog even door de mooiste straat van de stad, de Walstraat. Je raakt daar werkelijk niet uitgekeken!

Waar de tijd is gebleven weten we niet, maar ons dagje uit was maar zo om: we moesten al weer richting Drenthe.  Eenmaal weer bij haar thuis wisselden we tijdschriften uit (zij de Vorsten en Royalty’s die ik kreeg van tante/schoonzus en ik de Linda’s die zij kreeg van haar zus) en ik nam nog wat vergeten spullen van de familiedag mee.
Gisteravond dronk ik koffie met Gerard.
Met een Linda.
En kruidkoek blokjes!