De waarde van de dag – Pagina 327 – een alternatief voor 'de waan van de dag'

14 augustus: Zingen in de bossen van Norg.

Door Ada

Op 14 augustus 2016

Al meer dan 25 jaar werken Gerard en ik mee aan één van de kerkdiensten van het IKR >>> in de bossen van Norg.
Dit jaar deden we dit op zondag 7 augustus, vorig weekend dus. Voorganger was ‘onze eigen’ ds. Harm Jan Meijer.
Deze vieringen wijken af van de reguliere diensten in onze PKN-gemeente.
Licht evangelisch durf ik het hier wel te noemen.
De sfeer is altijd erg ongedwongen tijdens deze bijeenkomsten in de bossen van Norg.
We ontmoeten er jaarlijks oude bekenden, er worden alleen liederen gezongen uit het gele liedbundeltje dat we voor de dienst krijgen en we zingen bijna altijd wel een canon of een bekend lied met de gemeente.

Als vanouds was het een fijne viering. Het thema was “God’s eeuwig durende trouw”.
Meestal zijn deze vieringen naast ‘licht evangelisch’ ook licht van toon.
Toen wij er in de jaren ’90 zongen was de algemene opvatting: de mensen zijn hier op vakantie, het is zomer, maak het vooral allemaal niet te zwaar.
Deze zondagmorgen week Ds. Meijer af van deze opvatting.
Hij hield een heel goed verhaal en raakte daarbij menigeen door zijn duidelijke uitleg.
Dat hoorde ik ook na afloop van de mensen om mij heen.
Waar ik anders nog wel eens in een paar zinnen kan zeggen wat de kern van de overdenking was, deze keer lukt me dat niet goed. Het liefst zou ik de hele preek als een PDF aan dit blog hangen, maar, om met de woorden van Harm Jan te spreken: “Een preek is onderdeel van een totaalgebeuren, met opmerkingen vooraf en ergens tussen de tekst door die dat allemaal inkleuren. Niet voor niks zeggen we: het geloof is uit het horen…”

De rode draad was: Gods adem (Geest) heeft ooit alles in gang gezet, door zijn Geest blijft Hij bij alle mensen betrokken. Ook in het diepste donker. Zo is Hij ons overal en altijd nabij.
Als voorbeeld van dat diepste donker noemde de voorganger het overlijden van de vader van Esther Maria Magnis, de schrijfster van het boek Mintijteer >>>.
Het boek had een diepe indruk gemaakt op Meijer en hij riep ons op om het ook te gaan lezen.

Wij zongen na de preek het lied “Speciaal voor jou”.
De tekst van het laatste couplet van dit lied is:
Ik ben er altijd, maar je moet me zoeken,
Ik zal je horen voor je roept tot Mij,
maar roep dan ook! Al lijkt je bidden vloeken,
Ik hoor je stem, Ik kom en maak je vrij.
Al is er niets dat in je voordeel pleit……
Mijn kind, Ik ben er toch voor jou altijd.

Soms passen de liederen die we hebben uitgezocht voor een viering zo goed bij de teksten van de voorganger, dat het geen toeval meer kan zijn. Zo werd deze openluchtkerkdienst een indrukwekkend totaalgebeuren dat ik niet snel zal vergeten.

Reageren

13 augustus: Tuin zonder dieren en Van Gogh in Drenthe.

Door Ada

Op 13 augustus 2016

In Alledag

Twee keer per jaar ga ik een dag uit met de zus van mijn vader, mijn tante Trijn. Wij kijken

‘Oeps Opa, wat doen die apen nou…?!

allebei altijd erg uit naar die dagen: we hebben elkaar veel te vertellen, zijn elkaars ‘luisterend oor’ en genieten van de uren met z’n tweeën.
Afgelopen woensdag begonnen we met Emmen: naast koffie & shoppen bezochten we het park waar vroeger de dierentuin zat. Wat een verrassing! We maakten een hele mooie wandeling langs meertjes en bosjes waar vroeger de dieren verbleven. Langs de route stonden grote billboards met foto’s uit het verleden van de dierentuin. Kostelijk! Ben je in Emmen, ga er dan eens kijken, het is beslist de moeite waard. Klik hier >>> voor een item op RTV Drenthe over de opening van dit nieuwe stadspark.

’s Middags bezochten we het Vincent van Gogh- huis in Nieuw Amsterdam >>>. Van te voren zei Trijn dat ik me er niet te veel van moest voorstellen; volgens haar hadden we het met een half uurtje wel bekeken. Maar niets was minder waar; het werd een zeer aangenaam bezoekje van anderhalf uur. Het draait allemaal om de kamer waar Vincent van Gogh twee maanden heeft gelogeerd in 1883. Van daaruit heeft hij schetsen, tekeningen en schilderijen gemaakt ( info zie >>>)

Tijdens de rondleiding, gegeven door een enthousiaste vrijwilliger, kregen we allerlei informatie over het werk van Van Gogh dat hij maakte in zijn Drentse periode, over zijn leven, over de brieven die hij schreef aan zijn broer Theo (23 vanuit Nieuw Amsterdam) en over het verdere verloop van zijn leven. We zagen de kamer waar hij verbleef, het uitzicht vanaf het balkon en (een reproductie van) het schilderij dat hij vanuit zijn kamer schilderde. De rondleiding werd afgesloten met een klankbeeld, waarin de schilder zelf aan het woord kwam.
“Hebben jullie ook contact met het Van Gogh-museum in Amsterdam?” vroeg één van de gasten. Daarop zei onze gastvrouw: “Nee, daar is nog niet veel uitgekomen.” Het bleek dat de randstedelijke collega’s daar ook niet op zaten te wachten. “In Amsterdam wordt de Drentse periode niet eens genoemd. Maar we mogen wel wat van hun merchandising verkopen….” merkte ze daarover nog fijntjes op.

Vincent van Gogh schreef in september 1883 aan zijn broer Theo:
Drenthe. Het is hier zo gans & al dat wat ik mooi vind.
Dat wil zeggen, ’t is hier vrede….
Ik geloof dat ik mijn landje heb gevonden hoor’

De mevrouw die ons door het huis leidde heb ik beloofd dat ik ‘het voort zou zeggen’: bij deze!

Reageren

12 augustus: Aaltje* in Aalten

Door Ada

Op 12 augustus 2016

In Alledag

Na de oude steden Zutphen en Doesburg belandden we tijdens onze vakantie voor een paar dagen in een Noorse blokhut op Camping ‘de Lansbulten’ >>> in Aalten.
Dit gebied leent zich bij uitstek om te fietsen. Daarbij maken wij graag gebruik van de ‘fietsknooppunten’. Toen wij deze manier van fietsen ontdekten (meer dan tien jaar geleden in Noord Holland) was het nog redelijk onbekend, nu is het gras voor de informatiepaneeltjes helemaal platgetrapt en hoor je overal op de route:
“Wij moet naor drie’nvieftig!”
“Waar stond dat bordje dan?”
“Zullen we zo even pauzeren? Ik heb wel zin in een latte machiato.”
“Wir kommen in die Nähe von Aalten!”
Allerlei soorten Nederlands, Duits en Engels kwamen we tegen op onze fietstochten door de Achterhoek.
Groepen familieleden, echtparen, vriendinnen: in het kader van ‘meer bewegen’ zit de hele wereld tegenwoordig op de fiets. Allemaal zo’n mooie E-bike met een batterij achterop. De boeren-thee-tuinen en terrasjes varen er wel bij, want fietsers nemen vaak nog wel wat meer dan een latte machiato.

Overdekt boekenkraampje bij een huis in Bredevoort.

Wij streken neer op een terrasje in Bredevoort, een verrassend mooi vestingstadje én boekenstad. (Zie website Bredevoort >>>) .
Op een stoel voor ons hipte een vogeltje heen en weer. “Ik maak eem een foto van die mus” zei ik tegen Gerard.
“Dat is hielemaol gien mus” sprak een voor mij wildvreemde meneer aan een belendend tafeltje “t is een vink en volgens mij is ’t een vrouwgie”.
Onvervalst Drents tussen alle eeeee’s en ooooo’s van de Achterhoek. Even een knipoog en glimlach: Drenten under mekaar.
De Achterhoekse gastvrijheid kreeg vorm in een stuk appeltaart voor een klein jongetje. “Wil je daar ook slagroom op?”vroeg de serveerster. Een enthousiast “Jahaa!” was het antwoord. Toen ze terugkwam lag er op het schoteltje van het jongetje dubbel zoveel slagroom als op dat van zijn vader. Er valt zoveel te genieten op een terrasje….

Wij hebben een gedetailleerde kaart van de omgeving gekocht waar de knooppunten op staan. Dat is wel nodig bij ons, want wij missen nogal eens een bordje.

…. veel informatie langs de route …..

Bij een mooi oud huis, een imposante tuin of een vliegende roofvogel zit ik soms achterstevoren op de fiets en op andere momenten zitten we zo genoeglijk te kletsen dat sommige bordjes ons ontgaan.
Ook in de omgeving van Aalten is het erg mooi.
De knooppunten brachten ons door dorpjes als Barlo en Corle.
Ondertussen leer je van alles over de roemruchte geschiedenis van dit deel van ons land.
Regelmatig stond ik bij een groot informatiebord met historische achtergronden. Verhalen over een oud klooster, ridders en borgmannen die geacht werden ‘geharnast en te paard’ de burcht in Bredevoort te verdedigen.
Aaltje* heeft genoten in en om Aalten.
( * zie Aaltje heeft vakantie >>>)

Reageren

11 augustus: Dieren en regen. En een mooie vis.

Door Ada

Op 11 augustus 2016

In Alledag

Tijdens ons verblijf in Doesburg maakten we een fietstocht langs de uiterwaarden van de IJssel. Een fantastische, afwisselende tocht waar we erg van hebben genoten. Helaas waren de weergoden ons niet zo goed gezind. Een miezerige motregen begon al een half uur na Doesburg en na nog een half uur besloten we een regenponcho om te doen. Je kent ze wel, je koopt ze voor 0,50 cent bij de Zeeman.

Schapen langs de IJssel

Die van mij was rose, die van Gerard doorzichtig. Wij veroorzaakten nogal wat onrust bij de dieren langs de route. We reden over een dijk en langs het fietspad stonden schapen met hun kont naar de regen. Poncho’s fladderen nogal in de wind, dus die beesten hoorden lawaai, keken om en zagen ons: een witte en een rose fladderende massa op twee wielen. De bewegende oren en de blik in de ogen van die schapen was zo komisch, dat ik er spontaan van in de lach schoot. Eén schaap blaatte ….. ik rolde bijna van de fiets van het lachen: zo grappig om te zien.

Het bleef niet bij schapen. Even verderop lag een kudde koeien vredig te herkauwen. Toen wij langs kwamen wapperen gingen er een paar onmiddellijk staan: hun instinct zei kennelijk: “er dreigt gevaar!” Wij waren het maar. Ik moet in zulke situaties altijd vreselijk lachen.

In een dorpje sloegen we ergens een hoek om en kwamen (voor hen) vrij onverwacht langs een paar paarden. Die schrokken zo van ons voorkomen dat ze wegrenden naar het volgende hek. Ik had al mijn stuurkunsten nodig om op de fiets te blijven zitten.
Ik heb denk ik te veel stripverhalen gelezen waarbij dieren tekstwolkjes boven hun hoofd hebben. Mijn rijke fantasie doet de rest.

Onderweg kwamen we langs Rheden/De Steeg. Daar zat Simon Carmiggelt op een bankje, vereeuwigd in brons. Ik mocht even naast hem zitten; schrijvers onder elkaar…..

De tocht voerde ook langs kasteel Middachten. Het lag iets buiten de route.
“Laten we even gaan kijken” stelde ik Gerard voor. We hoefden er niet in of zo, maar ik wilde er graag even omheen wandelen. Hou ik van, oude kastelen.
We waren beslist niet welkom. Er stond een hoge muur omheen waar je niet overheen kon kijken. Af en toe zat er een opening in de muur, maar dan keek je tegen traliewerk aan. Bij de hoofdingang stond een groot bord dat het privé-terrein was.

De mooiste vis van de zee

Even verderop was nog een opening in de muur, daar mocht je bij gratie van de eigenaar de tuinen bekijken. Voor 6 euro.

Het deed mij denken aan het boek ‘de mooiste vis van de zee’. (zie 28 februari >>>) Zoveel moois te bieden en alles voor jezelf houden.
De foto hiernaast heb ik van hun website gehaald. De tuinen hebben wij niet gezien.

Reageren

10 augustus: Museum? Bibliotheek? Bed & Breakfast?

Door Ada

Op 10 augustus 2016

In Alledag

nostalgisch in de breedste zin van het woord…..

Na ons bezoek aan Zutphen reden we vorige week maandag naar het stadje Doesburg, ook aan de IJssel. Daar hadden we voor twee nachten B&B ‘de Oldtimer’>>> besproken. Deze keer zaten we midden in de middeleeuwse binnenstad, in een stokoud huis. De kamer die wij tot onze beschikking hadden was op zijn zachtst gezegd ‘bijzonder’.
Op weg naar het popperige wc-tje kwam je door een mini-Beatles-museum. Overal stonden beeldjes en de inrichting was in één woord te vangen: nostalgisch. In de breedste zin van het woord. Er was een vitrinekast met allemaal klein blikken speelgoed. En een hele galerij kleine fotootjes van old-timers. Verder was er een hele

Mini-Beatles-museum

boekenwand en stonden er boeken van de heer des huizes en zijn familie. Die heer heet Bert Stulp; hij heeft zich na zijn pensionering gestort op het zoeken naar verdwenen dorpen in Nederland. (meer weten over dit onderwerp? zie >>>).

Die maandag verkenden we het oude stadje, aten een flink bord patat mét en maakten een wandeling langs de IJssel. De avond bracht ik door met de boeken van Bert en Antoinette. Ik vond o.a. een mooi fotoboek met alle Hanzesteden langs de IJssel, verdiepte me in de verdwenen dorpen in Drenthe en natuurlijk: het gastenboek.

B&B de Oldtimer in Doesburg

Nieuwsgierig als ik ben (Aaltje lijkt op Aagje) ben ik altijd benieuwd naar wat de andere gasten schrijven. Het nostalgische aspect van dit B&B werd voornamelijk geroemd, bijna alle gasten hadden zich de ogen uitgekeken. Eén mevrouw was kennelijk lid van ‘de gezellige huishoudclub’, die vond dat het huis een grote schoonmaak behoefde. Dat vond ik niet: het was heerlijk om er een paar dagen te bivakkeren. Wanneer tref je nou een combinatie van een museum, een bibliotheek én een Bed & Breakfast?!?

Reageren

9 augustus: Hanzestad Zutphen

Door Ada

Op 9 augustus 2016

In Geschiedenis

Afgelopen zondag schreef ik het al: we zaten in een B&B bij Zutphen. Wij houden ervan om een oude stad en haar omgeving te verkennen.
In de periode 1250-1550 hadden zo’n tweehonderd steden in Europa een Hanzeverbond >>>. Zutphen was één van die steden. Door de gunstige ligging aan de IJssel én de Berkel groeide het tussen 1300 en 1400 uit tot een machtige stad, later zelfs een vestingstad.

het Agnietenhofje in Zutphen

Vaste lezers van dit blog weten dat ik ontzettend geniet van oude steden. De gastheer van Bed&Breakfast ‘Molenzicht’ had een uitgebreide map met documentatie aangelegd, waarvan we vrijelijk gebruik mochten maken. We namen een plattegrondje van de binnenstad mee en de beschrijving van een ‘hofjes-wandeling.
Wat was het mooi. En oud!!

Fluisterboot over de Berkel bij de Berkel-ruïne

Huizen uit 1350. Kerk uit 1100. Muurschilderingen uit 1400. Te voet en op de fiets zwierven we door de stad, langs de IJssel, bezochten verstilde hofjes én we maakten met een fluisterboot een historische boottocht over de Berkel en de grachten. De boot had een heuse schipper die ons van alles vertelde over de stad en de geschiedenis, maar ook over feiten van meer recente datum.
“We varen nu onder de Julianabrug door. Daar loopt de Bernhardstraat OVERheen. Jahaa, daar is over nagedacht.”
Stadsgidsen-humor.

In de oude Walburgis kerk was de World Press fototentoonstelling van 2016, ook die bezochten we. We zagen een overzicht van een jaar schokkend wereldnieuws, gezien door de ogen van fotojournalisten.
Ik hoef vast niet uit te leggen dat dat op zijn zachtst gezegd indrukwekkend was. Soms hartverscheurend en soms niet om aan te zien.

Langs de IJsselkade was een boekenmarkt, die boemelden we ook nog even over. Beetje snuffelen hier en daar. Maar hierbij wil ik toch graag opmerken dat onze eigen Rodense Boekenmarkt aan het eind van het jaar veel meer te bieden heeft. Beter gesorteerd en veel gezelliger. Maar in die buurt ken ik natuurlijk ook veel meer mensen ……

Reageren

8 augustus: Wat wij van “Buitenkunst” meekrijgen

Door Ada

Op 8 augustus 2016

In Alledag

Zaterdag 30 juli vertrokken Gerard en ik voor een weekje Achterhoek. Onze dochters Harriët en Carlijn vertrokken diezelfde dag met hun aanhang en een bevriend stel naar Buitenkunst >>> in Westerbork. Carlijn deed dat dit jaar voor de 6e keer, steeds in een andere groepssamenstelling .
“Kunnen we dan vanaf jullie huis gezamenlijk vertrekken?” Tuurlijk, daar hadden we al op gerekend. In onze garage lag namelijk al een paar dagen een berg stoelen, tafels, tenten, gaspitjes, luchtbedden & slaapzakken klaar. Dus wij zaten om 10.30 uur klaar met koffie, thee & Drentse kruudkoek. We vormden met het ‘Buitenkunstclubje’ een kring en bespraken de dingen die komen gingen.

Vriendin Irene vertelde: “Ik zei dat ik een week ging kamperen in Drenthe. Dat klinkt natuurlijk niet heel spannend. Maar als je dan vertelt over het theater, de beeldende kunst en de muziek dan wordt het een heel ander verhaal.”
“Ik zeg altijd dat ik een hele week Hippy-shit ga doen.” zei Carlijn, “Ja, een soort Crea-Bea-week” vulden Cees en Wim aan. Vriend Sam maakte het plaatje af: “Een week lang linkse hobby’s!” Hij wist overigens ook niet veel van rechtse hobby’s; toen Wim zei dat hij ‘de Passat’ ging volladen, vroeg Sam: “Wat is een Passat?”
We zwaaiden het spul uit, deden de kopjes in de vaatwasser, zetten het apparaat aan en gingen zelf ook op vakantie.

Fata Morgana, Buitenkunst 2016

Zaterdag 6 augustus om 14.30 uur staken we de sleutel weer in het voordeurslot en zetten onze tassen in de gang. Toen we onderweg waren had Carlijn al gebeld: “Wij vertrekken nu zo uit Westerbork, we verzamelen nog even bij jullie aan de Boskamp.” Om kwart voor drie kwam het eerste stel weer aanwaaien. We haalden de schone kopjes uit de vaatwasser, zetten koffie en thee en een half uur later zaten we weer in de kring; deze keer geen kruudkoek maar mooie verhalen. Hoe leuk het was

De gidsen Wim en Irene

geweest! En wat ze allemaal hadden gedaan! Gerard vroeg aan Sam of hij nou ook echt linkse hobby’s had beoefend. “Zeker weten; Geert Wilders zou de stoom uit z’n oren gehad hebben!” Net als vroeger vroeg ik: “Wat vond je nou het mooiste dat je hebt gedaan?” Unaniem zeiden ze “het ervarings-theater van de woensdag: Fata Morgana!” Hierboven een foto daarvan.
Carlijn heeft een beschrijving gemaakt van hoe dat werd georganiseerd en wat je dan beleeft. Benieuwd naar wat de gidsen op de foto hiernaast in de Fata Morgana deden? En wat deze Fata Morgana met vluchtelingen te maken heeft? Klik hier Fata morgana voor een PDF met Carlijn’s beschrijving. Wil je het ook een beetje ondergaan? Zet dan dit muziekje eronder (klikken op het driehoekje)

Reageren

7 augustus: Kerken in den vreemde (2)

Door Ada

Op 7 augustus 2016

In Kerk & gemeente

Vorige week zondag, 31 juli, kerkten wij in Warnsveld, gemeente Zutphen. Wij overnachtten daar in B&B Molenzicht >>> en begonnen de zondag met een heerlijk ontbijt en een viering in de Martinuskerk aldaar.
We werden vriendelijk welkom geheten en kregen een orde van dienst. De kerk leek heel erg op ‘onze’ Catharinakerk, maar toch ook weer niet. Deze was nog ouder, 11e eeuw, en was helemaal wit bepleisterd. Ook stonden de kerkbanken er nog in. Als de Catharinakerk zou worden bepleisterd zou hij er ook zo uit zien.
Met de preekstoel dan wel aan de andere kant….

PKN-kerkgebouw in Warnsveld

De voorganger had een heftige lezing, Lucas 12: 13-21. Jezus vertelt een verhaal over iemand die een hele goede oogst heeft en die vervolgens bedenkt om nieuwe grote schuren te bouwen om al zijn bezittingen in op te slaan. Dan heeft hij het goed voor elkaar vindt hij zelf. Maar Jezus vindt hem een domme man. (verhaal lezen? zie >>>, even naar beneden scrollen naar 13.)
De man in het verhaal stelt zijn oude dag veilig. Jezus vertelt dat God tegen die man zegt: “Dwaas. Vannacht wordt je leven van je afgenomen en wat zal er dan met al je bezittingen gebeuren?”
“Daar gaan de erfgenamen dan om vechten…!” merkte de dominee meesmuilend op, gelet op de vraag waar het bijbelgedeelte mee begint.
Ook wij denken dat wij het goed voor elkaar te hebben. Maar de veiligheid die wij voor onszelf creëren is een schijnveiligheid. Er kan ook ons van alles overkomen, rampspoed en ellende door terreur, maar ook door ziekte en dood.

Het leven is zo kostbaar, dat het niet te koop is.
GENIET ER DAN OOK VAN! Hou op met dat eeuwige geklaag over ziektes en ellende en leef niet zo benepen en zuinig. En passant vertelde de voorganger dat hij zo genoot van de dagboeken van Hendrik Groen, die in een verzorgingshuis in Amsterdam Noord de Omanido -club opricht: Oud maar niet dood (zie >>>)
Wie echt rijk wil zijn, moet niet zijn vermogen vermeerderen maar zijn hebzucht verminderen.
Hij sloot zijn overdenking af met de constatering “dus niet het goed voor elkaar hebben maar goed voor elkaar zijn.”
Bij de zegen drukte de voorganger ons op het hart om die zegen vooral te delen.

Zelden zo geboeid naar een preek zitten luisteren.
Na afloop was er koffiedrinken. Net als in Roden bleven we even gezellig napraten en kwamen in gesprek met een echtpaar van onze leeftijd uit Warnsveld en net als in Roden vloog de tijd om. Na de koffie stapten we op de fiets voor een bezoek aan de historische binnenstad van Zutphen: wordt (in de loop van de komende week) vervolgd.

Reageren

6 augustus: De vertrouweling – Kate Morton

Door Ada

Op 6 augustus 2016

In Lezen

Dit was er weer eentje. Eentje die ik niet kon wegleggen. Op de avond voordat we op vakantie gingen moest ik nog meer dan honderd pagina’s. Eigenlijk moesten we alvast wat inpakken en nog wat dingen uitzoeken maar eigenlijk had ik daar geen zin aan.
Het was maar goed dat Gerard halverwege de avond zei: “We moeten alvast wat voorbereiden….” anders was ik helemaal niet meer uit de bank gekomen. Maar na het voorbereiden las ik het boek alsnog uit.

Aan het begin van het boek is het 1961 en maken we kennis met puber Lauren. Ze zit een beetje chagrijnig in een boomhut en ziet van daar uit tot haar stomme verbazing dat haar moeder een man vermoordt. In het volgende hoofdstuk is Lauren een gevierd actrice en ligt haar moeder, bijna 90, op sterven. Lauren besluit om uit te zoeken wat er nou eigenlijk gebeurd is in 1961: wie was die man? Waarom stak haar moeder hem dood? Wat deed haar moeder in de Tweede wereldoorlog? Waarom vertelde ze zo weinig over haar familie? En wie is eigenlijk Vivien?

In de daarop volgende hoofdstukken wisselen heden en verleden elkaar af. We maken kennis met Laurens moeder Dorothy, haar vriendje Jimmy, vriendin Vivien, de vermoorde man Jenkins en veel andere personen die allemaal een rol spelen in het verhaal dat leidt naar het drama in 1961. Stukje bij beetje komen we te weten wat er is gebeurd.
Op het laatst zat ik op het puntje van mijn stoel; wat een prachtig verhaal en wat een bizarre plotwending. Om 01.00 uur had ik het uit. Na het laatste hoofdstuk heb ik nog hier en daar wat dingen opgezocht en teruggelezen: ooo…. zat dat zo…..

Laat ik eerlijk zijn: het is geen hoogstaande literatuur. Hier en daar is het allemaal wel zeer gedetailleerd beschreven en soms zijn de verhaallijnen wel een beetje gezocht en te toevallig. Maar ik heb er van genoten! En wat is de bedoeling van een boek? Dat je plezier beleeft aan het lezen van een verhaal.
Een verhaal met een mysterie in het verleden weet mij bijna altijd te boeien. Hou je ook van het ontrafelen van oude geschiedenissen, dan is dit boek zeker een aanrader.

Reageren

5 augustus: Klas van de week.

Door Ada

Op 5 augustus 2016

In Geschiedenis

Vandaag een klein stukje geschiedenis uit de jeugd van Gerard en mij.
Wij groeiden allebei op in Hoogersmilde. We zaten al vanaf de kleuterschool bij elkaar in de klas, maar gedurende de hele schoolperiode hadden we niets met elkaar.
Hij groeide op op de boerderij van zijn ouders, wij woonden in de nieuwbouw.
Wij speelden ook nooit met elkaar. Hij was van voetbal en klieren.
Ik was van handwerken, kaatseballen en touwtjespringen.
Er zijn dan ook bijna geen foto’s waar wij allebei op staan, met uitzondering van één schoolfoto. We zaten toen in de derde klas (wat nu groep 5 is) en het is een foto van de combinatieklas 3&4.

Als je op de foto klikt krijg je een vergroting, daarop heb ik met rode cirkeltjes de hoofden van Gerard en mij geaccentueerd.
Voor de mensen uit Roden en omstreken een leuk detail: op de achterste rij staan meester de Vink en zijn vrouw. De Vink was het hoofd der school van de Christelijke Nationale School in Hoogersmilde en zijn vrouw was onze handwerkjuf. Hun zonen Janko en Henk staan ook op deze foto. Het gezin is in 1972 verhuisd naar Roden, waar hij schoolhoofd werd van ‘de Woldzoom’. Die kwamen we dus later nog weer tegen!

Dat Gerard en ik getrouwd zijn mag een klein wondertje heten. Klasgenoten van destijds vonden het een bizarre combinatie. Ik vond Gerard en zijn broer namelijk ontzettende klier-jongetjes. Verder was ik nou niet bepaald het populairste meisje van de klas; ik was heel slecht in gymnastiek, werd altijd als laatste gekozen voor een balspel en werd door de meester, samen met een ander meisje, vaak ‘voorgetrokken’ omdat we goed konden leren. Verder was ik een lang en slungelig kind, ik stak een hoofd boven mijn klasgenootjes uit.
Gerard daarentegen was goed in sport, kon ontzettend goed voetballen en was toen al erg grappig. Dat zie je al aan die guitige kop op bovenstaande foto.
Hoe het zo is gekomen dat wij toch verkering kregen vertel ik een andere keer. Ook daar zijn maar weinig foto’s van……

Naschrift: inmiddels heb ik dat al eens beschreven in het blog ‘Dag van weinig importantie’.

Reageren