De waarde van de dag

Aan het Drents museum in Assen breng ik jaarlijks een bezoek. Dat komt omdat ze steeds weer een tijdelijke tentoonstelling hebben die mijn interesse heeft.
Vandaag verdiepte ik mij met dochter Harriët in de Maya’s >>> .
We liepen langs vitrines met overblijfselen uit de oude cultuur en we leerden van alles over het Zuid-Amerikaanse volk. De Maya- beschaving bestond uit verschillende stad-staten met allemaal een eigen koning die met elkaar (het kan kennelijk niet anders op deze aarde) in permanente staat van oorlog waren.  Toen de Spanjaarden in de 16e eeuw het land in bezit namen dwongen ze de bevolking om hun Europese katholieke geloof aan te nemen en probeerden alle sporen van de toenmalige cultuur uit te wissen.
Archeologen vonden later in de oerwouden volledig overwoekerde steden, tempels en paleizen, die ook toen de Spanjaarden arriveerden al in de vergetelheid waren geraakt.
We zagen o.a. drinkbekers, schalen, beeldjes en sieraden uit de bloeiperiode van de Maya’s van 200 – 900 na Chr.

Het was behoorlijk druk, we schuifelden voetje voor voetje langs de beelden en moesten af en toe even wachten tot we naar een volgende afdeling konden.
De tentoonstelling duurt nog tot 4 september.
Het is beslist de moeite waard om een bezoekje te brengen aan Assen en de Maya’s.
Ook de vaste tentoonstelling in het Drents Museum is een belevenis: er is geen museum in Nederland waar de vroege geschiedenis van ons land zo mooi wordt weergegeven.
En je kunt in Assen natuurlijk ook fijn winkelen.
Parkeren in de binnenstad: 5 uur voor € 6,=: kom daar nog maar eens om in een willekeurige Nederlandse stad.
Bij broodjeshuis Mennega op de hoek van Rolderstraat en de Groningerstraat genoten we van een heerlijke lunch. Vanmiddag at ik een “Trio van vis”: drie mini-broodjes met gerookte zalm, tonijnsalade en een garnalenkroketje.
Met een glaasje zoete witte wijn: prut!
Natuurlijk gaat er niks boven Groningen, maar die slogan zegt niks over wat er onder ligt….

Koningsdag! Vanmorgen om 07.45 uur kwam ik er achter dat het nog maar 06.45 uur was. Gisteravond niet goed gekeken bij het instellen van de wekker; dan heb je een uur extra: heerlijk! Om 08.00 uur liep ik richting de supermarkt voor de wekelijkse boodschappen.
Eerst Jumbollen. Zoekend stond ik bij het gebaksschap. Veel lege plekken ….. zouden ze al op zijn? “Zoekt u de Jumbollen? Die staan in het koelvak vooraan.”
“Heb ik dat in een tekstballonnetje boven mijn hoofd staan of zo?” vroeg ik het meisje.
“Nee, maar iedereen vraagt daarnaar”. O.
Supermarkt-logica. Zet ze daar dan ook neer, zou ik denken……

Toen ik terugkwam hing de vlag al aan ons huis te wapperen. In de zon. Toen nog wel.
In mijn karretje lag het tijdschrift ‘Maxima’. Hoort allemaal bij de sfeer.
Dochter Harriët en haar vriend kwamen vandaag bij ons Koningsdag vieren.
Koffie, Jumbollen en oeverloos commentaar geven op de koninklijke familie die zo haar best staat te doen.
“Dan ben je 12 jaar (ze bedoelde Amalia) en dan moet je dit doen!” Harriët vond er wel wat van. Die was overigens blij dat ze nu geen kind meer was, want ‘ dan had je je er zo op verheugd en dan was het zulk pokkeweer!”

Ook ik was blij dat ik niet meer met kleine kinderen op een kleedje hoefde te zitten. Andere ouders waren dat nog wel dapper aan het doen, zagen we toen we vanmiddag nog even het dorp inliepen.
Eén jongetje stal ons hart: hij  stond in zijn uppie voor de Blokker dwarsfluit te spelen.
Hij speelde op mijn verzoek een klein stukje van Bach uit zijn oefenboek.
Hij kreeg van Harriët én van mij geld in zijn bakje.

Toen gingen we weer naar ons warme huis.
Wortelstamppot eten (want oranje….) en klaverjassen (want gezellig).
Vanavond kijk ik wel naar een samenvatting van het koninklijk bezoek aan Zwolle.
Zonder commentaar.

Vanmiddag zat ik tijdens de lunch met een groepje collega’s om de tafel.
Er was preisoep.
Het kringgesprek ging over de winst van Feyenoord, over voetbal in het algemeen en over de preisoep. En het weer natuurlijk. (te kold, te nat etc.)

Halverwege deelde het gesprek zich tweeën. Met mijn groepje kregen we het over schoonmoeders. Altijd een delicaat onderwerp. Zelf ben ik er ook één namelijk…..
Collega naast mij mopperde onbekommerd over de zijne.
“Hoe is dat dan bij jou?” vroeg ik. “Je bent zelf nu ook schoonvader. (zijn dochter is vorig jaar getrouwd). Bemoei jij je dan nergens mee?”

Het antwoord was verrassend. “Als vader heb ik gemerkt dat het wel iets met me deed toen mijn dochter verkering kreeg. Dat heb ik bij mijn zoon veel minder. Ik was het ook vaak helemaal niet eens met mijn dochters keuze….!
Met de man waar ze mee getrouwd is kan ik het gelukkig goed vinden. Maar toen ze vorig jaar trouwden heb ik tijdens de toespraak gezegd: “Krigst heur, maor as ik ooit heur da’s t nait goud veur heur bist, dan kom ik die nao.”

Een Groningse man.
Kom niet aan zijn dochter.

Vorige week belde ik uitgebreid met mijn tante.
Die waarmee ik altijd zo heerlijk kan praten over ‘de royals’.
Zij attendeerde mij op een uitzending van SBS 6 op woensdag 20 april ‘de 1000 dagen van Willem Alexander en Maxima’. Zij verheugde zich er al op.

Ik ook. Maar ik vergat het volkomen. Woensdagavond was ik met oude foto’s aan het scannen voor het levensboek van mijn moeder en heb nooit meer aan het programma over onze koning en zijn vrouw gedacht. Tot gisteravond. Ik bladerde wat in de TV-gids en was zo flauw als een cent. Hoe kan ik dat nou vergeten! Maar gelukkig is er internet.

Vanmiddag ben ik met een kop thee en mijn breiwerk achter m’n computer gaan zitten en heb genoten van het programma. Foto’s, filmpjes, jurken, staatsbezoeken, achtergronden, kapsels: àlles van de eerste 1000 dagen van koning Willem Alexander en koningin Maxima werd benoemd. Zulke uitzendingen kunnen mij niet lang genoeg duren: anderhalf uur koningshuis, het vloog voorbij. Voor wie de uitzending ook heeft gemist: hierbij de link >>> naar het programma op internet.

A.s. woensdag is het Koningsdag…….. dat vergeet ik vast niet!