De waarde van de dag

In deel 1 van Disney in Groningen beloofde ik het al: er komt er nog eentje. In lijstjes aan de wand hingen de tekeningen die gemaakt waren tijdens de voorstudies. Daar ontdekten we dat Sneeuwwitje eerst blond was. Huh? Iedere sprookjesliefhebber weet:

neeuwwitje was haar naam. Ze had lippen zo rood als bloed, een huid zo wit als de sneeuw en haar zo
zwart als ebbenhout.

De Sneeuwwitje in de Disneyfilm is inmiddels iconisch geworden. Niemand denkt bij die naam aan blond, maar op de tekening hiernaast rechts zie je één van de eerste voorstudies voor film.
Ook haar stiefmoeder met die strenge blik ik kan zo voor mijn geestesoog halen, maar ook daar waren eerste meerdere versies van. Zonder die zwarte kap om haar gezicht kon het maar zo je tante of je buurvrouw zijn.

Zo had je ook een wand met tekeningen van Pinokkio.
Wij kennen hem als het kleine, mollige ventje, maar op de eerste tekeningen was hij langer en slungeliger, meer een jongetje van een jaar of 11. In één van de vitrines stond de marionet-pop Pinokkio, die in de jaren ’40 werd gebruikt als promotie voor de film.

We stonden met z’n vieren uitgebreid stil bij één van de eerste versies van Hades, de heerser van het dodenrijk uit de film Hercules.
Hades was vanaf het begin van zijn optreden één van onze favorieten; dat komt natuurlijk vooral door de stem van Pierre Bokma, die door zijn vileine intonatie van Hades een geweldige slechterik maakt.
Aan de rechterkant van deze tekst zie je de eerste versie van hem.
Let ook even op de aantekeningen die er bij staan:
– entrance to Hades
– smiling skull
– death enfolds
– batwing ears
Je zult zoiets mogen bedenken en vormgeven!
De Hades die we inmiddels zo goed kennen en regelmatig quoten ( ‘Is dit publiek of een mozaïek?’) ziet er toch wat anders uit.
Met name zijn haar dat bestaat uit hellevlammen is een belangrijk onderdeel in de film, maar is op de eerste versie niet te zien.

Wij liepen van de ene verbazing naar de andere.
Eén van de meest favoriete films in ons gezin is de ‘de Kleine zeemeermin’. Eindeloos hebben we die zitten kijken.
Onze dochters kwamen uit het water als zeemeermin met een washandje om hun voetjes. In het zwembad speelde ik Ursula, de zeeheks die onder water zwom en die de meerminnetjes achternazat en aan het einde van de film waren we altijd met vader Triton even in tranen als hij zei: “….hoe erg ik haar ga missen!” terwijl Ariël als mens met haar prins meeging.
ZUCHT!
Ook zeekoning Triton zag er eerst wat anders uit. Hij deed me denken aan een viking of een germaanse krijger; vierkant en vooral onverzettelijk.
In de versie hier links zie je een vader die zich grote zorgen maakt om zijn dochtertje.

Ik schreef het al eerder* : ‘A childhood with Disney is a joy forever’.
Sweet memories.

De afbeeldingen op dit blog zijn allemaal foto’s die ik heb gemaakt tijdens de tentoonstelling. Als je er op klikt komen ze groot in beeld.
Ook naar Disney in Groningen? Hierbij een link naar hun website

* zie: Anneke Tanneke Toverheks

Dit weekend bereikte ons het bericht dat Mattie is overleden; met hem zat ik ruim 14 jaar in een groepje dat Franse les kreeg van juf Helen.
Het was een wonderlijke mengeling van mensen: de oudste was in de 70, de jongste begin 40.
Twee westerlingen, een Fries en vier Drenten.
Deze app stuurde ik in de groep ‘Lecon Francaise’: ‘Hij staat in mijn herinnering gegrift als de Amsterdamse, recalcitrante, rellende leerling op Franse les met altijd pretlichtjes in zijn ogen. Ik koester die Franse-les jaren; juf Helen vond ons een unieke groep en dat kwam o.a. door de paradijsvogel die Mattie was.’

Op deze website schreef ik regelmatig een blog over onze avonturen ‘avec la langue Francaise’ en wie Mattie een beetje kende las tussen de regels door wel wie werd bedoeld.
Een bloemlezing:

Juf wilde heel veel doen in één les  en gaf van te voren aan dat we die avond geen ronde ‘petite histoire’ hadden. We mochten alleen iets over afgelopen week vertellen als we iets ’très speciale’ met de groep wilde delen, maar wij zijn een lichtelijk anarchistisch groepje, dus menigeen stak toch gewoon van wal. Eén van de mannen vond dat zijn verhaal in ieder geval wel kon. Hij had een mooi beeld verkocht, had daar winst op gemaakt en hij was toen met zijn broer naar het casino geweest om een deel van die winst te vergokken.
Zeer speciaal; we hadden het niet willen missen.

Tijdens een andere les kregen we de opdracht om te brainstormen over het woord ‘dierentuin’: we moesten associëren.
Toen iedereen na 5 minuten een velletje vol woorden had zei Mattie: “O. Moest dat in het Frans..?'”
Ook moesten we eens een elfje (gedicht van elf woorden) te maken. Niet zo’n moeilijke opdracht, maar sommige leerlingen van ons clubje hadden het niet helemaal goed begrepen. Eén leerling was een hele regel vergeten en had dus geen elfje maar een zeventje. Een ander dacht dat het gedicht elf regels moest hebben met in iedere regel een woord meer. “Ik vond het ook al zoveel huiswerk voor de eerste keer!” zei hij hier later over. Zo hadden we al weer twee geheel nieuwe dichtvormen  gecreëerd.

In een reeks lessen mochten we allemaal een boek bespreken dat we hadden gelezen.
De meesten gingen daar serieus mee om en kozen bijvoorbeeld Le petite Prince. Voor de volgende week werd een nieuwe kandidaat aangewezen. “Mag je ook een boek als Angelique doen?”

Ooit wilde Mattie zijn verhaal kracht bij zetten met een foto. Hij opende zijn telefoon en moest even terug scrollen door wat foto’s heen. Kennelijk waren die foto’s ‘op het randje’ van wat betamelijk is.
“Die lui van de biljartclub  sturen ook maar van alles.” verontschuldigde hij zich. Zijn buurman, die meekeek op het schermpje zat plaatsvervangend te blozen; verder kreeg niemand die foto’s te zien. ….

We hebben elkaar al een aantal jaren niet gezien; ik stopte met de Franse les en op het laatste gezamenlijke etentje was hij er niet bij.
Het begrip paradijsvogel staat voor ‘bijzondere, eigenzinnige en kleurrijke mensen’.
Ik beschouw het als een voorrecht dat ik deze Amsterdamse vogel gekend heb.

Zondagmiddag zaten Gerard en ik op het terras aan het meer bij Casa Grada. Het afgelopen weekend was het huisje nog vrij, dus wij pakten onze dekbedden in, kleren en boodschappen voor één dag en zaterdag vroeg in de middag waren we al in Westerbork. Die zaterdag hoefden we niet voor warm eten te zorgen: we waren uitgenodigd voor het feest van neef Jan die al 40 jaar met zijn Janny is getrouwd. Zij trouwden in 1983 3 maanden na ons; wij waren toen op elkaars bruiloft en na al die jaren zien we elkaar nog steeds regelmatig.
We ontmoetten hun familie, vrienden en buren, dronken een glas, genoten van een heerlijk buffet en konden ook nog even een balletje slaan: we mochten gebruik maken van de midgetgolfbanen die bij het Veluws Eethuis in Wissel hoorde. 

Bijzonder vond ik het trio dat de muziek verzorgde tijdens dit feestje. 
Het bandje heette ‘Moon About’* en speelde akoestische live muziek; pop & soul, er kwam van alles voorbij, van the Everly Brothers tot the Bee Gees, van the Beatles tot Eric Clapton. Wat heel fijn was: het was niet loeihard, je kon gewoon een praatje maken met deze en gene en de muziek was aangenaam aanwezig. Want ik moest natuurlijk uitgebreid kleppen met Jan en Janny, maar ook Jan’s zus, nicht Hilda had ik al een tijdje niet gezien…..
We sloten de dag af met een glaasje port op ons eigen terras in de zwoele zomeravond aan het meer. 

Zondag was een dag van niks. 
Niks hoeven.
Genoten van het zomerse weer (27 graden), geborduurd, podcast geluisterd, spelletje jokeren gedaan.
We hadden uit de diepvries thuis een bakje bonensoep van afgelopen winter meegenomen, een afbakbroodje en wat vissticks, daar kwamen wij de dag wel mee door. Toen we zaten te eten maakte Gerard een foto van de bonensoep; ‘even voor het sfeertje.’
Als je goed op de foto kijkt zie je niet alleen de bonensoep, maar ook een sneeuwschuiver.
…..

Bonensoep met rookworst kan ook heel goed in de zomer, hoor. 
En die sneeuwschuiver had Gerard gebruik om het dooie blad op te scheppen na het aanvegen van het terras.  

Benieuwd naar ‘Moon About’? Hierbij een link naar hun website. 

“Als vaste lezer van je blog vind ik de ‘Nederlands maar dan anders’-serie één van de leukste onderdelen” merkte laatst iemand op.
Leuk om te horen! Inmiddels heb ik alweer een blog-vol verzameld; heel snel al deze keer, de vorige is nog maar een maand geleden.

In de Saarpodcast gaat het over vliegvakanties: “…. maar als we steeds maar elkaar de maat meten…”
Ook uit die podcast: Femke gaat met tegenzin naar de sportschool, volgens haar met heug en meug.

Carlijn heeft iets gehoord in ‘Lang leve de liefde’: “Ik kan soms wel eens wat lomp uit de bocht komen.”
Ook had ze gehoord dat ‘iemand op vrije voeten liep’.
Verder had ze iemand ontmoet die een aanzienlijk deel van zijn leven had geloofd dat het ‘scheelpadden’ zijn in plaats van schildpadden. Spreek het maar eens uit: het ligt dicht bij elkaar.
Een collega van Frea verhaspelde de uitdrukking over de neus en de feiten waar die op gedrukt wordt: “met je neus tegen de feiten lopen’.

In het journaal kwam een verslaggever aan het woord over de verkiezingsoverwinning van Erdogan: “Critici halen hun wenkbrauwen op.”

Er is een dodelijke steekpartij geweest in Amsterdam.
De politie aan het woord over het al dan niet door laten gaan van een festival op die dag: “Als het feest wordt afgelast roepen we nog meer problemen over ons heen!”

Mijn broer had in januari al een leuke gestuurd, maar die was aan mijn aandacht ontglipt:
Woordvoerder van reizigersorganisatie tegen journalist: ‘Door een samenraapsel van omstandigheden verscheen de wegsleeptrein niet.’

‘Groningse Ellende’

En dan eentje in de rubriek ‘Creatief met taal’: Jon heeft in mei zelf een nagerecht in elkaar geflanst en stuurt een foto in de gezinsapp.
“Dames en heren, u bent bekend met de Eton Mess, nu geef ik u de Groningse Ellende.”
Een afbeelding van die provinciale puinhoop vind je hiernaast: iets met aardbeien, room, chocoladezoenen en banaan? Denk ik. Wij hopen het nog een keer voorgeschoteld te krijgen.

“What ’s in a name?” zeggen de Engelsen.
Bij Bert Kranenbarg (Radio 5) was er een item met een woordvoerder van een naturisten-camping; ze waren op zoek naar jongere leden.
Na het nieuwsitem bleef het een poosje verdacht stil op de radio, daarna zei een piepende Bert Kranenbarg dat ze niet lachten om het onderwerp maar om de naam van de woordvoerder…..de nieuwlezeres was niet meer in staat om het weerbericht voor te lezen, dat werd met onderdrukte lach gedaan door Bert himself. Hoe heette die man dan? Kruis.

En alweer hoorden we een nieuwe variant voorbij komen van ‘alles over één kam scheren’: je kunt niet alles over één kant scheren.
Gerard hoorde op zijn werk een eigenaar van een huis met aardbevingsschade vertellen over hoe dat was gegaan: “Ik kan je precies vertellen hoe de vork heeft gelopen.”

Ik kom nog even terug op de eerste zin van dit blog: het gesprek ging namelijk nog verder.
“Ik hoor ook wel eens zoiets grappigs, maar eigenlijk vergeet ik het altijd op te schrijven en een half uur later weet ik al niet meer wat het was.”
Jammer ja.
Tip: app het even naar jezelf of schrijf het snel op een papiertje.
En daarna: NAAR MIJ natuurlijk!
Mailen, appen, bellen, een reactie op dit blog: er zijn mogelijkheden genoeg.

Klik hier voor het blog Nederlands maar dan anders deel 28, van daaruit kun je doorlinken naar voorgaande blogs in deze serie.

Zo heb ik in maanden geen gasten op mijn blog, zo heb ik er twee in één maand!
Vandaag een blog van Karin Smits; zij is één van Frea’s vroegste vriendinnen, zij zaten bij elkaar in de klas op het VWO  in Leek. Zij schrijft een blog over een onderwerp dat mij ook na aan het hart ligt: kinderen op jonge leeftijd in aanraking brengen met muziek.
Het woord is aan Karin:

Een tijdje geleden troffen we Ada en Gerard op een feestje. We raakten aan de praat over handwerken, breien, haken, de kinderen en muziek.
Onze oudste, Willemijn van 5 zit sinds een jaar op muziekles. Vol trots vertelde ze aan Ada dat ze blokfluit speelt en net haar eigen klokkenspel heeft gekregen.
Verbazing alom. “Zo jong al? En hoe gaat dat dan? Vroeger, toen Frea viool wilde spelen kon dat pas met 10, en vanaf 8 kon je dan op AMV/blokfluit.”

Bij Willemijn op muziekles gaat dat toch een tikje anders.
Ze zit op het Kiddy orchestra, gegeven door Karoun Baghboudarian*.
Dit is samen muziek maken voor kinderen vanaf 3 jaar.
Samen met Karoun leren de kinderen noten lezen, samen muziek maken en naar elkaar luisteren.
Er wordt gebruik gemaakt van allerlei instrumenten zoals bijvoorbeeld boomwhackers, blokfluit (een speciale met een soort kleppen zodat de kleine kinderhandjes het ook motorisch aan kunnen) en een klokkenspel.
Geen idee wat boomwhackers zijn? Klik hier voor een demonstratie-video op You Tube.
Maar ook alledaagse dingen kunnen gebruikt worden om muziek te maken.
Je kunt dan denken aan een flesje met rijst, een emmer, en zelfs met alleen een A4-tje kun je muziek maken.

Nieuwsgierig geworden?
Op maandag 26 juni om 17:00 treedt ‘het Kiddy orchestra’ op in het Marelint in Marum.
Iedereen is welkom om te komen kijken.
Willemijn heeft er in elk geval enorm veel zin in!

* Meer weten over Karoun Baghboudarian en haar Kiddy orchestra? Hierbij een link naar haar website.

1. aperitief

Onze vrienden in Smilde deden voor hun PKN-gemeente mee aan een actie voor een goed doel: zij kookten een diner voor 6 personen, gemeenteleden konden dan bij hen dineren en gaven minimaal € 25=per deelnemer als gift.
Wat een goed idee.
Ze hadden al heel wat groepen van een diner voorzien en daarbij sneed het mes aan drie kanten: men genoot van een lekkere maaltijd, er was ontmoeting met andere gemeenteleden en het leverde mooi wat op voor het goede doel.

2. voorgerecht

Op een verjaardag met ‘de groep van 8 uit Hoogersmilde’ opperden ze het idee dat we als vriendengroep ook wel eens langs mochten komen voor zo’n diner. Het voorstel werd met grote instemming ontvangen, het duurde alleen even voordat we met onze drukbezette agenda’s (dat zouden we na corona toch anders doen….?) een datum hadden gevonden, maar woensdagavond was het dan zo ver: om 17.30 uur stonden we voor hun deur.

3. soep

Vrijdagavond de 9e hadden we elkaar nog uitgebreid gesproken op een verjaardag in een achtertuin in Beilen.
Iemand zong doodserieus de tune van de Ko de Boswachtershow*, de kat wentelde zich in de aandacht, er was een hapje en een drankje en Gerard was de BOB. Leuke avond.
Dan zou je denken dat we 5 dagen later elkaar nog niet zoveel hadden te vertellen, maar dat was geenszins het geval.
“We hebben met deze activiteit nog niet zo’n luidruchtige groep gehad” merkte onze gastvrouw op.
Joh. Wij luidruchtig?

4. hoofdgerecht

Wat kregen we eigenlijk te eten?
Dat had te maken met het goede doel: Stichting Sparrow. (klik hier voor een link naar hun website)
Die stichting werkt in de Filipijnen met mensen die onder de armoedegrens leven en richten zich daarbij vooral op de thema’s onderwijs en gezondheid.

5. nagerecht

Ze hebben een Filipijns kookboek uitgegeven onder de titel ‘Masarap’** en daaruit kregen we gisteravond een aantal gerechten geserveerd.
Op dit blog vind je afbeeldingen van alle gangen:
1. een cocktail van mango en kokos.
2. rijstvellen met een vulling van groenten en spek
3. groentesoep
4. bonen met kokos, gemarineerde kip en knoflookrijst.
5. mango, kokos en slagroom.
6. Na afloop kregen we koffie met iets lekkers waar niks Filipijns aan was: een soekelaogie.***

Die drie kanten van het mes gingen ook nu weer op.
En het Filipijnse eten? Het was allemaal heerlijk.
Gastvrouw en gastheer: bedankt!

6. koffie

* Geen idee? Klik hier. Sweet memories.
** Meer weten over dat kookboek? Hierbij een link naar meer informatie hierover. 
*** Soekelaogie is het Drentse woord voor chocolaadje.